ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 ชายหนุ่มยามวิกาล
บทที่3 ชายหนุ่มยามวิกาล
'หนูหนะ คิดยังไงกับเจ้าการินมัน'
'หนูหนะ คิดยังไงกับเจ้าการินมัน....'
'หนูหนะ คิดยังไงกับเจ้าการินมัน.......'!!!!!!!!!!!!!
ลัลทริมานั่งจมอยู่ในอ่างอาบน้ำมาเกือบชั่วโมงแล้ว ตั้งแต่ที่เธอชิ่งกลับบ้านก่อนที่จะตอบอะไรนรินทร์
หน้าสาวเจ้ายังแดงเถือกอย่างเห็นได้ชัด จะให้เธอบอกว่าคิดยังไงกับหมอนั่นหนะนะ! โลกนี้คงเพี้ยนไปแล้ว
...ผอ.ต้องไปรู้อะไรมาผิดแน่ๆ... ลัลทริมาคิดในใจ
พลางใช้มือวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าเพื่อดึงสติ ก่อนจะคิดอะไรไปมากกว่านี้
"ฉันจะไปคิดอย่างนั้นกับนายได้ยังไงเล่าการิน..." ลัลทริมาพึมพำ พลางใช้มือดันตัวเองขึ้นจากน้ำ
ตึง!
เสียงบางอย่างกระแทกพื้นอย่างแรง ทำให้เธอรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันตัวไว้
...เกิดอะไรขึ้น! น้าโรสยังไม่กลับบ้านนี่...
ลัลทริมาเหงื่อแตกชุ่ม มือน้อยๆกำลูกบิดแน่นอย่างหวาดกลัว
แกร๊ก
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกโดยฝีมือลัลทริมา เธอชะเง้อมองออกไปนอกห้องน้ำเพื่อหาสาเหตุ
...ว่างเปล่า...
ไม่มีแม้ต้นเสียงดังเมื่อกี้ ลัลทริมาเดินออกมาช้าๆเพื่อความแน่ใจ พลางกวาดสายตาเช็คความเรียบร้อย
กึก กึก
เสียงปริศนาดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เธอรู้แล้วว่าดังมาจากหลังบ้านของเธอ
ลัลทริมาชะโงกหน้าออกจากหน้าต่าง แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเงาดำพยายามจะปีนหน้าต่างขึ้นมา
"การิน!?"
"เออ...ฉันเอง" การินตอบปัดๆพลางใช้มือยันตัวเองให้เข้ามาในห้องลัลทริมาได้
เขาปัดฝุ่นที่มือออก ก่อนจะหันมาจ้องมองเด็กสาวตรงหน้า
"คิดจะนุ่งแบบนี้ คุยกับฉันหรือไง"เสียงของการินทำให้ลัลทริมานึกขึ้นได้เธอมองตัวเองสลับกับการินอย่างเขินอาย
"กรี้ดดดดด หันไปเดี๋ยวนี้นะตาบ้า!"
หมอนใบโตของเธอถูกปาใส่การินเข้าเต็มรักจนเจ้าตัวถลาไปชนกำแพง
"ทำบ้าอะไรของเธอหะยัยแม่มด! ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ"
"ไม่ทำก็เหมือนทำนั่นแหละ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!" ลัลทริมาแว้ดใส่ การินสบถน้อยก่อนเดินออกไปจากห้อง
ลัลทริมารีบใช้หมอนอีกใบปิดเรือนร่างตัวเองไว้โดยไม่ได้สังกตุว่าอีกฝ่ายก็หน้าแดงไม่แพ้กัน!
นมอุ่นแก้วใหญ่ถูกยกมาให้ชายหนุ่มผู้เยี่ยมเยือนยามวิกาล ลัลทริมาเบือนหน้าหนีไม่กล้าสบตาเพราะเรื่องที่เกิดขึ้น
"นายมาทำอะไรที่นี่"
"ก็เธอไปหาฉันไม่ใช่หรือไง" การินตอบอย่างอารมณ์เสีย
"แต่นายก็ไม่จำเป็นต้องมาที่บ้านฉันนี่หน่า! แล้วอีกอย่างนายรู้บ้านฉันได้ยังไงย่ะ" ลัลทริมาเริ่มโวยใส่บ้าง
"เลิกเสียงดังซะที! ที่ฉันมาเพราะพ่อสั่งต่างหาก บอกว่ามาคุยกับเธอให้รู้เรื่อง"
การินแหวใส่ พลางจิกตามองลัลทริมาอย่างเืดือดสุดๆ
"ก็ ก็เรื่องงานโรงเรียนหนะ คุณครูฝากฉันมาถามว่านายอยากให้ห้องเราทำอ..."
"ไร้สาระ" ยังไม่ทันที่ลัลทริมาจะพูดจบ การินก็ลุกขึ้นตรงไปยังประตูทันที
"เดี๋ยวสิการิน!"ลัลทริมาคว้ามือเด็กหนุ่มเอาไว้
"นายต้องตอบสิ นี่มันงานส่วนรวมนะ แล้วคุณครูก็อยากได้ความเห็นจากทุกๆคนด้วย" ลัลทริมาทำหน้ามุ่ย
"ทำไมฉันต้องตอบเธอด้วยล่ะ"การินถามเสียงเรียบ
"ก็ ก็... ก็เพราะมันจำเป็นไง!"ลัลทริมาเริ่มขึ้นเสียง เธอคิดไม่ออกว่าจะหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาตอบการินทันได้ยังไง
"หึ"การินหัวเราะในลำคอ ก่อนจะใช้มือเชยคางน้อยๆของลัลทริมา
"งั้นเอาอย่างนี้ไหมล่ะ ฉันจะยอมตอบคำถามของเธอ5ข้อ...ไม่สิ3ข้อพอ แต่เธอต้องทำตามเงื่อนไขของฉัน"
การินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ลัลทริมากลืนน้ำลายดังเอื๊อก แม้เธอจะหวาดกลัวคนตรงหน้า แต่มันก็ถือว่าคุ้มค่า
"ก็ได้ บอกเงื่อนไขของนายมา" ลัลทริมาทำเสียงแข็งตอบ
"ยัง ยังไม่มีเอาไว้ฉันคิดได้และค่อยบอก ราตรีสวัสดิ์" การินเดินออกไปอย่างง่ายดาย
ปล่อยให้ลัลทริมายืนโกรธจนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น
"ไอ้บ้าการิน!!!!"
'หนูหนะ คิดยังไงกับเจ้าการินมัน'
'หนูหนะ คิดยังไงกับเจ้าการินมัน....'
'หนูหนะ คิดยังไงกับเจ้าการินมัน.......'!!!!!!!!!!!!!
ลัลทริมานั่งจมอยู่ในอ่างอาบน้ำมาเกือบชั่วโมงแล้ว ตั้งแต่ที่เธอชิ่งกลับบ้านก่อนที่จะตอบอะไรนรินทร์
หน้าสาวเจ้ายังแดงเถือกอย่างเห็นได้ชัด จะให้เธอบอกว่าคิดยังไงกับหมอนั่นหนะนะ! โลกนี้คงเพี้ยนไปแล้ว
...ผอ.ต้องไปรู้อะไรมาผิดแน่ๆ... ลัลทริมาคิดในใจ
พลางใช้มือวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าเพื่อดึงสติ ก่อนจะคิดอะไรไปมากกว่านี้
"ฉันจะไปคิดอย่างนั้นกับนายได้ยังไงเล่าการิน..." ลัลทริมาพึมพำ พลางใช้มือดันตัวเองขึ้นจากน้ำ
ตึง!
เสียงบางอย่างกระแทกพื้นอย่างแรง ทำให้เธอรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันตัวไว้
...เกิดอะไรขึ้น! น้าโรสยังไม่กลับบ้านนี่...
ลัลทริมาเหงื่อแตกชุ่ม มือน้อยๆกำลูกบิดแน่นอย่างหวาดกลัว
แกร๊ก
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกโดยฝีมือลัลทริมา เธอชะเง้อมองออกไปนอกห้องน้ำเพื่อหาสาเหตุ
...ว่างเปล่า...
ไม่มีแม้ต้นเสียงดังเมื่อกี้ ลัลทริมาเดินออกมาช้าๆเพื่อความแน่ใจ พลางกวาดสายตาเช็คความเรียบร้อย
กึก กึก
เสียงปริศนาดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เธอรู้แล้วว่าดังมาจากหลังบ้านของเธอ
ลัลทริมาชะโงกหน้าออกจากหน้าต่าง แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเงาดำพยายามจะปีนหน้าต่างขึ้นมา
"การิน!?"
"เออ...ฉันเอง" การินตอบปัดๆพลางใช้มือยันตัวเองให้เข้ามาในห้องลัลทริมาได้
เขาปัดฝุ่นที่มือออก ก่อนจะหันมาจ้องมองเด็กสาวตรงหน้า
"คิดจะนุ่งแบบนี้ คุยกับฉันหรือไง"เสียงของการินทำให้ลัลทริมานึกขึ้นได้เธอมองตัวเองสลับกับการินอย่างเขินอาย
"กรี้ดดดดด หันไปเดี๋ยวนี้นะตาบ้า!"
หมอนใบโตของเธอถูกปาใส่การินเข้าเต็มรักจนเจ้าตัวถลาไปชนกำแพง
"ทำบ้าอะไรของเธอหะยัยแม่มด! ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ"
"ไม่ทำก็เหมือนทำนั่นแหละ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!" ลัลทริมาแว้ดใส่ การินสบถน้อยก่อนเดินออกไปจากห้อง
ลัลทริมารีบใช้หมอนอีกใบปิดเรือนร่างตัวเองไว้โดยไม่ได้สังกตุว่าอีกฝ่ายก็หน้าแดงไม่แพ้กัน!
นมอุ่นแก้วใหญ่ถูกยกมาให้ชายหนุ่มผู้เยี่ยมเยือนยามวิกาล ลัลทริมาเบือนหน้าหนีไม่กล้าสบตาเพราะเรื่องที่เกิดขึ้น
"นายมาทำอะไรที่นี่"
"ก็เธอไปหาฉันไม่ใช่หรือไง" การินตอบอย่างอารมณ์เสีย
"แต่นายก็ไม่จำเป็นต้องมาที่บ้านฉันนี่หน่า! แล้วอีกอย่างนายรู้บ้านฉันได้ยังไงย่ะ" ลัลทริมาเริ่มโวยใส่บ้าง
"เลิกเสียงดังซะที! ที่ฉันมาเพราะพ่อสั่งต่างหาก บอกว่ามาคุยกับเธอให้รู้เรื่อง"
การินแหวใส่ พลางจิกตามองลัลทริมาอย่างเืดือดสุดๆ
"ก็ ก็เรื่องงานโรงเรียนหนะ คุณครูฝากฉันมาถามว่านายอยากให้ห้องเราทำอ..."
"ไร้สาระ" ยังไม่ทันที่ลัลทริมาจะพูดจบ การินก็ลุกขึ้นตรงไปยังประตูทันที
"เดี๋ยวสิการิน!"ลัลทริมาคว้ามือเด็กหนุ่มเอาไว้
"นายต้องตอบสิ นี่มันงานส่วนรวมนะ แล้วคุณครูก็อยากได้ความเห็นจากทุกๆคนด้วย" ลัลทริมาทำหน้ามุ่ย
"ทำไมฉันต้องตอบเธอด้วยล่ะ"การินถามเสียงเรียบ
"ก็ ก็... ก็เพราะมันจำเป็นไง!"ลัลทริมาเริ่มขึ้นเสียง เธอคิดไม่ออกว่าจะหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาตอบการินทันได้ยังไง
"หึ"การินหัวเราะในลำคอ ก่อนจะใช้มือเชยคางน้อยๆของลัลทริมา
"งั้นเอาอย่างนี้ไหมล่ะ ฉันจะยอมตอบคำถามของเธอ5ข้อ...ไม่สิ3ข้อพอ แต่เธอต้องทำตามเงื่อนไขของฉัน"
การินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ลัลทริมากลืนน้ำลายดังเอื๊อก แม้เธอจะหวาดกลัวคนตรงหน้า แต่มันก็ถือว่าคุ้มค่า
"ก็ได้ บอกเงื่อนไขของนายมา" ลัลทริมาทำเสียงแข็งตอบ
"ยัง ยังไม่มีเอาไว้ฉันคิดได้และค่อยบอก ราตรีสวัสดิ์" การินเดินออกไปอย่างง่ายดาย
ปล่อยให้ลัลทริมายืนโกรธจนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น
"ไอ้บ้าการิน!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น