สุดวิมานมัณตรา | เจ้าสิธยะวงษ์ X เจ้ามิ่งเมือง X เจ้าฟ้าชายชินพโยวิน

ในฐานะโอรสองค์รองที่ไร้สิทธิ์ในบัลลังก์ของเวียงมินทร์แผ่นดินเกิด มิ่งเมืองถูกส่งไปอยู่ที่กรุงมัณตราด้วยสถานะที่ไม่ต่างจากตัวประกันทางการเมือง จนนานวันที่ตัวตนของเขาเริ่มถูกลืมเลือน จนเหลือสถานะเป็นเพียง "ของเล่น" ขององค์รัชทายาทแห่งอิรวะปุระ 

แต่แล้วเขาก็ได้พบกับน้ำทิพย์ชโลมใจคือพี่ชายต่างเมืองอย่างสิธยะวงษ์ เรื่องราวควรจะจบลงอย่างสวยงามและง่ายดายอย่างการที่คนทั้งสองที่รักกันร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคและได้ครองคู่กันในที่สุด ถ้าหากเจ้าฟ้าชายชินพโยวินไม่อุตริเอ่ยออกมาในวันนั้น

“หม่อมฉันจะแต่งงานกับมิ่งเมือง"

________________________________

ทุกครั้งที่มองไปยังเจ้าฟ้าชายชินพโยวิน มิ่งเมืองไม่รู้สึกถึงอะไรนอกจากความเจ็บปวดและอยากหลุดพ้น

เขาคือเหล็กประทับตรา ที่ทิ้งรอยแผลเป็นบนเรือนร่าง

ตั้งแต่วันแรกที่พบ เขาไม่เคยเป็นมากกว่านั้น ไม่ควรเป็นมากกว่านั้น

ทุกครั้งที่คิดถึงเจ้าพี่สิธยะวงษ์ มิ่งเมืองลืมความเจ็บปวดและปัจจุบันกาลที่เขาไม่เคยอาวรณ์

เขาคือโอสถสมาน ลบเลือนรอยแผลและทุกความเจ็บช้ำ

ตั้งแต่วันแรกที่พบ กระทั่งตลอดชีวิตของมิ่งเมือง เขาจะถูกบูชาอยู่ตรงนั้น และจะเป็นมากกว่านั้นหากยังมีที่ใดในใจที่เหนือกว่านี้ได้อีก

แต่ในความเป็นจริงมิ่งเมืองยังคงมีสถานะเป็นพระชายาของเจ้าฟ้าชายชินพโยวิน

สิธยะวงษ์ยังคงเป็นชายที่ไม่อาจก้าวข้ามหรือทำลายสถานะนั้นได้

________________________________

#สุดวิมานมัณตรา

นิยายชุด Song of Western illusion | บทเพลงแห่งอัสดงคตมายา

ช่วงเวลาในเรื่องจะเป็นช่วงประมาณ ค.ศ. 1880

คำเตือน (Trigger warning)

- มีการกล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย เหตุการณ์สังหารหมู่ (massacre) 

- การล่วงละเมิดทางเพศแบบกึ่งไม่สมยอม หรือมีสติไม่ครบถ้วน (Dubious consensual/Harassment)

- มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเหยียดเชื้อชาติ ชาติพันธุ์ ชนชั้นทางสังคม (Classism)

- มีการกล่าวถึงเหตุรุนแรง สงคราม และภาวะความผิดปกติทางจิตจากเหตุการณ์สะเทือนใจ (Violence)

**คำเตือน**

นิยายเรื่องนี้มีเค้าโครงและแรงบันดาลใจจากเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์บางส่วน แต่ไม่สามารถนำไปใช้ในวัตถุประสงค์เพื่อการอ้างอิงสถานที่ เหตุการณ์ และบุคคลในเรื่องถูกสมมติขึ้น มิได้มีเจตนาพาดพิง ลบหลู่หรือหมิ่นประมาทถึงองค์กร ประเทศ วิชาชีพหรือกลุ่มบุคคลใด ๆ