คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ภาระหน้าที่
1
ภาระหน้าที่
ก๊อกๆๆ
ฉันเคาะประตูสามครั้งเป็นมาตรฐานสากลตามมารยาทที่จะเข้าห้องคนอื่น ตอนนี้ฉันกับจีอา มาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของอาจารย์ที่ดูแลพวกเรา เพื่อมาคุยงานที่อาจารย์เรียกพวกเรามา
“ เชิญ ” เมื่อเสียงตอบรับดังขึ้นเป็นเชิงอนุญาตแล้ว ฉันกับจีอา ก็ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป ภาพตรงหน้าเราคือ คระครูอาจารย์กว่า 10 ท่าน นั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันอยู่ที่โต๊ะประชุมกลางห้องโดยมีผู้อำนวยการของมหาลัยนั่งอยู่หัวโต๊ะ และที่นั่งถัดมาคือ อาจารย์สาว(ระยะสุดท้าย) นั่งอยู่ พร้อมเก้าอี้ที่ว่างอยู่อีก 4 ตัว เอ๊ะ!! 4 ตัว ฉันกับจีอา มากันสองคนหนิ แล้วอีกสองตัว ... ของใคร??
“ ขอโทษที่มาสายนะคะ” จีอารีบพูดขึ้นทันทีเพื่อรักษามารยาท ที่เรามาช้ามากน่ะสิ ก็มัวแต่เคลียร์ปัญหาน่ารำคาญของฉันอยู่ไงล่ะ = =
“ ไม่เป็นไร ^^ เชิญนั่งก่อนสิ จะได้คุยกันเลย” คุณผู้อำนวยการถึงกับเอ่ยปากเอง ว้าว >< ไม่น่าเชื่อ มันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆล่ะ ไม่งั้นคุณผู้อำนวยการจอมหยิ่งคนนี้จะพูดจาเป็นมิตรกับนักศึกษาขนาดนี้เหรอ ไม่มีทางเด็ดขาด
“ ค่ะ” ฉันโค้งให้หนึ่งที่ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้
“ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา........... คือ ทางมหาลัยเราจะได้รับทุนจากทางบริษัท MV Town เป็นเงินจำนวนมหาศาล ถ้าเราสามารถทำให้พวกเขาเห็นว่าทุนที่พวกเขาให้มานั้นเหมาะสมที่จะมาอยู่ในมือเรา และถ้าเราได้มันมาเราก็จะสามารถพัฒนามหาลัยของเราให้มีชื่อเสียงมากขึ้นอีก” ผอ. (ขี้เกียจเรียกเต็ม) พูดด้วยท่าทางมุ่งมั่นมากที่จะคว้าทุนก้อนนั้นมาให้ได้ แต่มันเป็นเรื่องของทางมหาลัย พวกผู้ใหญ่ทำไมไม่จัดการกันเองล่ะ มายุ่มย่ามกับเด็กๆทำไม แก่จนเป็นไม้ใกล้ฝั่งกันแล้วยังคิดแก้ปัญหาเองไม่เป็นรึไงกันน่ะ = = ถ้าทำไม่ได้ลาออกเถอะไอ้ตำแหน่ง ผอ . ไม่ต้องเอา
“ แล้วยังไงคะ ?? ไม่เห็นมันจะเกี่ยวกับฉันตรงไหนเลย” ฉันพูดออกไปอย่างเอือมระอา
“ ใจเย็นๆสิ อควา ก็ครูจะบอกอยู่นี่ไงล่ะว่าเกี่ยวกับเธอยังไง” ผอ. เริ่มเปลี่ยนน้ำเสียงจากที่ดีๆเริ่มขรึมขึ้น สงสัยคงเริ่มเก็กต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะสิ อีกอย่างท่าทางของฉันคงจะยั่วโมโหได้ไม่น้อยเลยล่ะ
“ ว่ามาสิคะ ฉันรอฟังอยู่”
“ ในเมื่อพวกเธอสองคนเป็นนักศึกษาที่มีความสามารถระดับหนึ่งเลยล่ะ ในเรื่องเกี่ยวกับการแสดง ที่สำคัญเลยเนี่ยคือ เธอ อควา เธอเรียนด้านผู้กำกับมาหนิ ฉันเลยจะขอยืมตัวมาช่วยงานหน่อยน่ะ ว่าไง ??” ฮะ!!! ฉันเนี่ยนะประสาทรึปล่าว เอายัยจีอาไปยังจะดีกว่าเลย ฉันเรียนกำกับภาพยนตร์แนวสืบสวนนะ ไม่ใช่กำกับงานละครเวทีกิ๊กก๊อกหวานแหววนั่นน่ะ
“ แต่ฉันไม่อยากทำนี่คะ น่าเบื่อจะตายเอาเวลาไป Drink ดีกว่า”
“ หึๆ มันก็อย่างที่อควาพูดนะคะ พวกหนูไม่ถนัดหรอกคะงานแบบนี้ เชิญ ผอ. เรียกใช้คนอื่นเถอะค่ะ” ยัยจีอายังทนไม่ไหวเลยดูยังไงก็รู้ตาแก่เนี่ยไม่ได้พิศวาส ในฝีมือการกำกับของฉันกับจีอาสักนิด เท่าที่ฉันจำได้ตั้งแต่ที่ฉันกับจีอาก้าวเข้ามาเรียนแล้วก็กับกำหนังได้รางวัลมาตั้งมากมายทำชื่อเสียงให้ทางมหาลัย แต่ ผอ. ก็ไม่เคยชายตาแล เพราะเขาคิดว่ามัน ‘กระจอก’ ยังไงล่ะ
ครั้งหนึ่งฉันเคยขอให้เขาช่วยเรื่องทุนการทำหนัง ส่งเข้าประกวดรายการ Country Movie ซึ่งชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่ามันเป็นแค่งานพื้นๆ เค้าเลยไม่สนใจ อีกอย่างเขายังหลุดคำพูดที่ไม่น่าให้อภัยจากปากของเขาว่า
‘ ฉันว่าฝีมือเธอมันพื้นเกินไป ไม่คู่ควรกับทุนที่ฉันจะให้หรอก อ้อ อีกอยางชมรมเธอน่ะถูกยุบเรียบร้อยแล้วนะ หาชมรมใหม่อยู่ได้เลย’
แต่วันนี้กลับมาขอให้ช่วย มันก็สมควรแล้วที่พวกฉันจะปฏิเสธเขาน่ะ!!!
ตึ๊ง!!!!
“ เธอสองคน!!! กล้ามากนะที่พูดแบบนี้!!!” เสียงทุบโต๊ะดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่งห้องจนพวกคณาอาจารย์มั่งหลายที่นั่งอยู่ในเหตุการณ์ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ ก็แหงล่ะยัยครูพวกนี้กลัว ผอ . จะตายไป ต่างกับพวกฉันสองคนที่ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลย จนอาจารย์ที่ดูแลพวกฉันต้องพูดปรามขึ้นและอธิบายเรื่องนี้ต่อ เพราะดูท่า ผอ. คงจะพูดไม่ไหวขืนพูดต่อได้คว่ำโต๊ะประชุมแน่
“ ใจเย็นๆค่ะท่าน ^^ .... พวกเธอฟังให้จบก่อน ครูรู้ว่าพวกเธอไม่อยากทำ แต่งานี้ก็ใช่ว่าพวกเธอจะต้องทำสองคนซะเมื่อไหร่ ทางบริษัทน่ะเค้าจะส่งผู้ช่วยมาให้พวกเธอสองคน และยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาเป็นหลานชายของประธานบริษัท เขากำชับกับทางเราว่า ยังไงงานนี้ก็ต้องการให้เธอเป็นผู้กำกับ ไม่งั้นทางนั้นก็จะไม่ให้ทุน” อาจารย์อธิบายซะฉันง่วงเลย แต่ทำไมต้องเน้นขนาดนั้นว่าต้องเป็นฉันด้วยล่ะ
“ เธอฟังขนาดนี้แล้วยังจะหยิ่งผยองอยู่มั้ย อควา...จีอา” ผอ. พูดขึ้นหลังจากระงับอารมณ์ได้แล้ว
“ มีข้อแลกเปลี่ยนมั้ยล่ะคะ ถ้ามันน่าสนใจพอฉันสองคนก็ยินดีทำ ^^” ฉันยื่นข้อเสนอสุดเร้าใจไปให้ ผอ. หน้าตาของ ผอ. เหมือนจะเริ่มสนใจในข้อเสนอนี้นะ
“ ก็ได้ ...ว่ามาสิ”
“ ถอนคำพูดที่บอกว่าฉันสองคน กระจอก แล้วก้เอาชมรมที่ยุบไปเมื่อปลายเดือนคืนพวกฉันมา ....สิคะ!” หน้าถอดสีเลยสินะ ฉันรู้ว่าคนอย่างเขาไม่เคยกลืนน้ำลายตัวเองหรอก แต่งานนี้ฉันถือไพ่เหนือกว่าฉันมั่นใจว่าเขา...ยอม!
“ ได้!!! ฉันถอนแล้วก็เอาชมรมห่วยๆของเธอคืนไป... แต่พวกเธอตกลงแล้วนะว่าจะทำ เธอก็ห้ามคืนคำเหมือนกัน” น้ำเสียงฟังดูโกรธมากเลยสินะ สะใจฉันจริงๆ!!
“ อ๊ะๆ ผอ. คะ พูดไม่เพราะเลยนะคะ” จีอารับช่วงฉันได้ดีจริงๆ เพราะเขาก็รู้ดีว่าประโยคนี้หมายถึงอะไร
“ ได้ ขอโทษ!!”
“ โอเคค่ะ เราสองคนตกลง”
ก๊อกๆๆ
“ ขออนุญาติครับ” ใครอีกล่ะ สงสัยคงจะเป็นเจ้าของเก้าอี้สองตัวที่ว่างอยู่สินะ
“ สงสัยพวกเขาจะมาแล้วล่ะ” พวกเขา?? ใครกัน
“....!!! ”
ความคิดเห็น