The blue things วารานุสสีคราม

ลำดับตอนที่ #3 : เธอนี่หลงจริงเลย

"นักเรียน...อยู่ในความสงบ" อาจารย์ผู้ชายที่อยู่บนหอประชุมบอกกับพวกนักเรียนที่กำลังแตกตื่นกับสถานการณ์ปัจจุบัน

ทั้งพวกวรนุสสีน้ำเงินได้หลุดออกมาจากกรงขัง และยังเกิดเหตุการณ์น่าสลดที่อาจารย์ใหญ่ผู้เป็นที่รักจากไปอย่างกะทันหัน
แบบว่านักเรียนเศร้าจริงๆนะ กลับไปดูบทที่แล้วก็ได้

"นักเรียนอยู่ในความสงบ ไม่งั้นชั้นจะตัดคะแนนพวกเธอให้หมดนะ" อาจารย์ 'ภรากรณ์' เอ่ยซ้ำ แถมขู่หักคะแนนนักเรียน
แต่ในเวลาเช่นนี้ คะแนนอะไร ใครสนล่ะ นักเรียนวิ่งไปมาในหอประชุมอย่างคลุ้มคลั่ง

"นักเรียน!!!!!!" อาจารย์ภรากรณ์ตะโกนเสียงดัง และแหลม จนนักเรียนเกือบทั้งหมดในที่ประชุม หยุดนิ่ง แล้วหันไปมองทางอาจารย์

"ช่วยชั้นด้วย!!" อาจารย์กำลังโดนตัววรนุสสีน้ำเงินงับไปเกินครึ่งท่อนล่างแล้ว นักเรียนทุกคนที่กำลังมองดูอยู่ก็แสดงสีหน้า...

 

จากนั้นจึงพากันวิ่งกระเจิดกระเจิง

"ถ้าพวกเธอไม่ช่วยชั้น เดี๋ยวจะตัดคะแนนไม่ให้เหลือ แถมติด มส ด้วยนะย๊ะ แอ็ก!!" ตัววรนุสกัดอาจารย์จมเขี้ยว กัดกินตัวเขาจนมาถึงระดับหน้าอก ส่งผลให้อาจารย์ภรากรณ์กระอักเลือด

อาร์คไปหยิบไม้พลองเหล็กในหอประชุมมาติดตัวเผื่อเวลาเจอตัวเหี้ยจะได้สร้างระยะห่างระหว่างตนกับพวกมันได้

"นี่หนู..." อาร์คหยุดวิ่งเพราะได้ยินเสียงแสนคุ้นหูจากซอกหลืบ

ผู้ที่อยู่ใต้เงามืดคืออาจารย์ ภูมิพัฒน์ นั่นเอง

"อาจารย์!"

"นี่เธอว์ ช่วยชั้นหน่อยสิ" อาจารย์กวักมือเรียกอาร์คอย่างเชื่องช้า ต้นแขนติดหน้าอก เป็นท่าที่ชวนขนลุกชอบกล

อาร์คเดินตรงดิ่งไปหาอาจารย์ภูมิพัฒน์ ทว่าต้องหยุดชะงัก เนื่องจากภาพเบื้องหน้ามันน่าสยดสยองยิ่งนัก

"อ้า!!!!! เหี้ย!!!!!!!"

ตัวเหี้ยกัดแขนขวาอาจารย์ไปครึ่งท่อนแล้ว

อาร์คเหวี่ยงไม้พลองฟาดตัวเหี้ย

พลั่ก!!

อาร์คหวดไม้โดนต้นแขนอาจารย์เต็มๆ

"นั่นต้นแขนอาจารย์ ไม่ใช่วรนุส" อาจารย์เอ่ยอย่างเฉื่อยชา ด้วยโทนเสียงหลอนๆปวดประสาท

อาร์คหวดไม้พลองเต็มแรงอีกครั้ง

"นั่นหัวไหล่ ไม่ใช่วรนุสน๊า ว่ะฮ่ะฮา" เสียงหัวเราะอาจารย์นั้นน่าเกลียดน่ากลัวสุดๆ ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าเรื่องนี้กลายเป็นคนแสดง ผู้ชมจะต้องทรมานกับเสียงนี้มากเพียงใด

"ย้าก!!!" อาร์คเหวี่ยงไม้พรองสุดกำลังใส่ตัวเหี้ย และตีแสกหน้าอาจารย์ภูมิพัฒน์

แต่อาจารย์ห้ามไม้ไว้ได้ทัน

"หยุด! เธอนี่หลงจริงเลย เธอปล่อยชั้นไว้เถอะ เดี๋ยวชั้นก็ได้ไป 'โปแลนด์' แล้ว Wahahahahahahahuh veeeeeeeee"

อาร์คเมินหน้าและเดินหนีจากอาจารย์ภูมิพัฒน์ พยายามแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงวรนุชบดเคี้ยวกระดูกอาจารย์ภูมิพัฒน์ดัง กร้วมๆ

อีกมุมหนึ่งของหอประชุม

"หัวใจเรากำลังเต้นแรง!" เคนเอ่ยขึ้น ระหว่างกำลังเผชิญหน้าวรนุสสีฟ้าตัวหนึ่งอยู่

"และร้อนรุ่นจนแทบลุกเป็นไฟ!" เคนพูดต่อ

ตัวเหี้ยขู่คำรามใส่เขา แล้วเริ่มบุกจู่โจม

"ซันไลต์เยลโล่ โอเวอร์ไดรฟ์!" เคนบีบขวดน้ำยาล้างจานที่จิ๊กมาจากห้องภาโรงในที่ประชุม

น้ำยาล้างจานพุ่งเข้าใส่ตาตัวเหี้ยเต็มๆทั้งสองดวง
ตัวเหี้ยกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และวิ่งเป๋ไปมาจนชนกระจกแตก แล้วตกออกไปนอกอาคาร

"อย่ามาแหยมกับผู้ใช้หัตถ์มาร..." เคนกล่าว

ขณะเดียวกัน

"ชิโซเล้!" พีเอาไม้เบสบอลมาหวดพวกตัวเหี้ยอย่างเมามัน แล้วเขาก็หันไปเห็น

"เอิร์ธ! ระวัง!" พีตะโกนบอกเพื่อนนักเรียนชายผู้ยืนอยู่หน้าฝูงตัวเหี้ยสีน้ำเงิน เขาตัวแข็งทื่อจนทำอะไรไม่ถูก

พวกวรนุสกำลังพุ่งตรงมาทางเขา

"ไม่น๊าาาาา!!!!!" เอิร์ธทำได้เพียงหลับตา และเอามือขึ้นกำบัง

ฟึ่บ!!

พวกวรนุสกลับวิ่งผ่านเอิร์ธไปเฉยเลย

"เ*ย ตูโดนเหี้ยเมิน" เอิร์ธทรุดลงร้องไห้กับพื้น