ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My room

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 ชีวิตในเวลคิงดอม

    • อัปเดตล่าสุด 8 เม.ย. 56




    พี่ชาย....
    พี่จะรู้บ้างไหมว่ามีใครบางคนตรงนี้ ยังแอบมองพี่อยู่
    ตลอดเวลา....

    "ฟูครับ ฟูจังต้องไปลงทะเบียนทำบัตรประชาชนนะ ยังไม่มีบ้านใช่ไหม ไปอยู่ที่ชาร์ล็อตกับพี่ไหม? เดี๋ยวพี่จัดเรื่องบ้านให้"ชายหนุ่มกล่าวอย่างเป็นมิตร แต่ในในของเขานั้นกลับตระหนักถึงบางสิ่ง เด็กคนนี้ ทำไมเขาถึงได้รู้สึกผูกพันธ์กับเธออย่างนี้ ทำไมเขาต้องเป็นห่วงเธอเวลาเธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ คุ้นเหลือเกิน....เหมือนเคยรู้จักกัน
    "ค่ะ พี่ชายเป็นดยุกใช่ไหมค่ะ ฟูเคยเข้ามาที่ชาร์ล็อตสองสามครั้งแต่ฟูยังไม่ได้ทำอะไรในเวลเลยแค่เข้ามาเฉยๆ"เด็กสาวเอ่ยตอบใบหน้าที่ยังคงรอยยิ้มไร้เดียงสาเอาไว้ทำให้เขาหวั่นใจแปลกๆ โดยเฉพาะคำที่เธอเรียกเขาว่า'พี่ชาย'นั้น มันช่างลื่นหูเสียเหลือเกิน 

    "ทางนี้ฟูจัง"ดยุกหนุ่มอุ้มเด็กสาวึ้นมาบนรถม้าสีทองของเขา ก่อนจะขี่มันออกไปยังโอว

    นครหลวงโอว

    โบสถ์สูงระฟ้าอันเป็นที่ตั้งของสถานที่ทำบัตรไอดีการ์ด
    ดยุกหนุ่มจูงมือเด็กสาวไปยังโต๊ะทำการ ก่อนจะให้เธอจัดแจงเขียนมัน
    "ใครเหรอโคเฟอร์"เสียงชายหนุ่มในชุดชนชั้นสูง'กิลเบิร์ต'ผู้เป็นพ่อของเธอ แต่ในฐานะ แคทเทอรีล ไม่ใช่ เมริชา....
    "น้องสาวครับ"


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×