The blue things วารานุสสีคราม

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่0 ต้นกำเนิดแห่งหายนะ

ยามเย็นวันหนึ่ง ดวงอาทิตย์เปล่งแสงสีส้มออกแดงอันเป็นสัญญาณใกล้ลาขอบฟ้า

นักศึกษาชายผู้หนึ่งกำลังเดินทางกลับบ้านหลังจากเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัยเกือบทั้งวัน

เขาครุ่นคิดถึงความเสื่อมโทรมของสภาพสังคม ทั้งปัญหาการจลาจล ผู้ก่อความไม่สงบ ยาเสพติด และอีกมากมาย จนเขาเริ่มมีความคิดว่า ต้องมีใครสักคนลงมือทำอะไรสักอย่าง ต้องมีใครสักคนเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้

ตุบ!                              "!"

จู่ๆก็มีวัตถุปริศนาตกลงมาบนทางเท้า

นักศึกษาหนุ่มค่อยๆเดินตรงไปยังเจ้าวัตถุสี่เหลี่ยมดำบาง
เขาตรวจดูสักพักก่อนก้มลงไปหยิบมันขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆ

"นี่มัน!?"
มันคือสมุดบันทึกที่สามารถพรากชีวิตผู้คนได้โดยเพียงเขียนชื่อของคนๆนั้นที่เราต้องการให้ตายลงไป

"สมุด... เล่มนี้..." เขาเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก แต่สิ่งที่อยู่ภายในใจของเขานั้นมิใช่ความหวาดกลัว มันเป็นความรู้สึกซึ่งเกิดจากการผสมผสานอารมณ์ต่างๆจนไม่สามารถบรรยายได้

เหนือหัวนักศึกษาผู้นี้มี 'บางสิ่ง' จับจ้องเขาอยู่
เจ้าสิ่งนั้นมีแขนเรียวยาว ใบหน้าขาวซีด และมีรอยยิ้มกว้าง ยิ่งไปกว่านั้นมันยังมีปีกอยู่ด้านหลังอีกด้วย รูปลักษณ์โดยรวมนั้นชั่งห่างไกลคำนิยาม'คน'

และในที่สุด นักศึกษาก็ตัดสินใจ...
"สมุดโคตรดาร์ค ถูกใจตูเลย แถมไม่มีเจ้าของด้วย"
เขาเขียนชื่อตัวเองลงไปบนหน้าแรกของสมุด แสดงถึงความเป็นเจ้าของ

"มันเป็นของตูแล้ว ว่ะฮ่ะฮาๆๆ เฮือก!!" หลังชื่อถูกบันทึกลงไปในสมุดได้ไม่นาน ลมหายใจของนักศึกษาก็ขาดหายฉับพลัน ร่างของเขาล้มฟุบลงกับพื้น

"นี่คุณ! เป็นอะไรหรือเปล่า?" มีชายวัยทำงานผู้หนึ่งรีบเข้ามาดูอาการของนักศึกษา

เขาอุ้มตัวนักศึกษาขึ้นมา พรางตบหน้าเรียกสติเขาเบาๆ

และเขาก็เหลือบไปเห็นสมุดโน้ตเข้า ทันใดนั้นชายผู้นี้ก็เหมือนต้องมนต์สะกด เขาละสายตายจากสมุดไม่ได้เลย
พนักงานชายปล่อยตัวนักศึกษาที่หมดสติลงแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยจนหัวนักศึกษาตกลงกระแทกพื้นอย่างแรง

"สมุดเล่มนี้..." เขาหยิบสมุดขึ้นมา แล้วค่อยๆพลิกหน้ากระดาษดู

"ถึงจะดูไม่มีมารยาท แต่... ขอเลยก็แล้วกัน" เขาลบชื่อของนักศึกษาทิ้ง แล้วเขียนชื่อของตนลงไปแทน

ผลคือ

ฟรุ่บ!! เขาล้มหมดสติทั้งยืน

ส่วนนักศึกษาก็ฟื้นกลับมา
เขาพบว่าสมุดโน้ตของเขาไปอยู่ในมือของคนที่นอนฟุบบนทางเดินถัดจากตน เขาแย่งสมุดกลับมา เปิดเจอว่าชื่อของเขาถูกแก้เป็นชื่อผู้อื่น

"นี่กล้าลบชื่อของเราไปได้ไงกัน!? ใครเจอก่อนก็ได้ก่อนสิ!" เขารีบลบชื่อของพนักงานชาย แล้วแก้กลับเป็นชื่อของตน

แล้วเขาก็ล้มหงายลงไปใหม่ ชายหนุ่มคืนชีพกลับมา

เขาหยิบสมุดเล่มเดิมขึ้นมาเปิด

"เมื่อตะกี้พึ่งลบแก้ไปเอง เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?" เขาลบชื่อในสมุดทิ้งอีกครั้ง และเขียนชื่อตัวเองลงไปใหม่

ฟรุ่บ! พนักงานล้มหน้าปักพื้น ด้านนักศึกษาก็กลับมาจากความตาย'อีกรอบ'

"ทำไมชื่อเราถูกลบ และมีชื่ออื่นเขียนทับลงไปอีกแล้ว!?" นักศึกษาหนุ่มลบแก้ชื่อเป็นชื่อของตัวเอง

ฟรุ่บ! นักศึกษาช็อคตายอีกครั้ง แล้วพนักงานก็ฟื้นขึ้นมา

"นี่แก้มาสองรอบแล้วนะ" เขามองชื่อบนหน้ากระดาษสมุดด้วยความสับสน
 

เหนือหัวมนุษย์ทั้งสอง มีสิ่งไร้ชีวิตปริศนาที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายความตายกำลังมองดูพวกเขาอยู่ อย่างเงียบสงัด ด้วยใบหน้า...

 

เรื่องนี้สอนว่า เราควรแสดงความเป็นเจ้าของในสิ่งที่เป็นของเรา เช่นการเขียนชื่อลงบนสิ่งๆนั้น เว้นแต่ว่ามันเป็นสมุดที่สามารถปลิดชีพคนที่ถูกเขียนชื่อลงไปในนั้น....