คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เค้าเป็นอะไรกับฉันงั้นหรอ? แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ ^ ^
ตอนที่ 5
และแล้ว..........
ฉันกับพี่ปาร์คและไอ้ลิงสองตัว
ก็เดินมาจนถึงห้องๆหนึ่งมีป้ายแขวนอยู่หน้าห้อง
ว่า..... 4 - 2
หมายความว่าไงวะ - -*
“ถึงแล้ว........นี่แหล่ะห้องของนัต”
นี่หรอ
นี่มันห้องเรียน
หรือว่าห้องสมุดกันแน่
มีโต๊ะเรียนเพียงไม่กี่โต๊ะ
ดูจากสายตาคงประมาณ 20 ได้ล่ะมั้ง
ตอนอยู่ที่กรุงเทพห้องเล็กๆอัดเด็กตั้ง 30 คนแน่ะ
ที่นี่ห้องกว้างยังกับสนามฟุตบอล
(เวอร์ไปมั้ง - -* )
ฉันไม่ได้เวอร์นะ
นี่มันสนามฟุตบอลเลยนะ
(โรงเรียนห่....า ที่ไหนจะสร้างห้องเรียนเท่าสนามฟุตบอล)
โต๊ะเรียนถูกจัดเรียงเป็นคู่ๆ
และห่างๆกัน
โต๊ะเรียนก็ใหญ่เป็นสองเท่าของที่โรงเรียนเก่าเลยล่ะ
โห..... อินเตอร์จิงๆ
มิน่าล่ะ พวกเด็กลูกครึ่งมันถึงได้มาเรียนกันเยอะ
(เกี่ยวกันเร๊อะ - -* )
“ดูสิเทอ.........นั่นมันพี่ทัชใช่มั้ย ^ ^ ”
“เออ........จริงด้วย........นั่นมันพี่ทัชนิ่ ^ ^ ”
ขอลายเซ็นเลยไม่ยะ
ยัยชะนีน้อยสองตัวที่ยืนอยู่นอกห้อง
คุยกันกระดี๊กระด๊าพลางชี้ไม้ชี้มือมาที่พี่ทัชของฉัน
(เป็นของหล่อนตั้งแต่ตอนไหน)
ฉันคาดสายตาจากพี่ทัช
ไปชื่นชมห้องเรียนของฉันไม่เท่าไหร่
หล่อนสองคนก็จะมาคาบพี่ทัช
ไปเป็นอาหารตาแล้วเรอะ
ยัยแมวขโมย
“ดูดิเทอ........นั่นมันพี่การ์ดนิ่ ^ ^ ”
“ไหนๆ ^ ^ ”
เอาอีกแล้วชะนีมาอีกแล้ว
“นั่นไงๆๆ........เฮ๊ย........พี่ปาร์คด้วยอ่ะ.......อ๊ายยย >o< ........พี่ปาร์คของฉันหล่อที่สุดเลย”
“ใครว่าล่ะย่ะ..........พี่ทัชของฉันตะหากที่หล่อที่สุด”
“เชิญเลยย่ะ.......งั้นแกเอาพี่ทัชไป.......ฉันขอพี่การ์ดกะพี่ปาร์คสองคนเลยแล้วกัน”
“ได้ไงย่ะ.......หล่อนได้พี่ปาร์คไปทั้งคนแล้ว......พี่การ์ดแบ่งกันดิ”
“งั้นฉันยกพี่การ์ดให้เธอก็ได้.........แต่ฉันเอาพี่ปาร์คกะพี่ไนซ์แทน”
หล่อนเห็นที่รักทั้งสามคนของฉัน + พี่ชายฉัน (ง่ะ - -*)
เป็นผักเป็นปลารึไงยะ
ยัยพวกบ้าผู้ชายเอ้ย
ไม่เคยเห็นผู้ชายหล่อรึไง
(ยังกับตัวเองไม่เป็น ของเทอยิ่งหนักกว่านี้อีก ยัยหื่น)
ไอ้เปรตสามตัวนี้ก็ไม่ไปซะที
ยืนอ่อยอยู่นั่นแหล่ะ
หึงนะว๊อย
“นัตพี่ต้องรีบไปแล้วนะ......ค่อยเจอกันนะ ^ ^ ”
พี่ปาร์คพูดกับฉันพลางโบกมือไบ๋บาย
รีบไปเถอะที่รัก
ขืนอยู่นานเดี๋ยวจะโดนผู้หญิงพวกนี้จับกินพอดี
“พี่ก็ต้องไปแล้วนะ.......สู้ๆนะน้องถ้ามีใครแกล้งล่ะก็บอกพี่เลยนะ ^ ^ ”
พี่การ์ดพูดพลางตบที่บ่าฉันเบาๆ
“ค่ะ ^ ^ ”
“ ^ ^ ”
น่ารักจัง กรี๊ดดดดดดดด >.<
พี่การ์ดพี่เหมือนเคตะมากเลยรู้มั้ย
ทั้งรูปร่าง หน้าตา ส่วนสูง
เหมือนแม้กระทั่งรอยยิ้มและทรงผม
อ๊ายยยยยย
“ป่ะเว๊ย......ไอ้ปาร์คเรารีบไปดีกว่า”
พี่การ์ดพูดพลางกอดคอพี่ปาร์คไว้
แล้วหลังของพี่ทั้งสองคนก็ค่อยๆเลือนหายไปอย่างช้าๆ
ดูด้านหลังยังหล่อสะดุดตาสุดๆไปเลย
“เหลือแต่ฉันแล้วสินะ”
ก็ใช่น่ะดิ
นอกจากนายจะตาบอดมองไม่เห็นแล้ว
นายยังหูหนวกด้วยรึไง
เค้าล่ำลากันตั้งนาน
“แล้วนายไม่รีบไปหรอ”
“ใครอนุญาตให้เธอเรียกฉันว่านาย”
“.....”
ก็......... ฮือๆๆๆ
ไอ้หมอนี่น่ากลัวจัง
เดี๋ยวมันดีเดี๋ยวมันร้าย
“ก๊ากกกกส์”
เสียงหัวเราะอุบาศจริงๆ - -*
ฉันเลิกสงสัยแล้วล่ะ
ว่าทำไมมาเป็นเพื่อนกับไอ้ไนซ์ได้
“นี่.........ฉันล้อเล่น ^ ^ ”
ไอ้หมอนั่นพูดไปหัวเราะไป
ขำตายล่ะ
“ดีเหมือนกัน.........ฉันก็ไม่ค่อยถนัดหรอก.............ที่จะเรียกแทนตัวเองว่าพี่............เอาเป็นว่าต่อจากนี้ไป............ฉันจะเรียกเธอว่านัต...........แล้วเทอก็ต้องเรียกฉันว่าทัช............ไม่ต้องพี่..........ไม่ต้องนายด้วย........โอป่ะ ^ ^ ”
“........”
“ฉันจะถือว่าเธอตกลงแล้วกันนะ ^ ^ ”
ได้ไงย่ะเหมาเอาเองนี่นา
“ฉันก็ไม่อยากให้ผู้หญิงหน้าแก่อย่างเธอมาเรียกฉันว่าพี่หรอก........เพราะฉะนั้นก็อย่าเรียกฉันว่าพี่อีกนะ”
อ....ไอ่เลว
“ล้อเล่นน่า......จริงจังไปได้”
“ว่าแต่นายจะไม่กลับห้องนายหรอ”
“.......”
“ไม่ได้ยินรึไง..........ฉันถามว่านายจะไม่เข้าห้องนายรึไง”
“......”
“นี่”
“ฉันบอกแล้วไงว่าให้เธอเรียกฉันว่าทัช”
“ได้ไง........ฉันไม่ได้ตกลงอะไรด้วยซะหน่อย........ให้มันน้อยๆหน่อย........เราพึ่งจะรู้จักกันจะให้สนิทอะไรมากมายยะ”
“งั้นก็แปลว่า.........ถ้าเราสนิทกันมากกว่านี้......เธอก็จะยอมเรียกฉันว่าทัชเฉยๆใช่มั้ย ^ ^ ”
“แน่นอน”
“ ^ ^ ”
“ยิ้มอะไรของนายย่ะ”
“เรื่องของฉัน ^ ^ ”
ชิ.......ตาบ้า =.=
~ กริ๊งกร๊อง ~
“เข้าห้องได้แล้วยัยเตี้ย........ฉันต้องไปแล้วนะ ^ ^ ”
ไอ้บ้าทัชมันพูดพลางผลักหัวฉัน
นับวันแกยิ่งจะกลืนนิสัยไอ้ไนซ์เข้าไปใหญ่แล้วนะ
“ถามจริงฉันเตี้ยตรงไหนยะ.......ฉันสูงตั้ง 169 เซนแน่ะ นายยังจะมาว่าฉันเตี้ยอีกงั้นหรอ”
ไอ้บ้าทัชตีคิ้วให้และยักไหล่ใส่ฉัน
ถ้าแกไม่หล่อ
ป่านนี้ฉันคงฆ่าแกไปแล้ว
อยู่ๆไอ้บ้านั่นก็จับแขนฉันไว้
แล้วโน้มตัวเค้าลงมาหาฉัน
แก้มนุ่มๆของเค้าแนบกันกับแก้มของฉัน
กลิ่นตัวที่เหมือนเด็กของเค้า
ลอยละลิ่วมาเตะจมูกฉันจังๆ
“อย่าลืมที่ฉันบอกนะ.........ระวังตัวเอง........ถ้ามีอะไรก็วิ่งไปหาฉันที่ห้อง........ตึกฉันอยู่ด้านหลังตึกเธอ......อย่าลืมนะ”
เสียงหล่อๆของเค้ากรอกเข้าที่ใบหูของฉัน
ทีละคำ ทีละประโยค อย่างแผ่วเบา
ทำเอาหน้าฉันแดงเผือด
เป็นไข้ ฉันต้องเป็นไข้แน่ๆ
อยู่ดีๆฉันก็ตัวร้อนขึ้นมา
แต่มือทำไมมือฉันเย็นเฉียบเลย
“ฉันไปแล้วนะ ^ ^ ”
“+///+”
เค้ายิ้มให้ฉันก่อนที่จะหันหลังกลับ
แล้วก้ไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ตาเปิ่นเอ๊ย
“ขอโทษครับ ^ ^* ”
เค้าพูดกับผู้หยิงคนนั้นพลางเกาหัวตัวเองแกรกๆ
“^///^”
ยัยผู้หญิงคนนั้นหน้าแดงเผือด
หลังจากที่ร่างกายที่น่าหลงใหลของเค้า
หายลับไปที่มุมตึก
(กุเป็นไรกะมุมตึกวะกล่าวถึงอยู่เรื่อย)
ยัยผู้หญิงที่เดินชนกับเค้า
ก็ล้มตัวลงนอนเกลือกกลิ้งที่พื้นทันที
“อ๊าย ย ย ย ย ย ~!! >o<”
หล่อนบ้างไปแล้วรึไงย่ะ
ทัชนายน่ารักจังเลย
ทำไมนายถึงได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย
กรี๊ด ด ด ด ด~!!!
ฉันค่อยๆทรุดตัวลงนั่งที่พื้น
แล้วคิดถึงเหตุการณ์เมื่อตะกี้
ตอนที่เค้าเอาแก้มนุ่มๆของเค้ามาชนกับแก้มฉัน
กรี๊ด ด ด ด ~!!!
(ถามจริงๆเหอะ.......แล้วเธอกับยัยคนนั้นแตกต่างกันตรงไหนหรอ)
หลังจากตังสติได้
ฉันก็ต้องรีบกระวีกระวาดวิ่งเข้าห้อง
ก็มันออดตั้งนานแล้วนิ่
ฉันเดินเข้าไปในห้อง
ก้าวแรกที่ก้าวไปฉันก็ต้องเจอกับสายตาของเด็กผู้หญิงพวกนั้น
คงไม่ต้องบอกนะว่าพวกไหน
ก็พวกที่กรี๊ดๆๆ
ที่รักของฉันทั้งสามคนไงล่ะ
สายตาฉันรีบกวาดหาที่นั่งที่ยังว่าง
และแล้วฉันก็ไปเจอกับโต๊ะๆหนึ่ง
ดีๆทำเลดีทีเดียว
ไม่ใช่หลังสุด แล้วก็ ไม่ได้อยู่หน้าจนเกินไป
ฉันรีบก้าวขาฉับๆๆ
“กรี๊ด ด ด ด ด ด ด ด ~!!!! พอยต์........เมื่อกี้ฉันเดินชนกับพี่ทัชด้วยล่ะ ^ ^ ”
“จริงหรอแก ^ ^ ”
ยัยคนนั้น
ยัยคนเมื่อกี้
มัน..........
มันแย่งที่นั่งทำเลดีของฉันไปแล้ว
ยัยนี่ฉันจองแล้วนะ
อยู่ดีๆ หล่อนก็มาคาบไปเฉยๆเลยหรอยะ
ช่างเถอะ วันแรกอย่าไปมีเรื่องดีกว่าเรา
ฉันเสียสละก็ได้ยะ
หาที่นั่งใหม่ดีกว่า
ที่ตรงนั้นไง ว่างพอดีเลย
แต่มันหลังสุดเลยอ่ะ
แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา
ฉันค่อยๆเดินไปที่โต๊ะตัวนั้น
แต่ก่อนที่จะไปถึงโต๊ะตัวนั้นฉัน
ก็ต้องเดินผ่านกลุ่มผู้หญิงพวกนั้นไปก่อน
ที่จริงจะอ้อมก็อ้อมได้นะ
แต่ถ้าฉันอ้อมมันก็คิดว่าฉันกลัวมันอะดิ
อะโด่ว คนอย่างฉันไม่กลัวพวก
ที่ชอบใช้ปริมาณขู่หรอกยะ
เห็นว่าพวกเยอะก็เหอะ
“เธอเป็นใครถึงได้ไปทำสนิทสนมกันกับพี่ทัชขนาดนั้น”
ความคิดเห็น