คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Jealous (HunHo)
"เลิกกองๆ!"เสียงของผู้จัดการหน้าโหดดังไปทั่วสตูดิโอเหล่าเมเนเจอร์และทีมงานทั้งหลายต่างยิ้มออกมาด้วยความดีใจพร้อมกับรีบเก็บของให้เรียบร้อยเพื่อกลับบ้านแต่ก็คงไม่มีใครเร็วไปกว่านักแสดงหน้าใหม่อย่าง'เซฮุน'ที่พอเลิกกองปุ๊ปก็รีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าสะพายใบโปรดมาสะพายไว้แล้ววิ่งออกจากสตูดิโอไปยังห้องรับรองทันทีมือหนาเอื้อมไปบิดลูกบิดประตูช้าๆแล้วก็ต้องยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นคนตัวขาวนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่แต่ก็อดที่จะเข้าไปปั่นป่วนไม่ได้ร่างสูงค่อยๆเดินเข้าไปอย่างเงียบๆส่วนคนที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์ก็ไม่ได้สนใจเลยว่ามีคนเข้ามาภายในห้องนี้เลยจนกระทั่ง
.
.
.
.
"ฟอด~"
"อ๊ะ!"คนตัวขาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกหอมแก้มแบบไม่ทันได้ตั้งตัวพร้อมกับตีเบาๆไปที่ไหล่กว้างของคนตัวสูงแล้วยิ้มหวานออกมา
"เหนื่อยไหม"คนตัวสูงพยักหน้าให้เป็นคำตอบแล้วอมลมจนแก้มป่องเมื่อคนตัวเล็กเห็นแบบนั้นก็หยิกที่แก้มของคนรักเบาๆพร้อมกับหอมแก้มไปสองข้างแล้วแถมด้วยการจุ้บที่ริมฝีปากหยักหนึ่งที
"โอ๊ะ!ทำไมวันนี้จุนมี่ฮยองของผมน่ารักจังเลยเนี่ย"พูดจบเซฮุนก็ก้มลงหอมแก้มคนตัวเล็กไปสองสามทีอย่างหมั่นเขี้ยวจนแก้มขาวๆขึ้นสีแดงระเรื่อ
"ฮยองน่ารักทุกวันอยู่แล้วน่า"จุนมยอนพูดพร้อมกับโผกอดคนตัวสูงไว้แน่นเพื่อซ่อนแก้มขาวๆของตัวเองที่ตอนนี้มันเป็นสีแดงไปเรียบร้อยแล้วส่วนคนถูกกอดก็กอดตอบแล้วจูบที่กลุ่มผมนุ่มเบาๆ
'นี่แหละวิธีที่จุนมี่ฮยองของผมชอบทำเวลาตอนเขิน'
"เซฮุุุุุนนา~วันเสาร์นี้ไปเที่ยวกันน้าๆๆอาจารย์ซีวอนให้หยุดตั้ง7วันแหนะ"คนตัวเล็กพูดพร้อมกับถูใบหน้ากับแผงอกกว้างอย่างออดอ้อน
"อ้าวแล้วคนไข้ฮยองต้องผ่าตัดหล่ะ"
"อาจารย์ซีวอนบอกจะทำเองให้ไปเที่ยวเพราะเห็นฮยองไม่ได้พักเลย"
"อ๋อ"
"เซฮุนจะว่างไหมน้า~"คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆดวงตา กลมตามองคนที่กอดตัวเองกอดอยู่อย่างออดอ้อนพร้อมกับริมฝีปากเล็กที่แตะเบาๆบนแก้มสากของอีกคนอีก
'ไม่ว่างไม่ได้แล้วหล่ะครับ'
"ฮยองว่างทั้งทีผมว่างอยู่แล้ว"คนตัวสูงพูดพร้อมกับฟัดแก้มขาวๆไปสองสามทีอย่างหมั่นเขี้ยว
"เย้ๆๆเซฮุนน่ารักที่สุดเล้ย"คนตัวเล็กยิ้มกว้างออกมาจนตากลายเป็นเสี้ยวพระจันทร์พร้อมกับกระโดดไปมาอย่างดีใจ
"พรุ่งนี้ผมมีถ่ายแบบฮยองไปกับผมไหม"
"ไปสิ้ๆ"คนตัวเล็กขยับตัวขึ้นไปนั่งบนตักอีกคนพร้อมกับหัวกลมๆที่ซบอยู่กับไหล่กว้างแขนเล็กคล้องคอคนตัวสูงไว้หลวมๆแล้วยิ้มหวานให้
"เซฮุนนา~อยากกินไอติมๆๆ"คนตัวเล็กถูหัวของตัวเองไปมากับไหล่กว้างอย่างอ้อนๆเซฮุนยิ้มให้กับการกระทำที่เหมือนเด็กๆของคนรักพร้อมกับพยักหน้าให้วงแขนแกร่งข้างหนึ่งกอดรัดคนตัวเล็กเอาไว้พร้อมกับมือหนาที่เชยหน้าคนตัวเล็กให้อยู่ในระดับเดียวกันก่อนที่ริมฝีปากหยักจะแตะลงที่ริมฝีปากเล็กเบาๆอย่างไม่มีการลุกล้ำใดๆแต่ก็เหมือนคนตัวเล็กจะทำให้ความอดทนของคนตัวสูงน้อยลงไปทุกทีเมื่อริมฝีเล็กเผยอออกให้ลิ้นหนาเข้ามากับความหอมหวานไปเจ้าของดวงตากลมโตหลับตาพริ้มพร้อมกับรับจูบอันแสนอ่อนหวานของคนรักไว้มือเล็กๆข้างหนึ่งกำเสื้อเชิ้ตของคนตัวสูงไว้แน่นก่อนที่เซฮุนจะถอนจูบออกมาใบหน้าหวานแดงซ่านด้วยความเขินอายก่อนจะก้มหน้าซุกลงกับแผงอกกว้างอย่างทึ่ชอบ ทำเวลาเขินส่วนคนตัวสูงก็ได้แต่อมยิ้มในความน่ารักของคนรักตัวเองแล้วจูบเบาๆที่ใบหูขาวที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ
"เขินหรอฮยอง"พูดจบก็โดนฝ่ามือเล็กๆทุบเบาๆที่หน้าอกก่อนจะมีเสียงอู้อี้อู้อี้ดังออกมา
"ก็เซฮุนทำให้เขินทำไมเล่า!"
"ก็อย่าทำตัวน่ารักสิครับเดี๋ยวผมอดใจไม่ไหวก็ได้จับกดตรงนี้หรอก"
"เซฮุนบ้า!"ฝ่ามือเล็กๆทุบลงที่อกของร่างสูงเบาๆเพื่อลดความเขินอายใบหน้าหวานยิ่งแดงขึ้นอีกเมื่อเจอประโยคที่น่าอายเข้าไป ก่อนที่คนตัวสูงจะหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าออกมา
"นี่ฮยองแฟนคลับผมเขาให้นี่มาด้วยแหละ"คนตัวเล็กเงยหน้ามองสร้อยข้อมือสีเงิน2เส้นที่มีตัวอักษรHHร้อยอยู่นิ้วเล็กแตะไปที่สร้อยเบาๆแล้วยิ้มออกมา
"แฟนคลับเซฮุนน่ารักจังเลยทีแรกๆตอนคบกับเซฮุนอ่ะฮยองนึกว่าจะมีพวกซาแซงมาทำร้ายซะอีก"คนตัวสูงก้มลงฟัดแก้มขาวๆอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วจุ้บเบาๆที่ริมฝีปากเล็กพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
"ไม่มีหรอกน่าพวกแฟนคลับเขาออกจะชอบฮยองมีคนชอบกันตั้งเยอะทำเอาผมหวงกว่าเก่าอีกนะเนี่ย"จุนมยอนยิ้มหวานออกมาก่อนที่จะถูใบหน้าไปมากับแผงอกกว้างอย่างน่ารัก
"ไม่นอกใจหรอกน่า"
"ใส่นี่นะฮยองผมว่าแฟนๆเขาคงอยากจะให้ใส่"คนตัวเล็กยื่นแขนให้เซฮุนใส่สร้อยข้อมือสีเงินให้พร้อมกับแอบหอมแก้มคนตัวสูงไปสองสามทีแล้วหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
"ฮยองบอกแล้วไงอย่าทำตัวน่ารักอยากโดนกดตรงนี้หรอครับ"คนตัวเล็กยู่ปากอย่างขัดใจแล้วพูดเสียงอ้อมแอ้ม
"ไม่ได้อยากสักหน่อยทีเซฮุนยังหอมแก้มฮยองได้เลยแล้วทำไมฮยองหอมแก้มเซฮุนไม่ได้หล่ะเซฮุนใจร้าย!"พูดจบคนตัวเล็กก็ลุกขึ้นจากตักของคนเป็นน้องแล้วหยิบกระเป๋าเป้ใบโปรดของตัวเองมาสะพายไว้เป็นการกระทำที่บ่งบอกว่า'งอน'แล้วคนตัวสูงก็ยิ้มๆพร้อมกับหัวเราะให้กับการกระทำเด็กๆของคนเป็นพี่ 'ตกลงใครเป็นพี่เป็นน้องกันเนี่ย'
เซฮุนรีบเข้าไปกอดคนตัวเล็กจากด้านหลังทันทีเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังจะเดินออกจากห้องแล้วจัดการให้จุนมยอนหันหน้ามาหาตนแต่คนตัวเล็กก็เสตามองไปทางอื่นริมฝีปากเล็กๆเบะออกมาพร้อมกับอมลมจนแก้มป่อง
"โอ๋ๆฮยองไม่งอนสิผมพูดเล่นเองนะอย่างอนน้าคืนดีกันเถอะๆ"
"...."
"ฮยองอ่าผมขอโทษเดี๋ยวพาไปเลี้ยงไอติมที่ฮยองอยากกินเอาไหมๆ"คนตัวเล็กยิ้มกว้างออกมาพร้อมกับหัวเราะคิกคักเสียงดังก่อนจะโผเข้ากอดคนรัก อย่างเต็มแรง
"เซฮุนบอกเองน้า~"
"นี่ฮยองแกล้งงอนผมหรอเนี่ย"คนตัวเล็กไม่ตอบเพียงแค่พยักหน้ารัวๆให้
"งั้นต้องโดนลงโทษ"ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้เถียงอะไรออกไปริมฝีปากเล็กก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากหยักได้รูปของอีกคนแขนเล็กเลื่อนขึ้นไปคล้องคอของคนตัวสูงดวยอัตโนมัติลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อเก็บความหอมหวานเอาไว้มือเล็กๆกำเสื้อของเซฮุนไว้แน่นพร้อมกับทุบเบาๆเมื่อตนหายใจไม่ออกร่างสูงถอนจูบออกไปพร้อมกับหอมแก้มขาวๆที่แดงขึ้นอีกรอบอย่างชอบใจแล้วโอบเอวคนตัวเล็กให้เดินออกไปจากห้อง
.
"ฮยองจะสั่งแล้วน้าจะเอาให้เซฮุนหมดตัวเล้ย!"คนตัวเล็กพูดอย่างจริงพร้อมกับสั่งเมนูของหวานไปเป็นสิบๆอย่างไม่นานของหวานมากหน้าหลายตาก็วางอยู่บนโต๊ะคนตัวเล็กยื้มออกมาก่อนจะเริ่มลงมือกินทีละอย่างๆ
"เซฮุนกินมะๆอ้าม~"คนตัวสูงอ้าปากพร้อมกับกินเยลลี่สีสวยเข้าไปทันที
"อร่อยไหม"
"อร่อยสิแต่อร่อยน้อยกว่าฮยองเยอะ"พูดจบคนตัวเล็กก็หน้าขึ้นสีอย่างห้ามไม่ได้มือเล็กๆตักเยลลี่คำใหญ่ๆใส่เข้าปากอีกคนแล้วก้มหน้าก้มตากินไม่ยอมมองคนที่อยู่ข้างหน้าแม้แต่น้อยส่วนคนตัวสูงก็หัวเราะเบาๆแล้วยิ้มให้กับท่าทางน่ารักของคนตรงหน้า ผ่านไปไม่นานขนมหวานหลายๆชนิดกลับหมดลงอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือของคนตัวเล็กมือขาวๆลูบท้องตัวเองไปมาแล้วหาวออกมา
"อิ่มจังเลย~"
"กินเยอะเดี๋ยวอ้วนนะฮยอง"พูดจบคนตัวสูงก็ต้องหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นคนตัวเล็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจมือเล็กๆจับท้องจับแขนขาไปมาพร้อมกับดึงแก้มยุ้ยๆของตัวเองแล้วเบะปากออกมาอย่างน่ารัก
"งื้อ~อ้วนจริงๆด้วยทำไงดีอ่ะฮือ~ไม่นะๆๆๆ"
"ผมล้อเล่นน่าฮยองแต่อ้วนๆก็ดีนะผมชอบ"คนตัวสูงพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้ทำให้จุนมยอนได้แต่ก้มหน้าซ่อนแก้มแดงๆของตนเองไว้แต่อีกคนก็ยังเห็นอยู่ดีมือหนาเอื้อมไปบิดแก้มยุ้ยๆ ของคนรักเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนที่จะจูงมือกันเดินออกไป
.
.
.
..
…
"คุณเจสขยับเข้าไปใกล้คุณเซฮุนอีกนิดนะครับ"เสียงของตากล้องคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับสั่งให้นางแบบชื่อดังเบียดร่างกายให้เข้าใกล้กับร่างสูงมากขึ้นทำให้เจ้าของผิวขาวถึงกับเบนหน้าหนี
'นี่ก็ขยับจนจะจูบกันอยู่แล้วนะ!'
คนตัวเล็กถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายเดินออกจากสตูดิโอทันทีร่างเล็กเดินมาเรื่อยๆจนถึงร้านกาแฟเล็กๆร้านหนึ่งแล้วรีบเข้าไปทันที
"เอาลาเต้แก้วหนึ่งครับ"พอสั่งเสร็จดวงตากลมโตมองไปยังรอบๆร้านแล้วก็ต้องเบ้ปากออกมาเมื่อไม่มีโต๊ะเหลือเลยพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ
"ขอโทษนะคะคือร้านเราที่นั่งเต็มมีที่เหลืออยู่ที่หนึ่งแต่ต้องนั่งรวมได้ไหมคะ"คนตัวเล็กพยักหน้าให้ก่อนจะมองไปตามมือของพนักงานที่ชี้ที่ว่างให้แก่ตัวเองแล้วเดินไป
"ขอโทษนะครับผมนั่งด้วยได้ไหมครับ"
"เชิญครับ"เจ้าของร่างสูงโปร่งละสายตาจากโทรศัพท์คู่ใจมองไปยังคนตัวเล็กพร้อมกับยิ้มให้แล้วก็ต้องชะงักเมื่อคนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิ้มหวานตอบตนเองรอยยิ้มหวานที่สะกดสายตาคู่คมไว้ริมฝีปากจิ้มลิ้มหน้ารักกับผิแก้มสีชมพูนิดๆตัดกับผิวขาวๆของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดีเมื่อถูกจ้องมองไปนานๆทำให้คนตัวเล็กถึงกับเกร็งก่อนจะส่งยิ้มไปให้
"คือ...หน้าผมมีอะไรติดรึเปล่าครับ?"
"เปล่าครับๆๆเชิญนั่งเลยครับ"คนตัวสูงรีบโบกมือปฎิเสธเป็นพันวันคนตัวเล็กหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะนั่งลง
"ผมชื่อจุนมยอนนะครับ..เอ่อคุณ"เมื่อได้สีหน้าเป็นเชิงคำถามของอีกฝ่ายคนตัวสูงจึงรีบตอบไปทันที
"ชานยอลครับผมชื่อชานยอล"
"อ๋อคุณชานยอลยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"คนตัวเล็กพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานละลายใจไปให้อีกคน
'ถ้าจะน่ารักขนาดนี้ชานยอลขอละลายครับ'
ผ่านไปสองสามชั่วโมงเสียงหัวเราะที่ดังไม่ขาดสายจากโต๊ะด้าน ริมร้านทำให้ใครหลายๆคนยิ้มตามตลอดเวลาสามชั่วโมงที่ผ่านมาร่างเล็กที่คุยกับชานยอลก็รู้มาว่าชานยอลเป็นนักแสดงเหมือนเซฮุนแถมยังอายุยังเท่ากับจุนมยอนอีกต่างในตอนแรกๆที่ถามไปก็กลัวอีกคนจะโกรธเพราะมันเป็นการเสียมารยาทแต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือรอยยิ้มกว้างของคนตรงหน้าการพูดคุยต่างๆจึงเป็นไปอย่างคึกคักร่างเล็กๆนั่งกุมท้องตัวเองเนื่องจากหัวเราะมากไปจนท้องแข็งพร้อมกับซบหน้าลงกับโต๊ะอย่างห้ามไม่ได้
"จริงๆนะเราพูดจริง"
"ฮ่าๆๆๆยอลไม่เอาน่าอย่าพูดโมเมแบบนี้สิเราไม่เชื่อหรอกนะดาราดังๆอย่างยอลเนี่ยนะไปนอนกองกับถนนฮ่าๆๆแค่คิดก็ฮาแล้ว"
"ตัวเล็กอย่าหัวเราะสิมันเป็นเรื่องจริงก็ตอนนั้นมันเมานี่นา"คนตัวเล็กพยักหน้ารัวๆให้จนผมกระเจิงไปหมดชานยอลยิ้มให้กับเด็กเส้นตื้นที่นั่งอยู่ข้างหน้าพร้อมกับเขกหัวไปเบาๆ
"หยุดหัวเราะเลยหยุดๆ"
"ครับๆ..อุ๊บ!คิๆฮ่าๆๆ"แต่แค่กลั้นหัวเราะไปไม่ถึงสามวินาทีคนตัวเล็กก็ต้องขำออกมาพรืดใหญ่เมื่อมองหน้าอีกคนชานยอลส่ายหัวให้กับคนน่ารักแล้วเอื้อมมือไปดึงแก้มยุ้ยเบาๆ
"หยุดเลยนะตัวเล็กถ้าไม่หยุดจะดึงให้แก้มย้วยไปเลย"คนตัวเล็กส่ายหน้าก่อนพร้อมกับกลั้นขำอย่างเต็มที่
"งื้อ~เจ็บนะยอล"มือขาวลูบแก้มตัวเองไปมาพร้อมกับยู่ปากอย่างขัดใจสายตามองไปที่อีกคนอย่างเคืองๆทำให้ชานยอลถึงกับหัวเราะชุดใหญ่
'ถ้าจะใช้สายตาให้คนอื่นเขากลัวกันก็เลิกทำตัวน่ารักก่อนได้ไหม'
"ยอลอ่ะหยุดหัวเราะเลยนะเราจะงอนยอลจริงๆด้วย"
"ฮ่าๆๆโอเคหยุดก็หยุด"ถึงจะพูดออกไปอย่างนั้นคนตัวสูงก็หลุดขำออกมาอีกคนตัวเล็กเบะปากออกมาก่อนจะบ่นอุบอิบอุบอิบอยู่คนเดียวก่อนใบหน้าหวานจะเสมองไปทางอื่นเมื่คนตัวสูงรู้ว่าถูกงอนเข้าให้แล้วก็รีบหยุดหัวเราะทันมีมือหนาจิ้มเข้าที่แก้มนิ่มเบาๆ
"ตัวเล็กงอนหรอ"
"...."
"อย่างอนกันสิ้"
"...."
"ยอลขอโทษอย่างอนยอลเลยนะง้อๆๆ"คำสรรพนามที่เรียกตัวเองทำให้คนตัวเล็กเกือบหลุดขำออกมาดวงตากลมโตมองคนที่กำลังง้อตัวเองอยู่แล้วหัวเราะออกมาเบาๆท่าทางของนักแสดงหนุ่มสุดฮอตมานั่งหน้าตาเหงาหงอยเหมือนลูกหมาไม่มีผิดคนตัวเล็กยิ้มหวานละลายใจให้คนตัวสูงแล้วพูดออกมาเบาๆ
"ก็ได้แต่ยอลต้องเลี้ยงเรา"เมื่อได้ยินดังนั้นคนตัวสูงก็พยักหน้าให้รัวๆแล้วยิ้มออกมา
"ได้เลยตัวเล็กจะกินอะไรสั่งเพิ่มได้เลยเราเลี้ยงๆ"คนตัวเล็กยิ้มกว้างก่อนจะเดินไปสั่งเค้กหน้าตาหน้ากินหลายอย่างมา ทางด้านคนที่ถ่ายแบบอยู่เมื่อเลิกงานแล้วก็ต้องรีบวิ่งหน้าตาตื่นออกมาเมื่อไม่เจอคนตัวเล็กอยู่ในสตูดิโอร่างสูงวิ่งไปตามทางเรื่อยๆก่อนจะหยุดที่ร้านกาแฟร้านเล็กๆร้านหนึ่งร้านที่เซฮุนและจุนมอนมากินด้วยกันบ่อยๆแล้วรีบผลักบานประตูนั้นไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาคมมองบริเวณรอบๆร้านไปเรื่อยๆก่อนสายตาจะหยุดอยู่กับร่างสองร่างที่นั่งหัวเราะกันอยู่อย่างอารมณ์ดีทำให้เซฮุนถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจถ้าหนึ่งในนั้นไม่ใช่คนทีเซฮุนวิ่งตามหาอยู่ร่างสูง
"สวัสดีชานยอล..ฮยอง"ร่างสูงเอ่ยทักทายนักแสดงรุ่นพี่ห้วนๆดวงตาคมจ้องมองคนตัวเล็กที่ยิ้มหวานมาให้แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
'ผมวิ่งหาแทบตายยังมายิ้มหน้าระรื่นอีกนะคืนนี้มีเคลียแน่!'
"อ้าวเซฮุนนา~งานเสร็จแล้วหรอนั่งกินอะไรก่อนไหมยอลเป็นป๋าเลยนะ"พูดจบคนตัวเล็กก็ตักเค้กน่าตาน่ากินมาจ่อทีปากของร่างสูงไว้ทันที
"อ้ามๆกินสิอร่อยมากเลยนะ"คนตัวสูงรีบอ้าปากงับช้อนพร้อมกับรีบดึงแขนคนตัวเล็กให้ลุกออกจากเก้าอี้
"ผมขอเอาตัวแฟนผมไปก่อนนะครับ"เซฮุนพูดโดยเน้นทำว่าแฟนให้อีกคนได้ยินชัดๆเมื่อพูดจบขายาวๆก็รีบก้าวฉับๆออกไปทันทีโดยไม่สนใจเสียงของคนตัวเล็กเลยแม้แต่นิดเดียว
"เซฮุนหยุดก่อนสิเป็นอะไร"คนตัวสูงส่ายหัวให้กับคนตัวเล็กพร้อมกับเดินตรงไปเรื่อยๆจนถึงรถเบนช์คันหรูมือหนาเปิดประตู หลังพร้อมกับดันคนตัวเล็กเข้าไปข้างในแล้วคร่อมทับทันที
"เซฮุนจะทำอะ..อื้อ"ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะพูดจบริมฝีปากเล็กก็ถูกครอบครองโดยคนที่คร่อมตัวเองอยู่ทันทีมือเล็กระดมทุบหน้าอกของคนตัวสูงเบาๆพร้อมกับดิ้นไปมาแต่ก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อลิ้นหนาเข้ามาเก็บความหอมหวานในโพรงปากเล็กอย่างไม่รู้จักพอแขนเล็กเลื่อนขึ้นไปคล้องคอคนตัวสูงไว้หลวมๆแล้วหลับตาพริ้มริมฝีปากหยักได้รูปผละออกจากริมฝีปากอิ่มของคนตัวเล็กอย่างอ้อยอิ่งก่อนที่จะเลื่อนลงมาบริเวณซอกคอขาวกดจูบไปพร้อมกับดูดดึงแรงๆจนปรากฎให้เห็นรอยสีกุหลาบอย่างชัดเจนมือหนาบีบจมูกเล็กด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนจะผละออกมานั้งที่เบาะดีๆแต่ก็ไม่ลืมคว้าเอวบางมาด้วย
"ผมหาฮยองตั้งนานแล้วทำไมไปไหนไม่บอกโทรไปก็ไม่รับ"คนตัวเล็กเบะปากออกมาน้อยๆก่อนจะตอบเสียงอ้อมแอ้ม
"มันบอกได้ที่ไหนเห็นถ่ายแบบกันซะสนุกเลยไม่อยากจะกวน"ใบหน้าหวานหันไปอีกทางอย่างอารมณ์เสียเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่ตัวเองนั่งอยู่ในสตูดิโอ 'ชิ!ใครเขาอยากมานั่งดูคนอื่นมายุ่งกับแฟนตัวเองหล่ะฮึ่ย!'
ท่าทางเหล่านั้นทำให้เกิดรอยยิ้มบนใบหน้าคมอย่างห้ามไม่ได้ก่อนที่เซฮุนจะหอมแก้มคนตัวเล็กไปรัวๆจนใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ
"หึงหรอฮยอง"เจ้าของหัวกลมส่ายหัวไปมารัวๆ
"เปล่าซักหน่อย"
"อย่าโกหกสิโกหกมันไม่ดีนะครับ"มือหนาประคองหน้าของคนตัวเล็กให้คนมาสบตาตัวเองก่อนที่จะเป็นคนตัวเล็กที่หลบดวงตาคมอย่างห้ามไม่ได้
"ผมรู้ว่าฮยองหึง"
".."
"ใช่ไหมหล่ะ"
"ใช่!หึงแล้วหึงมากด้วยก็ยัยเจสอะไรนั่นหน่ะแทบจะจูบเซฮุนอยู่แล้วนะ!"พูดจบคนตัวสูงก็ยิ้มกว้างออกมาเมื่อจุนมยอนเห็นดังนั้นก็รู้ว่าตัวเองทำพลาดไปแล้วจึงรีบก้มหน้างุดซุกอยู่กับแผงอกกว้างของคนรักพร้อมกับกร่นด่าตัวเองในใจใบหน้าคมเลื่อนลงมาเกยที่หัวกลมๆก่อนที่จะโอบกอดคนตัวเล็กไว้ แล้วโยกตัวไปมา
"ผมหน่ะ"
"..."
"ก็หึงฮยองนะหึงมากๆด้วยไม่สิทั้งหึงแล้วก็หวงเลยต่างหาก"คำพูดที่ได้ยินจากคนรักทำให้คนตัวเล็กถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่อีกคนพูด "ทำไมหล่ะ"
"ไอ้หูกางนั่น!"ทันทีที่คนตัวสูงพูดจบร่างเล็กก็แทบจะร้องอ๋อในทันทีแต่หึงเขากับชานยอลเนี่ยนะ
"ทำไมไปเรียกยอลแบบนั้นหล่ะเนาเป็นพี่เซฮุนนะ"
"ไม่สนแหละก็ฮยองอ่ะ...อย่าทำตัวน่ารักให้ใครเขาเห็นสิแค่ผมดูสายตาไอ้หูกางที่มองฮยองแป๊ปเดียวผมก็รู้แล้วว่ามันไม่ได้คิดกับฮยองแค่เพื่อนแน่ๆ"คนตัวเล็กยิ้มกว้างออกมาจนแก้มแทบปริไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกันอยู่ดีๆก็ยิ้ม
อาจเพราะดีใจที่มีคนหึง
คนขี้หึงที่ชื่อโอเซฮุน...หล่ะมั้ง
ร่างเล็กหันไปมองหน้าคนรักก่อนจะจุ้บเบาๆที่ริมฝีกหยัก
"น่ารักจังเลยเซฮุนนา~"
"ไม่ต้องมาทำแบบนี้เลยอยู่กับไอหูกางนั่นทำแบบนี้หรือเปล่าเนี่ย"คนตัวเล็กรีบส่ายหัวรัวๆก่อนที่ใบหน้าหวานจะซุกอยู่กับแผงอกกว้างเพื่อซ่อนแก้มที่ขึ้นสีไว้อย่างห้ามไม่ได้
.
.
.
.
.
.
"ไม่ทำหรอกทำแบบนี้กับคนที่รักอย่างเซฮุนนาคนเดียวนั่นแหละ"
.
..
...
EnD
เฮ้!!!!!!!ในที่สุดก็เสร็จสำหรับเรื่องนี้
ไม่ได้มาอัพซะนานเบยยย
อย่าเพิ่งหนีกันไปนะ จุ้บ
ช่วงนี้ไรต์มีสอบแหละ
เดี๋ยวเดือนมีนาจะอัพให้เยอะๆเลยยยย
เรามีพล็อตในหัวแล้วแต่ขก.แต่ง
อยากได้คู่ไหนขอมาเลยยยยยย
ไรต์มีพล็อตทุกคู่
ขอตามใจคนอ่านนนนน5555
ใกล้สอบแล้วใครมีสอบอบ่างลืมอ่านหนังสือกันเยอะๆน้า
อันยองงงงงงงงงงงงง
ความคิดเห็น