ไปสร้างประเทศกับคู่หู ณ ต่างโลก (จบ)

ลำดับตอนที่ #60 : ยุคโลกาภิวัฒน์ที่ 55 เผ่าพันธุ์อวกาศชนิดแรก -สเปซดราก้อน-

หลังจากนั้นประมาณ 2 นาที 

แซมก็เดินมาถึงจุดที่ไข่ลอยอยู่กลางน้ำ ซึ่งมันนั้นมีขนาดใหญ่มากเมื่อเทียบกับขนาดตัวของมนุษย์

แซม"ไข่ของไททันใต้น้ำรึป่าวนะ…แต่ว่าช่างเถอะ แค่ถ่วงเวลาก็พอแล้วล่ะ"

ตัดไปที่บนเรือRAS Enterprise CVN-6

ลูกเรือ"ทำไมพวกเราไม่ยิงถล่มมันไปเลยล่ะครับ?"

กัปตัน"เพราะว่าเปลือกมันแข็งมาก แม้แต่เครื่องเจาะแร่ที่ดีที่สุดของบริษัทTIDCก็ยังเจาะไม่เข้าจะนับภาษาอะไรกับอาวุธต่อต้านไททันที่อนุภาพการเจาะไม่ได้เท่านั้นล่ะ?"

ลูกเรือ"อย่างนั้นเองสินะครับ"

นักวิทยาศาสตร์กองทัพ(ท.)"ท่านครับจากที่ตรวจสอบดูอีกไม่เกิน 10 นาทีมันจะออกจากไข่ แต่ตอนนี้พวกเรายังไม่สามารถระบุชนิดหรือรูปร่างของมันได้เลยครับ!"

กัปตัน"แล้วพวกสายชีวะล่ะ พวกนั้นสามารถระบุประเทศจากไข่ได้รึยัง?"

นักวิทยาศาสตร์กองทัพ(ท.)"ยังครับพวกเขา-…!!?ท่านครับพวกเขาบอกว่าไททันจะไม่ออกลูกเป็นไข่นะครับ!"

กัปตัน"ถ้าไม่ใช่พวกไททันแล้วมันจะเป็นอะไรที่แค่ไข่มันใหญ่ขนาดนี้ได้อีกล่ะ!"

นักวิทยาศาสตร์กองทัพ(ท.)"ไม่ทราบครับ พวกเขาบอกแค่ว่าตัวอย่างที่ได้ส่งมาชิ้นนั้นพวกเขาระบุว่ามันเหมือนกับไข่มังกรมากกว่านะครับ!"

กัปตัน"ไข่มังกร? แต่ทำไมมันถึงตกลงไปอยู่ที่ข้างล่างนั้นล่ะ แถมทำไมมันถึงมีแท่นบูชาลองพวกมันอยู่ล่ะ?"

รองกัปตัน"หรือว่าเป็นพวกอารยธรรมที่เคยมีอยู่ตรงนี้และล้มสลายไปแล้วกันนะ?"

นักวิทยาศาสตร์กองทัพ(ท.)"มีความเป็นไปได้ครับ เพราะชายหาดแถวนั้นก็มีซากโบราณสถานตั้งอยู่ แต่พวกนักวิทยาศาสตร์สายสำรวจภาคปฏิบัติพวกเขาก็เคยไปสำรวจมาแล้วรอบนึง และเจอหลักฐานการบูชาอะไรสักอย่าง จากที่ตรวจสอบเพื่อดูอายุมาแล้วซากพวกนั้นอยู่มานานกว่า 2 ล้านปีแล้ว"

กัปตัน"โฮ นานขนาดนั้นเลยรึไงเนี่ย?"

รองกัปตัน"แต่ถึงอย่างนั้น…เจ้าตัวที่กำลังจะเกิดนี้อายุยังไม่ถึงวันเลยแฮะ จะตายซ่ะแล้วสิ…"

กัปตัน"พวกเราคือทหารจะใจอ่อนไม่ได้…"

ตัดไปที่พวกนักวิทยาศาสตร์ที่เป็นกลุ่มของคัทยูช่า 

ตอนนี้พวกเขาไม่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นเพราะตอนนี้พวกเขากำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตนอยู่ ซึ่งห้องทำงานนี้ก็ได้ถูกตั้งค่าการเปิดเข้ามาต้องให้พวกคนที่เข้ามาก่อนหน้าานี้บรรลุผลของตัวเองก่อน ซึ่งนั้นก็คือวิจัยและพัฒนาให้เสร็จก่อนนั้นเอง

คัทยูช่า"…"

ซึ่งในตอนนี้คัทยูช่าก็ได้ใช้สมาธิทั้งหมดเพื่อควบคุมพลังเวทย์ให้ไหลออกเท่าๆกัน เพื่อเชื่อมต่อวงจรเวทย์ระหว่างอุปกรณ์ปล่อยพลังงานเวทย์ และที่เก็บพลังงานเวทย์

คัทยูช่า"…อีดนิดเดียว…ฮึบ!…"

และตอนนี้ก็เหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายที่ต้องใช้พลังสมาธิมากที่สุด เพื่อไม่ให้มือสั่นและเวทมนต์ที่ปล่อยออกมาไม่เสมอกัน ไม่นานนักคัทยูช่าก็สามารถเชื่อมต่อมันได้สำเร็จ และก็ได้ผละตัวเองออกมาจากโต๊ะทำงาน

คัทยูช่า"เสร็จสัก- ที!?! เฮือกก!!"

แต่ทันใดนั้นเอง อยู่มานาของคัทยูช่าที่มีอยู่ก็ลดฮวบไปจนถึงระดับขีดอันตราย และผนึกพลังเวทย์ที่คัทยูช่าทำเอาไว้สำหรับสำรองประมาณ 120 จุดก็เริ่มปลดไปทีล่ะชั้นอย่างรวดเร็ว ภายใน 2 วินาทีนั้น ผนึกก็เหลือเพียง 2 จุดสุดท้าย… ซึ่งทุกๆผนึกที่ถูกปลดมานาก็จะมีมากขึ้นเรื่อยๆเป็นทวีคูณ(ยิ่งเก่ายิ่งเก็บมานาไว้เยอะ ซึ่งผนึกชั้นแรกนั้นก็จะมีพลังเวทย์มากพอๆกับตอนที่มานาคัทยูช่าเต็ม)

เนื่องจากเธอเป็นเผ่าพันธุ์Special-humanและอยู่ในระดับราชาเวทมนต์ แต่เธอจะแข็งแกร่งกว่าราชาเวทมนต์ทั่วไปถึง 30 เท่า ซึ่งการที่ถูกดึงมานาจำนวนมากขนานนี้นั้นเท่ากับว่าเธอได้สูญเสียพลังเวทย์ที่สำรองเอาไว้มากกว่าร่างกายปกติที่จะกักเก็บพลังเวทย์ไปหลายแสนถึงหลายล้านเท่าที่เก็บมาตลอด 20 ปีที่ผ่านมาเเลยทีเดียว

และการที่สูญเสียพลังเวทย์ไปมากขนาดนั้นก็ทำให้เธอหน้ามืดและทรุดลงไปนั่งกับพื้นในทันที นั้นทำให้ทุกคนในห้องหันมาทันที และก็ได้รีบทิ้งงานของตนแล้ววิ่งมาหาทันที

เหล่านักวิทยาศาสตร์"ท่านคัทยูช่าครับ!!!"

นักวิทยาศาสตร์1"เกิดอะไรขึ้นกับเธอ!"

นักเวทย์ไฟ(ร.)"นี่มัน!…อาการของคนที่สูญเสียพลังเวทย์ไปเป็นจำนวนมากในเวลาไม่กี่วินาทีนี่!"

นานามิ"เธอเสียพลังเวทย์ไปเท่าไหร่!"

มายุมิ"ไปดูเครื่องวัดพลังเวทย์ด่วน!"

นักเวทย์น้ำลูกมือ(ร.)"บะ-บ้าน่า!!! จำนวนมนาขนาดนี้มัน…มากพอๆกับโลกทั้งใบเลยไม่ใช่รึไง!!!"

นักเวทย์น้ำแข็ง(ร.)"บ้าน่า!!! ทำไมเธอถึงเสียพลังเวทย์ไปขนาดนั้น-- ไม่สิ พวกเราต้องถามว่าทำไมเธอถึงมีพลังเวทย์มหาศาลขนาดนั้นต่างหาก แต่ว่าถ้ามีเยอะขนานนั้นแล้วการโดดดึงพลังเวทย์ขนานนั้นไปทีเดียวมันเกิดจากอะไรล่ะ?! เมื่อกี้เธอยังไม่มีท่าทีที่จะใช้เวทย์เลยนะ!"

นักวิทยาศาสตร์2"จะอะไรก็ช่าง เราต้องส่งเธอไปรักษาก่อน!!"

นานามิ"เดี๋ยวฉันจัดการเอง! พวกคุณไปเปิดประตูได้เลย!"

มายุมิ"เดี๋ยวฉันไปด้วย!"

แล้วทั้งสองก็พาคัทยูช่าขึ้นไป ส่วนคัทยูช่าหลังจากที่มานารีเจนกลับมาจนอยู่ในสภาวะปกติแล้วเธอก็ได้หลับไปในทันที…

.

ตัดไปที่แซมก่อนหน้านี้แปปนึง

หลังจากที่แซมได้มายืนอยู่ที่แท่งบูชาสักแปปนึง แซมก็ได้เดินเข้าไปหาไข่ที่กำลังจะฟักในไม่ช้า ก่อนจะมือบอนเอามือไปสัมผัสกับไข่โดยตรงโดยที่ไม่รู้ตัว แต่หลังจากนั้นเพียง 3 วินาทีแซมก็รู้ตัว และชักมืออกในทันที 

และในตอนนั้นเองไข่ก็ได้เริ่มมีรอยร้าว และรอยแตกก็ได้มีแสงสีฟ้าเลื่องแสงออกมา ก่อนที่มันจะส่งคลื่นอะไรบางอย่างทำให้ระบบหลายๆตัวล่มลงไปเหลือเพียงแค่ไม่กี่ระบบ หนึ่งในนั้นก็คือระบบนำเครื่องกลับฐานแบบอัตโนมัติ นั้นทำให้เครื่องบินได้ทำการบินกลับฐานไปในทันที 

ส่วนกองเรือระบบต่างๆรวมไปถึงอาวุธก็ได้ล่มลงไปเหมือน นั้นทำให้กองเรือได้จอดสนิท และไม่สามารถติดต่อกลับฐานได้ รวมไปถึงดาวเทียม และเมืองที่อยู่ใกล้ๆจำนวน 1 เมือง ต่างระบบต่างๆนั้นล่วนไปหมด

ก่อนที่ไข่จะแตกออกมาปลดปล่อยสิ่งมีชีวิตขนาดไม่ใหญ่มาก(ในตอนแรก) ออกมา 

หน้าตาประมาณนี้แหละ

*ก๊าชชชชชชชช!!!!!!

และมันก็ได้คำรามออกมาอย่างดัง ก่อนที่พลังเวทย์อันมหาศาลจากไข่มันจะพุ่งออกมาใส่สิ่งมีชีวิตตัวนั้น แล้วมันก็ได้บินขึ้นสูงหนีไปจนหายไปจากระยะมองเห็น ส่วนแซมก็กระเด็นออกไปตั้งแต่มันคำรามใส่ไปแล้ว

แซม"ออกคำสั่งการป้องกันทั่วโลกซ่ะ!!!"

กัปตัน"ตอนนี้ยังไม่ได้ครับ พวกเราพยายามรีบูสระบบอยู่ครับ!"

แซม"บ้าเอ้ย! อุปกรณ์ป้องกันEMPนี่ป้องกันแทบไม่ได้เลยรึไงเนี่ย? ช่างมันมาเดียวฉันช่วยเอง"

แล้วแซมก็เข้าไปช่วยเจ้าหน้าที่ในการรีบูสระบบ ซึ่งก็ใช้เวลาไป 1 ชั่วโมงก่อนที่ระบบจะกลับมาใช้ได้ และแซมก็รายงานไปที่ประธานาธิปดีทันที พร้อมกับส่งภาพถ่ายจากดาวเทียมก่อนที่มันจะดับและต้องรีบูสระบบตัวเองไป

ซึ่งประธานาธิปดีก็ตัดสินใจติดต่อไปยังทั่วโลกเพื่อพูดเรื่องนี้ให้กับทุกคนในทันที 

ตัด ตัด ตัด 

วันนี้พอแค่นี้ก่อน

[22.10] [10/2/2566]