คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สถานีอวกาศวงแหวน
ตัวอย่าง
"……" พูดปกติ
'……' พูดในใจ
[……] คอมเม้น
*… เสียงฝูงชนและเสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนิดเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูด
……ตัวอักษรเอียง บรรยายฉากในความทรงจำ
"……" พูดคุยในความทรงจำ
'……' พูดในใจในความทรงจำ
*… เสียงฝูงชนและเสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนิดเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูดในความทรงจำ
สิ่งแรกที่พวกเราได้เห็นหลังจากที่วาร์ปมานั้นสถานที่ที่พวกเขาอยู่นั้นเหมือนอยู่ในห้องอะไรสักอย่างที่มันดูไฮเทคเป็นอย่างมาก ด้านหลังนั้นมีกระจกหนาหน้าตาแปลกๆที่สามารถมองไปข้างนอกนั้นได้ ซึ่งหลังกระจากบานนั้นก็จะมีดวงอาทิตย์สีแดงและสีเหลืองส้มตั้งตะหงานอยู่ไกลๆแต่ด้วยความที่มันใหญ่โตมากมันก็ยังเห็นเป็นลูกฟุตบอลได้เลยทีเดียว
คัทยูช่า"ยินดีต้อนรับสู่สถานีอวกาศวงแหวนลับแห่งแรกของมนุษย์ชาติล่ะเจ้าหนู ชื่อของมันมีชื่อว่าTHE RING"
เสียงที่ฟังแล้วทรงพลังเป็นอย่างมากของคัทยูช่าได้เรียกสติทุกๆคนให้กลับมา
ตปก.1"ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม!?"
ตปก.2"เครื่องเคลื่อนย้ายมวลสาร!!?!"
ตปก.3"นั้นมันทรงกลมสมบูรณ์นี่ ทำไมมันเยอะแบบนั้นล่ะ?"
ตปก.4"เดี๋ยวน่ะ! มันเปิดมันออกได้หรอ!? ขนาดอาวุธสงครามยังทำอะไรมันไม่ได้เลยนะ!"
ตปก.3"หรือว่ามันเป็นกลไกอะไรสักอย่างรึป่าวถึงจะเปิดมันได้"
ตปก.5"แบบนั้นยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่! เธอรู้กลไกมันได้ยังไงด้วย"
ตปก.6"เปลี่ยนสิ่งมีชีวิตให้กลายเป็นข้อมูล? หมายความว่ายังไง?"
ตปก.7"ดวงอาทิตย์สองดวง!!? สถานีอวกาศวงแหวนมันคืออะไร?"
[เคลื่อนย้ายมวลสาร!! มันเป็นไปได้ด้วยหรอ!?]
[เดี๋ยวนะนั้นมันทรงกลมสมบูรณ์นี่! มันทำให้เกิดความเสียจนแตกได้ด้วยการทำแค่นั้นหรอ!?]
[มันอาจจะเป็นเหมือนกับที่เด็กนั้นพูดก็ได้]
[เชี่ย!! จริงว่ะฉันลอทำตามเธอแล้วมันเปิดได้จริง! แถมข้างนั้นก็เหมือนมีอะไรสักอย่างเหมือนในนั้นเลย!]
[เห้ยๆ! เอาจริงดิว่ะดวงอาทิตย์สองดวงเธอไม่ได้อยู่บนโลกอีกต่อไปแล้ว!?]
[ดูเหมือน…พวกเราจะได้ไปเปิดประตูความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกเข้าให้ซ่ะแล้วสิ]
ตัดไปที่เหล่านักวิทยาศาสตร์ที่เป็นคนคุมเครื่องอยู่
ไอน์สไตน์"…เป็นเธอจริงๆด้วย"
ลูกมือ1"ศาสตราจารย์อย่าบอกนะว่า…"
ไอน์สไตน์"ใช่แล้ว!! เธอคนนั้นคือคนเดียวกันเมื่อ 90 ปีก่อนที่เข้ามาช่วยวิจัยงานนั้นที่ทำให้ฉันอายุยืนมาถึงทุกๆวันนี้ได้!! ฉันจำได้แล้ว!!"
เสียงตะโกนของไอน์สไตน์ได้ดังไปทั่วห้องประชุม นั้นทำให้ทุกๆถึงกับตื่นตะลึง
ลูกมือ2"ถ-ถ้าอย่างนั้นเธอจะต้องมีอายุอย่างน้อยคือ 110 ปีแล้วน่ะสิ แต่ถึงอย่างนั้นถ้าเธอใช้งานวิจัยเดียวกับคุณหน้าตาจะต้องอายุมากกว่าหรือเหมือนคุณสิ!"
ไอน์สไตน์"ไม่…มันไม่ใช่…เธอไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ้ำจากที่เครื่องตรวจDNAของอย่างเร่งด่วนแล้วโครโมโซมของเธอมีมากกว่า 800 คู่ด้วยซ้ำ แถมมันก็แทบไม่มีโครโมโซมไหนเลยที่ฉันเคยเห็นมาในฐานข้อมูล และยังไงก็ต้องมากกว่านี้แน่นอน"
สิ้นเสียงของไอน์สไตน์นั้นก็ทำให้ทุกๆคนถึงกับตื่นตลึงในทันที
สเวกต็อก"พ-พี่คะ…พี่เป็นใครกันแน่!?"
และในตอนนั้นเองทุกๆอย่างก็เหมือนถูกตัดขาดกับโลกภายนอกพร้อมๆกับหน้าจอที่ตอนแรกแสดงความทรงจำอยู่นั้นก็ได้ดับลงไปพร้อมๆกับ มีข้อความขึ้นมา
“สิ่งมีชีวิตรูปแบบมนุษย์ที่วิวัฒนากรสู่จุดสูงสุดเท่าที่จะเป็นไปได้แล้วยังไงล่ะ”
*!!!!!!!!!!
ไอน์สไตน์"น-นั้นเธอหรอ!? เธอทำมันได้ยังไง!?"
“ใช่แล้วล่ะเจ้าหนูไอน์สไตน์ อย่าลืมไปสิตอนที่เราทำงานด้วยกันตอนนั้นฉันมีฉายาว่ายังไง…Nothing Impossibleฉายานี่ไม่ได้มาง่ายๆนะแค่ใช้คลื่นแม่ไฟฟ้าของร่างกายเปลี่ยนบางส่วนให้กลายเป็นข้อมูลน่ะมันง่ายจะตายไป…แต่เอาเถอะ ฉันไม่กวนล่ะ อิอิ :D”
หลังจากนั้นทุกๆอย่างก็ได้กลับมาเหมือนเดิม
[เมื่อกี้เซิร์ฟเวอร์มันล่มหรืออะไรว่ะดับไปเฉยเลย]
[หรือว่าแบตกำลังจะหมดเลยเปลี่ยนแบตชั่วคราวกันนะ]
[ช่างมันเถอะตอนนี้กลับมาแล้วนี่]
ตัดกลับไปที่ความทรงจำหลังจากนั้นคัทยูช่าและเจ้าหน้าที่คนอื่นๆก็เดินออกมาจากตรงนั้นเพื่อเข้าไปยังห้องปรับตัว และในระหว่างนั้นเองแรงดันก็เริ่มเปลี่ยนไปทีล่ะน้อยเป็นเวลา 5 นาทีแล้ว ก่อนที่พวกเราจะเดินเข้าไปยังโซนข้างในต่อเมื่อประตูเปิดเข้าไปแล้วพวกเราก็จะพบกับคนงานและเจ้าหน้าที่จำนวนมากหน้าหลายตากำลังทำงานอยู่โดยมีหุ่นยนต์รูปแบบฮิวเมนนอร์ยที่คอยช่วยงานพวกเจ้าหน้าที่คนอื่นอยู่
ก่อนที่เธอจะพาเด็กใหม่ไปส่งยังโซนกลางเพื่อให้เจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่นี้รับช่วงต่อไป ซึ่งในระหว่างทางก็มีคนทักเธอมากมาย เหมือนคนดังที่มีคนรู้จักไปทั่วจนกระทั่งพวกเธอได้เดินมาถึงโซนเปิดที่มีกระจกขนาดใหญ่ติดตั้งไว้อยู่าสำหรับมองออกไปข้างนอก และนั้นเองก็ทำให้พวกเขารู้ว่าทำไมถึงเรียกว่าสถานีอวกาศวงแหวน เพราะเมื่อคัทยูช่าได้หันไปยังกระจกแล้วนั้น ก็ทำให้ภาพมันชัดแบบสุดๆ
ตรงใจกลางนั้นเป็นดาวเคราะห์ที่มีน้ำและผืนป่ามีเมฆจำนวนนึงเหมือนกับโลกแตกต่างกันตรงที่ที่นี่ไม่ได้มีทวีปแบบเดียวกับพวกเรา โดยที่รอบๆดาวนั้นเองก็มีสถานีอวกาศแห่งนี้ล้อมรอบเป็นวงแหวนอยู่นั้นเองซึ่งสถานีอวกาศแห่งนี้เองก็กำลังหมุนอยู่เพื่อสร้างแรงดึงดูดเข้าสู่สูญกลาง
คัทยูช่า"สวยดีใช่ไหมล่ะเด็กใหม่…เธอจะต้องอยู่บนนี้ที่นี่อีกประมาณ 9 เดือนต่อจากนี้เธอถึงจะกลับไปพักได้ 3 เดือนแล้วค่อยกลับมาทำงานใหม่"
เด็กใหม่"ก็สวยมากครับ แต่ผมว่ามันดูอลังการมากกว่าจะใช้คำว่าสวยนะ"
คัทยูช่า"นั่นสินะ…คิดถึงช่วงแรกๆที่มาถึงและสร้างสถานีอวกาศแห่งนี้ขึ้นมาเลยนะ"
เจ้าหน้าที่1"จริงครับท่านตอนนี้พวกเราจำเป็นจะต้องขนทุกๆอย่างมาด้วยยานขนส่งนั้น แต่ด้วยเป็นองค์กรเล็กๆล่ะนะ ยานก็เล็กเลยต้องขนมาแต่อุปกรณ์สำคัญๆแต่่มันก็ยังกินพื้นที่ทั้งยานอยู่ ดีที่เจ๊ตัดสินใจสร้างยานขุดเจาะทรัพยากรมาแทนการขนส่งล่ะนะไม่งั้นก็คงจะต้องไปมาหลายรอบหน่อย"
เด็กใหม่"เอ่อ…แล้วที่นี่ใช้เวลาสร้างกี่สิบปีหรอครับ?"
เจ้าหน้าที่2"ไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำไอเด็กใหม่บริษัทเรามีอุปกรณ์ย้ายอะตอมสำหรับการก่อสร้างน่ะ ไอเด็กใหม่นายน่าจะเคยเห็นสิ่งที่พวกนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆค้นพบวัตถุโบราณที่ทำลายไม่ได้พวกนั้นสินะ ของพวกนั้นแหละถูกสร้างขึ้นมาด้วยเทคโนโลยีเดียวกันกับสิ่งที่สร้างสถานีอวกาศแห่งนี้ขึ้นมา"
เด็กใหม่"แต่เดียวนะครับ ถ้าอย่างนั้นรุ่นพี่จะบอกว่าเจ้าเทคโนโลยีนี่อยู่มานานขนาดนั้นแล้วหรอครับ!?"
คัทยูช่า"ก็อยู่มานานกว่าไฮเปอร์โนว่าที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกๆอย่างจะได้เกิดขึ้นอีก…บ้านที่ฉันได้จากมาน่ะ"
เจ้าหน้าที่2"อ่าว? ค้างไปซ่ะแล้วสิ…เห้ย! เจ้าเด็กใหม่"
เจ้าหน้าที่1"เอ่อแฮะ…เจ้าหนูนี่ยังไม่ได้รู้เรื่องของเจ๊เลยนี่น่า"
[เชี่ย!!! แม่งโคตรใหญ่เลยสถานีอวกาศบ้านี่ มันใช้เงินลงทุนไปเท่าไหร่ว่ะนั้นน่ะ!]
[เข้าใจแล้วว่าทำไมเรียกสถานีอวกาศวงแหวนแห่งแรก ก็มันเป็นวงแหวนขนาดยักษ์เลยนี่นะ!]
[ดร.X3Xพี่แกแม่งถามในสิ่งที่พวกเราอย่างรู้อยู่พอดีเลยว่ะ]
[ใช้เวลาแค่นั้นเนี่ยนะ!?]
[ยานขนส่งแสดงว่าพวกเขาเคยข้ามอวกาศโดยใช้ยานมาก่อนสินะ!]
[เครื่องยนต์ความเร็วเหนือแสง!!]
[เดี๋ยวนะถ้าบอกว่าใช้เทคโนโลยีเดียวกันแสดงว่าเธอ…ไม่จริงน่า!? เป็นอย่างที่ฉันคิดจริงๆด้วย!]
[นายคิดอะไรอยู่หรอพวก?]
[เธอบอกว่าอยู่มานานกว่าไฮเปอร์โนว่าที่ทำให้เกิดจักรวาลนับไม่ถ้วนที่พวกเราอยู่ในตอนนี้ แล้วเธอบอกว่าบ้านเก่าด้วย ถ้าหากเป็นแบบที่ฉันคิดจริงๆอายุของเธอมันมากกว่าอายุของอวกาศแห่งนี้อีก!!]
[อารยธรรมประเภทที่ 6 อย่างงั้นหรอ!?]
[!!!? แล้วถ้าเธอแค่โกหกล่ะ!]
[ดูหลอดอัตราการเต้นหัวใจเมื่อ 1 นาทีที่แล้วสิถ้าเธอโกหกมันจะต้องแปลกๆขึ้นมาเล็กน้อย แต่นี้ไม่สะเทือนเลยถ้าเธอไม่ฝึกมาดีมากๆในระดับสามารถป้องกันการตรวจจับการเปลี่ยนแปลงในระดับที่คอมพิวเตอร์ที่ดีที่สุดในตอนนี้แล้วล่ะก็…ก็ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว]
[ถ้าอย่างนั้น…]
และคำพูดของเธอนั้นทำให้รัฐบาลหลายประเทศเริ่มปั่นป่วนกันแล้ว พวกเขาเริ่มส่งคนมาชิงตัวของเธออย่างสุดกำลังหมายที่จะให้เธอมาเป็นนักวิจัยของประเทศตัวเองเพื่อความยิ่งใหญ่ให้ได้โดยเฉพาะประเทศCHมหาอำนาจที่อยู่ใกล้JPมากที่สุดพวกเขาไม่อยากแพ้ในสงครามชิงตัวในครั้งนี้แน่นอนทำให้พวกเขาเริ่มวางแผนก่อการใหญ่แล้ว
ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็มาถึงสถานที่อีกแห่งนึงเสียแล้ว ซึ่งเธอก็ได้ปล่อยให้ตัวของเด็กใหม่มีเจ้าหน้าที่คนอื่นดูแลต่อไป และหลังจากนั้นเธอก็ได้แยกทางกับทุกๆคนในการเดินทางรอบนี้เพื่อไปทำงานของตน ซึ่งเธอก็ได้เข้าไปยังไฮเปอร์หลูบพาเธอไปอีกฝั่งของสถานีได้อย่างรวดเร็ว
คัทยูช่า"โอเค…ถึงสักที"
หลังจากนั้นเธอก็เดินออกมาจากไฮเปอร์หลูบแล้วเดินต่อไปยังโซนควบคุมที่นั่นเธอได้พบกับเจ้าหน้าที่นับร้อยชีวิตกำลังควบคุมดาวเทียมที่พึ่งปล่อยลงเมื่อไม่นานมานี้ ถึงแม้จะมีระบบอัตโนมัติแล้วก็ตามแต่เพื่อความปลอดภัยในทรัพย์สินขององค์กรทำให้พวกเขาจำเป็นต้องดู
คัทยูช่า"สถานการณ์ภาคพื้นโซนMเป็นยังไงบ้าง เห็นว่าเมื่อวานมีปัญหาเกิดไฟป่ารุนแรงเกิดขึ้นนี่"
เจ้าหน้าที่3"พวกเราได้ใช้ดาวเทียมควบคุมสภาพอากาศในการสร้างพายุเข้าไปดับแล้วครับ พื้นที่เสียหานไปประมาณ 100 เอเคอร์ครับยังดีที่มีคนตรวจพบก่อน ทำให้ไฟพวกนั้นยังไปไม่ถึงจุดGound ZeroของโซนMน่ะครับ"
คัทยูช่า"งั้นก็ดีแล้ว เพราะล็อตใหม่มาถึงแล้วพวกเรากำลังจะลงไปปล่อยพวกมันในอีก 3 ชั่วโมงต่อจากนี้แล้ว"
เจ้าหน้าที่4"เข้าใจแล้วครับพวกเรากำลังจะติดต่อผสานงานให้ครับ"
คัทยูช่า"ฝากให้ทีนะ"
เจ้าหน้าที่5"อนุมัติคำร้องขอการเปิดโซนเก็บของ-15 ต่อยานขุดเหมืองอวกาศRS-30ใน 5 นาที"
เจ้าหน้าที่6"ยืนยันอุกกาบาตXM-7585-1ถูกทำลายแล้ว"
ภายในห้องนั้นมีแต่ความวุนวายทำให้คัทยูช่าเธอได้เดินไปยังโซนที่จอดยานแทนเพื่อเอาไข่ที่กำลังจะฟักสำหรับการปล่อยในอีก 3 ชั่วโฒงต่อจากนี้ไปขึ้นบนยานเตรียมเอาไว้ก่อน เพราะมันไม่ได้มีแค่กล่องหรือสองกล่องแต่มันมีมากถึง 8 กล่อง ซึ่งเธอก็แบกมันขึ้นไปเรียงกันเหมือนกับมันไม่มีน้ำหนักเลยทีเดียว
ตัด ตัด ตัด (ไรท์:เรื่องนี้จะลงทุกๆวันคู่นะ)
วันนี้พอแค่นี้ก่อน
[22.35] [18/1/2567]
ความคิดเห็น