::FicRinXLun::Il était une fois ... l'amour[เปลี่ยนชื่อใหม่]

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6 ณ โรงพยาบาล+ความเห็นของการิน

มาอัพแล้วค่า><~ ตอนพิเศษขอติดไว้เช่นเดิมเพราะฟูรู้สึกมันยาวมาก= =;
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 6 ณ โรงพยาบาล+ความเห็นของการิน
'การิน นายอยู่ไหน ฉันมีเรื่องอยากถามหน่อย'
ติ๊ด
ลัลทริมากดส่งข้อความที่8ของวัน
3วันแล้วที่เธอนอนอยู่โรงพยาบาล และ3วันที่การินไม่โผล่หน้ามาให้เธอเห็นเลย
ลัลทริมาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างเตียงอย่างปลงๆ 
วันนี้ยังคงเงียบเหงาเช่นเึคย เอมต้องไปโรงเรียน นีคงจะนอนพักอยู่ห้องไหนซักห้อง
รสวดีเองก็มีงานด่วนจะมาแค่ช่วงค่ำๆเท่านั้น
ลัลทริมากดรีโมตโทรทัศน์เปิดเพลงฟังเพื่อกล่อมเธอให้หลับ
เสียงทำนองเพลงแผ่วเบาทำให้จิตใจของเด็กสาวสงบลง

ทุกครั้งคอยบอกตัวเอง 
สั่งหัวใจไม่ให้หวังเกินไป กับเรื่องเธอ 
ถึงแม้จะหลอกตัวเอง เมื่อได้พบเธอ 
เก็บมันไว้ไม่ให้เห็นความอ่อนแอ 

ตั้งแต่ที่เธอหายไปวันนั้น 
ต้องอยู่กับความผิดหวังมันเจ็บปวดใจ 

ก็แค่เพียงรักข้างเดียว 
มันไม่จริง ไม่มีรักที่สวยงาม 
ฉันคงได้แค่ฝันไป รักข้างเดียวคือเรื่องจริง 
ใจทั้งใจผิดหวังมาเท่าไร ต้องตัดใจสักที 

ทําตัวให้ห่างเธอไว้ อย่าเผลอใจ 
อย่าหวั่นไหว ถ้าเราต้องใกล้กัน 
ให้ความรู้สึกเลือนราง ต้องมีสักวัน 
ลืมเรื่องราวปล่อยให้ฝันมันจบไป 

ตั้งแต่ที่เธอหายไปวันนั้น 
ต้องอยู่กับความผิดหวังมันเจ็บปวดใจ 

ก็แค่เพียงรักข้างเดียว 
มันไม่จริง ไม่มีรักที่สวยงาม 
ฉันคงได้แค่ฝันไป รักข้างเดียวคือเรื่องจริง 
ใจทั้งใจผิดหวังมาเท่าไร ต้องตัดใจสักที 

และฉันรู้ดีไม่มีสิทธ์บอกให้เธอเห็นใจ 
มันต้องอยู่ต้องทนให้ไหว 
ไม่รู้ต้องเจ็บเพราะรัก ไปถึงเมื่อไหร่ 
ค่อยๆ ลืมเธอไป ได้สักวัน 

ก็แค่เพียงรักข้างเดียว 
มันไม่จริง ไม่มีรักที่สวยงาม 
ฉันคงได้แค่ฝันไป รักข้างเดียวคือเรื่องจริง 
ใจทั้งใจผิดหวังมาเท่าไร ต้องตัดใจสักที 

ผิดหวังมาเท่าไร ให้พอสักที

ลัลทริมาหัวเราะน้อยๆ กับความบังเอิญที่เพลงมันช่างเหมาะเจาะเหลือเกิน
เพียงแต่...เธอยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อการินมันเป็นเช่นไร
เธอเป็นห่วงเวลาที่เขาหายไป
เธอเสียใจเวลาที่เขาย่ำยีหัวใจของเธอ
แต่ในบางครั้ง เขากลับทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจ
...การิน นาย อยู่ที่ไหนกันนะ?...
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงโทรศัพท์ทำให้ลัลทริมาดึงความสนใจจากโทรทัศน์

'อยู่บ้าน'

ข้อความสั้นๆง่ายๆที่ทำให้อารมณ์เด็กสาวเดือดปุด
หากตอนนี้มีค้อนอยู่ใกล้ๆเธอคงใช้มันทุบโทรศัพท์ให้แหลกคามือ
ลัลทริมากดหาเบอร์ของเขา ก่อนจะกดโทรออก

~รักไม่ได้ บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว รักเขาไม่ได้~

เสียงโทรศัพท์ดังอยู่ที่หน้าห้อง ซึ่งลัลทริมาจำได้ดีว่าเป็นของการิน
...เหอะ! อยู่บ้านงั้นหรอย่ะ...
ลัลทริมากระโดดลงจากเตียง เตรียมจะวิ่งไปเทศน์คนหน้าห้องสักหน่อย
แต่เธอลืมไปว่าตัวเอง'ป่วย'อยู่
"อยู่บ้านงั้นหรอย่ะตา ว้าย!" ยังไม่ทันทีจะพูดจบ กล้ามเนื้อขาของเธอก็หมดแรงเอาเสียดื้อๆ
ลัลทริมาทรุดลงไปนั่งกับพื้น การินเปิดประตูเสียงดังเข้ามาอย่างลืมตัว
พลางพยุงลัลทริมาไว้ในอ้อมอก
"ยัยบ้า! ทำอะไรของเธอฮะ อยากหัวแตกตายนักหรือไง"คำด่าทีไม่ว่ายังไงก็บอกความรู้สุก เป็นห่วงออกมาจากปากคนขี้เก๊ก
"นายนั้นแหละการิน! ไม่เคยมีกระจิตกระใจเป็นห่วงกันบ้างหรือไง นายรู้ไหมว่าฉันอยากเจอนายมากแค่ไหน!!!"ลัลทริมาวีนแตก ตาแดงก่ำเพราะความโกรธ กาิรินจิกตามองเธออย่างเดือดดาลเช่นกัน ก่อนจะอุมเธอไปไว้บนเตียง
"ไม่รู้อะไรก็อย่ามายุ่ง น่ารำคาญ" การินเบือนหน้าหนี
"เชอะ!" ลัลทริมาหันหน้าไปอีกทาง ใบหน้าเรียงงามง้ำงอนเหมือนเด็กๆ
"เมื่อเช้าอาจารย์โทรมาหาเธอ พอรู้ว่าฉันรับก็รีบวางสายไปเลย"การินพูดเบา ทำให้ลัลทริมาหันควับ
"ทำไมนายมารับโทรศัพท์ฉันล่ะ แล้วมาตอนไหน ยังไง ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง"ลัลทริมาขึ้นเสียง
"ก็ใครใช้ให้เธอนอนกินบ้านกินเมืองกันเล่า ปล่อยให้คนมารอตั้งแต่เช้า! น่าำรำคาญโว้ยยยยย" การินสบถดังๆ
"ระ...รอ!? นี่นายมารอฉันเนี่ยนะ"
"เออ" คำตอบสั้นๆง่ายๆแต่ทำให้เด็กสาวหน้าซีดทันที
...งั้นที่ฉันว่าหมอนี่ไปเมื่อกี้ ฉันก็ผิดอ่เด่ะ!?...
"ละ...แล้ว อ่า การินฉันว่าอาจารย์คงโทรมาถามเรื่องที่ใช้ฉันไปถามนายมั้ง นายยังไม่บอกฉันเลยนะ เรื่องงานโรงเรียน" เสียงของลัลทริมาอ่อนลงในทันที
"งานโรงเรียน...."การินจับคางครุนคิดอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
"บูทดูดวงเป็นไง" ความคิดเห็นที่ทำให้ลัลทริมาถึงกับอึ้งไปพักใหญ่
...ตานี่ คิดปกติเป็นกับเค้่าด้วยแหะ สงสัยผอ.พาไปรักษามาแล้ว...
ลัลทริมาวิเคราะห์อย่างชาญฉลาด(?)
"พอดูดวงเสร็จก็ลากพวกมันมาให้ฉันทำพิธี หึหึหึ"
เพล้งงงง!!
ด้านดีของการินในความคิดของลัลทริมาแตกโพละทันทีเมื่อประโยคนี้เอ่ยออกมา
"เอาเถอะๆ ยังไงนายก็แสดงความคิดเห็นแล้ว ฉันจะบอกอาจารย์ให้ล่ะกัน ว่าแต่้ เงื่อไขที่นายพูดตอนนั้น มันคืออะไรหรอการิน?" ลัลทริมาถาม
"พรุ่งนี้เธอต้องไปกับฉัน ฉันบอกลุงให้แล้วว่าจะมารับเธอตอน9โมง ห้ามไม่ว่างเพราะเธอจะต้องทำตามคำสั่งฉันเท่านั้น"
"นั้นคือเงื่อนไขของนายใช่ไหม"
"เปล่า ข้อตกลงของฉันมันหลังจากนี้ต่างหาก"