ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การเริ่มต้น
เขาซื้อข้าวกล่องมาฉันและเขานั่งกินที่โซฟาพลางดูทีวี พอกินเสร็จฉันก็เก็บไปล้าง
"นี่เธอ ต้องล้งแก้วก่อนสิ" ฉันทำท่าจะหยิบจานขึ้นมาล้างก่อน
"จะไปรู้หรอ ฉันล้างไม่เป็นสักหน่อย"
"เดี๋ยวฉันสอนเอง" เขาเดินเข้ามาอยู่ข้างหลังฉันแล้ว ยื่นมือมาจับมือฉัน
"มือเธอนี่ยังนุ่มเหมือนเดิมเลยนะ" เขาพึมพัมอู้อี้ข้างหูฉัน
"เธอว่าอะไรนะ" ฉันหันไปจะถามเขา แต่ทันทีที่ฉันหันไปแก้นฉันก็ติดกับจมูกเขา
"เธออ่อยฉันหรอ" เขาพูดเสียงกวนๆ
"ไอ่บ้า หลงตัวเอง" ฉันใช้ศอกดันตัวเขานิดๆ จริงๆแผงอกเขาก็แน่นนะเนี้ย เห้ย นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย
"นี่เดี๋ยวฉันล้างเอง" เขาดันฉันออกมานิดหน่อย
"ขอบใจนะ ฉันไปอาบน้ำละนะ"
"อื้อ" เขาตอบสั้นๆทั้งที่ยังล้างจานอยู่ ฉันเดินเข้าไปในห้องนอน ฉันเปิดกระเป๋าแล้วจัดเข้าตู้เสื้อผ้า ทั้งของฉันและของเขา เอ๊ะ นี่ชุดนักเรียนโรงเรียนฉันนี่ อย่าบอกนะว่าเขาเรียนที่เดียวกับฉัน ทำไมฉันไม่เคยเห็นนะ ช่างเหอะ ฉันเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
10 นาทีต่อมา
ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเดินมาดูทีวี เขาเดินมานั่งข้างๆ พร้อมหมอนและผ้าห่ม
"คืนนี้เธอนอนในห้องเถอะ ฉันนอนโซฟานี่เอง"
"เอางั้นหรอ ได้สิ ขอบใจนะ" ฉันยิ้มให้เขาแล้วเข้าไปนอน
รุ่งขึ้น
ฉันแต่งตัวพร้อมจะไปโรงเรียน เขาก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวหาข้าวเช้ากิน
"นี่เธอตอนเช้าฉันกินไข่ดาวนะ"
"บอกฉันทำไม"
"เป็นภรรยาทีี่ดีต้องทำให้สามีกินสิ"
"นี่ ฉันไม่ใช่ภรรยานายนะ"
"อนาคตก็เป็นน่า" ชิ นี่สรุปฉันต้องทำให้เขากินจริงๆใช่มั้ยเนี้ย ฉันทอดไข่สองฟองให้เขากับฉัน ฉันวางจานไข่บนโต๊ะ แล้วนั่งกิน เขาเดินมานั่งกินด้วย
"นี่รีบๆกินสิ สายแล้วนะ"
"รู้แล้วๆๆๆ" เขานี่คนจริงๆใช่มั้ยเนี้ย กินเร็วชะมัด ฉันเดินเอาจานไปเก็บแล้วเดินไปที่ประตู
"เธอไปโรงเรียนกับฉันมั้ย รถฉันจอดอยู่ที่ลานจอดรถ"
"ไป" ฉันพูดโดยไม่ผ่านการกรองใดๆ อย่างน้อยก็ดีกว่าเดินไปโรงเรียนแหละ เขาพาฉันเดินมาที่ลานจอดรถ
"รถนายคันไหนอ่ะ"
"นู้นไง" ฉันมองตามมือเขาก่อนจะพบกับ รถจักรยาน
"ปะไปโรงเรียนกัน" เขาจูงมือฉันไปที่รถจักรยานแล้วขี่ไปโรงเรียน
เซนต์เซย่า
ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะบ้าจี้ซ้อนจักรยานเขามาโรงเรียน
"แก เกิดอะไรขึ้น" ทันทีที่ฉันเข้ามาในห้องยัยหวาน เพื่อนซี้ฉันก็ถามขึ้น
"เรืองมันยาวอ่ะแก"
"แล้วชายหนุ่มรูปงานคนนั้นใครวะแก"
"คู่หมั้นฉันเองแหละ"
"ห้ะ จริงหรอแก แกรู้มั้ยเขาเป็นใคร" ยัยหวานตะโกนเสียงดัง
"โอ้ยตะโกนทำไมเนี้ย ฉันไม่รู้เขาเป็นใคร รู้แค่ว่าเขาเป็นคู่หมั้นฉันตั้งแต่เด็ก"
"นั้นมันโรมเละนะแก"
"แล้วไงวะ"
"นี่แกไปอยู่ไหนมา ไม่รู้จักหรอเขาจริงๆหรอ แกอยู่โรงเรียนนี้มากี่ปีแล้ว"
"โอ้ยแก วันๆแกเห็นฉันสนใจอะไรบ้างละ"
"เออ ก็จริง ชื่อเพื่อนในห้องบางคนแกยังไม่รู้จักเลย"
"นี่แกหลอกด่าฉันหรอ" ถึงวันๆฉันจะไม่ค่อยทำอะไร ไม่สนใจใครเท่าไรแต่ในห้องฉันก็รู้จักหมดนะเว้ย
"ป่าวนะ นี่ฉันจะบอกให้ โรมอ่ะ เสือผู้หญิงรุ่นใหญ่เลยแหละ"
"ไอ่คนเข้าชู้"
"ไม่ใช่แค่เจ้าชู้นะ แบดบอยเลยแหละ" กรี๊ด แบดบอย ฉันเกลียดคนแบดบอย
"นี่เธอ ต้องล้งแก้วก่อนสิ" ฉันทำท่าจะหยิบจานขึ้นมาล้างก่อน
"จะไปรู้หรอ ฉันล้างไม่เป็นสักหน่อย"
"เดี๋ยวฉันสอนเอง" เขาเดินเข้ามาอยู่ข้างหลังฉันแล้ว ยื่นมือมาจับมือฉัน
"มือเธอนี่ยังนุ่มเหมือนเดิมเลยนะ" เขาพึมพัมอู้อี้ข้างหูฉัน
"เธอว่าอะไรนะ" ฉันหันไปจะถามเขา แต่ทันทีที่ฉันหันไปแก้นฉันก็ติดกับจมูกเขา
"เธออ่อยฉันหรอ" เขาพูดเสียงกวนๆ
"ไอ่บ้า หลงตัวเอง" ฉันใช้ศอกดันตัวเขานิดๆ จริงๆแผงอกเขาก็แน่นนะเนี้ย เห้ย นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย
"นี่เดี๋ยวฉันล้างเอง" เขาดันฉันออกมานิดหน่อย
"ขอบใจนะ ฉันไปอาบน้ำละนะ"
"อื้อ" เขาตอบสั้นๆทั้งที่ยังล้างจานอยู่ ฉันเดินเข้าไปในห้องนอน ฉันเปิดกระเป๋าแล้วจัดเข้าตู้เสื้อผ้า ทั้งของฉันและของเขา เอ๊ะ นี่ชุดนักเรียนโรงเรียนฉันนี่ อย่าบอกนะว่าเขาเรียนที่เดียวกับฉัน ทำไมฉันไม่เคยเห็นนะ ช่างเหอะ ฉันเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
10 นาทีต่อมา
ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเดินมาดูทีวี เขาเดินมานั่งข้างๆ พร้อมหมอนและผ้าห่ม
"คืนนี้เธอนอนในห้องเถอะ ฉันนอนโซฟานี่เอง"
"เอางั้นหรอ ได้สิ ขอบใจนะ" ฉันยิ้มให้เขาแล้วเข้าไปนอน
รุ่งขึ้น
ฉันแต่งตัวพร้อมจะไปโรงเรียน เขาก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวหาข้าวเช้ากิน
"นี่เธอตอนเช้าฉันกินไข่ดาวนะ"
"บอกฉันทำไม"
"เป็นภรรยาทีี่ดีต้องทำให้สามีกินสิ"
"นี่ ฉันไม่ใช่ภรรยานายนะ"
"อนาคตก็เป็นน่า" ชิ นี่สรุปฉันต้องทำให้เขากินจริงๆใช่มั้ยเนี้ย ฉันทอดไข่สองฟองให้เขากับฉัน ฉันวางจานไข่บนโต๊ะ แล้วนั่งกิน เขาเดินมานั่งกินด้วย
"นี่รีบๆกินสิ สายแล้วนะ"
"รู้แล้วๆๆๆ" เขานี่คนจริงๆใช่มั้ยเนี้ย กินเร็วชะมัด ฉันเดินเอาจานไปเก็บแล้วเดินไปที่ประตู
"เธอไปโรงเรียนกับฉันมั้ย รถฉันจอดอยู่ที่ลานจอดรถ"
"ไป" ฉันพูดโดยไม่ผ่านการกรองใดๆ อย่างน้อยก็ดีกว่าเดินไปโรงเรียนแหละ เขาพาฉันเดินมาที่ลานจอดรถ
"รถนายคันไหนอ่ะ"
"นู้นไง" ฉันมองตามมือเขาก่อนจะพบกับ รถจักรยาน
"ปะไปโรงเรียนกัน" เขาจูงมือฉันไปที่รถจักรยานแล้วขี่ไปโรงเรียน
เซนต์เซย่า
ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะบ้าจี้ซ้อนจักรยานเขามาโรงเรียน
"แก เกิดอะไรขึ้น" ทันทีที่ฉันเข้ามาในห้องยัยหวาน เพื่อนซี้ฉันก็ถามขึ้น
"เรืองมันยาวอ่ะแก"
"แล้วชายหนุ่มรูปงานคนนั้นใครวะแก"
"คู่หมั้นฉันเองแหละ"
"ห้ะ จริงหรอแก แกรู้มั้ยเขาเป็นใคร" ยัยหวานตะโกนเสียงดัง
"โอ้ยตะโกนทำไมเนี้ย ฉันไม่รู้เขาเป็นใคร รู้แค่ว่าเขาเป็นคู่หมั้นฉันตั้งแต่เด็ก"
"นั้นมันโรมเละนะแก"
"แล้วไงวะ"
"นี่แกไปอยู่ไหนมา ไม่รู้จักหรอเขาจริงๆหรอ แกอยู่โรงเรียนนี้มากี่ปีแล้ว"
"โอ้ยแก วันๆแกเห็นฉันสนใจอะไรบ้างละ"
"เออ ก็จริง ชื่อเพื่อนในห้องบางคนแกยังไม่รู้จักเลย"
"นี่แกหลอกด่าฉันหรอ" ถึงวันๆฉันจะไม่ค่อยทำอะไร ไม่สนใจใครเท่าไรแต่ในห้องฉันก็รู้จักหมดนะเว้ย
"ป่าวนะ นี่ฉันจะบอกให้ โรมอ่ะ เสือผู้หญิงรุ่นใหญ่เลยแหละ"
"ไอ่คนเข้าชู้"
"ไม่ใช่แค่เจ้าชู้นะ แบดบอยเลยแหละ" กรี๊ด แบดบอย ฉันเกลียดคนแบดบอย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น