คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ห้องมืด
ตอนที่ 3
ฉันค่อยๆเอากุญแจเปิดตู้ออก
แล้วก็ขนข้าวของทั้งหมดยัดใส่ไว้ในล็อกเกอร์อย่างเป็นระเบียบ
“เห้อ~...เสร็จซะที”
ฉันพูดพลางเอื้อมมือไปปิดล็อกเกอร์
ทันทีที่ล็อกเกอร์ถูกปิด
สายตาอันแพรวพราวของฉันก็ต้องไปสะดุดกับ
ใบหน้าน่ารักน่ารักของใครคนหนึ่ง
คนคนนั้นก็คือ.....
“เทปเป~”
ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง
นี่ฉันเป็นบ้าอะไรของฉันเนี่ย
ทำไมอยู่ดีๆก็เข่าอ่อน
พี่ชายหล่อนเสียรึไงยะ
แต่จะว่าไปแล้ว ^ ^
ถ้าไอ้ไนซ์ตายจริงๆ ฉันว่าฉันคงจะดีใจมากกว่าเสียใจ
ฮ๊าฮ๊าฮ๊าฮ๊าฮ๊า ^o^
เข่าลูกแม่ เข่าจ๋าเข่า
หนูจะอ่อนปวกเปียกทำไมลูก
ลุกขึ้นสิ ลุกขึ้นสิจ๊ะ
ทันทีที่ฉันตั้งสติและลุกขึ้นยืนได้
“น่ารักจัง......กรี๊ดด......>.<”
ฉันต้องชมและกรี๊ดเบาๆกับตัวเอง
เอาล่ะฉันต้องรู้จักเทปเปให้ได้
ตั้งสตินีสส์นึง ยัยนัต
สติมาปัญญาเกิด
สาธุ๊ ~ หนุ่มรักหนุ่มหลง
เอาล่ะเอาล่ะ จะพูดว่ายังไงดีน๊า
สวัสดี ฉันชื่อนัต แล้วนายล่ะ ^ ^
(- - )( - -)(- - )( - -) แบบนี้ไม่เวิค
สวัสดีนายชื่ออะไร ^ ^ เราชื่อนัตนะ รู้จักกันไว้ก็ดี แบบนี้เข้าท่า ^ ^
(มันแตกต่างกับอันแรกตรงไหน - -* )
โอ๊ย (- - )( - -)(- - )( - -) ไม่เอาไม่เอา คิดสิคิดสิ
สวัสดีนายอยู่เกรดไหนหรอ ^ ^ อ๋อเราอยู่เกรด 10 เราชื่อนัตนะ
เราพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^ ^ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ ^ ^
เข้าท่าแหะ ^ ^ แผนพิชิตใจชายหนุ่มขั้นสุดยอด
เด็ดมากยัยนัต อ่อยอ่อยไว้ (เห้อ...นางเอกตรู)
1 2 3
ฉันรวบรวมความกล้า
แล้วเสี่ยงปิดล็อกเกอร์อีกครั้ง
พรึ่ บ ! ! ! ! ! ! ! !
“สวัสดีนาย.......”
^ ^* น...หน้าฉัน ร...ร้าวหมดแล้ว
หายไปไหนของเขานะ
เทพบุตรของฉันหายตัวไวชมัดเลย
เผลอแผลบเดียวหายไปไหนก็ไม่รู้
เขาต้องเป็นเทวดาจุติลงมาเกิดแหง
ถึงได้น่ารักน่าจุ๊ฟขนาดนี้
มาเรียนวันแรกก็ปิ๊งหนุ่มซะแล้วเรา (นางเอกเราใจแตกแล้วค๊าบ)
แต่ก็อย่างว่าล่ะน๊า
ใครเห็นพ่อเทปเปใครๆก็ต้องชอบกันทั้งนั้นแหล่ะ
ก็น่ารักบาดใจขนาดนั้นนี่นา
“เสร็จแล้วใช่มั้ยเตี้ย”
อยากจะรู้จริงๆ
ว่าถ้าแกไม่ทุบหัวฉันก่อน แกอ้าปากไม่ออกรึไง
ต้องทุบหัวเป็นแรงจูงใจทุกที ไอ้พี่สาระเลว
“เมิงด่าว่ากรูเลวอีกแล้วใช่มั้ยไอ้เตี้ย”
O.O! มันรู้ได้ไงวะ
“แล้วมันไม่จริงหรือไง”
ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง
ขืนพูดดังไอ้เปรตมันก็ได้ยินอีกน่ะสิ
ขนาดเมื่อกี้แค่คิดในใจมันยังรู้เลย
“อะไรนะ”
“เปล่าๆ ^ ^* ”
ไอ้บ้านิ่หูเมิงมีอะไรอยู่ในนั้นอ่ะป่าววะ
มีพรายแหงเลย
อะไรมันจะรู้ไปหมดขนาดนั้น
“กรูได้ยินเว๊ยถ้ากรูเลวเมิงก็ชั่วนั่นแหล่ะน่า......พี่เลวๆย่อมมีน้องชั่วๆ”
เออ กรูยอมชั่วเพื่อที่จะได้ด่าว่าเมิงเลว
ไอ้เลว ไอ้เลว ไอ้เลว เลวเล๊วเลว ~แบร่~
“มองหน้ากรูอยู่นั่นแหล่ะ......เมิงน๊าเมิง.......ชอบด่ากรูในใจ”
ไอ้บ้าไนซ์พูดพลางเอานิ้วชี้จ่อที่หน้าฉัน
แล้วไงใจกรูนิ่ กรูไม่ได้ไปด่าในใจเมิงซะหน่อย
เหอะ ไอ้ปัญญาอ่อน
“แล้วรู้ตัวรึยัง......ว่าเมิงจะต้องไสหัวที่มีปากเหม็นๆของเมิงไปที่ห้องไหน”
ปากเมิงหอมตายล่ะ
กรูอยู่ข้างล่างเนี่ยเหม็นขี้ฟันจะตายอยู่แล้ว
แหวะ จะอ้วกเหม็นขี้ฟันเว๊ย
“จะไปรู้ได้ไง......กรูไม่ใช่ฤาษีตาไฟนะเว๊ย.......จะได้รู้เห็นทุกสรรพสิ่งบนโลกา”
ทันทีที่คำสุดท้ายหลุดออกจากปากฉัน
มือของไอ้พี่สาระเลวก็ประจัญเข้าที่กระบาลฉันทันที
“ฤาษีตาไฟ........ทุกสรรพสิ่งบนโลกา........นี่แหน่ะ.......เถียงกรูใหญ่เลยนะเมิง........อยู่กรุงเทพป๊าเลี้ยงเมิงด้วยอะไรวะ........ไม่เจอกันแค่ 2 ปี........ปากคอเราะร้ายขึ้นเยอะนะเมิงน่ะ”
อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่ที่นี่
เจ๊เลี้ยงเมิงด้วยเพดดีกรีแหงเลย
ปากถึงได้หมาแบบนี้
ฮ๊าฮ๊าฮ๊าฮ๊า ^o^
(แกก็ทำได้แค่ด่าในใจนั่นแหล่ะ - -* แล้วจะสะใจหาอะไร)
“เป็นบ้าอะไรของเมิง........นินทากรูในใจรึไง”
“เปล่า”
“แล้วทำไมต้องหน้าอมยิ้มด้วยวะ”
“เมิงไม่รูดซิปกางเกงนี่นา”
“เฮ๊ย ! ! ”
ไอ้พี่บ้าร้องลั่นพลางรีบรูดซิปขึ้น
เอ้าระวังหน่อย เดี๋ยวซิปก็กินเจี๊ยวหรอก
“ใส่สีแดงหรอ -.,- ”
(นางเอกตรูหื่นจิงๆ)
“เฮ้ยๆ.......กรูพี่เมิงน๊า o.o* ”
ไอ้ไนซ์พูดกับฉันหน้ามันงี้ซีดเป็นตูดไก่เลย
“พี่ก็พี่เถอะ.......ขอดูหน่อยดิ -.,- ”
“เฮ้ยๆ.......ไอ้เตี้ยอย่าเข้ามานะเว๊ย.......เข้ามากรูถีบจริงด้วย”
ไอ้อ่อนไนซ์พูดพลางถอยหลังออกไปเรื่อยๆ
ถ้ารู้ว่าใช่มุขนี้แล้วมันกลัวนะ
ป่านนี้ใช่ตั้งนานแล้ว
“ไอ้หลงตัวเอง........ของแกมันจะใหญ่แค่ไหนกันเชียว.......ไปไกลๆเลยไป”
“โห.......ดูถูก.......เดี๋ยวเปิดโชว์เลย”
ไอ้พี่บ้านั่นพูดพลางจับที่ซิปไว้ให้รู้ว่า – กรูจะเปิดน๊า-
“เปิดดิ.......กรูจะดู”
(ไอ้พี่น้องคู่นี้หื่นทั้งคู่)
“อย่าท้านะเว๊ย =O= ”
“ก็เอาดิ =.,= ”
“กรูยอมก็ได้เว๊ย”
ไอ้ไนซ์สะบัดมือออกจากซิปแรงๆ
แล้วทำหน้าใส่ฉันเป็นเชิงว่า - ฝากไว้ก่อนนะยัยนัตคนสวย –
(คิดไปเองมั้ง)
“นึกว่าจะแน่”
คิดไปคิดมาแล้วก็เสียดายแหะ อดดูเลย
หงุดหงิดเว๊ย หงุดหงิด ทำไมไม่เปิดว๊า
(นางเอกรักษามาดไว้นางเอก)
เสียวแต่เช้าเลยเว๊ย ~ อิอิ
(แง่ว - -* ยัยนางเอกหื่นกาม)
ไอ้พี่บ้ามันพาฉันเดินไปจนถึงหน้าคอมพิวเตอร์ตัวหนึ่งที่ตึก วิชาการ
ตึกที่พวกครูที่เป็นผู้บริหารเขาอยู่กัน
ตึกบ้าอะไรไม่รู้หรูเลิศไฮโซอย่างกับราชวังที่ฝรั่งเศส
ไอ้ไนซ์มันพิมพ์อะไรบางอย่าลงไปในช่องช่องหนึ่งบนหน้าจอคอม
“พิมพ์อะไรของแก”
“ชื่อหมา”
“หมาเมิงหายรึไง”
“เออ”
ไอ้บ้าไนซ์ตอบฉันเสียงแข็ง
‘พร้อมพลอย นาวานันทปรีชา’
นั่นชื่อหมาเร๊อะ OVO
ไอ้พี่สาระเลว
ถึงบ้านเมื่อไหร่แกตายแน่ ~ >O<
ดีนะที่แถวนี้ผู้ชายหล่อเยอะ
ไม่งั้นเมิงได้ตายตรงนี้แหง
“นี่นะชื่อหมาที่เมิงว่า”
“เออ”
“ถ้ากรูเป็นหมา......เมิงก็เป็นพี่หมา...... ก็เท่ากับว่าเมิงก็เป็นหมาเหมือนกันนั่นแหล่ะน่า”
“ย้อนกรูหรอไอ้เตี้ย”
โป๊ก ~ !! ต...ตบหัวกรูอีกแล้ว
“ไอ้พี่สาระเลววันนี้แกตบหัวฉันที่หนแล้วย่ะ.......ไอ้ไนซ์บ้าเอ๊ย.......อย่าให้กรูสูงมั่งแล้วกัน......วันไหนกรูตื่นมาแล้วสูงกว่าเมิงขึ้นมา......กรูจะวิ่งไล่ตบหัวเมิงทั้งวันเลย......กรูทนไม่ไหวแล้วนะเว๊ย ~ !! ”
ทันทีที่คำพูดแบบนั้นหลุดออกจากปาก
พอรู้ตัวอีกทีฉันก็ตกเป็นเป้าสายตาของหนุ่มหล่อพวกนั้นแล้ว
แต่สายตาที่มองมันแหม่งๆยังไงไม่ก็ไม่รู้
พอเหลือบสายตามองไปทางซ้าย
ไอ้พี่บ้าของฉันก็ลอยละลิ่วหายไปไหนก็ไม่รู้
“ขอโทษนะคะ ^///^ ”
อายเว๊ยยยย อายๆๆๆๆๆ
ไอ้ไนซ์ทำไมยามคับขันแกไม่อยู่ช่วยน้องสาวแกวะ
มันหายหัวไปไหนของมันวะ
ไอ้พี่บ้า ไอ้พี่เลว ไอ้คนชั่ว ไอ้ไนซ์สาระเลว
หมับ บ บ บ ~
มีอะไรเย็นๆบางอย่างจับที่บ่าของฉัน
แล้วมันก็ดึงฉันเข้าไปที่มุมตึก
กรี๊ด ด ด ด ~ !!
อย่าบอกนะว่ามันคือโจรมุมตึก
มันต้องคิดจะฆ่าข่มขืนฉันแน่เลย
(กลางโรงเรียนเนี่ยนะ.......ยัยเพ้อเจ้อ - -*)
TT/\TT แม่จ๋าช่วยหนูด้วย ป๊าช่วยด้วยยยยยย~
ไอ้ไนซ์แกหายไปไหนของแก ช่วยฉันด้วย Y/\Y ฮือๆ
ขนาดฉันใส่ฟรอมธรรมดาธรรมดา
ความสวยของฉันยังเตะตาพวกโจร 500 เลยหรอเนี่ย
อย่างงี้แหล่ะน่ะโจรเถื่อนๆ
มันเป็นพวกไม่เจียมตัว
อยากมีภรรยาสวยๆ (งั้นก็คงไม่ใช่เธอ)
“ชู่ว ว ว ว”
เสียงของเจ้าของมือเย็นๆนั้นกรอกเข้าที่ใบหูฉัน
“อย่าร้องนะ......ไม่งั้นฉันฆ่าเธอแน่”
ฉันพยักหน้าเบาๆ
เนื้อตัวสั่นอย่างกับเจ้าเข้าทรง
ใบหน้าอาบไปด้วยเม็ดเหงื่อ
“เอาล่ะเดินเข้าไปในห้อง”
ไอ้หมอนั่นผลักประตูห้องแล้วสั่งฉันเข้าไปในนั้น
ไม่อาว ว ว ว ว
ฉันไม่เข้านะ นายจะพาฉันเข้าไปทำไม
ฉันส่ายหัวแรงๆ
เพื่อให้ไอ้โจรบ้าที่อยู่ด้านหลังรู้ว่า - ฉันไม่อยากเข้าไป –
“จะเข้ารึไม่เข้า”
“(o o”)(“o o)“(o o”)(“o o)”
“ไม่เข้าฉันจูบนะ”
ฉันต้องจำยอมเดินเข้าไปในห้องตามที่ไอ้โจรบ้ามันสั่ง
ห้องอะไรก็ไม่รู้มืดก็มืด
นายจะให้ฉันเข้ามาทำไมยะ
มืดจะตาย รกก็รก ฝุ่นก็เยอะ
กึก ~ !!
ทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลง
ไอ้โจรบ้านั่นผลักฉันไปใส่กองขยะในห้อง
“แกจะทำอะไรฉันน่ะ ~ !!”
“ชู่ว ว ว ว”
ไอ้หมอนั่นบอกให้ฉันเงียบ
มืออีกมือหนึ่งของมันจับที่ลูกบิดประตูแล้ว....
กึก~!!
“แกจะล็อกทำไมอ่ะ ~ !!”
“ชู่ว ว ว ~.......อย่าเสียงดังดิ”
“แล้วนายพาฉันเข้ามาในนี้ทำไม”
ฉันลดเสียงให้เบาลง
“หลบคนพวกนั้นไง ^ ^ ”
โจรบ้าอะไรเนี่ยหล่อเป็นบ้าเลย
หล่อกว่าพ่อเทปเปซะอีก
หมอนี่หล่อกว่าเทปเปเป็น
ไหนๆเลย หมอนี่ ไอ้หมอนี่
นี่มันทัตซึยะ(Tatsuya Fujiwara)สุดหล่อชัดๆ
กรี๊ด ด ด ด ด ~ !!!
ได้อยู่ในห้องสองต่อสองกับผู้ชายหล่อๆด้วย
ผู้ชายแบบนี้ยังมีในโลกอีกหรอเนี่ย
เมื่อกี้ฉันน่าจะยอมให้เค้าจูบฉัน
เสียดายวุ๊ย
อ๊าย ย ย ย ~ >o< หล่อเป็นบ้าเลย
นี่มันคนหรือเทวดาเนี่ย
หล่อวุ๊ยหล่อ เส้นผมสีดำพวกนั้น รอยยิ้มเท่ๆ
ริมฝีปากน่าจุ๊ฟ ผิวสีแทนที่ไม่คล้ำมากเกินไปแต่เข้มแบบชายไทย
หน้าตาที่ละม้ายคล้ายทัตซึยะคุงที่รักของฉัน
ส่วนสูงราวๆไอ้ไนซ์ได้มั้ง
คงจะประมาณ 180
เพราะดูท่าทางหมอนี่ตัวเตี้ยกว่าไอ้ไนซ์ไปนีสนึง
เสียดายจังถ้าสูงเท่าไอ้ไนซ์แล้วผมกับตาเป็นสีน้ำตาล
หมอนี่จะกลายเป็นทัตซึยะไปเลย
“เธอกลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ ^ ^ ”
อย่ายิ้มแบบนั้นสิจ๊ะ
นายกำลังทำให้ฉันละลายรู้มั้ย
“^ ^”
“นี่^ ^......ยิ้มออกแล้วหรอ......ไม่กลัวฉันแล้วรึไง ^ ^ ”
“ ^ ^ ”
“เอ๋า......เพี้ยนไปเลยหรอ......ยิ้มอยู่นั่นแหล่ะ^ ^”
“เปล่ายิ้มซะหน่อย -//-.”
“แน๊ะก็เห็นอยู่เมื่อกี้ว่ายิ้ม ^ ^ ”
“ไม่ได้ยิ้มนะ.....หลงตัวเองไปมั้งนายน่ะ -//- ”
ทัตซึยะที่รักคะ
ทัตซึยะคุง ง ง ง ~
หล่อบาดใจขาดดิ้นรอนรอนขนาดนี้
อดใจไม่ไหวแล้วนะ
เดี๋ยวแม่ลวนลามซะเลย
“เหอะ.......ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนพูดกับฉันแบบนี้มาก่อนเลยนะ”
“ดีฉันจะได้เป็นคนแรกไง ^ ^ ”
“ว่าแต่เธออยู่เกรดไหนหรอ......ทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย”
“ฉันอยู่เกรด 10 ฉันเพิ่งย้ายมาใหม่......ว่าแต่.......แล้วนายอยู่เกรดไหน”
“ฉันอยู่เกรด 11 ชื่อทัช”
“ไม่ได้ถามซะหน่อยว่าชื่ออะไร”
ทัชหรอ
กรี๊ด ด ด ด ด ~ ! !!
ชื่อน่ารักจังเลยค่ะ
อ๊าย ย ย ย ทัชๆๆๆๆ
“ยัยนี่นิ่.......เธอชื่ออะไร”
“ฉันชื่อนัตตี้”
“ชื่ออย่างกับเด็กผู้ชาย”
“เหมือนตรงไหนกันย่ะ”
“เหมือนสิ”
“ไม่เหมือนย่ะ”
“เหมือนสิ”
“ไม่เหมือน”
“บอกว่าเหมือนไง”
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
“ใครอยู่ข้างในนั้นว่ะ.......เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลย.......ไอ้ทัช........แน่จริงเมิงก็ออกมาสิวะ........เฮ๊ย.......เปิดเดี๋ยวนี้เลยนะเว๊ย”
“แย่แล้ว”
พี่ทัชพูดกับฉันหน้าเขาซีดเผือดเลยล่ะ
“เราต้องปีนออกทางหน้าต่างแล้วล่ะ”
“เรื่องอะไรเล่า......นี่มันเรื่องของนายคนเดียวนะ......ฉันไม่เกี่ยวซะหน่อย”
“เกี่ยวไม่เกี่ยว........ถ้าพวกนั้นมันพังประตูเข้ามาได้........เธอคิดว่าพอมันเห็นเธออยู่คนเดียวในห้องมืดๆแบบนี้แล้วมันจะปล่อยเธอออกไปโดยไม่ทำอะไรเธองั้นหรอ........เอาเถอะๆ.........ถ้าไม่ไปก็ตามใจเธอแล้วกันนะ”
หมอนั่นเดินจากฉันไปโดยที่ไม่สนใจฉันเลย
“ได้ไงย่ะ.........นายเป็นคนพาฉันมาเจอเรื่องแบบนี้แล้วนายจะปล่อยให้ฉันเผชิญชะตากรรมคนเดียวได้ไง”
“ก็เธอไม่ตามฉันมาเองนิ่........ไปล่ะน๊า ^ ^ ”
อีตาบ้าโบกมือบ๊ายบายพลางยิ้มกวนๆใส่ฉัน
ความคิดเห็น