ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Risky love ลองเสี่ยงดูสักครั้งให้หัวใจได้เจอรัก

    ลำดับตอนที่ #11 : รู้ทัน

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ย. 54


    ตอนที่

    9

    รู้ทัน

     

     

           ครืด~

           แรงสั่นจากโทรศัพท์เตือนให้รู้ว่ามี sms เข้า  ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนที่นอนขึ้นมาเพื่อเปิดข้อความที่เพิ่งถูกส่งเข้ามา

     

           ‘ มาเจอกันหน่อยได้มั้ย  มีอะไรจะคุยด้วย  เอ่อ ที่เดิมนะ

                                                                                  กัส~

     

           ของกัสนั่นเอง นี่เขายังเก็บเบอร์ฉันไว้อยู่เหรอ? แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้ทำให้ฉันข้องใจมากไปกว่าเรื่องข้อความที่เขาส่งมาให้ฉัน  เรื่องอะไรกัน?

    เพื่อไขข้อข้องใจฉันเลยเดินออกมาจากบ้านพักและตรงมายังบ้านต้นไม้เพื่อมาเจอกัส เดินเข้าไปไม่ไกลนักเจ้าของผมสีแดงเพลิงก็ยืนรออยู่พร้อมกับรอยยิ้มทะเล้น

     

           “ อควา!! ทางนี้

     

           “ มีอะไรก็รีบๆพูดมาทันทีที่มาถึงฉันก็ไม่รอให้เสียเวลารีบชิงพูดขึ้นก่อนที่กัสจะได้เอ่ยปาก

     

           “ โห~ นี่จะรีบไปไหนกันกัสก็ยังไม่วายเล่นหูเล่นตาใส่ฉัน

     

           “ ที่นัดมาออกมามีอะไรจะคุยไม่ใช่เหรอ  ก็พูดมาสิชักโมโหแล้วนะ ทำเป็นเล่นอยู่ได้

     

           “ โอเคๆ คือ ฉัน จะมาขอโทษเรื่องเมื่อกี้น่ะ ที่ทำให้เธอโกรธท่าทีล้อเล่นของกัสเปลี่ยนไปเป็นสำนึกผิดอย่างชัดเจน  ซึ่งมันก็ทำให้หน้ากัสตอนนี้ดูตลกมาก ขอแกล้งอีกสักหน่อยแล้วกัน จะเอาคืนที่ทำเรื่องไว้เมื่อกี้ให้จ๋อยไปเลย

     

           “ รู้ตัวด้วยเหรอว่านายทำให้ฉันโกรธมากน่ะ!!” ฉันแกล้งทำเสียงเย็นชาใส่เขา หน้าของกัสก็ยิ่งหดเล็กลงไปใหญ่และความอดทนของฉันก็หมดลง

     

           “ ฮ่าๆ ดูหน้านายสิตลกเป็นบ้า  เอาเถอะแค่นายขอโทษก็พอแล้วฉันพูดถึงแค่นั้นก่อนจะหันหลังกลับเข้าบ้านพักแต่เสียงของกัสก็ได้หยุดขาของฉันไว้

     

           “ แต่ฉันขอให้เธอรู้ไว้ว่าที่ฉันพูดไปฉันเอาจริง”  กัสทิ้งท้ายไว้เท่านั้นแล้วเดินจากไปทิ้งให้ฉันยืนตัวชาอยู่คนเดียว  ทั้งที่บอกขอโทษแต่ก็จะทำงั้นเหรอ ...

     

            2.00 PM

     

           “ หิวแล้ว~~~ ไปกินข้าวกันเถอะ ><” ไม่เคยพลาดเลยนะ อาหารทะเลขึ้นโต๊ะเมื่อไหร่ยัยจีอากระโดดใส่ทุกที

     

           “ เตรียมเรียบร้อยแล้วฮะ~” เฮียทีเจเดินเข้ามาจูงมือจีอาที่ปกติไม่ค่อยจะยอมสักเท่าไหร่แต่เพื่อกุ้งที่เธอรัก ยัยนี่ ยอม~

     

           “ อ้ายยย~ กุ้งๆๆๆๆๆๆ

     

           “ เต็มที่เลยนะ!! อควานั่งสิพี่กีซอบเดินเข้ามาเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่งข้างๆเขา  แต่ยังไม่ทันที่มือของฉันจะได้สัมผัสเก้าอี้  มือของกัสก็ชิงจับมันไปนั่งซะก่อน

     

           “ ท่าทางสนุกขอร่วมโต๊ะด้วยคนนะครับ บรรยากาศที่เหมือนจะผ่อนคลายลงกลับตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง

     

           “ เอาสิ เชิญพี่กีซอบตอบรับโดยไม่เต็มใจนักแล้วเดินอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้ามฉันแทนเพราะที่ของเขาไม่ว่างแล้ว

     

           “ เอ่อ ทุกคน เรามากินกันเถอะ~!!” จีอาพูดทำลายบรรยากาศที่เริ่มจะเครียดขึ้นทุกที

    อาหารนับสิบจานวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะที่ถูกปูด้วยพรมสีแดงช่างตัดกับสีฟ้าใสราวคริสตัลของคอกเทลที่วางอยู่มุมโต๊ะจริงๆ  เมื่ออาหารและเครื่องดื่มกินพื้นที่ทุกตารางนิ้วบนโต๊ะอาหารเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนก็ไม่รอช้ารีบลงมือกับอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

     

           “ นี่ลอบส์เตอร์ ของโปรดเราไงพี่กีซอบตักลอบส์เตอร์ทั้งตัวมาไว้ในจานฉัน ส่วนตัวเขาก็นั่งมองฉันกินโดยที่จานตรงหน้าเขายังคงว่างเปล่า

     

           “ ไม่หิวเหรอคะ นั่งมองอยู่ได้

     

           ปึก!!!

     

           เสียงกระแทกโต๊ะของกัสทำให้ทุกคนต้องหยุดชักงักทุกอย่างที่กำลังทำอยู่แล้วหันมามองที่ต้นเหตุของเสียงโดยพร้อมกัน

     

           “ ขอโทษครับที่เสียงดัง  พอดีเห็นที่กีซอบยังไม่ได้กินอะไรก็เลยนึกขึ้นได้ว่ามีเมนูพิเศษเพื่อพี่ชายโดยเฉพาะ รอก่อนนะครับพิเศษเลยเหรอ ปกติกัสไม่ใช่คนที่จะเอาใจใครหรอกนะ แล้วยิ่งเป็นพี่ชายตัวเองแล้ว...... มันยากมาก

     

           “ มาแล้วครับ  กินให้อร่อยนะครับ^^” กัสหายเข้าไปในห้องครัวได้ไม่นานก็เดินออกมาพร้อมกับอาหารรูปร่างแปลกๆ ที่ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับรูปร่างของมันมากแต่ฉันนึกไม่ออกน่ะสิ  และกัสก็จัดแจงวางมันลงตรงหน้าพี่กีซอบ

     

           “ ขอบใจเขารับคำแค่นั้นและมองดูแท่งมันทอดกรอบสีเหลืองที่ราดด้วยน้ำซอสสีส้มอยู่สักพักก่อนที่เขาจะตัดสินใจตักมันขึ้นมา...........!!!!

     

           เพล้ง~!!

     

           เพียงไม่กี่วินาทีที่ปลายช้อนจะได้แตะริมฝีปากของเขามือของฉันก็ทำงานอัตโนมัติ ปัดมันออกอย่างรวดเร็วทันทีที่ฉันจำอาหารจานนี้ได้

     

           “ อะ อะ อควา  มีอะไรเหรอจีอาถามขึ้นหลังจากที่กดอาหารตกใจเมื้อกี้ไว้ได้

     

           “ เป็นน้องชายภาษาอะไร  ถึงไม่รู้ว่าพี่ชายตัวเอง แพ้กุ้ง’ ’’  คำถามของฉันยิ่งทำให้ทุกคนตกใจมากยิ่งขึ้น  ยกเว้นแต่กัสเพียงคนเดียวที่ยังมีท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาว

     

           “ อย่าบอกนะว่า ไอ้นี่มันมีกุ้งผสมอยู่อ่ะเฮียคว้าจานตรงหน้าไปสำรวจอย่างละเอียด  ไม่นานเฮียก็ต้องสั่งให้เอามันไปเททิ้ง เพราะ อาหารจานนี้ คือ มันฝรั่งไส้กุ้งราดซอสมันกุ้ง  ถ้าเกิดพี่กีซอบกินเข้าไปแม้แต่คำเดียวเขาอาจ ตาย ได้เลย

     

           “อ่า~ ก็ฉันเห็นมันน่ากินก็เลยเอามาฝาก ไม่คิดว่ารังเกียจจนกินไม่ได้

     

           “ ไม่คิดว่าเล่นแรงไปหน่อยเหรอฉันอดไม่ได้จริงๆที่จะคั้นเอาความจริงออกจากปากกัส

     

           “ ว้า~ แย่จัง มีคนรู้ทันด้วย ไม่หนุกเลย ไปนะครับทุกคน ตามสบาย ^^” คำพูดของเขาไม่ได้ปฏิเสธและไม่รู้สึกผิด   เขาทำเกินไปจริงๆ  ไม่คิดว่าเขาจะแข่งกับพี่ชายตัวเองด้วยการวางแผนฆ่าแบบนี้

     

           คิดไม่ถึงจริงๆว่า เขาจะ เลือดเย็นขนาดนี้...

     

     

     โอ้~ กัสนี่ร้ายไม่เบาเลย ยังไงเรื่องราวก็กำลังเข้มข้นขึ้นฝากทุกคนติดตามด้วยนะคะ ><

     

     

     

     

     

     

    nueng
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×