คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 ::ツ Man In My House
Chapter 4
“ผัดกลับมาแล้ว ว”
ผมตะโกนบอก เป็นธรรมเนียมของบ้านผมฮะ เวลากลับบ้านต้องตะโกนบอก เหมือนการ์ตูนญี่ปุนเลย คิกๆ แต่ทำไมไม่มีเสียงตอบกลับ หายไปไหนหมด ด
“หายไปไหนหมดเนี่ย ย”
ผมเดินไปที่บอร์ดของบ้าน บอร์ดของบ้านเราจะเขียนตารางของบ้าน แล้วก็ถ้าใครมีอะไรก็จะเขียน หรือแปะโพสอินบอกไว้ ไหนๆ เขียนว่าอะไรเนี่ย ย
‘To ลูกรักทั้งสอง
เด็กๆ พ่อกับแม่อาจจะไม่อยู่สักพักนะจ้ะ ไปเที่ยวกับครอบครัวของคุณพ่อ คุณแม่น้ำหวาน อ้อ อ ไปทำงานด้วย (ทำงานเที่ยวล่ะสิ ไม่เชื่อหรอกเวลาแม่บอกทำงาน) แม่ไปทำจริงๆ น้า เงินแม่โอนเข้าบัญชีเรียบร้อย ขาดเหลือโทรบอก ดูแลน้องข้าวปั้นดีๆ น้า รักลูกจ้ะจุ๊บๆ’
ปล.เดี๋ยวซื้อของไปฝากนะจ้ะ
เงินขาดเหรอ? เดี๋ยวๆ จะเผาผลาญเงินของบ้านนี้ให้หมดเลย เชอะๆ อ๊ะๆ มีอีกอันด้วย ของข้าวปั้นด้วยแฮะ
‘To P’Kawpad
พี่ผัดฮะวันนี้ข้าวปั้นไม่กลับนะ จะไปนอนเป็นเพื่อนน้ำหวาน อย่าเพิ่งน้อยใจนะฮะ วันนี้บ้านหวานไม่มีใครอยู่ซักคนปั้นเลยมานอนเป็นเพื่อน แล้วปั้นก็รู้ว่าพี่ผัดกลัวผีเลยส่งคนที่พี่ผัดต้องชอบแน่ๆ มานอนด้วย ขอให้สนุกนะฮะ~^^ ’
แม้แต่น้องรักของผมก็ยังทิ้งผม ฮึก ก อะไรกันเห็นผู้ชายดีกว่าพี่ พี่เสียใจนะ งอนๆๆๆๆ โป้งข้าวปั้นแล้ว ว
กริ๊ง ง
ใครมากดกริ่งหน้าบ้าน ตอนนี้เจ้าของบ้านอารมณ์ไม่ดี ไม่ต้อนรับ ไปไกลๆ ชิ้วๆ
กริ๊ง ง ๆๆๆๆๆ
กดรัวหาพ่อง ง ไปไกลๆ ก็บอกแล้วไม่ต้อนรับ พ่อแม่ก็ทิ้ง น้องก็เห็นผู้ชายดีกว่า ฮือ อ
ติ๊ดๆ
คลิปปงคลิปโป๊กูไม่โหลดโว้ย ย แม่งตั้งหลายบาท กูโหลดในเน็ตยังไม่เสียสักบาท กูคงโง่โหลดหรอก
‘ออกมาเปิดประตู’
เปิดประตู? ประตูอะไรฟ่ะ? แล้วใครมันส่งมาเนี่ย ย ช่างเถอะอย่าไปสนใจ นั่งมาม่าต่อดีกว่าเรา ฮรึก ก พ่อแม่ก็ทิ้ง น้องก็เห็นผู้ชายดีกว่า แล้วทำไมไม่พาน้องหวานมานอนบ้านเรา พี่ข้าวผัดจะได้แอบย่องกลางดึก ฮึก ก
‘You’re my only one way..
오직 너를 원해 내가 니 곁에 있음에 감사해..
You’re the only one babe..
힘든 세상 속에 사랑을 알게 해준
너 하나로 나는 행복해..’
ใครโทรมาเนี่ย ย
“โหล ล”
ผมกรอกเสียงด้วยความรำคาญ คนมาม่าอยู่เข้าใจป่ะ?
(มึงออกมาเปิดประตูบ้านเดี๋ยวนี้...)
เสียงปลายสายพูดเหมือนจะโมโห อะไรๆ มึงเป็นใคร?
“มึงเป็นใคร?”
(กู น้ำชา คนที่น้องมึงส่งมานอนด้วย)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปั้นน้องรัก เล่นอะไรอีกแล้ว ว เพื่อนพี่มีเยอะแยะ พี่ให้มันมานอนด้วยก็ได้ ทำไมต้องส่งไอ้โรคจิตนี่มา ผมนั่งคิดนานหลายนาทีว่าจะเปิดประตูรับมันเข้าบ้านดีมั้ย... ดี . ไม่ดี . ดี . ไม่เปิดโว้ย ย
ติ๊ดๆ
ใครส่งอะไรมาว่ะ?
‘กูจะนับหนึ่งถึงห้า... ถ้ามึงยังไม่เปิด มึงตาย!’
กลัวตายแหละ เอาดิ มาฆ่ากูเลย ย บ้านกูล็อคอย่างแน่นหนา กำแพงบ้านกูมีไฟฟ้า ถ้ามึงปีนนะ... มึงเตรียมโดนช็อตได้เลย ย ก๊าก ก
1
2
อย่าไปหวั่น มันไม่กล้าหรอก ก
3
4
5!
เคร้ง ง
สะ... เสียงไรว่ะ? ผมรีบเดินออกมาดูหน้าบ้าน ก่อนจะเป็นว่าประตูรั้วบ้านของที่สูงเสียดฟ้า (เวอร์ไว้ก่อน) ถูกรถคันละหลายหลานพุ่งชน จนประตูรั้วที่เคยตั้งตะแหงนไปนอนอยู่ที่พื้น โดนมีรถหลายล้านซึ่งเป็นรอยขูด ขีด บุบ ดูท่าค่าซ่อมจะแพงนะ ก่อนชายหนุ่มนิรนาม นามไอ้พี่น้ำชาจะลงจากรถ ในมือกำลังโทรศัพท์
“คุณลุงเหรอครับ... ช่วยหาช่างมาซ่อมประตูบ้านให้หน่อยนะ... ไม่ใช่บ้านชา เดี๋ยวชาส่งที่อยู่ให้ แล้วก็เรียกประกันรถมาให้ด้วย... พอดีรถชนน่ะ”
แล้วพี่มันก็วางสายไป ก่อนจะมาหน้ามาทางผม เอิ่ม... ทำไมต้องมีสายตาอาฆาตมาด้วยล่ะ กลัวนะ..
“กูบอกให้มึงเป็นประตูไม่ใช่เหรอ?”
“กะ... ก็มึงไม่บอกว่าประตูไหนหนิ”
แถ ด้านไปก่อน น อะไรที่ทำให้เรารอดตาย ต้องทำ
“แล้วมึงโง่ไม่รู้งั้นเหรอ?”
มึงด่ากูโง่อ่ะ เกรดกูเรียนมาตั้งแต่ป.1 ไม่เคยต่ำกว่า 3.8 นะ แล้วมีแต่คนบอกกูฉลาด ด ไม่จริง ง กูไม่โง่ !
“กูบอกมึงใช่มั้ย...”
บอกอะไร? บอกอะไรว่ะ?
“ถ้ากูนับจบ แล้วมึงไม่มาเปิดประตู...”
อะไรว่ะ ลืมแล้ว จำไม่ได้ แล้วมันก็เดินมาตรงหน้าผม ก่อนมือใหญ่ๆ ของมันจะมาบีบที่คางผม
“โอ๊ยๆ เจ็บนะโว้ย”
“ตอนทำไม่คิด... พอกูจะเอาคืนก็โวยวาย”
แล้วไง ง มีปัญหาเหรอ ตีกับกูดิ
“ไปขนของบนรถกูมา...”
ฝัน น ของมึง มึงก็เอาเองดิ
“ถ้ามึงไม่ทำ... รอบนี้กูทำจริงแน่”
คิดว่ากลัว? กลัวดิ ชิส ส ทำมาเป็นโหด ด ตาน่ะจิกจัง ง เป็นไก่เหรอ อ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมขนสัมภาระทั้งหลายของพี่มันมาไว้ที่ห้องรับแขก ก่อนพี่มันจะสั่งให้เอาถุงผัก เนื้อทั้งหลายไว้ในครัว แล้วให้กระเป๋าเสื้อผ้าไปไว้บนห้องผม... ทำไมต้องห้องกู? เอาเถอะ... เดี๋ยวค่อยถีบมันออกไปจากห้อง หึๆ
“มึงเอาอยากแดกอะไร?”
พี่มันถาม พูดจาไม่สุภาพเลย ย เดี๋ยวต้องสอนภาษาสุภาพให้มัน
“อยากกินข้าวผัด เอาข้าวผัดทะเล มึงมีพวกกุ้ง กับหอยป่ะ?”
“ซื้อมาอยู่...”
“ไม่ใส่หมึก กับปูนะกูแพ้”
ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่พูดว่าตัวเองแพ้หมึก กับปู เพราะมันเหมือนผมเป็นคุณหนูผู้แสนบอบบาง ฮา
“กูรู้อยู่แล้วหน่า... หึ”
ทำไมมึงต้องแสยะยิ้ม กูหวั่นไหว ว แล้วที่พูดหมายความว่าไงว่ะ
“งั้นวันนี้กูจะทำข้าวผัดกุ้งกับหอยให้มึง... ส่วนมึงก็ทำข้าวผัดเปลือยมาให้กูกินแล้วกัน”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Writer : Talk
เข้าใจกับว่าข้าวผัดเปลือยกันมั้ยเอ่ย ย - ., - หึๆ จะว่าก็อยากกินข้าวผัดเปลือย จะขาว จะ X แค่ไหนน้า หึๆ
ความคิดเห็น