คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Forever (taoho)
ณ สวนหลังบ้านของตระกูลคิมกลิ่นหอมของดอกไม้ที่ตลบอบอวนไปทั่วคฤหาสน์แสงแดดยามเย็นที่ถูกถอดยาวมากท้องฟ้าต้นไม้ที่โยกย้ายไปมาตามกระแสลมและเสียงหัวเราะของเด็กชายวัยเก้าขวบทั้ง2คนที่เล่นหยอกล้อกันรอยยิ้มเล็กๆของเด็กน้อยที่ใครเห็นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตามความสนุกสนานของการเล่นก่อทรายการต่อบล็อกและการเล่นวิ่งไล่จับตามประสาเด็ก
“มาให้หมาป่าจับกินซะดีๆนะเจ้าแกะน้อย”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมๆกับเริ่มวิ่งไล่จับคนตัวเล็กที่วางมือจากการต่อบล็อกแล้ววิ่งนำไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีทางหรอก แบร่~”คนที่ลูกไล่จับแลบลิ้นใส่คนที่วิ่งไล่ตัวเองอยู่อย่างน่ารักเมื่อเทาเห็นอย่างนั้นเข้าก็เพิ่ม
สปีดในการวิ่งให้เร็วเข้าไปอีก
“หึๆหนีไม่รอดหรอก”ความแตกต่างช่วงขาทำให้เทาวิ่งมาอยู่ด้านหลังซูโฮอย่างรวดเร็วเมื่อคนตัวขาวเห็นเข้าก็สะดุ้งโหยงทันทีเทารีบกอดตัวของซูโฮไว้ขณะที่คนตัวเล็กก็ได้แต่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดนั้น
“งื้อ~เทาปล่อยเราเลยน้า”เมื่อซูโฮพูดจบเทาไม่ได้ปล่อยแต่อ้อมกอดนั้นกลับแน่นขึ้นเทาก็ได้แต่ยิ้มๆแล้วก็อดไม่ได้ที่จะฟัดแก้มขาวๆนั่นไปทีนึง
“ก็ได้แต่ต้องรีบเข้าบ้านนะ”คนตัวขาวรีบพยักหน้าหงึกๆทันที
“โอเคเลย”เมื่อได้ยินดังนั้นเทาก็ค่อยๆคลายอ้อมกอดเมื่อหลุดพ้นจากการกอบกุมแล้วซูโฮก็หันหน้ามาหาเทาพร้อมกับรอยยิ้มหวานและสายตาที่ใสซื่อเมื่อเทาเห็นดังนั้นก็รู้ทันทีว่าคนตัวเล็กนี้จะต้องอ้อนอะไรซักอย่างเป็นแน่
“เทาเทา...ขอขี่หลังหน่อยสิ”
“ก็ได้ๆขึ้นมาสิ”เทาย่อตัวลงเพื่อที่จะให้อีกคนขึ้นได้สะดวกๆซูโฮเห็นดังนั้นก็ยิ้มดีใจใหญ๋รีบกระโดดขึ้นหลังเทาทันทีพร้อมกับแอบหอมแก้มคนที่ให้ขี่หลังไปสองสามฟอด
“เทาเทาใจดีที่สุดเลย~”ซูโฮเอาหน้าซบหลังเพื่อนด้วยรอยยิ้มที่สดใสเทาเองก็เผลอยิ้มตามไปด้วย’น่ารักซะขนาดนี้ไม่ให้รักได้ยังไง’เทาคิดในใจ
เมื่อเข้ามาถึงในบ้านซูโฮก็รีบลงจากหลังเทาทันทีก่อนที่วิ่งไปหาพ่อกับแม่ที่นั่งอยู่ที่โซฟาตัวหรู
“มะม๊าลู่ฮาน~”ซูโฮรีบโผกอดผู้เป็นแม่ทันที
“หืมว่าไงครับเล่นสนุกไหมครับ”คนเป็นแม่ลูบหัวลูกชายสุดที่รักเบาๆพร้อมกับหอมแก้มลูกไปสองสามฟอดจนคนเป็นพ่อแอบน้อยใจไม่ได้
“สนุกมากเลยครับวันนี้น้องซูโฮเล่นต่อบล็อกกับเทาเทาด้วยเทาเทาต่อบล็อกเก่งมากเลยแต่ยังไงก็สู้น้องซูโฮไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ”เสียงใสพูดเจื้อยแจ้วจนเซฮุนอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มลูกชายไปเบาๆ
“หืม~ลูกปะป๊าเก่งขนาดนี้เชียวหรอวันหลังถ้าต่อเสร็จแล้วเอามาให้ปะป๊ากับมะม๊าดูด้วยนะ”
“ครับผม”ซูโฮตอบกลับอย่างหนักแน่นแล้วก็ค่อยๆลุกจากตักของผู้เป็นแม่พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องทานอาหารก็เห็นเทานั้นกำลังกินนมอยู่เลยรีบวิ่งไปหาเทาทันที
“เทาเทากินนมอีกแล้วอร่อยหรอ”ซูโฮขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ข้างๆเทา
“อืมก็อร่อยดีนะซูโฮลองกินดูไหมหล่ะ”เทายื่นนมให้แต่ซูโฮกลับส่ายหน้าพร้อมกับเบะปากลง
“ไม่เอาอ่ะไม่เห็นอร่อยเลย”
“ก็อย่างนี้ไงหล่ะถึงได้ตัวเล็กแค่เนี้ย”พูดจบเทาก็เอามือไปโยกศีรษะคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆไปมาเป็นว่าเล่น
“ไปนอนกันเถอะ”เทาจูงมือซูโฮให้เดินตามมาเพื่อที่จะขึ้นไปนอนข้างบน
“หื้อ..เทาจะนอนค้างบ้านเราหรอ”ซูโฮถามด้วยใบหน้าที่งงๆ
“ใช่เราขอน้าลู่กับอาเซฮุนแล้วพ่อกับแม่เราก็ให้ค้างด้วยหรือซูโฮไม่อยากให้เรานอนด้วยงั้นเรากลับก็ได้นะ”เทาปล่อยมือซูโฮพร้อมกับตีหน้าเศร้าแล้วเดินคอตกเหมือนจะออกจากบ้านเมื่อซูโฮเห็นดังนั้นก็วิ่งไปกระโดดกอดเทาจากด้านหลังทันทีทำให้เทาแอบยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วก็ตีหน้าเศร้าเหมือนเดิม
“ไม่นะ!เทาห้ามกลับนะเทาต้องอยู่กับเราไหนสัญญากันแล้วไงว่าจะอยู่กับเราตลอดไป”ซูโฮกอดเทาแน่นขึ้นราวกับว่าคนตรงหน้าจะหายไปเทาก็ยิ้มออกมาพร้อมกับหันหลังกลับก็พบว่าซูโฮนั้นเบะปากดวงตาคู่สวยสั่นระริกๆขอบตาเริ่มแดงพร้อมจะร้องไห้อยู่แล้ว
“โอ๋ๆไม่ไปไหนหรอกเราสัญญาแล้วก็ต้องเป็นสัญญาสิไม่ร้องไห้นะเด็กขี้แย”เทาเอามือลูบหัวทุยๆของคนตัวเล็กที่อยู่ข้างหน้าอย่างเบามือและนั่นก็ทำให้ซูโฮปล่อยโฮออกมาเทาก็เอื้อมมือไปปาดน้ำตาให้เด็กขี้แยอย่างแผ่วเบา
“ฮึก...เทาเทาต้องอยู่กับเรานะอย่าทิ้งเราไปไหนนะ..ฮึก”
“ไม่ทิ้งไปไหนหรอกจะอยู่กับซูโฮตลอดไปเลย”คำพูดของเทานั้นทำให้ซูโฮถึงกับยิ้มออกทันทีซูโฮจูงมือเทาขึ้นไปข้างบนและเมื่อถึงห้องนอนแล้วทั้งคู่ก็ล้มนอนบนเตียงตัวหรูทันที
“นอนแล้วนะฝันดีนะเทาเทา...จุ้บ~”ซูโฮแอบจุ้บปากเทาไปทีนึงพอเจ้าตัวจุ้บเสร็จก็ล้มตัวนอนเอาผ้ามาคุมโปงทันทีเทาก็ยิ้มๆแล้วล้มตัวนอนข้างๆซูโฮพร้อมกับกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น
“ฝันดีนะซูโฮของเทา”เทาคงจะไม่รู้ตัวว่าคำพูดของเขานั้นทำให้คนในอ้อมกอดหน้าแดงแค่ไหนและทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้วงนินทาพร้อมๆกับรอยยิ้มแห่งความสุข....
สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคนเรื่องนี้ขอบอกเลยว่าเป็นฟิกเรื่องแรกของไรต์อย่างไงก็ฝากด้วยนะคะรีดเดอร์ผู้น่ารักทุกคนใครอยากได้ฟิกแนวไหนก็บอกกันมาได้เลยจัดให้ค่า~
อย่าลืมเม้นท์+แชร์กันเยอะๆน้าค้า
กู้ดบายยยย~
ความคิดเห็น