คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 ::ツ See You Agian
โมโหๆ แม่งๆ นี่ขนาดสองวันผ่านไปแล้วผมยังจำได้ขึ้นใจ ระวังตัวไว้นะมึง ง ง ถ้าเจอคราวหน้านะ... ห้ามเอากูคืนนะ แต่... หล่ออ่า ตรงสเป็คเลย ย โดนใจ ใช่เลยคนนี้ ทำไม ม ม ต้องปากหมา สันดารเสีย ฮือ อ
แอ็ด ด
“พี่ผัดทานข้าวฮะ”
เสียงน้องผมบอกก่อนผมจะพยักหน้างึกๆ แล้วเดินตามไป เฮ้อ อ หิวข้าวๆ อ้อ อ แล้วรู้จักผมกับรึยังฮะ? ผมชายหนุ่มพี่หน้าตาดี หน้ารัก ฉลาด ด ผมชื่อ ‘ข้าวผัด’ ฮะ ชื่อน่ารักช่ายม้า ฮ่าๆ แม่บอกว่าตอนแต่งชื่อให้ผม ท่านฝันว่าท่านได้กินข้าวผัด ข้าวผัดไข่ดาว ข้าวผัดทรงเครื่อง ข้าวผัดทะเล และอื่นๆ อีกนาๆ นับประการ ก็เลยตั้งชื่อนั้นให้ผม แถมชื่อนี้ไม่เหมือนใคร ไม่มีใครกล้าตั้ง
ครอบครัวของผมมีกันทั้งหมดห้าคน พ่อแม่ พี่คนโต ผม แล้วก็น้องคนเล็ก พี่ผมมันชื่อ ‘ข้าวต้ม’ แม่บอกว่าชื่อมันที่ได้เนี่ยเพราะตอนแม่ท้องแม่เอาแต่กินข้าวต้ม เลยได้ชื่อนี้มา คึๆ ผมชอบล้อชื่อมันบ่อยๆ จนโดนมันถีบเอาเรื่อยๆ ส่วนน้องคนเล็กผมชื่อ ‘ข้าวปั้น’ น้องผมมันน่ารักมาก ก สุภาพ เรียบร้อย เรียนเก่ง ฉลาด ใสซื่อ ผมโครตหลงน้อง ถ้ามันไม่ใช่น้องผมนะจับกดไปนานแล้ว ผมกับพี่ค่อนข้างห่วงน้องมาก แหงล่ะมันน่ารักขนาดนี้ไม่ห่วงสิแปลก ผู้หญิงห่างกินสิบเมรต ผู้ชายไม่หล่อห้ามใกล้ หึๆ
ผมเดินลงมาทานข้าวก่อนจะเห็นทุกคนนั่งรอกันอยู่ก่อนแล้ว ผมนั่งลงข้างๆ น้อง ก่อนที่เราทุกคนจะเริ่มลงทานข้าว
“น้องผัด น้องปั้นเรียนเป็นยังไงบ้างลูก?”
หลังจากที่เรากินกันไปสักพักแม่ก็พูดขึ้น
“ก็สนุกดีฮะ”
ผมตอบเรียบๆ ก่อนจะตักผัดผักของโปรดมากิน วู้ อร่อย ย
“เรียนสนุกมากเลยฮะ คุณครูก็ใจดี เพื่อนๆ ทุกคนก็ใจดีกับปั้นมาก ๆ”
น้องผมมันตอบไปยิ้มไปอย่างมีความสุข หึๆ มันพูดเหมือนเด็กอนุบาลได้เข้าชั้นเรียน ถ้าผม หรือ ไอ้พี่ข้าวต้มทำคงสยอง แต่น้องผมทำแล้วมันน่ารัก จับน้องมันกดดีมั้ยนะ
“เอ่อ... ป๊ะป๊า ม๊ะม๊า พรุ่งนี้ปั้นขอไปฉลองวันเกิดกับน้ำหวานได้มั้ย?”
ไอ้นี่อีกแล้ว ไปฉลองกับมันทุกปี แม่ง ง ผมก็อยากจะขัดอยุ่หรอก ก แต่จากการเช็คประวัติ (หวงน้องมากจนขึ้นสมอง ต้องเช็คทุกคนที่ใกล้น้อง) เป็นคนเรียนเก่ง ฉลาด สุภาพบุรุษ ไม่มีประวัติด่างพร้อย ผู้หญิงไม่เคยใกล้ ผู้ชายอยู่แต่กับน้องผม... อยู่ด้วยกันสองคนตั้งแต่บริบาล = = ผมว่า... มันต้องคิดไม่ซื่อแน่ๆ แต่เอาเถอะ... ไอ้น้ำวง น้ำหวานเนี่ย... มันหล่อมาก ก หล่อลากตับ ลากไส้ ลากพุง ลากหัวใจผมไปด้วย ย ดังนั้นถ้าได้น้องเขยแบบนี้ผมก็โอเคนะ แต่จะดีกว่าถ้ามาเป็นสามีผม - ., -
“ฉลองกันให้สนุกนะลูก จะว่าไปน้ำหวาน กับน้องข้าวปั้นของป๊าก็รู้จักกันมาตั้งนานแล้วเนอะ”
“ใช่ฮะ”
น้องข้าวปั้นของผม... ตอบด้วยรอยยิ้ม น้องจ๋า อย่าน่ารักให้มากได้มั้ย ย พี่หวั่นไหว
“ก็ตั้งแต่บริบาลหนิค่ะคุณ ตอนนี้ก็คงประมาณ 15 ปีแล้วมั้ง”
นานขนาดนั้นเชียวเรอะ
“เมื่อไหร่เขาจะมาขอลูกชายพ่อล่ะ รอจนเหนื่อยแล้วเนี่ย ฮ่าๆ”
แล้วทั้งคุณพ่อ คุณแม่ก็หัวเราะ หึๆ ส่วนเจ้าข้าวปั้นน้อย ต้อยขี้ดังก็นั่งทำหน้าเขินต่อไป ครอบครัวผมกับเจ้าหวานรู้จักกันฮะ เหมือนมันจะมีพี่หนึ่งคนด้วยมั้ง แต่ผมไม่เคยเห็น
“ป๊าอา... ผมกับหวานเป็นเพื่อนกันนะฮะ”
เพื่อนเหรอน้องรัก... ทำไมน้องรักตอนพูดถึงเพื่อนคนนี้ต้องน่าแดง
“เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเหรอลูก ฮ่าๆ”
พ่อพูดแล้วหัวเราะอย่างมีความสุข
“เดี๋ยวแม่บอกค่าสินสอดฝั่งนั้นไปก่อนดีกว่า ให้เขาเตรียมไว้ ฮ่าๆ”
แล้วทั้งโต๊ะผมก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เดี๋ยวสักวันผมจะหามาฝากพ่อกับแม่บ้าง !
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย็นของวันถัดมา ผมและข้าวของหวานก็มารอเจ้าของวันเกิดที่ร้านเนื้อย่าง รอมานานจะหนึ่งชั่วโมงแล้วนะ ตอนนี้หิว ว รีบมาหน่อยได้มั้ย อุตสาห์ล้างท้องรอตั้งแต่เช้าแล้วนะ ตังค์ก็ไม่พกเพราะรอคนมาเลี้ยงนะเนี่ย
“ข้าวปั้น พี่ข้าวผัด ขอโทษที่มาสายนะครับ”
เสียงหล่อๆ ของน้องน้ำหวานสุดหล่อทำให้ผมรีบหันไปมอง หล่อจัง ง คนอะไรก็ไม่รู้
“ปั้น กับพี่ผัดเพิ่งมาถึงเอง”
เพิ่งมาถึงมากเลยน้องรัก เหงื่อแตกพลั่กๆ ยื่นแตกแดดรอมาตั้งนานเนี่ยนะ...
“เหรอ...”
เสียงของน้องน้ำหวานเหมือนจะไปเชื่อ ก่อนจะไล่สายตาสำรวจของหวาน แล้วถอดหายใจ มองพี่ด้วยสิ เหงื่อพี่ก็ออกนะ เฮ้ สนใจพี่ด้วย
ตุ้บ
ใครเอามือมาวางไหล่ผมว่ะ
“ไง... ไอ้เตี้ย”
ไอ้เตี้ย??? คุ้นๆ เว้ย แล้วเสียงใครว่ะ คุ้นๆ เหมือนเคยได้ยิน ผมเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะเบิกตาด้วยความตกใจ
“อะ... ไอ้รุ่นพี่”
“นึกว่าจะลืมกันไปแล้วนะครับเตี้ย”
ใครจะลืมว่ะ หน้าหล่อๆ แบบนี้ เสียงหล่อๆ แบบนี้ ปากหมาๆ แบบนี้ มีแค่คนเดียว
“พี่ชา รู้จักพี่ข้าวผัดด้วยเหรอ?”
“ก็... รู้จักนะ”
รู้จักตอนไหน น ว่าแต่มันชื่อชาเหรอ? ไม่ใช่ช้าง???
“โอ๊ย!”
จู่ๆ ไอ้รุ่นพี่เลวก็เอาแขนใหญ่ๆ กล้ามเยอะๆ ชอบจัง เอ๊ย มาโอบคอผม เจ็บนะโว้ย ย
“เดี๋ยวพวกพี่... ไปตักของกินนะ พวกนายไปรออยู่โต๊ะแล้วกัน”
มันลากผมไปที่ตักอาหาร ก่อนจะตักนู้น นี่ นั้น โน้น โว้ย ย กูถือนะ สงสารกูบ้าง
“มีคนมากินตั้งหลายคน ก็ต้องเอาไปเยอะๆ สิ”
อ่านใจกูออกเหรอว่ะ
“แค่ดูหน้ามึง ก็รู้แล้วล่ะ”
หน้ากูแสดงออกขนาดนั้นหรือไงว่ะ งั้นคราวหน้าคุยกับมันทางโทรจิตแล้วกัน
“มึงชื่ออะไร?”
มันตักนู้น ตักนี้ แต่ปากก็ยังขยับถามผมอยู่เรื่อยๆ ปากหุบบ้างก็ได้
“ไม่ต้องมาบ่นในใจ มึงชื่ออะไร”
มันเน้นอีกครั้ง ทำเป็นเสียงโหดกลัวตายแหละ
“ชื่อ ‘ข้าวผัด’”
ไม่ได้กลัวนะ แค่บอกตามมารยาท
“ข้าวผัด...”
มันพูดก่อนจะหันหน้ามาทางผม เฮ้ยๆ สายตาแบบนั้นมันอะไรกันนะ หวั่นไหวนะเออ แล้วเสียงเซ็กซี่นั้นอีก แต่เฮ้ยหน้าใกล้ไปแล้วนะ
“อยากกินข้าวผัดเลยแฮะ...”
ไอ้รุ่นพี่พูดเสร็จก็เอาจานมาให้ผม แล้วเดินละลิ่วไปที่โต๊ะ เฮ้ย ย มาเคลียร์กันก่อนดิ๊ คำพูดเมื่อกี้อ่ะมึงจีบกูใช่มั้ย ใช่มั้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
Writer : Talk
แลดูนายเอกร่านเล็กๆ ขอให้พี่ชายหล่อเพ้อหมด ฮ่าๆ ขอเปิดตัวแนะนำไรเตอร์บ้าง ง (อยากโปรโมตตัวเองบ้าง ฮา) ชื่อฟรุตนะฮะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฟิคเรื่องนี้ออกแนวแปลกๆ มึนๆ งงๆ บ้างครั้งถ้ามีคำแปลกๆ หรือคำพูดที่ชวนมึนงง ก็ขอโทษด้วยนะฮะ (__ __)
ความคิดเห็น