คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ความทรงจำบนผืนทราย
10
ความทรงจำบนผืนทราย
มันเกิดแบบนี้ขึ้นได้ยังไงกันนะฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆกัสต้องการอะไรกันแน่ สองคนนี้ไม่กินเส้นกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เรื่องนี้ฉันก็พอเข้าใจนะ… แต่ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจกัสมีเหตุผลอะไรแอบแฝงกันนะ ฉันนอนคิดเรื่องนี้ไปมาบนเตียงอยู่หลายสิบรอบจนตอนนี้เริ่มมึนแล้วล่ะ ไปอาบน้ำดีกว่าวันนี้ฉันเหนื่อยมามากพอแล้ว คิดได้อย่างนั้นฉันก็สปริงตัวเองให้ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ
15 นาทีผ่านไป
อ่า~ สบายจังเลย ผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย นอนดีกว่า เมื่อตัวขี้เกียจในตัวฉันเริ่มทำงาน หัวของฉันก็ตกถึงหมอนในทันทีพร้อมกับซุกตัวลงไปใต้ผ้าห่มผืนหนา เปิดแอร์ 25 องศา อู้ยยย สบายจังอุ่นจริงๆ หนังตาก็เริ่มหย่อนลงทุกทีๆ
พึ่บ~ พึ่บ~
ไม่ต้องตกใจกันนะ นี่เสียงพลิกตัวฉันเองแหละนอนยังไงก็ไม่หลับสักทีอ่ะ T^T สมองล้ามาทั้งวัน อยากนอนใจจะขาดแล้วแต่ฉันก็หลับไม่ลง ไปเดินเล่นหน่อยดีกว่าจะได้นอนหลับง่ายขึ้น
ลมพัดเย็นสบายดีจัง เสียงสะท้อนของดวงจันทร์ที่ตกกระทบผืนน้ำทำให้รู้สึกสบายใจ เมื่อเดินมาถึงจุดนึงฉันก็หยุดเดินแล้วทรุดตัวลงนั่งบนหาดทรายสีขาวถึงแม้ว่าตอนนี้พระอาทิตย์จะตกดินแล้วแต่แสงของดวงจันทร์ก็ทดแทนความสว่าง ทำให้ฉันมองเห็นความสวยงามของเม็ดทรายร้อยพันเม็ดนี้ได้…. อ่า เริ่มรู้สึกหนาวแล้วแหะ ผ้าคลุมไหล่ก็ไม่ได้หยิบมาชุดนอนก็เป็นกระโปรงผ้าบาติกสีขาว ซึ่งก็ไม่ได้ช่วยกันความหนาวเลย ฉันเลยต้องลูบแขนตัวเองเพื่อบรรเทาอาการหนาว
“ อ๊ะ~!!..”
“ ไม่หนาวเหรอมานั่งตากลมอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” เค้านั่นเอง พี่กีซอบคนที่เอาผ้าคลุมไหล่มาคลุมให้ฉัน นี่เค้าตามฉันมาเหรอ!
“ นิดหน่อยค่ะ แต่เดี๋ยวก็ขึ้นห้องแล้วค่ะ”
“ เดี๋ยวก่อนสิ จะรีบไปไหนกัน หรือเพราะพี่?” เพราะเค้าเหรอ? สำคัญตัวผิดไปมั้ง
ฉันกลับไปนั่งลงที่เดิมเพื่อเป็นการย้ำเค้าว่า เค้าไม่ใช่เหตุผลที่ฉันต้องหนี
“ พี่กีซอบมีอะไรรึเปล่าคะ”
“ พี่เห็นเราออกมาเดินคนเดียว เป็นห่วงเลยตามมา”
“ อ๋อเหรอคะ ขอบคุณนะคะ”
“ นอนไม่หลับล่ะสิ” เราสองคนเงียบอยู่นาน จนพี่กีซอบถามเพื่อทลายความเงียบที่น่าอึดอัดลง
“ ค่ะ”
“ งั้น… พี่ร้องเพลงให้ฟังมั้ย พี่ยังจำได้นะว่าอควาชอบเพลงนี้มากและพี่ก็จะร้องให้อควาฟังบ่อยๆเวลาอควานอนไม่หลับ แล้วก็ตอนที่มาที่นี่ครั้งแรก…. ตรงนี้ที่พี่ร้องให้ฟัง ^^”
“ ไม่ต้อ…” ก่อนที่ฉันจะได้ขัดพี่กีซอบ เสียงเพลงที่นุ่มและอบอุ่นก็ค่อยๆดังขึ้นเป็นทำนอง คำร้องที่คุ้นเคย
하늘에 빛나던 별이
(ดวงดาวที่ส่องแสง สดใสอยู่บนท้องฟ้า)
저 멀리 빛나던 별이
(ดวงดาวที่ส่องแสงอยู่ แสนจะห่างไกล)
내 맘에 내려왔나봐
(ตรวจดูได้ว่ามันคือความรักจากฉัน
가슴에 새겨진 별이
(ดวงดาวที่ถูกตาตรึงไว้ในหัวใจ)
가슴에 빛나던 별이
(ดวงดาวที่ส่องแสง สดใสอยู่ในหัวใจ)
아마 너인것 같아
(ฉันคิดว่ามันคงเป็นเช่นนั้น)
떨리는 소리가 들리니Oh star
(ได้ยินเสียงร้องที่สั่นคลอนอยู่ไหม? โอ้ ดวงดาว)
뜨거운 심장을 느끼니 You're my star
(รู้สึกได้ถึงหัวใจที่แสนจะอบอุ่นแบบนั้น เธอคือดวงดาวของฉัน)
아주 오랜 먼 옛날부터
(ตั้งแต่ก่อนนั้น ระยะทางมันห่างไกลมาก)
나 꿈꿔왔던 사랑이
(ฉันชอบความฝันนั้นของฉัน)
너인걸 알아
(ฉันรู้ถึงมันได้ดี)
언제나 함께 해줘
(มันจะอยู่กับฉันไปเสมอ)
아주 오랜 시간을 너도
(ตั้งแต่ก่อนนั้น เธอเองก็ดูห่างไกลมาก)
늘 같은 자리에서 빛나주길
(เธอมักจะส่องแสงในที่เดียวกัน)
내맘 너에게만 빌려줄게
(ฉันจะให้เธอยืมหัวใจของฉัน)
CD: STAR KUNG MINHYUK
หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยระหว่างที่ที่พี่กีซอบร้องสายตาของเราก็ประสานกันความรู้สึกมากมายที่ไม่อาจอธิบายได้ถูกถ่ายทอดผ่านดวงตาที่อบอุ่นของเค้า ร่างกายของเราค่อยๆใกล้กันเรื่อยๆ ตอนนี้ร่างกายของฉันไม่อาจปฏิเสธแรงดึงดูดอันมหาศาลจากผู้ชายตรงหน้าได้เลย ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงเซนปลายจมูกของเราจรดกันเบาๆ ทำให้สามารถรับรู้ลมหายใจอุ่นๆของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างชัดเจน ฉันเป็นอะไรไป ผลักเค้าสิ ว่าเข้าสิ~!!! ทำไมฉันทำอะไรไม่ได้เลย… ต้านไม่อยู่แล้ว
ครืด~ๆ
“ อ๊ะ~!!!” อีกนิดเดียวเท่านั้นก่อนที่ริมฝีปากของเราทั้งสองจะประกบกัน เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นก่อน ทำให้ฉันเรียกเอาสติของตัวเองให้กลับมาได้ส่วนหนึ่ง ฉันว่าตอนนี้ฉันควรจะรับโทรศัพท์ก่อน
‘โรงพยาบาล’
หัวใจฉันหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเห็นชื่อสายเรียกเข้า
“ สวัสดีค่ะ”
(คุณอควาคะ!! แย่แล้วค่ะ ตอนนี้คุณแอลช๊อคอยู่ที่ห้อง ICU ค่ะ!)
“วะ ว่าไงนะคะ ดะ ได้ค่ะ ฉันจะรีบไปให้เร็วที่สุด!!” ตอนนี้สติของฉันหายไปอีกรอบเรี่ยวแรงที่จะพยุงตัวเองให้ยืนตอนนี้ไม่เหลือแล้ว จนพี่กีซอบต้องเข้ามาพยุงไว้
“ อควา! เกิดอะไรขึ้นใครโทรมา”
“ อะ แอล … พรุ่งนี้เราจะไปกลับให้เร็วที่สุด!!”
แย่แล้วค่ะ!! ตอนนี้น้องชายสุดที่รักของอควาอยู่ ICU (มาขัดเลิฟซีน =*=)
ยังไงก็เอาใจช่วยทุกคนด้วยนะคะ ไรเตอร์ไม่ได้อัพซะนาน อย่าเพิ่งหนีไปไหนนะคะ T^T ไรเตอร์ไม่ค่อยว่างง ขอโทษจริงๆค่า
ความคิดเห็น