คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : วันอังคาร
นี่!!!! แบฮยอน วันนี้พี่ไปเที่ยวลาอมนุษย์มา้วยล่ะ สนุมามาเลย ฮั่นแน่!!สสัยล่ะสิ ว่ามันืออะไร มันือสถานที่็อปปิ๊ไ มีทั้เสื้อผ้า ิ๊ฟ็อป อิน อ่อ อินที่โลมนุษย์อร่อยมาเลยนะ นายลอให้นูแลนายพาไปสิ แ่้อระวััว้วยนะเพราะเราไม่รู้ว่าศัรูเริ่มเลื่อนไหวรึยั แล้ว็อย่าไปวีนใส่นูแล เ้อ บ๊ายบาย^+++++^
ูโฮ
แบฮยอนที่อ่านหมายอูโฮผู้เป็นพี่าย็นึำ
“หึ!!!! ผมสัาว่าะไม่วีน แ่ถ้านูแลัใล่ะ็...ไม่แน่”แบฮยอนเินออาห้อและมุ่หน้าไปที่สนามหน้าบ้านหวัะอาบแสที่นอบโยไม่ลืมสวมเสื้อลุมทับเพื่อปิบัเราะสีมพูประายอน แบฮยอนมาถึสนาม พร้อมาแนาเพื่อรับแสแอย่าเ็มที่ เวลาที่เารู้สึเรียหรือเหนื่อยเามัะมายืนอาบแสเสมอ ็เพราะว่าเาือผู้สวมเราะแห่แส แสที่เปรียบเสมือนโอสถรัษาร่าายและิใอเา ผู้สวมเราะทุนนอามีพลั่าๆแล้ว ็ยัมีพลัู่เียอี้วยและพลัู่เียอแบฮยอน็ือพลัรัษาเยียวยานั่นเอ ในะที่แบฮยอนำลัเลิ้มับารรับแสู่็มีบาสิ่บาอย่าพุ่มา โยที่เาไม่รู้ัวเลยสันิ
ปึ!!!!!!!!!
“อร๊าย!!!!!!!!!ใรมันบัอาว่ะเนี่ย!!!!!!
”แบฮยอนบออย่าโมโหและลูบที่หัวอนไปมา สิ่ที่โนหัวเาเ็มๆ็ือลูบาสอานยอล
“เฮ้!!!นายเป็นอะไรรึป่าว อ่ะ!!!!”านยอลที่วิ่มาเ็บลูบาสึถามึ้น้วยวามเป็นห่ว
“็เ็บอ่ะเ่!!!นี่ นายาบอรึไ เล่นไม่เป็นแล้วยัะสะเออะมาเล่น ทำให้นอื่นเาเือร้อนอ่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!”แบฮยอนะอใส่านยอล้วยวามโมโห านยอลที่เห็นหน้าอแบฮยอน็ใ เพราะนี่ือนที่เา้อูแล
“แบฮยอน”
“็เออเ่!!!!ันนี่แหละ แบฮยอน นายเป็นใรเนี่ย บัอามาทำร้ายัน ันะฟ้อพ่อ!!!!!”
“โถ่!!!แมุ่ โนลูบาสแ่นี้ ไม่ายหรอมั้”านยอลบอไม่ใ่ว่าเาะไม่เป็นห่วแบฮยอนนะ เพียแ่เารู้มาาูุนว่าแบฮยอนี้วีนและเอาแ่ใ ็เลยอยาันิสัยะหน่อย
“อร๊าย!!!!นี่แรู้มั้ยว่าันเป็นใร ถึไ้มาว่าันแบบเน้!!! ันไม่ยอมมมมม”เสียอันทรพลัอแบฮยอนะโนใส่หูาๆอานยอลไม่ยั้
“โอ๊ย!!!!! ัวเอยัไม่รู้เลยว่าเป็นใร แล้วันะไปรู้มั้ยเนี่ย!!!!”านยอละโนลับอย่าไม่ยอมแพ้
“แ๊!!! อยาายรึไ ห่ะ!!!!!!!”
“ไม่อยาาย แ่อยาเห็นนี้วีนแล้วน้ำลายิอาย55 5”
“อร๊าย!!!! ายะเถอะ!!!!!”แบฮยอนเรียมะปล่อยพลัแสอนใส่านยอล้วยวามโมโห แ่มีเสียอันทรพลััึ้นมาะ่อน
“หยุนะ!!!!!!แบฮยอน!!!!!”
“พ่อ”
“ใ่ พ่อเอ านยอล..”ูุนบอ แล้วหันไปพูับานยอล
“รับ”
“ไปรอลุที่ห้อโถ เี๋ยวลุามไป”
“รับ”านยอล้มหัวใหูุ้นโยไม่ลืมยัิ้วให้แบฮยอน แบฮยอนเรียมะเินเ้าไปหาเรื่อ แูุ่นห้ามไว้่อน
“พ่อบอแล้วใ่มั้ย ว่าอย่าใ้พลัพร่ำเพรื่อ”ูุนเปิาสนทนาับลูายทันทีหลัาที่านยอลออไปแล้ว
“็มันเะอะไร็ไม่ร็มาโนหัวผม...”
“เาเรียว่าลูบาส”
“นั้นแหละๆ มันเะมาโนหัวผม....”
“ลูบาสใ้เาะับโยน ไม่ไ้ใ้เะ= =”
“อ่า!!!พ่อัแบบนี้ ผมะพูบมั้ยเนี่ย”แบฮยอนหน้าอ้ำ้วยวามัใ นที่ัใเาไ้มีแ่พ่อับริสเท่านั้น
“55 5อ่าๆ พ่ออโทษ ไม่ไ้เอันั้อาทิย์นึ ิถึอ่ะ”ูุนบอ
“ผม็ิถึพ่อเหมือนันรับ”แบฮยอนบอแล้วเินเ้าสวมอูุน
“ทีหลัหัวบุมอารม์หน่อยนะ ใ้พลัแบบนั้น เี๋ยวพวมนุษย์็แื่นันหมน่ะสิ”
“รับ ทีหลัผมะระวั”แบฮยอนบอ แล้วูุน็ูมือแบฮยอนเ้าบ้านและรไปที่ห้อโถเพราะานยอลรอเาอยู่แล้ว
“นั่ลสิ แบฮยอน”ูุนสั่เมื่อเห็นแบฮยอน้อหน้าานยอลอย่าไม่สบอารม์ ส่วนานยอล็ยิ้มหน้าายเหมือนทอไม่รู้ร้อน นี่เา ิผิรึป่าวเนี่ย?? ที่ให้านยอลมาูแลแบฮยอน
“่อไป านยอละมาเป็นนูแลแนะ”
“อะไรนะ!!!! พ่อรับ ผมไม่ยอมให้ไอ้หูานี่ มาูแลผมหรอ”แบฮยอนิ้นไปมาอย่าัใ
“โเป็นัวินห้าแล้ว ยัะมาื้ออี”านยอลพูลอยๆ ทำให้แบฮยอยอยาะย้ำ แ่ิว่าูุนอยู่เลยไม่ล้า
“ไม่มี้อแม้ านยอลถ้าแบฮยอื้ออะไรล่ะ็ มาฟ้อลุไ้เลยนะ”ูุนบอแบฮยอนและหันไปบอานยอล่อ
“รับ^^”
“พ่ออ่ะ!!!!!!”แบฮยอนร้อออมา
“เอาล่ะ อยูุ่ยันไป่อนนะ พ่อมีเรื่อที่้อทำ ป่ะ!!อุน”ูุนเินไปหาอุนที่รอรับนอยู่แล้วับร้อรถออไป ทีนี้็เหลือแ่แบฮยอนับานยอลเท่านั้น เพราะนอื่นๆ็่าอยู่ในห้ออน
“นี่!!!!!!!!!!!”แบฮยอนพูเสียัใส่หูานยอล
“อยู่ใล้แ่นี้ะะโนทำไมเนี่ย”านยอลบอ
“พูแบบนี้ ะเอาใ่มั้ย???
”แบฮยอนว่าพลาถแนเสื้อึ้น ทำให้านยอลสัเเห็นเราะที่โผล่พ้นเสียอแบฮยอน
“นั่นอะไร??”านยอลว่าแล้วี้ไปที่เราะที่โผล่พ้นเสื้อออมา ทำให้แบฮยอน้อรีบึเสื้อลอย่าเ่า
“ันอยาออไป้านอ”แบฮยอนแถไปเรื่ออื่นๆ
“ไม่้อเปลี่ยนเรื่อ บอมาว่านั้นอะไร?? นายสวมอะไรไว้”
“เสื้อล้ามอ่ะ รู้ัมั้ย เสื่อล้ามอ่ะ!!!!!!!!”แบฮยอนบอ
“โอเๆ อยาออไป้านอหรอ??”านยอลถาม
“็เออเ่!!!!!!!!!!!”
“พูไม่เพราะ ไม่พาไปีว่า -3-“
“อร๊าย!!!นายเป็นแ่นูแล อย่าสะเออะมาสั่ัน”
“ไม่อยาไป็ี ันะไ้ไปนอน หาวว”านยอลลุึ้นยืนเ็มวามสูพลาทำท่าหาวแล้วเรียม้าวเินลับห้อ แ่เสียแบฮยอนัึ้นเสีย่อน
“นาย้อพาันไปนะ!!!!!”านยอลหันลับมามอหน้าแบฮยอนแล้วเอ่ยึ้นว่า
“พูเพราะ่อน ถึะพาไป”้วยวามที่แบฮยอนอยาะ้าวออสู่โลมนุษย์ภายนอและอยาินอินอย่าทีู่โฮบอ ึำใ้อพู
“านยอล พาันไปหน่อยนะ”
“ไม่เอา”านยอลส่ายหน้า นอย่าแบฮยอนไม่ยอมแพ้และพูใหม่
“านยอล๋า พาันไปหน่อยนะ”
“้อแทนัวเอว่าแบี้ถึะพาไป”
“โว้ย!!!ะอะไรนัหนาเนี่ย!!!!!”แบฮยอนี้หน้าานยอล แ่านยอลหาไ้ลัวไม่ ยืนออเยและพูว่า
“สสัยไม่อยาไปแล้วมั้”
“านยอล๋า แบี้อไป้านอพาแบี้ไปหน่อยนะ”
“้อแบนี้สิ ไปัน”แล้วานยอล็พาแบฮยอนออไป้านอามำอ
“นี่ๆ ทำไมมีแ่สีแไปหมอ่ะ เสื้อที่มนุษย์ใส่็สีแ โมไฟ็สีแ ทุอย่าอไปหมเลยอ่ะ”แบฮยอนานยอลที่พาออมาเินเที่ยว
“อนนี้ำลัอยู่ในเทศาลรุษีน ทุนเลยนิยมสีแไ”
“อื้ม ว่าแ่.....”แบฮยอนบอแล้ว้มลมอมือัวเอที่มีมือหนาอานยอลุมไว้
“ทำไม้อับะแน่น้วลยะเนี่ย!!!”แบฮยอนว่าแล้วูมือที่านยอลับึ้นมา
“เี๋ยวหล นายยิ่ี้วีนอยู่ แล้วไปวีนใส่ใรเ้าอี”านยอลบอพลาระับมือแน่นและพาแบฮยอนเินเที่ยว่อ แบฮยอนไม่อาปิเสธไ้ว่าเารู้สึีที่มีานยอลอยู่เีย้ารู้สึอบอุ่นที่มีมือให่นี่อยปป้อ
“ลับบ้านเหอะ”แบฮยอนบอหลัาที่านยอลพาเ้าร้านนู่นออร้านนี้นเ้าอิ่มนัวะลอยอยู่แล้ว
“แหม!!อิ่มแล้ว็ะลับเลยนะ = =”
“แล้วะอยู่ทำไมล่ะ-3-“
“รอูพลุันไ”
“พลุหรอ???”เมื่อแบฮยอนทำหน้า านยอลึบอว่า
“็ที่เาไวุ้ึ้นฟ้าไ มันสวยมาเลยนะ โยเพาะอนลาืนอ่ะ นายไม่เยเห็นรึไ??”ำอบที่ไ้ือส่ายหน้าไปมา
“ันไม่เยลมาที่โลมนุษย์นี่นา”แบฮยอนบอ
“นายพูเหมือนับว่านายไม่ใ่มนุษย์อย่านั้นล่ะ”านยอลที่เริ่มสสัยึเอ่ยถาม
“็ไม่ใ่น่ะสิ”
“ห่ะ!!!!! O[]O”
“ป่ะ ป่าว ไม่มีอะไรหรอ”เือบไปแล้วมั้ยล่ะ แบี้เอ๋ย เห้ย!!เราไปบ้าามหมอนี้ไ้ไเนี่ย เราื่อแบฮยอนไม่ใ่แบี้
“ันว่านายพูแปลๆนะ นายไม่ใ่ะ.....”
ปุ๊ ปุ๊!!!!!!!!!
“นั่นอ่ะหรอ พลุที่นายบออ่ะ”แบฮยอนี้ึ้นไปที่พลุที่ถูุึ้นบนฟ้า
“เอ่อ อ่ะ ใ่ๆ ”ในวามิอานยอล เราอาะิไปเอ็ไ้มั้
“สวยมาเลย”แบฮยอนแหนหน้ามออย่ามีวามสุ นี่เป็นรั้แรที่เาไ้เห็นสิ่สวยามแบบบนี้
“แ่ว่ามันเสียัไปหน่อย”านยอลว่าพลาเอามืออุหู เมื่อแบฮยอนเห็นึบอว่า
“อ้าว!!นายเป็นนอยาูเอนะ”
“ันบออนไหนว่าอยาู-3-“
“็ที่ไม่พาันลับ็เพราะรอูพลุไม่ใ่หรอ!!!!!”
“มัน็ใ่ แ่เพราะนายวนันุย ันเลยเอามืออุหูไม่ทัน”
“นายโทษันหรอ!!!!!!”
“ันยั อ๊า!!!!!!!”านยอลที่เรียมะเถีย่อ็้อระโหลบหลัแบฮยอนทันทีเมื่อไ้เสียพลุัึ้นและไม่มีท่าทีว่าะหยุ
“เฮ้อ!!ถ้านายลัวนานี้ เราลับันเหอะ”แบฮยอนบอ แ่านยอลลับส่ายหน้าหวือ
“นายอบไม่ใ่หรอ ั้น็ู่อเถอะ”
“แ่นายลัวนะ”
“ันทนไ้น่า แ่เอามืออุหู็ไม่ไ้ยินแล้ว นั่น!!!!เป็นรูปหมา้วย”านยอลี้ไปที่พลุที่ระายัวออเป็นรูปลูหมาให้แบฮยอนู ทั้สอูพลุันนานบแล้วึลับบ้าน
เมื่อถึบ้าน แบฮยอน็อัวึ้นห้อ แ่นึบาอย่าออึหันมาบอานยอลว่า
“นายะมาูแลันแ่วันอัารนะ”
“ทำไมอ่ะ????”
“อย่าถามมาไ้มั้ย นายไม่ำเป็น้อรู้”
แล้วแบฮยอน็เินึ้นห้อไป ปล่อยให้านยอลยืนอยู่ัพั แล้วึัสินใเินึ้นห้อไป้วย ในหัวอานยอลินเส้นหยัในสมอมันพันันเป็นเลียวหมแล้ว แ่เอันรั้แร็รู้สึผูพันธ์ แ่ารพูและารระทำอแบฮยอนเหมือนไม่ใ่มนุษย์ แล้วสิ่ที่เาเห็นล่ะ มันืออะไร มันะใ่เราะรึป่าวนะ ว่าแล้วานยอล็เปิอินเทอร์เน็้นหา้อมูลว่ามีำนานอะไรบ้าที่น่าะเี่ยวับพวเราะ่าๆ
ความคิดเห็น