The blue things วารานุสสีคราม

ลำดับตอนที่ #4 : โรงเรียนมีกฏห้ามเอามือถือมารู้มั้ย!?

"เข้าไปซ่อนในช่องนั้นก่อนเร็วทุกคน!!" ทีชวนพวกเพื่อนๆ ให้ไปซ่อนตัวจากพวกวรนุสด้วยกัน

ที พี เคน อาร์ค และเอิร์ธ ต่างพากันวิ่งเข้าไปในซ่องผ่านช่องแคบๆ

"เกิดเรื่องบ้าไรขึ้นเนี่ย!?" พีโวยวายถาม แต่เขาก็ระวังไม่ให้เสียงดังออกไปข้างนอก

"ถ้าให้เรียบเรียงเหตุการณ์ ก็ โรงเรียนเราดันจัดโชว์สุดพิสดาร มีตัวเงินตัวทอง..." ทีคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่ได้เกิดขึ้น ทว่าก่อนเขาจะพูดจบ พีก็แทรก

"ผิดแล้ว! นายตาบอดสีหรือไง? ดูยังไงมันก็สีน้ำเงิน สีฟ้า ไม่ก็สีครามชัดๆ" พีเถียงทีกลับในประเด็นที่แสนจริงจัง?

"ใช่ ชั้นเห็นแล้วว่าพวกมันสีน้ำเงิน โอเค เมื่อกี้ถึงไหนแล้วนะ?" ทีหันไปคุยกับพีแปปนึง แล้วจะต่อเรื่องที่พูดค้างเอาไว้

"แล้วนายพูดมาได้ไงว่ามันตัวทอง มันตัวเงิน" พียังไม่เลิกว่าที

"ก็มันเรียกว่าตัวเงินตัวทองนี่หว่า!" และทีก็ต้องวกกลับมาประเด็นเดิม

"เหมือนกับว่าไม่ใช่แค่โรงเรียนของพวกเราที่มีจัดการแสดงพวกวรนุส" อาร์คกล่าว

ระหว่างที่พีกับทีสนทนากัน  อาร์คก็หยิบมือถือขึ้นมาค้นดูข่าวสารภายนอก[เช็คเฟสบุค ไลน์ ทวิตเตอร์ และไอจี]

"นายหมายความว่ายังไง?" เอิร์ธถาม

"ตอนนี้ ข้างนอกมีวรนุสสีครามออกมาเผ่นพ่านอยู่เต็มเมืองเลย" อาร์คพูดสรุป

"ไหน ขอดูหน่อยซิ" อาร์คยื่นมือถือให้ทีตามคำขอ

ทีดูบนหน้าจอมือถือของอาร์ค
หัวข้อข่าวคือ 'เอาอยู่ค่ะ' ทีเห็นเช่นนั้น เขาก็เริ่มอุ่นใจ
ข้างล่างมีรูปผู้หญิงขึ้นกล่าวให้สัมภาษณ์ แล้วก็มีลิงค์ให้กดอยู่ใต้รูปเพื่ออ่านบทความข่าวต่อ

พอทีแตะเข้าไปดู
'เอาไม่อยู่แล้วค่ะ' พร้อมรูปผู้หญิงคนเดิมที่ถูกสัมภาษณ์ แต่ครานี้เธออยู่ในสภาพสะบักสะบอม แถมมีเหี้ยกัดบ่าเธออยู่ด้วย

ทีถึงกับร้องตะโกน "แป๊กโว้ย!!!!!

ในระหว่างนั้นเอง ภายนอกอาคารหอประชุม

คุณครูพละที่รวมกลุ่มกับพวกนักเรียนกำลังหาทางรอดจากเหล่าตัวประหลาด

"รีบโทรแจ้งหน่วยกู้ภัยเร็ว!"

"ครับครู" นักเรียนคนหนึ่งที่มีเครื่องมือสื่อสารอยู่กับตัวเพียงคนเดียวในกลุ่ม ก็รีบควักโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อจะโทรขอความช่วยเหลือ

ฟุ่บ! วี๊ววว! ตุบ!

ครูพละแย่งมือถือมาจากนักเรียน และโยนมันไปด้านหลัง

"ครู!!" นักเรียนทั้งกลุ่มพร้อมใจกันตะโกนใส่เขา

"โทษที มันเคยตัว" ครูกล่าวขอโทษ

นี่คงเป็นการตอบสนองอัตโนมัติของครูผู้สอนในสถานศึกษาที่มีกฏห้ามพกเครื่องมือสื่อสารมาเรียนด้วย

"ให้ตายสิ..." นักเรียนเจ้าของมือถือขมวดคิ้ว พลางมุ่งไปเก็บมือถือ

"!" แต่ตอนที่เขาก้มเอื้อมมือไปยังมือถือนั้น ดันมีอีกมือมาสัมผัสมือของเขา

มือนั้นหยาบกระด้าง และแลดูแข็งแกร้ว

ทว่าพอดูดีๆ เรียกนั่นว่ามืออาจไม่ถูกต้อง ต้องเรียกว่า เท้า

"!!" พอนักเรียนเงยหน้าขึ้นมา ตรงหน้าเขาคือวรนุสในระยะห่างประมาณ 30 cm

เสียงเมโลดี้ดังกังวานไปทั่ว ทั้งสองประสานตากัน

เด็กหนุ่มมองลึกเข้าไปในดวงตากลมรีคู่นั้นของเจ้าวรนุสด้วยตากลมมนเปล่งประกายระยิบระยับ
 

วรนุสกระพริบตากิ้งๆให้เขา นี่มันฉากเปิดอีเว้นท์สำคัญในการ์ตูนรักใสๆชัดๆ

คงเหมือนกับที่ผู้คนว่าเอาไว้ 'แม้จะเป็นในสงคราม แต่ก็มีกุหลาบแห่งรักเบ่งบานได้'

"นี่เธอ..." นักเรียนชายเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน

ฉ่วก!!!!

ตัวเหี้ย... งาบหัวนักเรียนขาด
 

และแล้วกุหลาบก็เฉาตาย...

คุณครูพละ กับนักเรียนมองดูฝูงตัวเหี้ยกำลังรุมกินร่างไร้วิญญาณของลูกศิษย์/เพื่อน
 

"นี่นักเรียน... ช่วยไปหยิบมือถือกลับคืนมาหน่อย" ครูพละกล่าวอย่างเหม่อลอย

"ผมขอผ่านครับ"

"ผมก็ขอผ่าน..." เหล่านักเรียนตอบแบบสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว








"เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวก่อน อย่าพึ่งจบตอน" เอิร์ธเอ่ยขึ้นกะทันหันจนแทบตัดฉากกลับมาหอประชุมไม่ทัน

"นี่ไม่มีใครเอะใจเลยหรือไงว่า ทำไมตอนก่อนตอนที่แล้วถึงบรรยายว่า 'นักเรียนทั้งสี่ก็ก้าวเดินไปด้วยกัน' ทั้งๆที่ถ้านับทุกคนรวมชั้นด้วยก็ต้องเป็น 5สิ?"

"อ่าว ในตอนนั้นนายอยู่ด้วยหรอ?" อาร์คถามเอิร์ธกลับ

"ก็ใช่น่ะสิ!" เอิร์ธตอบอย่างหนักแน่น

"อ้าว เอิร์ธ!! นายมาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ?" เคนทำท่าประหลาดใจ

"ไอ้หอกชำรุด!!!!!!!!!!!!!!" เอิร์ธตะคอก