คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : SUGAR - 2 - 100%
2
When you feel true love...
you follow the way of the heart.
เมื่อมีรักแท้...คุณก็พร้อมที่จะไปตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ
♥
ก๊อกๆก๊อกๆ
“น้องแบมครับ ตื่นได้แล้วนะ”เจบีเคาะประตูเรียกร่างบาง ที่ป่านนี้ยังคงหลับไหลอยู่ในห้วงนิทรา
“ไม่ตื่น ...งั้นพี่เข้าไปนะ”
เจบีถือวิสาสะเปิดประตูเข้าห้องอย่างเงียบๆ ที่กลางเตียงร่างบางกำลังนอนหงาย ขาข้างหนึ่งก่ายกับหมอนข้างอย่างหลวมๆ
เด็กน้อย
เจบีเดินไปที่เตียงของแบมแบมก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้
“น้องแบมครับ ตื่นได้แล้วนะครับ”ร่างสูงกระซิบข้างๆหูแบมแบม
“อ..อื้ออ”
“ไม่ตื่น พี่จูบจริงๆนะ”
“ตื่นแ ..ล้ววว”ร่างบางผลับอีกคนที่เอาหน้าเข้ามาใกล้เขาเกินเหตุ ก่อนจะลุกลุกขึ้นนั่งแล้วขยี้ตาเพื่อปรับโฟกัสสายตาให้ชัดขึ้น
“อาบน้ำ เดี๋ยวพี่หาไรให้กิน”เจบียีผมแบมแบมก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปทำอาหารเช้า
แบมแบมมองอีกคนที่เดินออกจากห้องไป แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนู
ตู๊ด ตู๊ด
ร่างบางหันมองโทรศัพท์ที่อยู่หัวเตียง
ใครกันนะ โทรมาซะเช้า
“แบมแบมครับ”แบมหยิบโทรศัพท์ที่สั่นเหมือนเจ้าเข้ามากดรับสาย
(นี่แบม นายอยู่ใหนนน!)
แบมแบมยกโทรศัพท์ออกห่างจากหู ก่อนจะมองชื่อว่าใครโทรมา
จีมิน!? โทรมาทำไม
“อยู่บ้านอ่ะดิ มีไร”
(วันนี้นายสัญญาแล้วนะ ว่าจะพาฉันไม่รับพี่ชายที่สนามบิน)
“หืออ ..!?”ร่างบางขมวดคิ้ว ทำไมจำไม่ได้เลยแฮะ
(อะไรเล่า มารับฉันที่บ้านเลยนะ!)
“ห๊าาา ...”
(ไม่ต้องมาหือมาหาเลย มารับฉันแบบด่วนๆ)
“ด ..เดี๋ยวดิ!”
ติ๊ด
ปลายสายตัดสายไปซะแล้ว แบมแบมมองโทรศัพท์อย่างเคืองๆ อะไรกันว่ะ!!
ว่าแล้วก็วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม ก่อนจรีบอาบน้ำแล้วเดินไปหากุญแจรถเพื่อไปรับอีกคนทันที
“อ้าวว น้องแบมจะไปไหนครับ”
เจบีพูดขึ้น เมื่อเห็นแบมแบมรีบเดินลงมาจากข้างบน จนขาแทบจะพันกันอยู่แล้ว
“ไปหาเพื่อน”แบมแบมพูดพร้อมใส่รองเท้าผ้าอย่างรีบร้อน
“เดี๋ยวพี่ไ..”
“แปปเดียว แบมไปแปปเดียวครับ ขับรถไปเอง”แบมเดินไปที่โรงจอดรถ เจบีก็เดินตาม
“รีบกลับนะ พี่ทำกับข้าวไว้รอ”ร่างสูงพูดเมื่อเห็นแบมแบมก้าวขึ้นรถสปอร์ต ซึ่งเขาก็ไม่เคยเห็นแบมแบมขับรถมาก่อน
“ครับ”แบมแบมยิ้มก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกจากบ้านด้วยความเร็ว
เจบีส่ายหัวกับความรีบร้อนของแบมแบม แล้วเดินกลับเข้าบ้านไปทำอาหารที่ยังทำค้างไว้ต่อ
สนามบิน
แบมแบมกำลังก้มหน้าฟังเทศน์จากจีมิน ที่เขาไปรับเธอช้า ...
อะไรนักหนาเล่า ก็คนมันลืมนิหว่า =3=
“โอ๊ยยย ตอนนี้พี่ต้วนอยู่ไหนเนี้ย”แบมแบมเงยหน้ามองจีมิน อะไรด้วนๆ
“แบมแบม นายอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวฉันไปตามหาพี่ก่อน โอเค๊”
แบมแบมพยักหน้า จีมินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร พลางเดินมองหาพี่ชาย
เฮ้ออ ให้ตายเถอะ ทำไมผู้หญิงพูดมากจัง
ผมถอนหายใจ มองผู้คนที่กำลังเดินอย่างเร่งรีบ
ที่สนามบินไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลยนะ
ร่างบางที่ยืนอย่างเหม่อลอย อยู่ดีๆมีผู้ชายตัวสูงเดินถือของพะลุงพะลังเดินมาชนร่างบาง ทำให้แบมแบมล้มก้นกระแทกพื้นอย่างแรง
“โอ๊ยๆ เจ็บบบ ”แบมพูดพลางเอามือลูบก้อน
“เอ่อ ..น้องเป็นอะไรรึป่าวครับ”ชายร่างสูงที่เดินชนเขาเมื่อกี้ เข้ามาถาม
“เจ็บสิครับ ชนขนาดนี้ไม่เจ็บมั้ง”
ผมพูดอย่างตัดพ้อ ก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามองคนที่เดินชน
“ขอโทษครับ ..ห..เห้ยย!!”อยู่ดีๆคนตัวสูงก็ตะโกนออกมาซะดัง
“อะไรหรอครับ”ผมมองหน้าอีกคนอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะพยุงร่างตัวเองให้ยืนขึ้น
“นางฟ้า *0*”
“ค ..ครับ”
ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่เมื่อกี้เขาเรียกผมว่าอะไรนะ นะ...นางฟ้าอย่างนั้นหรอ
“นางฟ้าจริงๆด้วย”
“คุณครับ ผม..เอ่อ ไม่ใช่นางฟ้าอะไรนั้นนะครับ”
ผมพยายามยิ้ม นี่ผมคงไม่ได้กำลังคุยกับคนบ้าใช่มั้ย
“คุณนางฟ้าาา ได้โปรดเถอะครับ”
“…”
“ได้โปรดเก็บมาร์ค ต้วนใส่ใจไว้พิจารณาด้วยเถอะครับ”
“เห้ย!!!”
ผมร้องออกมาอย่างตกใจบ้าไปแล้ว บ้านาๆ คนๆนี้โดนกบฉี่ใส่สมองมารึไงกัน!
“พี่ต้วนน!!”ผมที่กำลังอึ้ง หันไปมองจีมินที่กำลังวิ่งา
“จีมิน”ผมมองจีมินที่เดินมาใกล้ๆคนตัวสูง
“มินเดินตามหาพี่ตั้งนานแล้วรู้มั้ย”จีมินเท้าสะเอว มองหน้าอีกคนอย่างโมโห
“พี่ขอโทษนะ”อีกคนก้มหน้าอย่างสำนึกผม
“จะ..จีมิน”ผมสะกิดใหล่เธอ
“มีอะไร”จีมินหันมามองหน้าผม
“เธอรู้จักกับคนๆนี้หรอ”
“อ่อ นี่พี่มาก ญาติห่างๆของฉันไง”
“เอ๋ ..มิน เธอรู้จักกับคุณนางฟ้านี่ด้วยหรอ”
ญาติจีมิน เอ่อ ..เขาชื่ออะไรนะ อะ..มาร์ค ใช่ มาร์ค ต้วน เขาเงยหน้ามองจีมินตาเป็นประกาย
“ก็เพื่อนมิน”
“เพื่อนมินหรอ *0*”มาร์คเดินเข้ามาใกล้ผม ก่อนจะผลักจีมินให้หลีกทาง
“...”
“คุณนางฟ้า ชื่ออะไรหรอครับ”
“เลิกเรียกผมว่านางฟ้าซะทีได้มั้ย”ผมพยายามระงับอารมณ์โกรธเอาไว้
“บอกมาก่อนสิครับ ว่านางฟ้าชื่ออะไร”
มาร์คยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม ผมถอยหลังหนีแต่เหมือนอีกคนจะรู้ทัน รีบคว้าเอวผมไว้ ตอนนี้ระยะห่างมันเหลือไม่ถึง 5 เซนด้วยซ้ำ
“บะ..แบมแบม”ผมพูดเสียงเบา
“อะไรนะครับ”
คนตัวสูงเลิกคิ้วอย่างกวนตีน
ผมกัดริมฝีปากแน่น แล้วใช้แรงทั้งหมดผลักมาร์คให้ถอยห่าง
“ก็บอกว่าชื่อแบมแบมไงเล่า!!”ผมตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง
“อ่าาา พี่มาร์คนะครับ มาร์คต้วน”มาร์คยิ้มกว้างให้กับคนตัวเล็ก
รู้แล้วหน่าา
ผมเมินหน้าหนี
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ นางฟ้าน้อยแบมแบม”
!!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนที่ 2 ผ่านไปด้วยดี
พี่มาร์คเราโผล่แล้วแล้ว ฉลองกันหน่อย
จุดพลุ !!
ไรท์ฝากเม้นหน่อยน๊าา *^*
วันนี้กัซมาไทยย ใครไปรับก็ฝากความคิดถึงไปด้วยนะ
♥
#ฟิคมบนต
ความคิดเห็น