คิดถึงเทอ

เนื้อเรื่อง

เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด ปากกาที่อยู่ในมือเขาเขียนออกมาแต่คำๆนั้น เขารู้สึกเจ็บปวดทรมานไม่รู้จะระบายกับอะไรจึงทำได้แค่เขียนคำๆนั้นลงในสมุด ถึงแม้เจ้าตัวจะรู้ว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะภาพเหตุการณ์ในวันนั้นมันยังฝังแน่น เป็นภาพความทรงจำที่ลืมไม่ลง แม่แต่นอนก็ยังคงเจอแต่เรื่องเดิมๆ วันๆกักตัวอยุ่แต่ในห้องไม่ออกมาพบผู้คน ไม่พูดคุยกับใคร สภาพไม่ต่างกับศพซักเท่าไหร่ ซูบผอมราวกับโครงกระดูก "เมื่อยังอาลัยในรัก ยากนักจะตัดใจลืม" คำๆนี้เป็นเรื่องจริงที่เขาได้เผชิญกับตัวเขาเอง โลกแห่งความรักเมื่อใดได้หลงเข้าไป น้อยคนนักที่ถอนตัวได้ คนเราน้อยคนนักที่จะเอาชนะอารมณ์ของตนได้ ยังคงหลงใหลมัวเมากับสิ่งที่ต้องการ ส่งที่ยึดติด เขาก็เป็นหนึ่งในนั้น แม้เวลาผ่านไปนานแล้ว แต่ก็ยังไม่ลืม เคยมีคนกล่าวไว้ว่า กาลเวลาจะจะลบเลือนทุกสิ่ง วลีนี้คงใช้กับเขาไม่ได้สำหรับเขากาลเวลานั้นแหละที่ตอกย้ำให้จมกับความทุกข์นานเท่านาน เขาอยากจะย้อนเวลากลับไปได้ ถ้าทำได้เขาคงไม่เป้นเช่นนี้ น้ำตาหลั่งไหลพรั่งพรูออกมาจากทั้ง2ดวงตา เขาพยายามบังคับมือที่สั่นไหวเปิดลิ้นชักใต้โต๊ะหยิบรูปถ่ายที่เคยถ่ายคู่กันมาดุ ยิ่งเห็นยิ่งปวดใจ ยิ่งเพ่งมองยิ่งทรมานเจ็บเจียนขาดใจ เขาเริ่มนึกถึงเมื่อก่อนวันเวลาที่เคยผ่านมา แต่ก่อนเขาอยุ่ตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อน ไม่มีฝูง ไม่มีใครรัก หรือใส่ใจใยดี แต่ก็ทนอยุ่อย่างเงียบเหงา อ้างว้าง เดียวดายมาได้ แม้จะพยายามทำให้ไรที่เป็นประโยชน์ต่อคนรอบข้าง ก้ไม่ได้มีใครหันมาสนใจเขา ไม่มีใครเคยรู้หรือเข้าใจในความรู้สึกของเขา แต่โชคของความรักที่มาพร้อมกับความโชคร้ายก็ได้มาเยือน เขาได้พบกับสาวสวยนางนึง เทอคนนั้นเรียนที่เดียวกันกับเขา หล่อนชื่อว่าอุษา อุษาเป็นสาวสวย หุ่นดี ฉอเลาะเก่งซึ่งตรงกันข้ามกับเขาที่ไม่มีอะไรโดเด่นนอกจากการเรียน แต่ก็นั้นแหละเป็นสาเหตุที่ทำให้หล่อนหามาคบกับเขา ตอนแรกๆความรักเป็นอะไรแปลกใหม่สำหรับชายหนุ่มมันเป็นอะไรที่รู้สึกดี ไม่รู้สึกเหงาเหมือนที่ผ่านๆมา แต่ชายหนุ่มก็สงสัยว่าทำไมเจ้าหล่อนที่เลิศเลอเพอร์เฟ็คมาสนใจตนที่เรียบๆไม่มีอะไรน่าสนใจ บางครั้งก็เคยถามว่าทำไมถึงมาคบกัน แต่ทุกครั้งอุษาก้ตอบกับมาว่า "คนเราเค้าคบกันที่ข้างในไม่ใช่หรอจ๊ะ" คำพูดเหล่านี้ได้ถูกกรอกเข้าไปในหูของเขาทุกวันๆ ชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกับความรัก มันจะไปทันเกมส์อะไรใครเค้าได้ ทุกๆคำพูดที่หล่อนพูดมาเขาเชื่อทุกคำ ต่อให้โดนหลอกก็ยังไม่รู้ตัว ความสัมพันธ์ของเขากับหล่อนได้จางลงเมื่อจบมหาลัยอุษาแทบจะไม่ติดต่อไปหาเขาเลย ส่วยเขาก็ร้อนรนพบอยากเจอไวๆโทรไปหาก็บอกไม่ว่าง
ชายหนุ่มสงสัยจึงโทรไปหาเพื่อนของหญิงสาว ให้เพื่อนของหญิงสาวช่วยดูให้ทีว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนก็รับปากว่าจะช่วยไม่นานนักเพื่อนของหญิงสาวก็โทรมา "มันบอกว่า มันไม่เคยรักนายเลย ที่ผ่านมาแค่ต้องการให้ช่วยเรื่องการเรียนเท่านั้นแล้วมันก็บอกว่าไหนๆก็รู้แล้ว เลิกตื้อซะที น่ารำคาญ" คำพูดเหล่านี้เขาแทบไม่อยากเชื่อว่าเรื่องจริง ความทรมานบังเกิดขึ้นทันที เหมือนหัวใจถูกบีบแน่น เงียบไปสักพักจึงขอบคุณเพื่อนของหญิงสาวแล้วกดวางสาย ทันทีที่วางสายเขาร้องไห้จะเป็นจะตาย เอาแต่กักขังตัวเอง เขาเป็นอย่างนี้อยุ่หลายเดือน จนเขาทำใจได้จึงออกไปหางานแต่เขาตั้งมั่นกับตัวเขาเองว่าเขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับความรักไม่อยากจะเจ็บปวดเหมือนที่ผ่านมา เดินเตะฝุ่นอยุ่หลายวันกว่าจะได้งาน
งานที่ได้เป็นเด็กเสิร์ฟแม้จะไม่ใช่อาชีพที่อยากจะทำสักเท่าไหร่แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรทำ ทำอยุ่หลายอาทิตย์เขารู้สึกว่ามีคนจ้องมองเขาอยุ่ สังเกตอยู่หลายทีจบจับได้ว่าสายตาที่มองเขาเป็นของผู้หญิงคนนึงที่ทำงานเด็กเสิร์ฟเหมือนกัน
เขาอยากจะถามเหมือนกันว่ามองเขาทำไมแต่ก็ไม่กล้า เป็นอย่างนี้อยู่นาน แต่แล้วหญิงสาวจึงเดินเข้ามาทักทายอีกฝ่ายก่อน "หวัดดีเราชื่อหญิง นายชื่อไร" เมื่ออีกฝ่ายทักทายมาจะทำเฉยมันก็เสียมารยาท"ชื่อกี้ครับ"ชายหนุ่มตอบ
และแล้วทั้งคู่ก็ค่อยๆทำความรู้จักกันค่อยๆสนิทขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงหญิงก็พูดในสิ่งที่กี้สงสัยมานาน "กี้ นายรู้ใช่ไหมว่าเรามองนายมาตลอดก่อนที่จะรู้จักกัน" กี้พยักหน้าแทนคำตอบ "แล้วรู้ไหมว่าทำไม" สาวถามต่อหญิง "ไม่รู้สิ" "หรอ
ที่เรามองนายเพราะเรารู้สึกว่านายมีอะไรที่แปลกกว่าคนอื่น เหมือนเก็บกดอะไรบางอย่างไว้ในใจ ราวกับว่านายปิดหัวใจ ปิดบังตัวตนของตัวเองไว้ นายกลัวจะเจ็บปวดที่ไว้ใจใครใช่ไหมละ เราพูดถูกปะ" คำว่ากลัวที่จะเจ็บปวดเพราะไว้ใจใคร มันสะเทือนอยุ่ในใจ ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะรู้ได้ไง "แหมๆ ไม่ต้องสงสัยขนาดนั้นก็ได้ เอาเป็นว่าเราเข้าใจนายละกัน" หยิงเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายจึงชิงพูดก่อน "มีอะไรก็ระบายมาได้นะ" หล่อนพูดก่อนที่จะลุกขึ้นไปทำงาน เหมือนมีแสงสว่างสาดส่องเข้ามาที่หัวใจของเขา เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีใครที่เข้าใจเขา กี้เริ่มเปลี่ยนเป็นฝ่ายที่หันเข้าหาหญิงความสัมพันธ์ค่อยๆพัฒนาให้ทางที่ดีจนมาถึงวันที่ 8 มกราคม เป็นวันเกิด ของหญิงสาว ชายหนุ่มให้ของขวัญกล่องเล้กๆแล้วกลับไป หยิงสาวค่อยๆบรรจงแกะจึงได้เห็นว่าข้างในนั้นเป็นแหวนรูปหัวใจ และมีกระดาษเล้กๆอยู่ข้างๆเนื้อความคือ "ผมรักคุณ" แค่3คำสั้นๆมันทำให้หัวใจของหญิงสาวโป่งพอง หญิงรีบโทรไปหาชายหนุ่มขอบคุณในเรื่องของของขวัญและหล่อนก็บอกว่ารักเขาเช่นกัน หลังจากวั้นนั้นทั้ง2ได้คบกัน วันเวลาแห่งความสุขสันต์ช่างผ่านไปไวนั้น แปปเดียวก็คบกันมาถึง6เดือนแหละ ชายหนุ่มชวนหญิงสาวไปฉลองที่คบกันมาถึงครึ่งปี ทั้งคู่เที่ยวกันอย่างสนุกสนาน
เที่ยวกันจบมืด หญิงสาวขอตัวกลับบ้านก่อน เขายืนมองหล่อนข้ามถนน ทันใดนั้นมีรถกระบะสีดำฝ่าไฟแดงพุ่งเข้าชนอย่างจัง ร่างของหญิงกระเด็นเข้าหารถก่อนจะตกลงพื้น ภาพทุกภาพราวกับเคลื่อนไหวอย่างช้าๆในสายตาของกี้ เขาวิ่งเข้าไปกอดร่างที่ไม่ได้สติของผู้เป็นที่รัก สักพักนึงรถพยาบาลก็มาถึงนำร่างของหญิงสาวขึ้นรถแล้วไปส่งที่โรงบาล
หญิงถูกนำส่งเข้าห้องICUชายหนุ่มได้แต่กระวนกระวายใจทุกนาทีผ่านไปช้าๆมันทรมานสิ้นดี และแล้วหมอก็ก้าวออกมาจากห้อง "เป็นไงบ้างคุนหมอ"กี้ลุกขึ้นถาม "เสียใจด้วยครับ หมดพยายามสุดความสามารถแล้ว" เขารู้สึกเหมือนมีอะไรข้างในร่างกายแตกสลาย วันรุ่งขึ้นพ่อแม่ของหญิงก็มารับศพไปทำพิธี เขาไม่ได้ไปร่วมงานศพ เขาไม่กล้าพอที่จะรับความเป็นจริงได้ เขาได้แต่โทษตัวเองว่าเป็นเพราะเขาจึงเกิดเรื่อง จนถึงทุกวันนี้เขายังคงเจ็บปวดและโทษตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆเขาไร้ทางออกยังคงติดอยู่กับภาพเวลาเดิมๆที่ปวดร้าวสุดแสนจะทรมาน เขาวางรูปไว้ที่เดิมแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ หยิบมีโกดขึ้นมากรีดข้อมือตัวเองปล่อยให้เลือดค่อยๆรินไหล ในหัวของเขามีแต่เรื่องของหญิงสาว เขาได้แต่หวังว่าถ้าเขาตายไปหวังว่าจะได้พบกะคนรักของตนอีกครั้ง กี้ค่อยๆหลับตาลงพร้อมๆกับชีวิตของเขากำลังจะจบลงเช่นกัน  /จบ