รักนายได้ไหมถ้าหัวใจนายยังว่าง

ลำดับตอนที่ #5 : คนอาศัยภายในบ้าน

ตาบ้านั่นจะเป็นยังไงบ้างนะ.....
คิดแล้วกลุ้มใจแทนอ่ะ



วันนี้เป็นวันหยุดฉันเลยไม่รู้จะทำอะไร  คิดว่าจะอ่านหนังสือดีกว่า  แต่ว่า



ช่วยมาเสริฟได้ไหมนะคนดี  ช่วยมาเสริฟตรงนี้ที่หัวใจ......
เสียงริงโทนใหม่ของฉันเองแหละ  อิอิ







"จ้า  ยายดาวว่าไงจ๊ะ"
"หวาน  เรื่องใหญ่แล้วอ่ะ  ช่วยฉันด้วยนะแก"
"เรื่องอะไรของแกอ่ะ  ใจเย็นก่อนดิ"น้ำเสียงยายดาวฟังแล้วฉันคิดถึงใครไม่ได้นอกจากตาบ้านั่น  จะเป็นเรื่องเค้ารึป่าวนะ
"พี่ดิวโดนไล่ออกจากคอนโดด้วยล่ะ  คุณแม่ให้พี่ดิวออกไปอ่ะแก  ทำไงดี  แล้วตอนนี้พี่ฉันไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน  โทรหาก็ไม่ติด  ทำไงดี"
"ใจเย็นๆก่อนนะดาว"แต่ตอนนี้ฉันซิ  จิตใจมันไม่รู้เป็นอะไร  รู้สึกเป็นห่วงเค้าคนนั้นจัง
"ไม่เย็นแล้วล่ะ  พี่ฉันทั้งคนนะ  วันนี้แกทำงานพิเศษรึป่าว  "
"ไม่อ่ะ  ทำไมเหรอ  วันนี้วันหยุด"
"ก็ถ้าเจอพี่ฉันจะได้ช่วยบอกให้เขาเปิดมือถือไง  เพื่อนๆพี่ฉัน  ฉันก็โทรไปหาหมดแล้ว  แต่พี่ไม่ได้ไปหาพวกเพื่อนๆน่ะ  ฉันจะทำไงดี  ฉันเป็นห่วงพี่จังเลยแก"
"อย่าพึ่งตีตนไปก่อนไข้นะ  พี่เธออาจจะไปหาเพื่อนที่เธอไม่รู้จักก็ได้  พรุ่งนี้ร้านเปิด  พี่เธอต้องมาทำงาน  ฉันจะพูดกับเค้าให้นะ"
"ฝากด้วยนะหวาน  ฉันไม่สบายใจมากเลยนะ"
"จ๊ะ  อย่าคิดมากนะ"
"อืมมมมมมม"








"พี่ให้ดาวทำแบบนี้จะดีแล้วเหรอ  ถ้าหวานรู้นะต้องเรื่องใหญ่แน่เลยล่ะ"
"ดาวไม่อยากได้น้องหวานเป็นพี่สะไภ้เหรอ"
"อยากน่ะอยากอยู่หรอก  เห่อ  ช่วยเพราะรักทั้งสองคนนะเนี่ย"

ผมยืนคิดแผนการต่างๆนานาของผมที่จะได้อยู่ใกล้เธอให้มากกว่านี้   โดยผมไม่รู้เลยว่าน้องสาวที่น่ารักของผมจะเอาเรื่องทั้งหมดไปฟ้องคุณพ่อกับคุณแม่หมดแล้ว

ที่โต๊ะรับประทานอาหาร....

"ดิว  ลูกกำลังทำอะไรอยู่หรือจ๊ะ  ไม่บอกแม่เลยนะ"แม่ผมถามผมโดยมีสีหน้าอมยิ้มแปลกๆ

"อะไรหรือครับ  ผมทำอะไรหรือครับ"ผมยังคงมีท่าทางที่เฉยๆ  เพราะคิดไม่ออกจริงๆ  นอกจากเรื่องของเธอแล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย  ผมยังคงไปทำงานที่ทำงานของคุณพ่อตามปกติ  เรื่องเที่ยวผมก็ไม่กลับดึกจนเกินไป  เรื่องผู้หญิงผมก็ไม่ได้มีใครหลังจากเลิกกับคนคนนั้น  แล้วเรื่องอะไรล่ะ  อย่าบอกว่า.....

"เรื่องหนูน้ำหวาน  จะปิดบังกันถึงไหนจ๊ะ"

"เอ่อ  ผม..."ผมส่งสายตาไปพิคาตน้องสาวที่น่ารักของผม
"ไม่ต้องโกรธน้องหรอก  เราน่ะตัวดี  ทำอย่างนี้มันถูกแล้วหรือ  "แม่ยังคงถามผมต่อ  ผมจะตายไหมเนี่ย!!!!

"ผมรู้ว่ามันไม่ถูกครับ  ผมโกหกเธออีกแล้ว  แต่ทำไงได้  ผมอยากรู้ว่าเธอจะเป็นห่วงผมไหม  และอีกอย่าง  ผมก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอ  อยากดูแลเธอก็แค่นั้น"ผมตอบคุณพ่อและคุณแม่ตามที่ผมคิด

"ลูกคิดอย่างไร  กับหนูน้ำหวาน"พ่อเอ่ยถามผมบ้าง

"ผมคิดว่า  ผม  ผมชอบ  หรือรัก  ผมก็ยังไม่แน่ใจ  แต่ผมแค่อยากอยู่ใกล้  อยากดูแล  เธอเหมือนอยู่คนเดียว  ผมไม่อยากปล่อยเธอให้อยู่คนเดียว  "

"ลูกจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ"พ่อถามผม  โดยที่สายตาไม่ได้มองมาที่ผม 

"ผมจะไปอยู่บ้านเธอครับ   แต่ผมสัญญาผมจะไม่ทำอะไรเธอ  ผมแค่อยากดูแล  ไม่ใช่อยากครอบครอง  "

"จ๊ะ  แม่ก็คิดว่าลูกเป็นลูกของแม่  แม่จึงมั่นใจว่าลูกจะต้องให้เกียรติเพศเดียวกับแม่อย่างแน่นอน  แม่เชื่อใจลูกจ๊ะ  แต่จำคำแม่ไว้อย่างนึงนะ  ความรักไม่ใช่การครอบครอง หากรักเพื่อที่จะครอบครอง  สิ่งที่ได้มาคือร่างกาย  ไม่ใช่หัวใจ"

"ขอบคุณครับคุณพ่อคุณแม่  ที่เข้าใจผม"

ความรักควรจะอยู่ในขอบเขต  เราไม่ควรจะปิดบังท่านเลย  ผมคิดผิดไป!!!ผมขอโทดนะครับ  แต่ถึงอย่างไร  ผมก็เป็นลูกผู้ชายพอครับ  ขอให้พ่อกับแม่เชื่อใจผม











"นาย  มาอยู่ที่นี่ได้ไง!!!!"ฉันจะออกไปซื้อขนมหน้าปากซอย  ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นตาบ้าในตอนเย็น

"เอ่อ  พี่ไม่รู้จะไปไหนครับ  แค่อยากมาหาน่ะ"

"แล้วกระเป๋าเอาไปไหนล่ะ  "เฮ่อ  ไม่มีที่ไปละซิ

"เอ่อ  พี่แค่   ไม่มีอะไรหรอกครับ  กระเป๋าพวกเอกสารน่ะ  จะเอาไปให้ที่บริษัทคุณ
พ่อน่ะ"ยังมีหน้าจะมาโกหกอีก  กระเป๋าเอกสารบ้านนายซิใหญ่ซะขนาดนั้น

"งั้นทำไมไม่เอารถมาล่ะ  หรือว่านายเดินมา"

"เอ่อ  อยากออกกำลังกายน่ะ  จริงๆนะ"

"เฮ่อ  เข้ามาซิ  บ้านรกหน่อยนะ  ฉันอยู่คนเดียวน่ะ"










"นายจะอยู่ที่นี่ก็ได้  ไม่มีที่ไปไม่ใช่เหรอ  "

"เอ่อ  พี่ขอโทดที่ต้องรบกวน  เพราะถ้าไปบ้านเพื่อน  เมนี่คงตามพี่จนเจอ"

"อืม  ไปซื้อขนมด้วยกันไหม  หน้าปากซอย  พอดีฉันหิวแล้ว"

"ไปซิ   "

หมอนี่สงสัยจะหิวแน่เลย  จะดีไหมเนี่ยที่ให้นายอยู่  คงไม่เป็นไรหรอกมั้งก็พี่ชายเพื่อนรักนี่น่า  ถือว่าช่วยเพื่อนก็แล้วกันนะเรา

บ้านช่องเธอก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรถ้าเทียบกับบ้านผม  รกรึก็ไม่นี่น่า  เพียงแต่ไม่มีฟอนิเจอมากมายแค่นั้น  พี่ขอโทดนะน้องน้ำหวาน  ที่พี่ทำไปเพราะ.......









"แฟนน้ำหวานเหรอจ๊ะ   น่ารักดีนะ"พี่ร้านขายขนมคิดว่าฉันกลับตาบ้านี่เป็นแฟนกัน   จะไม่ให้คิดได้ไง  ฉันไม่เคยพาใคร  หรือเพื่อนผู้ชายคนไหนมาที่นี่เลย

"ขอบคุณครับ"นายนั่นแย่งฉันตอบแล้วก็รีบจ่ายตังแล้วก็ลากฉันออกมาเลย
เห่อ  แล้วพี่เค้าจะคิดไงเนี่ย










"ไม่รู้นายจะกินได้ไหมนะ  ขนมเนี่ยน่ะ  มันราคาไม่แพงเท่าไหร่  ไม่รู้คนรวยกินได้ไหม"

"หิวจะตายอยู่แล้ว"แล้วนายนั่นก็คว้าขนมในมือฉัน  โดยที่ฉันกำลังจะอ้าปากกัด
ขนมอยู่แล้ว

"นายนี่  ฉันจะกินนะ  นายก็กินในถุงซิ"

"ไม่เอา  จะกินทั้งหมดเลย  ถ้าน้องน้ำหวานจะกิน  ก็กินจากปากพี่ซิ"

"ไอ้บ้า  นายอยากจะอยู่บ้านฉันไหม!!!!"

"โอ๋ๆ   อย่าโกดเค้าน้า"

"น่ารักตายล่ะ  "ตาบ้าเอ้ย   อย่ามาทำหน้าน่ารักซิ  ฉันจะละลาย








"เดี๋ยวฉันไปจัดห้องให้ละกันนะ  นายอยู่นี่ล่ะ  ฝุ่นมันเยอะเดี๋ยวคุณชายจะไม่สบายกันพอดี  เดี๋ยวยายดาวด่าฉันตาย"

"ไม่เอา  เดี๋ยวพี่ไปช่วย  พี่มารบกวนนะ  จะมาทำตัวเป็นคุณชายไม่ได้"
"ก็ดี  รู้จักบุญคุณคนดีนิ  งั้นปะ  ชั้น2"

"ห้องฉันอยู่นี่  ส่วยห้องนายด้านโน้น  ตามมา"

ฉันและนายนั่นทำความสะอาดกันจนเหนื่อยเลยล่ะ  แต่เขาก็ไม่บ่นซักคำ  นายนี่นิสัยก็ไม่เลวแหะ  ไม่เป็นคุณหนูจ๋าซะหน่อย  ดีดี  แม่จะให้งานซะให้เข็ด

ตอนนี้เราทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วล่ะ  โดยฝีมือของฉันเอง 
"มาดูทีวีซิ  แต่จอเล็กไปหน่อยนะ  หรือจะไปเล่นคอมก็ได้  แต่คอมอยู่ห้องฉัน  ถ้าจะเล่นรอฉันดูทีวีก่อนนะ"เรื่องอะไรจะให้นายไปห้องฉันคนเดียวล่ะ  เกิดค้นอะไรขึ้นมา  ซวยตายเลย
"ดูทีวีก็ได้"

หลังจากละครเรื่องโปรดของฉันจบ   ฉันหันมาดูนายนั่นก็หลับไปแล้วล่ะ  สงสัยจะเหนื่อย
"นาย  นาย  ตื่นได้แล้ว  "
"ZZZZ"
"นอนตรงนี้ยุงเยอะนะ  ว้า  ไม่ตื่นจริงด้วย  เอาไงดีนะ"
ฉันพยายามผยุงนายนี่ขึ้นไปบนห้อง  แต่ยังดึงไม่ได้ถึงไหน  ฉันก็ร่วงไปนอนทับบนร่างตาบ้าแล้ว  คนอะไรหนักเป็นบ้า

เมื่อฉันพยายามลุกขึ้น  นายนั่นก็เอามือมากอดเอวไว้แล้ว  ฉันเลยลุกไม่ได้

"นาย  ปล่อยเลยนะ  แกล้งหลับเหรอ"ไม่มีเสียงตอบรับ

"นาย  จะปล่อยไม่ปล่อย"ไม่มีเสียงตอบรับ

"ก็ได้   "ฉันเอามือจี้เอวนายนั่น  ได้ผลแหะ  ตาบ้าบ้าจี้ด้วย  อิอิ

"โอ้ย  ไม่เอาแล้ว  ไม่ไหวแล้ว  โอ้ยๆ"

หลังจากที่นายนั่นดิ้นไปดิ้นมา  โดยมือยังกอดฉันอยู่  แต่เอ๊ะ  ทำไมตอนนี้นายมาอยู่บนตัวฉันล่ะ   แถมยังล็อคมือฉันไว้บนหัวอีก

"เฮ้   ปล่อยฉันนะ"

"น้องน้ำหวานแกล้งพี่ทำไมล่ะ"

"ก็นายอยากแกล้งกลับทำไมล่ะ"

"งั้นพี่เอาคืน   "










ตาบ้านั่นก็จี้เอวฉันนะซิ   หัวเราะเกือบตาย   กว่านายจะปล่อยเล่นเอาฉันท้องแข็งไปหมด   กว่าจะได้ขึ้นมานอนฉันต้องพูดว่า  พี่ดิวน่ารักจัง  ไม่งั้นไม่ได้มานอน  แหวะ  น่ารักเหรอ  จะบ้าตาย  บ๋องอ่ะดิไม่ว่า  เล่นเหมือนเด็กจะ 

ใจจริงผมอยากจูบเธอมากกว่าที่จะแกล้ง  แต่ค่อยวันหลังดีกว่า  วันนี้คงเร็วไป  แค่ได้อยู่ใกล้ผมก็มีความสุขแล้ว  พรุงนี้จะเป็นอย่างไรต่อไปนะ  จะมีความสุขแบบวันนี้รึป่าว