ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 อย่างนี้เขาเรียกอะไร
บทที่4 อย่างนี้เขาเรียกอะไร?(ตอนนี้การินเด่นค่ะ=w=)
เด็กหนุ่มร่างสูงยืนพิงกำแพงอย่างใจเย็น ฝนที่ตกปรอยๆไม่ทำให้เขารู้สึกระแคะระหายใดๆ
เขายังจดจ้องอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของเด็กสาวที่แอบหยิบมาหวังไม่ให้เธอรู้ตัว
การินกดดูบันทึกสายโทรเข้าของเด็กสาวอย่างชำนาญ ช่วง1-2เดือนมานี้
คนที่ดูเหมือนจะติดต่อกับเธอบ่อยเป็นพิเศษน่าจะเป็นโชติกาล เด็กหนุ่มใส่แว่น อารมณ์ดีที่เขามักเจออยู่กับลัลทริมาบ่อยๆ
ตอนแรกแค่ตั้งใจจะหยิบโทรศัพท์ของเธอมาบันทึกเบอร์ของเขาเอาไว้เฉยๆ เพราะเขารู้ดีว่าหลังเหตุการณ์ที่สวนสนุกนั้น
เธอคงลบเบอร์เขาไปแล้วแน่ๆ แต่ทำไมเขาต้องอารมณ์เสียที่ยัยแม่มดของเขาติดต่อกับโชติกาลด้วย
ทั้งSMS และตัวเลขในบันทึกการโทร ที่แสดงให้เห็นว่าคุยกันเป็นชั่วโมง แถมยังมีรูปคู่ที่สาวเจ้าตั้งเป็นภาพหน้าจออีกต่างหาก
แม้จะรู้สึกขัดใจ แต่เขาก็ทำได้เพียงกดปิดเครื่องโทรศัพท์ไปเท่านั้น
ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อนทำให้เด็กหนุ่มรีบจ้ำอ้าวไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเขา
ที่จอดทิ้งไว้ไม่ไกลบ้านของลัลทริมานัก เขาเหลือบมองไปยังชั้นบนของบ้าน
ไฟห้องของลัลทริมายังสว่างอยู่ ไม่แน่ยัยนั่นอาจแชทกับไอ้แว่นอยู่ก็ได้
พอคิดได้ดังนั้นการินก็สบถคำหยาบอย่างลืมตัว เขาอยากจะชกหน้าโชติกาลสักหมัด แต่ก็ยังนึกเหตุผลไม่ออกอยู่ดี
...ยัยบ้า! เธอทำอะไรกับฉันว่ะ...
ลัลทริมาค้นดูบนโต๊ะทำงานของตัวเองอย่างเร่งรีบ นี่ก็จะสายมากแล้ว
แต่เธอยังแน่นิ่งอยู่กับบ้าน คราวนี้ไม่ใช่เพราะตื่นสาย แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมของเธอดันหายไปต่างหาก
เด็กสาวนึกย้อนไปเมื่อคืน เธอแชทกับนีและเอมเหมือนปกติแต่นึกไม่ออกว่าโทรศัพท์อยู่ที่ไหน
ถ้าเป็นปกติแล้ว เธอจะวางโทรศัพท์ไว้บนเตียงก่อนอาบน้ำทุกครั้ง
...ใช่แล้ว เตียง!...
ลัลทริมารีบสาวเท้าไปค้นที่เีตียงตัวเองอย่างว่องไว แต่ก็ไม่เจออยู่ดี
ลัลทริมาเหลือบมองนาฬิกาเรือนน้อยในห้อง เธอถอนหายใจอย่างปลงๆ ก่อนเดินออกจากห้องมา
...เดี๋ยวตอนเย็นค่อยมาหาใหม่ก็ได้...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแล้วค่ะ^^
รู้สึกตอนนี้หลงรักการินเข้าแล้ว>3< จุบุจุบุ
ปล.จะเอาอะไรมากกับเด็กอายุ12เล่า!
เด็กหนุ่มร่างสูงยืนพิงกำแพงอย่างใจเย็น ฝนที่ตกปรอยๆไม่ทำให้เขารู้สึกระแคะระหายใดๆ
เขายังจดจ้องอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของเด็กสาวที่แอบหยิบมาหวังไม่ให้เธอรู้ตัว
การินกดดูบันทึกสายโทรเข้าของเด็กสาวอย่างชำนาญ ช่วง1-2เดือนมานี้
คนที่ดูเหมือนจะติดต่อกับเธอบ่อยเป็นพิเศษน่าจะเป็นโชติกาล เด็กหนุ่มใส่แว่น อารมณ์ดีที่เขามักเจออยู่กับลัลทริมาบ่อยๆ
ตอนแรกแค่ตั้งใจจะหยิบโทรศัพท์ของเธอมาบันทึกเบอร์ของเขาเอาไว้เฉยๆ เพราะเขารู้ดีว่าหลังเหตุการณ์ที่สวนสนุกนั้น
เธอคงลบเบอร์เขาไปแล้วแน่ๆ แต่ทำไมเขาต้องอารมณ์เสียที่ยัยแม่มดของเขาติดต่อกับโชติกาลด้วย
ทั้งSMS และตัวเลขในบันทึกการโทร ที่แสดงให้เห็นว่าคุยกันเป็นชั่วโมง แถมยังมีรูปคู่ที่สาวเจ้าตั้งเป็นภาพหน้าจออีกต่างหาก
แม้จะรู้สึกขัดใจ แต่เขาก็ทำได้เพียงกดปิดเครื่องโทรศัพท์ไปเท่านั้น
ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อนทำให้เด็กหนุ่มรีบจ้ำอ้าวไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเขา
ที่จอดทิ้งไว้ไม่ไกลบ้านของลัลทริมานัก เขาเหลือบมองไปยังชั้นบนของบ้าน
ไฟห้องของลัลทริมายังสว่างอยู่ ไม่แน่ยัยนั่นอาจแชทกับไอ้แว่นอยู่ก็ได้
พอคิดได้ดังนั้นการินก็สบถคำหยาบอย่างลืมตัว เขาอยากจะชกหน้าโชติกาลสักหมัด แต่ก็ยังนึกเหตุผลไม่ออกอยู่ดี
...ยัยบ้า! เธอทำอะไรกับฉันว่ะ...
ลัลทริมาค้นดูบนโต๊ะทำงานของตัวเองอย่างเร่งรีบ นี่ก็จะสายมากแล้ว
แต่เธอยังแน่นิ่งอยู่กับบ้าน คราวนี้ไม่ใช่เพราะตื่นสาย แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมของเธอดันหายไปต่างหาก
เด็กสาวนึกย้อนไปเมื่อคืน เธอแชทกับนีและเอมเหมือนปกติแต่นึกไม่ออกว่าโทรศัพท์อยู่ที่ไหน
ถ้าเป็นปกติแล้ว เธอจะวางโทรศัพท์ไว้บนเตียงก่อนอาบน้ำทุกครั้ง
...ใช่แล้ว เตียง!...
ลัลทริมารีบสาวเท้าไปค้นที่เีตียงตัวเองอย่างว่องไว แต่ก็ไม่เจออยู่ดี
ลัลทริมาเหลือบมองนาฬิกาเรือนน้อยในห้อง เธอถอนหายใจอย่างปลงๆ ก่อนเดินออกจากห้องมา
...เดี๋ยวตอนเย็นค่อยมาหาใหม่ก็ได้...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแล้วค่ะ^^
รู้สึกตอนนี้หลงรักการินเข้าแล้ว>3< จุบุจุบุ
ปล.จะเอาอะไรมากกับเด็กอายุ12เล่า!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น