The blue things วารานุสสีคราม

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนพิเศษ นั่นคืออาวุธ...?

เรื่องราวในตอนนี้ เกิดขึ้นในระหว่างตอนที่แล้ว 'Die hard will go on' คงเรียกได้ว่า คือตอนที่ 4.5 หากเริ่มนับตอนที่1 ตอน 'นี่ไม่ใช่ความผิดของฉัน'

แล้วนี่จะไปสนเรื่องนั้นทำไม เมื่อยังไงเรื่องราวคงปวดตับเหมือนเคย ว๋าฮาฮาฮาฮาฮะ

เชิญอ่านเรื่องราวสุดพิเศษที่ผู้แต่งแต่งขึ้นเพื่อยืดเรื่อง

เย้ย!

เนื่องโอกาสพิเศษได้เลยครับ :)

และขอบอก ผู้แต่งกระดกวอดก้าไปเมื่อคืน เพราะฉะนั้นตอนนี้เพี้ยนใช่ย่อยแน่

Enjoy

And of course, I gonna screw timeline
 

หลังเวทีหอประชุม

พวกทีหยิบอาวุธในกองอุปกรณ์ของนายM*nH*n และหันกลับมาโพสท่าเท่ๆ

"..." อันที่จริง มีแค่ทีที่ยืนโพสกับปืนคู่กระบอกใหม่ แต่คนอื่นๆยังวุ่นกับการเลือกอาวุธ

"นี่เรามัวรออะไรกัน รีบหยิบอาวุธ แล้วเตรียมไปถล่มเจ้าพวกวรนุสข้างนอกกันเร็ว" ทีเอียงคอไปบอก พี อาร์ค และเคน ส่วนเอิร์ธเลือกอาวุธเสร็จเรียบร้อยทว่าเขาดันยืนตกเฟรม...

"นายจะว่ายังไงก็เชิญ แต่สำหรับพวกชั้น การเลือกอาวุธที่ดีเหมือนการเลือกคู่ควงสุดแจ่ม" อาร์ครื้อค้นดูอาวุธมากมาย

"นายไม่หยุดตามหาหลังเจอนางฟ้าสุดฮอตคนเดียวหรอก" เขาพูดต่อหลังหยิบเจอล็อคเกตคล้องโซ่ที่พอเปิดฝาออกเป็นนาฬิกา

"ประทานโทษ ชั้นมีแฟนแล้วนะ" ทีกลับหลังหันเพื่อมาคุยกับพวกอาร์ค

"ฮา"

"ขำอะไรไม่ทราบ พี"

"ไม่มีอะไร ฮะๆ แค่นายกับพริมดูเป็นคู่SMที่น่ารักดี"

ตามปกติ ทีคงกระฟัดกระเฟียดโวยวายตบมุก

"..." แต่คราวนี้ ทีกลับไม่เถียงพีสักคำ

"วันหลังชั้นจะซื้อปลอกคอล่ามโซ่ให้พริมใช้กับนายนะ" อาร์คล้อเขาเล่น ทว่า...

"..." ทีเก็บไปคิดจริงจัง และเริ่มเคลิ้มจนน้ำลายไหล

"ไอ้โรคจิต" เคนกล่าวลอยๆ

เคนหยิบดาบ?ปืน? มันมีด้ามเป็นปืน แต่มีคมกับปลายดาบ จะยังไงก็ชั่ง มันดู 'Badass' สุดๆ

"!" แล้วเขาก็เหลือบไปเจอดาบสีเงินยาวสองเมตรเข้า

เคนตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอาอาวุธชิ้นไหนดี

"ถ้าเคนจะเอาทั้งคู่ ฝากชั้นอย่างใดอย่างหนึ่งไว้ก่อนก็ได้นะ" อาร์คแนะ

"แล้วนายจะไปเก็บไว้ไหนล่ะ?" เคนถาม

"นี่ไง" อาร์คเปิดฝานาฬิกาล็อคเกต และลากมันยาวไปตามอากาศ

แล้วจู่ๆก็เกิดรอยฉีกขาดมัวๆกว้างยาวขึ้นกลางอากาศ

อาร์คยื่นดาบยาว2เมตรให้เคน และรับดาบปืนมาสอดเข้าไปในรอยแยกมิตินั้น
แล้วอาร์คก็นำเอาปืน กับระเบิดหลายต่อหลายอันมายัดใส่ช่องว่างนั่น
ก่อนเขาปิดฝานาฬิกาทำให้รอยฉีกขาดมิติปิดตัวลง

"นี่นายทำได้ยังไงกัน!?" ทีประหลาดใจ

"มันคงทำให้ห้วงมิติเวลาฉีกขาด สร้างช่องมิติที่4... เอ็งต้องการเหตุผลไปทำไม? รู้แค่ว่ามันทำได้ก็พอ นายเห็นนี่เป็นอะไร? นิยายไซไฟ?" อาร์คทำท่าไม่แยแส

"เฮ้พี! นายจะฝากอะไรไว้มั้ย?" อาร์คหันไปถามพีบ้าง

"ไม่เป็นไร ชั้นมีแค่ตะบองหนามเหล็ก กับเจ้าแท่งหรรษา?" พีมองแท่งทรงกระบอกขนาดพอดีมือที่เขาถืออยู่

 

"เอามันออกไปๆๆๆ!" พวกทีสะบัดหน้าไปทางต้นเสียงดังแสบแก้วหู

นอกหลังเวที มีนักเรียนคนหนึ่งกำลังถูกวรนุสขย้ำหัวไหล่ซ้าย และข้างกายเขาก็มีนักเรียนชายอีกสองคนพยายามช่วยเขาอยู่

"นั่นใช่ทอม กับเบนหรือเปล่า? และที่ถูกกัดอยู่คือ...โทนี่?" พีเอ่ยถาม

"เราต้องทำไรสักอย่างแล้ว!" เคนเตรียมวิ่งออกไปช่วย แต่

ปั้ง!

"อ๊าก!!" โทนี่ร้องไม่เป็นศัพย์

อาร์คยิงปืนM92FS
กระสุนทะลวงผ่านบ่าซ้ายของโทนี่เจาะทะลุตัวเหี้ยเสียชีวิต

"อ่ะ มาทางนี้ก่อนเร็ว!" พีโบกมือเรียกพวกโทนี่ให้เข้ามาซ่อนตัวด้วยกัน

"Nice shotมากเลยอาร์ค" ทีแตะไหล่อาร์คพร้อมกล่าวชม

"ชิ! ปากกระบอกดันเชิดขึ้นซะได้" อาร์คเดาะลิ้นไม่สบอารมณ์

"เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ?"

"ไม่มีอาราย"

ทอม และเบนประคองตัวโทนี่มาหาพวกที

"รอยเขี้ยวเหวอะหวะเลย" พีพูดด้วยความเป็นห่วง

[เกือบ]ทุกๆคนช่วยกันวางตัวโทนี่นั่งลงบนพื้น หลังพิงกำแพง

"ทุกคนถอยออกห่างโทนี่ก่อนเร็ว!"

"!!" ทุกคนตกใจกับคำเตือนของอาร์ค

"หมอนี่โดนตัวเหี้ยกัด..." เพื่อนๆหลีกทางให้อาร์คที่กำลังเดินไปหาโทนี่

"เขากำลังกลายเป็นเหมือนพวกมัน" อาร์คย่อตัวลงมองโทนี่

"พวกมัน! แฮกๆ... แกพูดถึงอะไร?" โทนี่เค้นถามอาร์คทั้งๆหายใจหอบหืดจนพูดติดขัด

"นายติดเชื้อจากวรนุสสีน้ำเงิน" อาร์คกล่าว พร้อมเปิดห้วงมิติ อัญเชิญปืนBrowning GP35ออกมา

"เดี๋ยวก่อน! ต้องมีวิธีอื่นสิ!" โทนี่กระวนกระวาย

"ชั้นเสียใจด้วย ลาก่อนสหาย" อาร์คสอดปากกระบอกปืนเข้าปากของโทนี่ และเหนี่ยวไก

ปั้ง!!

ทุกคนหลบหน้าหนี อาร์คค่อยๆลุกขึ้น และถอยออกมา

"เบน... ทอม... ชั้น..."

"ไม่ต้องพูดหรอก พวกเราเข้าใจ" ทอมเอ่ย

"เอ๊ะ! แปปนะ... มันคือวรนุสไม่ใช่ซอมบี้หนิ แล้วเรื่องติดเชื้อกลายเป็นพวกเดียวกับมัน..."

"นายสองคนจะเอาไงต่อ?" อาร์คถามเบน กับทอมก่อนทีพูดจบ

"พวกเราจะไปตามทางของเรา ใช้ชีวิตเผื่อส่วนที่เหลือของโทนี่ด้วย" เบนกล่าว

"งั้นโชคดีนะ" อาร์คอวยพรก่อนเบนและทอมคว้าช็อตกันคนละกระบอกแล้วหันหลังวิ่งไปทางข้างๆหลังเวที

ตึง!

แค่กระพริบตาคราเดียว ทั้งคู่ก็ล้มคว่ำลงเสียแล้ว

"โอ้ไม่นะ! ตัวเหี้ยโจมตีไอ้เ*ยเบน กะไอเ*ยทอมด้วยความเร็วสูงจนทั้งคู่ตายแล้ว" อาร์คตีหน้าเศร้า

"เกิดอะไรขึ้น!?" ทีอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนเขาเหลือบไปเห็น

ฟู่...

ปากกระบอกปืนของอาร์คมีควันขึ้น
ถึงเขาจะพึ่งใช้ยิงปืนปลิดชีพโทนี่ไป แต่นั่นก็นานพอที่ควันจะจางลงกว่านี้

"อาร์ค... ฝีมือเอ็งสิท่า?"

"ทีพูดอะไรออกมา ชั้นไม่รู้เรื่องเลย แต่ไอการหยุดเวลานี่ชั่งสะดวกจริงๆ" อาร์คทำหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ และมองดูนาฬิกาอย่างพึงพอใจ

"นั่นช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย เอาล่ะ! พวกเราก็ไปห้องเรียนกันเถอะ" อาร์คกล่าวด้วยรอยยิ้มแฉ่ง

"นั่นควรเป็นบทของชั้นสิ!" ทีตะหวาดใส่อาร์ค แต่เขาไม่สนใจ พลางนำคนอื่นไปปะทะกับทัพวรนุสสีคราม

"ไหงตอนพิเศษ เราถึงไม่มีบทเลย...?" นักเรียนชายผู้ตกเฟรมกล่าวเอาไว้