ระบบสร้างประเทศสหรัฐอเมริกา (ภาคเสาหลักอำนาจ)

ลำดับตอนที่ #10 : ภาคทหารรับจ้าง ตอนที่ 10 การต่อสู้อันยาวนาน

ปฏิทินกลางศาสนจักร ปี 1000 เดือน 6 วันที่ 14 เวลา 12.40 น.

เป็นเวลาตลอด 1 สัปดาห์ที่มันเป็นนรกสำหรับพวกมันจากการโจมตีที่มาเป็นบางครั้งถึงแม้พวกเขาจะได้รับความเสียหายไม่มาก แต่ก็ทำให้พวกเขาไม่ได้พักผ่อนเลยเนื่องจากเมื่อนอนพักผ่อนไปได้สักพักนึงนั้นเสียงปืนก็จะปลุกพวกเขา และถ้าหากพวกเขาไม่คิดจะออกมาการโจมตีก็จะยาวนานจนต้องออกไปล่าพวกเราแต่พวกเราก็ถอยกลับไปอย่างรวดเร็วและรอดได้ทุกคน

และในตอนนี้พวกมันก็ได้เสียทหารไปมากกว่า 70% จากการโดนลอบโจมตีและการโจมตีข้าไปโจมตีในวันแรก ซึ่งพวกเขาจะถอนทัพก็ถอนไม่ได้เนื่องจากพวกเขาลองแอบถอนทุกวันแล้ว แต่ก็ไม่มีใครรอดกลับออกไปได้มีทั้งโดนกับดักและถูกโจมตีจากระยะไกลบ้าง จนในตอนนี้พวกมันทำได้แค่ขดตัวอยู่ในค่าย 

จนกระทั่งวันนี้ก็ได้มีรายงานจากหน่วยสอดแนมที่ไปวางกับดักกระเบิดแบบฝั่งดินแบบยาวดักเส้นทางที่พวกมันจะเดินผ่านได้ติดต่อพวกเรากลับมา…

หัวหน้าหมู่1(วอร์.)"ท่านครับตอนนี้ดูเหมือนกำลังเสริมของพวกมันกำลังจะมาถึงแล้วนะครับ แต่พวกมันเดินทางกันช้ามากน่าจะเป็นเพราะว่าพวกจอมเวทย์ที่เดินอยู่แนวหน้าทำการตรวจสอบบางอย่างอยู่ตลอดการเดินทาง ซึ่งก็น่าจะตรวจสอบหากับดักระเบิดแต่มันใช้เวทมนต์น่าจะเป็นการหากับดักเวทมนต์มากกว่า"

ฮานะ"แบบนั้นก็ดีแล้ว…เก็บพวกมันให้ได้มากที่สุดแล้วถอยกลับมาได้เลย"

หัวหน้าหมู่1(วอร์.)"รับทราบครับ…"

ฮานะ"…ไปบอกที่เหลือให้กลับมาจากการป่วนค่ายพวกมันได้แล้วล่ะ กลุ่มที่ทำภารกิจอยู่ก็ถือให้ว่าเป็นภารกิจสุดท้าย เพราะพวกเราจะต้องกลับมาเตรียมการป้องกันเพิ่ม…คนประมาณ 10,000ถึง13,000 จะบุกพวกเรามาสินะ แต่พวกมันจะไม่บุกมาทันทีแน่ๆพวกมันเรียนรู้อยู่แล้ว…แถมพึ่งถูกลอบโจมตีเพิ่มเข้าไปก็คงจะฉลาดขึ้นล่ะนะ"

*บึ้มมม!!!

สิ้นเสียงของเธอก็ได้เกิดระเบิดขนาดใหญ่ขึ้นจากระเบิดTNTที่พวกทหารไปติดตั้งทุกวันเกือบ 1 ตันก็ได้เกิดระเบิดขึ้นมาจากใจกลางป่าที่ห่างออกไปจากแนวป้องกันประมาณ 5 กิโลเมตรได้ นั้นทำให้เธอหันไปมองและยิ้มขึ้นมา…

หัวหน้าหมู่1(วอร์.)"กดระเบิดเรียนร้อยถึงจะไม่รู้จำนวนที่จัดการไปได้ แต่ตอนนี้พวกเรากำลังถอยครับ"

ฮานะ"ดีมากรีบกลับมาให้ไวล่ะ"

การะเบิดครั้งนี้เองก็ทำให้พวกมันเสียจอมเวทย์ไปทีเดียวพร้อมกันถึง 20 คนและทหารนับร้อยเกือบพันที่เสียชีวิตไปกับทหารอีกนับพันที่บาดเจ็บสาหัส ด้วยระเบิดขนาด 1 ตัน…หลังจากนั้นทั้งวันเธอก็ปล่อยให้พวกทหารพักผ่อนกันตามสบายใจประมาณ 2 วันเต็มๆ

แม่ทัพตปก.1"แม่งเอ้ย!!? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันวะทำไมไอพวกจอมเวทย์มันถึงสัมผัสไม่ได้ถึงเวทมนต์ใหญ่ขนาดนั้นได้กัน!? ทหารของข้าถึงได้เสียไปจำนวนมากทั้งๆที่ยังไม่ทันรบด้วยซ้ำ!! หรือว่าข้าจะจ้างพวกจอมเวทย์ระดับต่ำมากันแน่วะ!?"

แม่ทัพตปก.2"ใจเย็นก่อน…"

แม่ทัพตปก.1"แล้วกองทัพท่านนี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกัน!? ถึงได้เหลือแค่นี้แถมยังอ่อนแอขนาดนี้!"

แม่ทัพตปก.2"ข้าประมาทพวกมันไปเอง…ข้าไม่น่าส่งทหารที่เหนื่อยๆเข้าไปหาพวกจอมเวทย์บ้านั้นเลย!!"

แม่ทัพตปก.1"จอมเวทย์? พวกมันมีกี่คนถึงได้ทำให้ทหารของท่านเสียไปขนาดนี้!?"

แม่ทัพตปก.2"พวกมันมีกันแค่หลักร้อยแต่พวกมันมีเวทมนต์ที่ทรงพลังถึงขนาดแค่การโจมตีเล็กๆเพียงครั้งเดียวก็ทำลายเกราะเวทมนต์ระดับ 2 ได้อย่างง่ายดายแถมใช้ได้ต่อเนื่องจนพวกทหารของข้าไม่สามารถเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้เนื่องจากจำนวนศพที่ถูกพวกมันจัดการได้กองไว้เต็มสนามรบ

แถมพวกมันหลังจากนั้นมันยังส่งคนมาใช้เวทมนต์เพลิงที่รุนแรงเทียบเท่าบอลไฟของไวเวิร์นมาลอบเผาโรงจอดไวเวิร์นชั่วคราวจนพวกไวเวิร์นของข้าเสียไปตั้งเกินครึ่งไปพร้อมๆกับเสบียงทั้งหมด แถมหลังจากนั้นมันยังเข้ามาลอบโจมตีค่ายของพวกเราเรื่อยๆอีกจนพวกเราไม่สามารถตั้งตัวอะไรได้เลย ตอนจะถอนกำลังพวกมันก็แอบลอบมาวางกับดักไว้อีก ข้าถึงได้บอกให้พวกท่านหยุดและโจมตีเคลียร์กับดักที่พวกมันวางเอาไว้ยังไงล่ะ…"

แม่ทัพตปก.1"…จอมเวทย์ที่สามารถใช้เวทย์เพลิงนาปาล์มได้ทั้งๆที่พวกมันพึ่งผ่านการรับการโจมตีทหารขนาดนั้นมาได้…เป็นระดับจอมเวทย์ระดับ 3 เลยงั้นรึ? แถมพวกมันมีกันหลักร้อยคน…เอาเถอะอีก 5 วันพวกเราจะบุกโจมตีพวกมันใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้พวกเราจะไม่ประมาทเพราะงั้นมาวางแผนกับข้าและบอกข้อมูลพวกมันมาให้ทั้งหมดซ่ะ"

หลายชั่วโมงต่อมา…

แม่ทัพตปก.1"ชิ…พวกมันคงใช้ศพทหารของพวกเราในการเรียกมอสเตอร์ให้มากองอยู่ในป่าทั้งสองข้างสินะ จำนวนมอสเตอร์ที่หน่วยสำรวจของพวกเราไปเจอและจำนวนพวกนั้นมันก็มากจนพวกเราไม่น่าจะสามารถบุกเข้าล้อมตีจากทั้งสองด้านได้สินะ…จะถอยไปอ้อมตอนนี้ก็ไม่ได้ถ้าพวกเราไม่ชนะที่นี่แล้วผ่านไปให้ได้ใน 1 สัปดาห์แล้วโจมตีสมทบกระหนาบข้างของทัพหลักแล้วล่ะก็ทัพหลักเราได้แพ้แน่ๆ"

แม่ทัพตปก.2"สถานการณ์ฝั่งนั้นแย่ขนาดนั้นเลยหรือ?"

แม่ทัพตปก.1"พวกกองทัพหลวงของพวกมันกำลังจะเดินทางมาถึงในอีกไม่นานแล้ว ถ้าแบบนั้นพวกเราอาจจะแพ้ได้ถึงทหารพวกเราจะมากกว่าแต่ทหารของพวกเรามันไม่ได้เรื่อง…"

.

ปฏิทินกลางศาสนจักร ปี 1000 เดือน 6 วันที่ 19 เวลา 8.22 น.

ณ แนวป้องกัน

หัวหน้าหมู่1(วอร์.)"ดูเหมือนว่าพวกมันเตรียมตัวพร้อมบุกมาแล้วนะครับ"

ฮานะ"ขอรูปแบบกองทัพหน่อย…เอาที่ตั้งแถวอยู่น่ะ"

หัวหน้าหมู่1(วอร์.)"ดูเหมือนพวกมันกำลังจัดทัพออกเป็นหลายๆชุดน่ะครับ พวกมันน่าจะโจมตีมาหลายระลอกให้พวกเราสะสมความเหนื่อยล้าน่ะครับ"

ฮานะ"เข้าใจแล้วถ้าพวกมันออกเดินทัพเมื่อไหร่ถอยกลับมาได้ทันทีเลยไม่ต้องรอคำสั่งแต่แจ้งเอาไว้ก่อนจะเดินทางกลับมาด้วย…จะใช้วิธีก่อกวนแบบเราสินะ เอาเถอะไม่ต้องกังวลไปเดี๋ยวฉันแบ่งทหารเป็น 3 ชุดเฝ้าเป็นเวรก็แล้วกัน"

หลังจากนั้นเธอก็ออกมาจัดกองทัพ 20 หมู่เป็น 5 ชุดโดยที่ทหาร 3 ชุดเป็นชุดทหารราบ 2 ชุดเป็นทหารปืนต่อต้านอากาศยาน ซึ่งถ้าหากพวกมันไม่ได้มาเป็นกองทัพใหญ่เธอก็จะใช้ทหารแค่ 1 ชุดในการป้องกัน แต่ถ้าพวกมันส่งไวเวิร์นมาด้วยเธอก็ถ้าไม่มากกว่า 15 ตัวเธอก็จะให้หน่วยต่อต้านแค่ 1 หน่วยในการปฏิบัติการแทนเพื่อรักษาประสิทธิภาพทหารส่วนใหญ่เอาไว้ ตามที่เธอคิดถ้าหากพวกเราป้องกันเอาไว้ได้ตลอดสัก 4-5 วันแล้วล่ะก็ พวกมันก็จะหาโอกาศซึ่งก็น่าจะเป็นวันสุดท้ายที่พวกมมันคิดว่าพวกเราน่าจะเหนื่อยล้ามากที่สุดในการใช้กองทัพขนาดใหญ่บุกเข้ามา

2 ชั่วโมงต่อมา…

ฮานะ"พวกมันบุกมาแล้ว!!! ชุดที่ 1 เข้าประจำที่ได้!!! ส่วนที่เหลือพักผ่อนเอาแรงไป!!!"

*ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! 

ที่ฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำทหารจำนวนนับพันชีวิตที่ถูกส่งมาละลายเพื่อให้พวกเราเหนื่อยล้าก็ได้บุกเข้ามาผ่านแม่น้ำมาอย่างกล้าหาญแต่แน่นอนจำนวนแค่นั้นก็ถูกพวกเราจัดการลงไปได้ภายในแค่ 20 นาทีเท่านั้น นั้นทำให้พวกมันถึงกับตกตะลึงและหวาดกลัวขึ้นมาในทันที

แม่ทัพตปก.1"…นี่คือเวทย์ใหม่ที่ไม่เคยเห็นสินะ ปีศาจชัดๆ"

แม่ทัพตปก.2"นี่พวกมันเสริมกับดักเข้าไปเพิ่มตอนที่พวกเราไม่ได้บุกเข้าไปด้วยงั้นหรอ!?"

แม่ทัพตปก.1"รอบหน้าเราต้องส่งไวเวิร์นเข้าไปช่วยด้วยพร้อมกับเพิ่มจำนวนทหาร…"

6 ชั่วโมงต่อมา…

หัวหน้าหมู่1"พวกมันบุกมาเพิ่มแล้ว!!"

ฮานะ"เยอะกว่ารอบที่แล้ว 3 เท่าได้เพราะฉะนั้น ชุดที่ 1 กับ 2 เข้าประจำที่!---ชุดที่ 4 เข้าประจำที่ด้วยพวกมันส่งไวเวิร์นมาด้วย!!"

สิ้นเสียงการออกคำสั่งทหารที่อยู่ในชุดที่กล่าวมาข้างต้นก็ได้วิ่งเข้าไปประจำที่ในทันที

*ปึงงง!!! ตูู้มม!!

“!!! พวกมันมีปืยใหญ่เวทมนต์ด้วย!?”

“บ้าน่า!! ไวเวิร์นยังโดนทีเดียวกระจุย!?”

“อ้ากกก!! ขาของข้า!!”

“กองศพพวกทหารรอบก่อนพวกมันไม่ได้เคลียร์เดินลำบากชิบหาย---”

ทางด้านหมู่ต่อต้านอากาศยานเองก็ไม่น้อยหน้าพวกเขากำลังทำงานของตัวเองอย่างเต็มที่

ทหาร1"หันไปทางขวา 2 องศา!"

ทหาร2"โหลดแล้ว!!"

ทหาร1"ยิงได้!!"

*ปึงงง!!! ตูู้มม!!

ทหาร1"หัวขึ้น 3 องศา!"

ทหาร2"โหลดแล้ว!!"

ทหาร1"ยิงได้!!"

*ปึงงง!!! ตูู้มม!!

พวกเขาทำหน้าที่ขอตัวเองอย่างสุดความสามารถทั้งหมดจนในที่สุดไวเวิร์นทั้งหมดที่พวกมันส่งมา 10 ตัวถูกกวาดเรียบไปทั้งหมดภายในเวลาแค่ 1 นาทีกว่าๆเพียงเท่านั้น ทำให้พวกทหารที่เหลือมันถึงกับหวาดกลัวและเริ่มแตกทัพ และนั้นเองก็ทำให้พวกมันหันหลังและหนีกลับไป

แม่ทัพตปก.1"ฉันล่ะไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทหารของนายจะบุกเข้าไปไม่เข้าทั้งๆที่โถมเข้าไปทีเดียว…ปืนใหญ่เวทมนต์ที่สามารถยิงได้ติดต่อกันได้นานแถมยังแม่นยำกว่าของเราที่ถูกใช้แค่กองทัพหลักมาก…ชิ แม่งเอ้ย พรุ่งนี้ถ้าหากพวกเราโถมเข้าไปทั้งหมดพร้อมกันแล้วยังไม่สามารถตีแนวป้องกันนี้ของพวกมันแตกได้ ก็คงจำใจจะต้องถอยแล้วล่ะ…กลับไปโดนจักรพรรดิลงโทษก็คงจะต้องหาเหตุผลดีๆไปพูดซ่ะแล้วสิ"

แม่ทัพตปก.2"พวกมันเป็นปีศาจจริงๆหรือไงวะนั้นน่ะ…"

.

หลังจากที่พวกมันถอยกลับไปหมดแล้วนั้นฮานะก็ขึ้นมาจากสนามเพลาะขึ้นมาดูจำนวนศพของพวกมัน

ฮานะ"1,412 คนกับไวเวิร์นอีก 10 ตัวงั้นหรอเยอะกว่าที่คาดการณ์เอาไว้นิดหน่อยแฮะ…ครั้งหน้าพวกมันโถมมาทีเดียวทั้งหมดแน่ๆเลยแฮะ…แต่เอาเถอะพวกนายไปพักผ่อนกันก่อน เตรียมตัวสำหรับการป้องกันครั้งสุดท้ายได้เลย"

ทหารทุกนาย"รับทราบครับ!!"

.

ปฏิทินกลางศาสนจักร ปี 1000 เดือน 6 วันที่ 19 เวลา 8.22 น.

*ครืนนนน…เปรี้่ยง!!!

ท่านกลางพายุฝนฟ้าคะนองที่ได้ซัดเข้ามาจากทางตะวันออกตั้งแต่เมื่อคืนนั้นก็ทำให้ในช่วงเช้านี้เกิดพายุฝนเกิดขึ้นมา นั้นทำให้ฮานะสั่งการให้พวกทหารเตรียมตัวตั้งรับการโจมตีที่อาจจะเกิดขึ้นในทันที ซึ่งสาเหตุที่เธอคิดอย่างนั้นก็คือพายุฝนนั้นมันเสียงดังแถมทำให้ทัศนวิสัยลดลงอีกด้วยพวกนั้นมันอาจจะใช้โอกาศนี้บุกข้ามแม่น้ำมาได้ ซึ่งมันก็เป็นแบบที่เธอคิดจริงๆ

*กึกๆๆๆๆ

ฮานะ"คิดไม่ผิดจริงๆที่สั่งให้กินข้าวก่อนเวลาปกติเอาเถอะ…ทหารทุกนายประจำที่!!!"

เสียงตะโกนของฮานะนั้นได้ดังแทรกเสียงฝนได้อย่างพอดี นั้นทำให้พวกทหารที่หลบอยู่ในสนามเพลาะได้รีบลุกขึ้นมาเล็งปืนไปที่แม่น้ำในทันที และในตอนนั้นเองเสียงคำรามของมอสเตอร์ก็ได้ดังขึ้นที่ข้างหน้าพร้อมๆกับเสียงความโกลาหลตรงแม่น้ำที่มันได้เล็ดลอดเสียงฝนออกมา

ฮานะ"โชคดีจริงๆที่พวกมอสเตอร์ท่ี่ถูกล่อมาจากศพพวกทหารราบพวกมันได้เข้าไปโจมตีพวกมัน! ยิงกราดเข้าไปที่แม่น้ำเลยไม่ต้องสนใจ!!! ส่วนพวกต่อต้านอากาศยานเห็นไวเวิร์นพวกมันเมื่อไหร่ยิงได้ทันทีไม่ต้องรอสัฐญญาณ!!!"

*ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! 

ก่อนที่เสียงของพวกมันจะดังระงงไม่ได้ศัพย์เนื่องจากอยู่ไกลแถมเสียงโหวกเหวกโวยวายได้ดังขึ้นมา

“พวกมันรู้---แล้ว!!”

“รีบวิ่ง---ไป!!”

“ไอพวกมอส---พวกนี้!!”

“อ๊ากกก!!!---”

ไม่กี่วินาทีแถวแม่น้ำก็ได้ปรากฎจุดแสงสีส้มขึ้นมา

ทหาร1"เห็นแล้ว! หันไปทางขวา 3 องศา!!---ยิง!!!"

*ปึงงง!!!

และแล้วสมรภูมิการป้องกันอันยาวนานของจริงมันก็ได้เริ่มต้นขึ้นมา เสียงปืนและกลิ่นดินปืนได้ปรากฎขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งพวกมันเองก็ไม่ยอมถูกโจมตีฝ่ายเดียวแน่นอนในตอนนั้นเองก็ได้มีจุดแสงสีส้มปรากฎออกมาจำนวนมาก ซึ่งนั้นทำให้พวกทหารที่ประจำปืนต่อต้านอากาศยานก็ได้รีบสอยพวกมันในทันที

*ตู้มมม!!! ตู้มมม!!! ตู้มมม!!! ฟูมมม!!

บอลนาปาล์มที่พวกไวเวิร์นได้ปล่อยออกมาใส่พวกเรานั้นจำนวนหนึ่งพวกมันก็ได้พุ่งเข้ามาเฉียดกับแนวตั้งรับของพวกเรา จนเกิดเพลิงไหม้ขนาดใหญ่ตรงจุดที่ถูกยิงแต่ยังดีที่มันไม่ได้ส่วนลูกที่เหลือไม่ยิงวีดไปไกลก็ข้ามหัวของพวกเราไป

ทหาร1"หันไปทางซ้าย 2 องศา!!---ยิง!!!"

ทหาร2"หันไปทางขวา 5 องศา!!---ยิง!!!"

*ปึงงง!!! ปึงงง!!! 

ทหาร2"หันขึ้นไป 2 องศา!!---พร้อมแล้วยิงเลย!!!"

ทหาร1"หันไปทางขวา 8 องศา!!"

ทหาร3/4"โหลดแล้ว!!"

*ปึงงง!!! ปึงงง!!! ปังๆๆๆๆ!! ปังๆๆๆๆ!!

ทหาร5"ยิงเข้าไปอย่าให้พวกมันเข้ามาใกล้ได้!"

กระสุนของฝั่งพวกเราได้พุ่งไปข้างหน้าจำนวนมากจนเห็นเป็นห่าฝนแสงสีทองเลยทีเดียว ไม่นานหลังจากนั้นดูเหมือนพวกมันจะเคลียร์มอสเตอร์ที่เข้าไปตะลุมบอลด้วยหมดแล้ว ทำให้พวกมันเพล็งมาที่นี่โดยเฉพาะต่อในทันที และหลังจากนั้นไม่ถึง 15 นาทีพวกมันก็บุกข้ามแม่น้ำมาได้สำเร็จและพยายามจะบุกเข้าใส่แนวรบอย่างบ้าคลั่งและเอาเป็นเอาตาย

ทหาร6"อ๊า! M2ปืนมันร้อนแล้ว!!"

ทหาร5"พักมันไว้ก่อนคนอื่นช่วยกันยิงไปก่อน!!"

พวกมันแทบไม่ต่างจากซอมบี้ที่วิ่งเข้ามาใส่แบบไม่กลัวตายเลยทีเดียว นั้นทำให้เมื่อเวลายิงผ่านไปกองศพก็ยิ่งมากและพวกมันก็ใช้ประโยชน์จากกองศพพวกนั้นในการบังสายตามาเรื่อยๆ จนกระทั่งฮานะเริ่มเห็นว่ามีตัวสามารถวิ่งเข้ามาในโซนวิกฤตแล้ว ส่วนไวเวิร์นในตอนนี้พวกมันถูกสังหารไปหมดแล้วเหลือเพียงทหารราบนับพันที่ยังคงเหลืออยู่ในสนามรบ

ฮานะ'…400 เมตร'

ฮานะ"แนวสนามเพลาะแรกเตรียมถอนกลับมาที่แนวสนามเพลาะที่สาม!!!"

หัวหน้าหมู่ทั้งแถวแรก"รับทราบครับ!!!"

ฮานะ'…350 เมตร'

ฮานะ"ถอยได้!!! ปืนต่อต้านอากาศยานบรรจุกระสุนระเบิดแล้วยิงใส่ทหารราบพวกมันได้ตามใจเลย!!"

เหล่าทหาร"รับทราบครับ!!!"

แล้วพวกทหารก็ช่วยกันยกปืนกลหนักอันร้อนระอุกับลังกระสุนวิ่งผ่านแนวสนามเพลาะที่สองไปยังแนวสนามเพลาที่สามด้วยความรวดเร็วถึงแม้พวกเขาจะมีล้มบ้างแต่ก็มาถึงใน 40 วินาทีทำให้อำนาจการยิงกลับมาเท่าเดิม และพวกมันที่เมื่อกี้เห็นว่าอำนาจการยิงของพวกเราลดลงไปก็ออกมาชาร์จ ทำให้ตอนนี้พวกมันอยู่กลางทุ่งโล่งและโดนยิงแสกกลางหน้าไปอย่างรวดเร็ว

*ตู้ม!!! ตู้ม!!! … ตู้ม!!! ตู้ม!!! … ตู้ม!!! ตู้ม!!! 

20 นาทีต่อมา…

ฮานะ'50 เมตรแล้ว…'

ฮานะ"แนวสนามเพลาะที่สองหยิบปืนไฟแล้วเผาพวกมันให้เหี้ยนเลย!!"

*ฟู่มมมม!!! ฟู่มมมม!!! … ฟู่มมมม!!!

 ฮานะ"แนวสนามเพลาะที่สองถอยมารวมตัวกันที่แนวสนามเพลาะที่สามได้!! เร็ว!!"

ด้วยไฟนาปาล์มนั้นทำให้พวกมันที่อยู่แนวหน้าสุดโดนเผาเข้าเต็มๆและด้วยลมอยู่ข้างเราทำให้พวกเราสามารถยิงพวกมันต่อได้ ไม่นานนัก…พวกมันก็วิ่งถอยหนีกลับไป…ทำให้เธอได้ยืนหัวออกมาจากสนามเพลาะมาดูสนามรบ

ฮานะ"พวกมันถอยกลับประเทศแม่งมันไปแล้ว!สมรภูมิแห่งนี่พวกเราได้รับชัยชนะอย่างล่นหลามเราสามารถต้านทานการบุกของพวกมันได้ทั้งหมด! และกวาดล้างพวกมันไปมากเกินจนพวกมันไม่สามารถรับได้!! ฮูเล!!"

ทหารทุกนาย"ฮูเลลล!!! ฮูเลลลล!!! ฮูเลลลลล!!!"

-สรุปผลการรบ-
ฝั่งจักรวรรดิมังกรแดง
สูญเสียทหาร 18,932 นาย (รวมตายและะถูกทิ้งเอาไว้ที่สนามรบ)
บาดเจ็บ 8,019 นาย (รวมทั้งหนักที่กลับมาได้และเล็กน้อยจากการวิ่งหนี)
ไวเวิร์น 100 ตัว
ฝั่งทหารBlackwater
ไร้การสูญเสียชีวิต
-ยุทโธปกรณ์การรบ-
กระสุนขนาด7.62×51mm NATO 93,328 นัด
กระสุนขนาด.50 BMG 18,052 นัด
กระสุนM71 HE 198 นัด
กระสุนM77 AP 50 นัด
ระยะเวลาสมรภูมิ 14 วัน 8 ชั่วโมง 17 นาที 23 วินาที

ตัด ตัด ตัด 

วันนี้พอแค่นี้ก่อน

[19.35] [16/4/2567]