ไปสร้างประเทศกับคู่หู ณ ต่างโลก (จบ)

ลำดับตอนที่ #66 : ยุคแห่งการสำรวจที่ 61 เริ่มต้นการสำรวจ และขยายอาณาเขต

วันที่ 2 มีนาคม U.C. 0

เพียงสามเดือนต่อมาโครงการแรกอย่างแผน 10 ปีหรือการส่งยานอวกาศออกไปนอกระบบให้ไกลกว่าเดิมที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อสำรวจ ทำแผนที่ดวงดาว ศึกษา ค้นคว้า วิจัย และการขยายอาณาเขตอาณานิคมในการยึดครองของUM(United Nation of Morgad) ให้ได้มากที่สุดอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาของแผน 10 ปี ก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

กองยานสำรวจกว่า 12 กอง ซึ่งแต่ล่ะกองประกอบไปด้วย ยานสำรวจ 1 ยานพิฆาต 3 ได้พุ่งไปยังทิศต่างๆรอบๆระบบดาวบ้านเกิดอย่างรวดเร็ว ซึ่งกองยานเหล่านี้ได้มาจากการจ้างแรงงานก่อสร้างกว่า 450,000 คนให้ขึ้นมาทำงานโดยสลับกันทำงาน 3 รอบ เพื่อให้งานเดินต่อไปตลอดไม่หยุด

ทำให้สามารถปั้มกองยานอวกาศได้อย่างรวดเร็ว แถมไม่ต้องห่วงเรื่องทรัพยากรเนื่องจากทุกระบบที่ได้ผ่านไปนั้นก็จะมี แร่ที่ต้องใช้เหมือนๆกันอยู่เป็นจำนวนมากอยู่แล้ว ยิ่งรวมเข้ากับกองยานขุดเจาะทรัพยากรที่กำลังจะส่งไปยังทุกระบบที่ยึดได้เพื่อเก็บทรัพยากรกลับมาที่โลก

ณ เวลา 19.30 น.

คนประสานงาน"ท่านครับตอนนี้ที่เส้นโคจรที่อยู่ในระดับที่ 4 ของระบบดาวST-126 นั้นมีดวงดาวที่สามารถอยู่อาศัยได้อยู่ 2 ที่ครับ บนดาวหลักที่มีขนาดใหญ่กว่าดาวบ้านเกิดของเรากับบนดวงจันทร์ของมันที่มีขนาดเพียง 1 ใน 4 ของดาวบ้านเกิดเราครับ"

แซม"เยี่ยม เตรียมส่งเรื่องไปยังรัฐบาลโลกเรื่องของบในการก่อตั้งอาณานิคมได้เลย ระหว่างนี่ก็ไปเซ็นสัญญาการจ้างคนงาน และอาชีพอื่นๆที่จำเป็นต่อการตั้งอาณานิคมได้เลย"

คนประสานงาน"ได้เลยครับท่าน"

แล้วคนประสานงานคนนั้นก็เดินออกไปเดินงานต่อ ส่วนลุกขึ้นแซมก็เดินออกจากห้องเพราะหมดเวลาทำงานพอดี ซึ่งตอนนี้เขากำลังพักงานอยู่เนื่องจากไม่มีสงครามหรือความขัดแย้งใดๆ และจะกลับมาได้ก็ต่อเมื่อมีเหตุการณ์ไม่สงบ หรือมีความขัดแย้งเล็กน้อย หรืออาจจะลามไปเป็นสงครามได้ นั้นทำให้ตอนนี้แซมมีเวลาในการดูแลบริษัทมากยิ่งขึ้น

ส่วนทางด้านคัทยูช่า กับอีกสองสาวพวกเขาต่างก็ทำงานของตัวเองอย่างหนัก เพื่อพัฒนาเทคโนโลยีอย่างเต็มที่ให้เดินหน้าตลอดเวลาไม่หยุดอยู่กับที่ ซึ่งทางด้านแซมนอกจากจะดูแลบริษัทแล้วแซมก็ยังคิดหลักนิยมการรบอวกาศขึ้นมาอีกด้วย

ซึ่งหลักนิยมที่แซมได้วางไว้นั้นก็จะมี 2 รูปแบบหลัก โดยแบบแรกจะเป็นกองยานที่ใหญ่กว่าจะอยู่แนวline of battleซึ่งเป็นการโจมตีหลัก และกองยานขนาดเล็กกว่าจะทำหน้าที่ปั่นป่วนและขัดขวางแนวรบศัตรูที่พยายามเข้ามาสู้ด้วยให้ได้มากที่สุด 

เพื่อให้กองยานใหญ่มีโอกาศถล่มศัตรูได้มากกว่า หรือว่าแบบที่สองที่จะเป็นการรบแบบกองโจรบุกทะลวงเข้าแล้วหนีออกมาให้เร็วที่สุดนั้นเอง

และในขณะเดียวกันกลุ่มผู้ชาย 2 คนจากกลุ่มผู้กล้าก็ได้ทำการขยายอาณาเขตไปเรื่อยๆ

นักสำรวจ1"พวกเราจะไปไกลแค่ไหนหรอครับ?"

มิคาโตะ"พวกเราจะขยายขนาดของสหพันธ์ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้"

ฟูจิวาเสะ"ยิ่งพวกเราขยายอาณาเขตไปมากเท่าไหร่ พวกเราจะยิ่งมีโอกาศมากกว่า! พวกเราไม่มีทางรู้ว่าอนาคตที่อาจจะใกล้หรืออาจจะไกล จะมีเผ่าพันธุ์อื่นที่ต่างระบบดาวที่จะมีความขัดแย้งกับพวกเราหรือไม่ แต่ยิ่งเรามีขนาดใหญ่มากขึ้นเท่าไหร่ ปัจจัยเสี่ยงเหล่านั้นก็จะน้อยลงไปเรื่อยๆ"

นักสำรวจ2"แล้วท่านคิดว่า…พวกนั้นจะมีอยู่จริงไหม?"

ฟูจิวาเสะ"ถ้าถามว่ามีไหม ก็คงมีจริงๆนั้นแหละ เพราะพวกผู้กล้าเองก็มาจากดาวอื่นๆนี่ ถึงแม้เราจะไม่รู้ว่าพวกเขาจะมีเทคโนโลยีในระดับพวกไหน พวกเราเองก็ไม่อาจจะรู้มันได้ ถ้าอยากจะรู้มันก็คงมีได้แค่ทางเดียวนั้นก็คือพวกเราต้องไปเจอกับพวกเขาตรงๆ"

นักสำรวจ2"แฮะๆ ก็นั้นสิครับ แล้วท่านคิดว่าอีกนานไหมกว่าพวกเราจะบังเอิญไปเจอพวกเขา"

ฟูจิวาเสะ"อย่างน้อยก็คงจะเป็น 10 ปีเป็นอย่างต่ำล่ะนะ เพราะยังไงพวกเราก็ออกเดินทางมาจากโลกได้แค่ 1% จากระยะทางของเส้นผ่าศูนย์กลางนี่เนอะ แถมพวกเราเองก็ต้องหยุดสำรวจตรวจสอบดาวเคราะห์ต่างๆด้วยนี่น้อ แถมแค่คิดเรื่องเราจะเจอพวกเขาไหมแล้วแค่คิดอย่างงั้นฉันก็จะขำขึ้นมาเลยแฮะ…"

ตัดไปที่คัทยูช่า 

ตอนนี้ได้มีนักวิทยาศาสตร์ และนักเวทย์ในระดับแนวหน้าจำนวน 2 คนได้มาขอการสนับสนุนด้านการเงิน ในการพัฒนาอาวุธเดิมให้ดียิ่งขึ้นไปอีก ซึ่งโครงการมันดูเหมือนจะดี แต่มันติดปัญหาตรงที่ว่า…

คัทยูช่า"ในทางทฤษฎีมันก็เป็นไปได้นะ ที่จะเร่่งความเร็วของอัตราการยิงของปืนแม่เหล็กไฟฟ้าน่ะ แต่ว่าการที่จะใช้พลังงานที่มาก รวดเร็วและใช้อย่างต่อเนื่องน่ะ มันจะทำให้ไฟฟ้าไม่เสถียรเสียป่าวๆนะ"

นักวิทย์/นักเวทย์"แต่ถ้าพวกเราใช้วัสดุคอมโพสิตจากแร่MO-01กับP-01ที่ใช้ปริมาณแร่ในเปอร์เซ็นต์ที่พอดี มันก็อาจจะทำสายไฟพิเศษที่มีความทนทานต่อการใช้พลังงานครั้งล่ะมากๆและรวดเร็ว มันก็จะมีความเป็นไปได้อยู่นะครับท่าน!"

คัทยูช่า"อืมมม……ไว้จะเก็บไว้คิดดูเพราะยังไงตอนนี้เราต้องหาที่เก็บพลังรูปแบบใหม่ให้ได้เสียก่อน ไม่งั้นปริมาณพลังงานที่เราผลิตได้เกินที่จะใช้มันจะทำให้พวกเราเสียค่าบำรุงในเรื่องนี้มากเกินไป…"

นักวิทย์/นักเวทย์"แค่นั้นก็พวกเราก็ขอบคุณมากแล้วครับ"

แล้วพวกเขาสองคนก็เดินออกไป ซึ่งคัทยูช่าก็เหลือบมองไปเห็นเวลา

คัทยูช่า"อะไรกันเนี่ย 4 ทุ่มแล้วหรอเนี่ย?"

ลุกออกจากที่นั่งเพื่อไปพักผ่อนทันที ซึ่งเมื่อออกมาเธอก็ทักทายคนระหว่างทางไปด้วยตามปกติที่เธอจะทำ

*ครืดด… ครืดด…

มายุมิ"อ่าว พี่คัทยูช่าเสร็จงานของพี่แล้วหรอ"

คัทยูช่า"อ่า ใช่แล้ว วันนี้ฉันพอที่จะหาวิธีได้อยู่ 2 วิธีน่ะ แต่ว่ายังหาทางไปต่อกับมันได้เท่าไหร่เลย"

นานามิ"แล้วพี่ลองไปนอนเล่นรูบิคเเล่นๆรึยังล่ะ?"

คัทยูช่า"ยังเธอเห็นว่าฉันมีเวลาวางขนาดนั้นเลยหรอ?"

นานามิ"ไม่ๆเขาเรียกว่าแก้เคล็ดต่างหากล่ะ"

คัทยูช่า"นั้นวิธีของเธอฉันก็มีวิธีของฉัน วิธีของพวกเราไม่เหมือนกันหรอก"

มายุมิ"แล้ววิธีของพี่คืออะไรหรอ?"

คัทยูช่า"อ่อ ไปนอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเจ้าน้องป็อกกี้ไง"

ตัด ตัด ตัด (ไรท์ : เรื่องใหม่นิยาย [Fic MHA] การกลับมาอีกครั้งของโอตะ ยูคิ  https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2465935)

วันนี้พอแค่นี้ก่อน

[22.10] [10/3/2566]