คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6 สอบเข้า ปลาย
แคสเตอร์"ห้าว ไม่น่านอนดึกเลย"
ตปก.1"นายดูนั้นสิโคตรน่ารักเลย"
ตปก.2"ไหนๆ ว้าว น่ารักโคตร"
อาจารย์คุมสอบ"เอาเป็นไรไปการต่อสู้จริงไม่มีใครเขามานับถอยหลังหรอกนะ วิ่งเข้าไปสิ ลูกเต๋าได้ถูกโยนออกไปแล้ว"
แคสเตอร์"เริ่มแล้วหรอไปเลยดีกว่า"พูดจบก็ร่ายเวทในใจแล้วลอยขึ้นไป
แคสเตอร์"เอาละเริ่มจากระดับ B ละกัน" ‘มิโดริคุงใช้พลังเวทโชฉันหน่อยสิ’
มิโดริยะที่อยู่อีกสนาม
มิโดริยะ'เอ็ะ แคสเตอร์จังฉันได้ยินเสียงเธฮได้ไง'
แคสเตอร์'ตั้งแต่ ปลุกพลังให้ตั้งแต่แรกแล้วพลังของนายกับฉันเหมือนกันเลยคุยกันได้นะ'
มิโดริยะ'okครับ'
แล้วแคสเตอร์ก็ท่องบทในใจและวงเวทก็ขึ้นมาตรงนิ้ว แคสเตอร์ก็ทำนิ้วเป็นรูปปืนแล้วยิงไป
ปิ้ว!! ปิ้ว!! ปิ้ว!! ปิ้ว!! ปิ้ว!! ยิงถล่มจากข้างบนยิงตัวไกลๆก่อนจะได้ไม่ไปแย่งคนอื่น
5 นาทีต่อมา
แคสเตอร์"ยิงเพลินไปหน่อยกี่ตัวแล้วเนี่ย ชั่งมันละกัน"แล้วก็บินรอและก็ดูมิโดริยะสู้อยู่โดยใช้พลังเวท
ณ ห้องสังเกตุการณ์ของเหล่าอาจารย์
ผอ."ปีนี้มีคนหน้าสนใจเยอะจริงว่าไหมทุกคน"
ครู1"ใช่ครับ"
ครู2"นั้น เด็กผู้หญิงคนนั้นไงอัตลักษณ์บินได้และยังจะยิงเส้นความร้อนสีฟ้าได้ด้วย"
ครู3"นั้นก็ด้วย ยิงสายฟ้าสีเขียวออกจากมือได้ด้วย"
ออลไมท์'นี่ไม่ใช้วันฟอร์ออลนี่ หนุ่มน้อยมิโดริยะโกหกเราหรอไม่สิหนุ่มน้อยไม่น่าจะโกหกนิ'
ณ ห้องสังเกตุการณ์ของเหล่าอาจารย์
ผอ."ไหนดูสิ ถ้าเจอแบบนี้จะเป็นไง"พูดจบก็กดปุ่มีแดง
แคสเตอร์"หืม"
ตปก.1"หุ่นยนต์ 0 คะแนนมาแล้ว หนีเร็ว"
ตปก.2"ชะ..ชะ.ช่วยฉัน..ด้วย"
ตปก.3"หนีก่อนเร็ว"
แคสเตอร์"ใช่ไม่ได้ๆ เป้าใหญ่ดีนี่เอาละ ใช้ระดับA ละกัน"พูดเสร็จยิงสายฟ้าเขาก้อนเมฆและก้อนเมฆก็รวมกันและสายฟ้าขนาดใหญ่ฟาดใส่หุ่นยนต์ 0 คะแนน
ปิ้บ ปิ้บ ปิเบ ปิ้บ บึม!!!
แคสเตอร์"ใช่ได้ๆ"
สวนทางด้านมิโดริยะ
มิโดริยะ"เวทเสริมกำลัง 2 เท่า ลดความเสียหาย 2 สแมท!!!"จากแขนหักขาหักตอนนี้แค่ปวดๆแค่นั้น
ตู้ม!!!! หงายและล้มไป
และมิโดริยะก็ตกลงไปแต่มิโดริยะก็ใช้เวททำให้ตกจากที่สูงไม่เป็นไร
หลังจากนั้น
ที่บ้านแคสเตอร์
เมอร์ลิน"จดหมายจากโรงเรียนUAล่ะ"
แคสเตอร์"เปิดเลยๆ"
แคสเตอร์ได้ 150 คะแนนจาก หุ่นยนต์ 80 คะแนน และจากคะแนนช่วย(?) 70 คะแนนจาก ช่วยเหลือ 1 และเป็นอันดับ 1 ห่างจากที่ 2 อย่างมิโดริยะ 40 คะแนน
แคสเตอร์"คะแนนเฝ้อขนาดนี้เลยหรอเนี้ย"
เมอร์ลิน"นั้นสิๆ"
ทางด้านมิโดริยะโดนออลไมท์ลากไปคุยที่หาดเดิม
ออลไมท์"ไหนบอกว่าไม่มีอัตลักษณ์ไง หนุ่มน้อยมิโดริยะ"
มิโดริยะ"ค..คือ..ว่า"ทันใดนั้นก็มีเสียงเข้ามา
แคสเตอร์'บอกๆไปเหาะ'
มิโดริยะ'ครับ'
มิโดริยะ"คือ…เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ"
แล้วก็เล่าว่า ก่อนอื่นมันไม่ใช่อัตลักษณ์ แต่มันเป็นเวทมนต์แต่ออลไมท์ก็ไม่เชื่อ
มิโดริยะ'เอาไงดีครับ'
แคสเตอร์'งั้นให้ฉันวาปไปไหมละ'
มิโดริยะ'ก็ได้ครับ'
มิโดริยะ"ถ้าออลไมท์ไม่เชื่อเดียวคนที่สอนผมจะโผลามาก็ได้นะครับ"
ออลไมท์"ไหนละ"
วูบ--
แคสเตอร์"ฉันมาแล้ว มิโดริคุง"
ออลไมท์"!!!"
แคสเตอร์"คุณคงจะเป็นออลไมท์ใช่ไหม"
ออลไมท์"!!!เธอรู้ได้ยังไง"
แคสเตอร์"ก็รู้ตั้งนานแล้วละนะ อยากรู้ไหวว่าเวทมนต์มีจริงไหมละ"
ออลไมท์"อ..เอ่อ"
แคสเตอร์"เดียวฮันจะแสดงให้ดู" พร้อมร่ายคาถา
ปรากฎไฟในมือ และอีกข้างเป็นสายฟ้า และด้านใต้เป็นวงเวท
แคสเตอร์"เชื่อยังถ้ายังไม่เชื่อ"ตัดแขนมิโดริยะและรักษาในทันทีโดยใช้healระดับA
ออลไมท์"!!!"
แคสเตอร์"ไปละงั้นเจอที่โรงเรียนนะ และอีดอย่างช่วยเงียบด้วยนะคะ"
มิโดริยะ"ไปดีมาดีนะครับ เชื่อยังครับออลไมท์"
ออลไมท์"อ…เอ่อ"
ตัด ตัด ตัด (ตัวละครผมที่แต่งopอยู่แล้ว)
วันนี้พอแค่นั้ก่อน
[21.41] [15/5/2564]
ความคิดเห็น