คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 เหตุเกิดเพราะเห็ด
ตอนที่ 1 เหตุเกิดเพราะเห็ด
ณ กระท่อมเล็กกลางป่า
“ลิน วันนี้ลินเก็บเห็ดชิทามิแล้วรึยัง”
คิน หนุ่มน้อยหน้าใสอายุ 17ปี หันมาถามน้องสาวตัวดีที่กำลังเล่นกับต้นไม้กินแมลงข้างๆกระท่อม
“พี่ซักผ้าจะเสร็จแล้วนะ ลินเอาเห็ดมารึเปล่า”
“ว้า...พี่คิน ลินลืมอ่ะ ลืมไปว่าต้องเก็บเห็ดก่อนก็เลยเดินทางลัดมา ซื้อคทาเด็กเล่นมาจากตลาดแล้วเล่นเพลินเลยอ่ะ”
ผู้เป็นน้องหันมาตอบพี่ชายย่างเลิ่กลั่ก ลินเป็นเด็กผู้หญิงที่หน้าเหมือนผู้ชายมาก แต่งตัวเป็นชายตลอดเวลา
“อีกแล้วนะ ทำไมขี้ลืมจังนะเราน่ะ บอกตามตรงมาเหอะ ขี้เกียจใช่ไหมถึงแกล้งทำลืมตลอดน่ะ - -”
“ไม่ใช่ซักหน่อย พี่ก็รู้ว่าลินรักเห็ดชิทามิมากขนาดไหน แล้วลินจะลืมได้ยังไงเล่า”
เธอรักเห็ดนั้นจริงๆ เป็นรสชาติที่เธอจะไม่มีวันลืม
“ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวพี่ไปเก็บเองละกัน เราอยู่บ้านดีๆนะ ใกล้เย็นแล้ว อย่าออกไปไหนนะ”
คินล้างมือกับบ่อปลาลาเคนท์ที่ตนเลี้ยงเอาไว้ ก่อนจะเข้าบ้านหยิบเอาตะกร้าใบเล็กออกมา
“เข้าบ้านซะ ระวังไอ้หมาป่าบิเลนที่ชอบมาหาเรานะ พี่ไม่ชอบเลย ชอบมาหาลินของพี่อยู่ได้”
“ค่า...พี่ไปเร็วๆนะคะ ลินอยากกินเห็ดอ่า”
“-_-* จ้ะ”
๐
๐
๐
“โอย หญ้าหนามนี่โตได้โตดีจริงนะ โตขึ้นเยอะเลย ข่วนขาไปหมดเลยอ่า...โอย”
หญ้าหนามต้นเล็กแต่คมกว่าต้นอื่นต้นหนึ่งข่วนเข้าอย่างจังที่ต้นขาเรียว เลือดซิบออกบางๆส่งกลิ่นยวนใจสัตว์กินเลือดในแถวนั้น
“อ๊า...หาเห็ดชิทามิเจอซักที ต้นหนามข่วนขาไปหมดแล้วอ่ะ >0<”
คินค่อยๆเก็บเห็ดไปเรื่อยๆ เขาสังเกตว่าใต้ต้นสกายมีเห็ดชิทามิขนาดใหญ่ส่งกลิ่นหอมอยู่
“โห เห็ดใหญ่ขัง O_O คราวนี้ได้กินต่ออีกหลายวันแน่เลย”
คินรีบเก็บเห็ดก่อนจะหันหลังกลับออกไป
‘ซวบ’
“โอ๊ย”
“หวาย อะไรอ่ะ - -?”
คินหันซ้ายหันขวามองว่าเสียงนั้นมาจากไหน ก่อนจะเห็นร่างหนึ่งนอนอยู่ไม่ไกลจากเขา คนๆนั้นแต่งตัวสีดำสนิททั้งตัว เป็นเหตุให้คินสังเกตไม่เห็นเขาในหมู่เห็ดชิทามิสีดำ
“นาย...กล้าดียังไงมาเหยียบมือข้า”
“ขะ ขอโทษนะ ฉะ ฉัน...ฉันมองไม่เห็นมือของคุณน่ะ >/l\<”
ร่างของเขาค่อยๆลุกขึ้นยืนทีละนิด คินถึงได้รู้ว่าเขาสูงกว่าเธอเยอะมาก นัยน์ตาสีทองเปล่งประกายวาวโรจน์ก่อนนะค่อยๆสงบลง
“หึ นึกว่าขอโทษแล้วข้าจะอภัยให้เจ้างั้นรึ แล้วทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ ไม่รู้รึไงว่านี่คือป่าแห่งความตาย ป่ามรณะแก่ผู้มาเยือน”
ร่างสูงค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้คินทีละนิด ด้วยความเผลอคินถอยหลังไปขณะที่เขาขยับเข้ามาใกล้ แสงสีอ่อนสาดลงมาที่ใบหน้าของเขา ในหน้าหล่อเหลาคมคายอย่างเห็นได้ชัด ผมสีเงินของเขายิ่งทำให้นัยน์ตาสีทองของเขาดูโดดเด่นยิ่งขึ้น แต่คินก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่น่ากลัวแผ่ออกมาจากตัวของเขา
“ระ รู้ แต่ฉันอยู่ที่ป่าแห่งนี้มานานหลายปีจนสนิทกับสัตว์ป่าและต้นไม้ของที่นี่แล้ว”
“สนิท? เจ้าจะบอกว่าคุ้นเคยกับที่นี่งั้นรึ ข้าเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน พี่น้องคู่หนึ่งที่เข้ามายุ่มย่ามกับป่าของข้า”
นัยน์ตาสีทองจ้องมาที่ใบหน้าหวานของคินอย่างไม่กระพริบ ทำเอาคนถูกจ้องรู้สึกเขินและเกร็งเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกมึนหัวอย่างไม่รู้สาเหตุ
“อะ...โอย มันเกิดอะไรขึ้น มึน...หัวจัง”
“หึ เห็ดนี่ถึงกลิ่นของมันจะหอมแต่ก็มีฤทธิ์แรง มันทำให้มึนหัวได้ ตะลุยป่าเองตัวคนเดียวแถมไม่เอาน้ำมาราดผ้าเช็ดเห็ดแบบนี้ ก็สมควรแล้วล่ะ”
“อูย มึนหัว...”
ร่างเล็กเซเล็กน้อยก่อนจะล้มตัวไปข้างหน้าเข้าสู้อ้อมแขนใหญ่ของคนข้างหน้า
“หึ แค่นี้ก็ทนไม่ได้ นี่แหละน้า เด็ก!”
ชั่วพริบตาร่างทั้งสองก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย เหลือไว้เพียงตะกร้าน้อยหล่นอยู่ข้างต้นไม่ใหญ่
คุยกันวันละนิด หน้าตาดี ไม่ต้องเข้าสปาบ้าบอ
อ้ากกกก ยูแต่งไม่ถูกเรยเคอะ >0<
อ่า...ผู้อ่านเห็นว่ายังไงเม้นบอกด้วยนะคะ (_ _)
ยังหาหนังสือที่แต่งเรื่องเก่าไม่เจออ่า เราขี้เกียดเขียนใหม่แระ - -+
ยังไงก็ ขอบคุณนะค้าาา ที่หลงเข้ามาอ่าน ^0^
ความคิดเห็น