คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตัวถ่วง
ตอนที่ 7
“เทปเป~”
ฉันกระซิบเบาๆกับตัวเอง
กรี๊ด ด ด ด ด ด ด~!!!!
นี่มันเท็ปเปนิ่
ว๊าย ย ย ย
ฉันนั่งข้างๆเท็ปเปมาตลอด
แต่ฉันไม่รู้ตัวเลยซักนิด
อ๊าย ย ย ย ย ย
เท็ปเปจ๋า นายหนีไม่พ้นเงื้อมมือฉันแน่
เรียนห้องเดียวกัน
แถมยังนั่งข้างฉันอีก
“สวัสดีนักเรียนทุกคน น น น ”
ยัยครูคนนี้กินนกหวีดเป็นอาหารรึไงนะ
เสียงถึงได้แหลมวี๊ด ด ด ด ขนาดนี้
“ครูชื่อ ครูมารศรี เรียกสั้นๆว่า ครูมารศรี ก็ได้นะจ๊ะ ”
เอ่อ........
แล้วมันสั้นลงตรงไหนคะ
“ก่อนอื่นครูก็ขอแนะนำเพื่อนที่พึ่งย้ายมาใหม่ก่อนนะ”
เชิญเลยคะ
“นักเรียนคนไหนย้ายมาใหม่.................มายืนที่หน้าห้องได้เลยนะคะ”
“ไปกันเถอะนัต ^ ^ ”
ชาช่าชักชวนฉันอย่างร่าเริง
อารมณ์ดีจังนะเธอน่ะ
ฉันและชาช่าเดินออกไปยืนที่หน้าห้อง
ดูเหมือนว่ายัยชาช่าจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ
หล่อนคิดว่ามันสนุกรึไงย่ะ
น่าเบื่อจะตายอยู่แล้ว
“แนะนำตัวสิคะ................ทีละคนนะ ! ! ! ”
กึ๋ย~
น่ากลัวเป็นบ้าเลย
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
ฮือๆๆๆๆๆ
หนูไม่เอาแล้วแม่
หนูไม่อยู่แล้วนะโรงเรียนนี้
ครูโรคจิตแบบนี้
หนูไม่อาววววว T/\T >.,< T/\T
“สวัสดีนะเพื่อนๆ..........เราชื่อ.....ชาลานา วัฒนสุวรรณกิจ”
เอ๊ะ!!
O.O!
“ย้ายมาจาก........เซนต์แมรี่ ภูเก็ต...........เรียกเราว่า ชาช่า ก็ได้นะ”
น..........นี่
นี่มันนามสกุลของโชนิ่ O.O!
“เธอ”
หรือว่าจะจริง
พี่ชายของชาช่า คือ โช หรอกหรอ
“เธอ”
ไม่หรอกมั้ง
นามสกุลนี้ออกจะเกลื่อน
“เธอ !!!!”
O.O!
“ค....ค่ะ............อะไรคะ O.O ”
“เธอเป็นไรของเธอ....................ครูเรียกเธอหลายครั้งแล้วนะ”
“อ....เอ่อ............คือว่า”
“เป็นไรมั้ยนัตตี้”
ชาช่าพูดอย่างห่วงๆ
พลางสะกิดที่แขนทั้งสองข้างของฉัน
“ป....ป่าวจ๊ะ ^ ^ ”
ฉันตอบชาช่า
“แต่เธอหน้าซีดมากเลยนะ................เป็นอะไรมั้ย”
อุ๊ยหล่อ ^//^
(ความบ้าผู้ชาย.........ทำให้สติของเธอกลับมาได้โดยทันใด)
เด็กผู้ชายที่ยืนข้างๆฉัน
ชะโงกหน้ามาถาม
อย่างห่วงๆ
เขินจัง
ห่วงเราด้วย
(ก็ห่วงดิ.........เกิดเธอเป็นลมล้มทับเค้าขึ้นมาจะว่าไง)
“ไม่เป็นไรจิงๆ ^ ^ ”
ฉันตอบผู้ชายคนนั้น
“ชิ.........ทำสำออยไปได้”
ยัยหน้าสั้นพูดมาลอยๆ
หล่อนแน่มากรึไงยะ
เดี๊ยะจัดเลย
ให้ผ่านพ้นวันนี้ไปก่อนเถอะ
หล่อนกับฉันต้องฉะกันซักวันแหล่ะย่ะ
“เอ่อ..............เราชื่อพร้อมพลอย นาวานันทปรีชา...............ย้ายมาจาก อักษรน้อมนวมินทร์ กรุงเทพฯ.........เรียกเราว่า นัตตี้ ดีกว่านะ ^ ^ ”
ฉันพูดอย่างยิ้มๆ
มีผู้ชายหล่อๆ
มองฉันกันใหญ่เลย
(ก็เธอยืนอยู่หน้าห้องอะ)
แต่ทำไม
ของยัยชาช่าถึงได้เยอะกว่าฉันตั้งถม
แต่ช่างเถอะ
ก็ยัยนั่นน่ารักกว่าฉันนี่นา
นางเอกที่แสนสวยอย่างฉัน
ย่อมไม่จำเป็นต้องริษยานางรอง
เพราะถึงยังไง
พระเอกก็ต้องตกเป็นของฉันในวันหนึ่งค่ำ
“เราชื่อ ทัศนะ วิวิธไพศาล...........ชื่อเล่น.....ยูฟ่า.........เรียกเราว่า ฟ่า เฉยๆก็ได้ ^ ^”
เด็กผู้ชายข้างๆฉันแนะนำตัวเอง
“เราย้ายมาจาก................เซนต์ปีเตอร์ เชียงราย..............ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^ ^ ”
“ส่วนเราชื่อ ทัศนุ วิวิธไพศาล”
ผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆยูฟ่าเริ่มแนะนำตัวเอง
“เราก็ย้ายมาจากเซนต์ปีเตอร์เหมือนกัน”
ทันทีที่ฉันชำเลืองไปมองนายคนนั้น
โอ้........หมอนี่หน้าตาดีทีเดียวเลยนะเนี่ย
ถึงจะเป็นแฝดกับยูฟ่าก็เถอะ
แต่หมอนี่หน้าตาดีกว่ายูฟ่าเป็นไหนๆเลย
“เรียกเราว่า...............ยูโร....................ก็ได้นะ”
แหม๊ !!
พ่อแม่มันช่างตั้งจริงๆ
ยูฟ่า ยูโร
ถ้ามีแฝดสาม
อีกคนคง ฟีฟ่าเวิลคัพ ล่ะมั้ง
(สะกดถูกมั้ยละกุ)
“สวัสดี..............เราชื่อ ริกเตอร์ โชติวัฒนพัฒน์ เรียกว่า.........เตอร์.........ก็ได้............เราย้ายมาจาก นฤภพศึกษา 2 กรุงเทพฯ ^ ^ ”
(ชื่อโรงเรียนเป็นชื่อสมมุติทั้งหมด)
“แล้วเป็นลูกครึ่งอะไรหรอลูก ^ ^ ”
ยัยครูนั่นถามอย่างยิ้มๆ
แววตาอย่างกับจะกลืนกินริกเตอร์
ยังไงอย่างงั้นแหล่ะ
ชอบลูกครึ่งล่ะสี๊
โถ่เอ๊ย........
เจ๊นกหวีดหลากสี
ก็ตาคนนั้นหล่อมากเลยนี่นา
หล่อแบบลูกครึ่ง ดูดีชมัด
แต่ดูยังไง
ทั้งห้องเท็ปเปก็ยังหล่อที่สุดอยู่ดี
“หมดแล้วนะ.............นี่แหล่ะจ๊ะ...............เพื่อนใหม่ของเรา..............งั้นให้เพื่อนๆไปนั่งที่ก่อนแล้วกัน..............ส่วนต่อไป..............ครูก็จะเริ่มเช็คชื่อแล้วนะ”
“ครูครับก็เชคแล้วไงครับ.............ก็รูดการ์ดแล้ว.............จะเช็คชื่อทำไมครับ”
เด็กผู้ชายหน้าตากวนๆคนหนึ่ง
ยกมือขึ้นถามครู
ด้วยใบหน้าสงสัยเต็มประดา
ธรรมดาหน้ามันก็กวนอยู่แล้ว
ยิ่งเพิ่มความกวนด้วยแว่นตาแนวๆอันนั้นอีก
แล้วพอบวกกับหน้าตาสงสัยๆแบบนั้น
ฉันขอจัดให้หมอนี่เป็นคนที่มีใบหน้า
น่าถีบที่สุดในห้องแล้ว
“ไม่ได้ !!..............มีบางคนชอบแอบหลบ...........พอรูดบัตรนักเรียนที่หน้าห้องเสร็จ...........มันก็จะแอบหนีไปทุกที.........อย่าคิดว่าครูไม่รู้นะ.............ว่ามันเป็นใคร...........ไอ้พวกฉวยโอกาสน่ะ”
เจ๊มารศรีพูดอย่างโมโหโมโห
ทุกคนในห้อง ต่างนั่งก้มหน้าเงียบ
มีก็แต่ เท็ปเป เพียงคนเดียวที่กล้าสบตากับเจ๊นกหวีด
หมอนั่นทำหน้าเซงๆใส่ครู
พลางหยิบ i-pod ออกมาฟังเพลง
ทำไมหมอนี่เท่จังเลย
กรี๊ด ด ด ด ด ~
เท่ที่สุดเลยค๊า
“กฤตยชญ์................ใครใช้ให้เธอเอาไอ้นั่นขึ้นมาฟัง.................นี่มันคาบเรียนนะ”
ยัยนกหวีดตะโกนข้ามไปหลังห้อง
“แล้วไง................ไม่พอใจก็อย่าสอนเซ่ ~ ! !............มีใครอยากเรียนกับครูงั้นหรอ?”
ตาเทปเปตอบครูไปอย่างไม่แยแส
(เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะจ๊ะ.......ที่ทำแบบนี้เพราะอยากให้รู้ว่าไอ้เนี่ยนิสัยไม่ดี)
พลางทำหน้ากวนต-รีน
น่าถีบสุดๆไปเลย
“นี่เธอกล้ามากนะ........ที่ตอบครูแบบนี้.........งั้นคาบนี้ครูจะเช็คเธอขาดทั้งห้อง”
“ห๊า!!!”
เสียงเพื่อนในห้อง.....
พร้อมใจร้องเป็นเสียงเดียวกัน
รวมทั้งฉันและชาช่าด้วย
ฉันพึ่งเปิดเทอมวันแรกเองน๊า
ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
T/\T
“จะว่าครูใจร้ายไม่ได้นะ................เธอก็ไปคุยกับเพื่อนเธอเอาแล้วกัน”
พอพูดจบ
เจ๊มารศรี
ก็ปัดก้นออกจากห้องทันที
เพื่อนทุกคนวิ่งมาที่โต๊ะของฉันในทันที
แต่......
ไม่ได้มาหาฉันหรอก
แล้วฉันก็คิดว่าคุณคงรู้
ว่าพวกเค้ามาหาใคร
“พูดแบบนั้นออกไปทำไม ! !”
เด็กชายแว่นหนา
หน้าตาเรี้ยนเรียน
พูดกระแทกเสียงใส่หน้าตาบ้านั่น
ไอ้คนบ้าที่ทำให้ฉันถูกเช็คขาด
ตั้งแต่คาบแรกที่เข้าเรียน
ไม่สิไม่ใช่ฉันแค่คนเดียว
แต่เป็นเพื่อนทั้งห้อง
ที่ถูกเช็คขาดเพียงเพราะ.....
ไอ้ผู้ชายหน้าหล่อแค่คนเดียว
“กุถามเมิงว่า.........เมิงพูดแบบนั้นออกไปทำไม”
นายแว่นคนนั้น
ยิ่งทวีความโมโหขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเห็นสีหน้าเรียบเฉยของหมอนั่น
“เมิงมันเป็นแกะดำของห้อง........ไอ้แกะดำ”
“ใช่.......ถ่วงความเจริญของห้อง”
เด็กผู้หญิงอีกคนพูดสนับสนุน
“แกมันชั่วร้ายที่สุด.........ห้องนี้ดูน่ารังเกียจก็เพราะแก”
เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆเปล่งเสียงเล็กๆออกมา
พลางทำหน้าโมโหสุดๆ
“ไอ้ซาตานเอ๊ย...........เมื่อไหร่จะโดนไล่ออกวะ”
ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นพลางถีบโต๊ะเรียน
จนล้มระเนระนาด
แล้วทำไมเค้าต้องโมโหกันมากขนาดนี้ด้วย
ราวกับว่าหมอนี่ไปฆ่าใครมายังงั้นแหล่ะ
ตานั่นยังคงนั่งนิ่ง
ทั้งที่เพื่อนทุกคนตะโกนด่าปาวๆๆ
“เมิงหูหนวกรึไง...........ห๊า..........ไอ่สัตว์”
ต่อให้นายแว่นจะด่ารุนแรงแค่ไหน
ไอ้หมอนั้นก็ยังคงนั่งนิ่งๆเช่นเดิม
“โถ่....เว้ยยย!!!!!”
นายหน้าโหดคนหนึ่งที่ยืนมองหน้า
เท็ปเปยังกับจะกิน
ง้างมือขวาขึ้น
ส่วนมือซ้ายจับที่คอเสื้อของเทปเปไว้
ความคิดเห็น