รักนายได้ไหมถ้าหัวใจนายยังว่าง

ลำดับตอนที่ #4 : แฟนกำมะลอ&เจ้าของร้านคนใหม่

"ตกลงคุณลุงจะขายให้ผมจริงๆเหรอครับ  ลุงไม่เสียดายหรือครับ"
"เสียดายลุงก็เสียดายนะพ่อหนุม  แต่ลุงต้องใช้เงิน   ต้องรักษาภรรยาของลุง  เพราะเธอป่วยมานานแล้ว  ลุงต้องใช้เงินในการพาเธอไปผ่าตัด"
"แล้วถ้าคุณลุงขายให้ผม  คุณลุงจะทำงานอะไรล่ะครับ"
"ลุงก็ยังไม่รู้เหมือนกันพ่อหนุ่ม"
"งั้นผมจ้างให้คุณลุงทำงานที่ร้านตามเดิมนะครับ  คุณลุงจะได้อยู่กับร้านที่ลุงรัก  แล้วจะได้มีรายได้ด้วย"
"ขอบใจพ่อหนุ่มมากนะ"
ลุงยิ้มตัดสินใจขายร้านSweet Dream ที่ลุงรักให้กับผม  ซึ่งภรรยาของลุงเคยทำงานที่บ้านผมมาก่อน  ผมได้ซื้อร้านนี้เอาไว้  เพื่อช่วยลุงและช่วยตัวผมเองให้ได้อยู่ใกล้ๆเธอ  

"คุณลุงช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้ไหมครับ  !!!"

"ทำไมหรือพ่อหนุ่ม ?"

"ผมอยากให้คุณลุงช่วยบอกคนในร้านว่าผมเป็นพนักงานใหม่ได้ไหมครับ  ส่วนเรื่องเหตุผล  ผมคิดว่าไม่นานคุณลุงก็จะทราบเองครับ"

"ในเมื่อพ่อหนุ่มช่วยลุง  แถมยังให้ราคาร้านสูงลิ่วแบบนี้  มีหรือลุงจะไม่ช่วย"

ผมไม่อยากให้เธอรู้ครับว่าผมเป็นเจ้าของร้าน  ผมกลัวว่าเธอจะลาออกซะก่อน  แต่ผมจะเอาข้ออ้างไหนดี  เพื่อนที่จะไปบอกเธอว่าทำไมผมถึงต้องมาทำงานที่นี่!!!

"ดาว  ช่วยพี่หน่อยนะ  นะนะนะนะนะจ๊ะน้องรัก"

"แหม  มาทำปากหวานนะพี่ดิว  ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"

"อะไร?  -*- "

"พี่ดิวต้องช่วยให้ดาวมีแฟน   แงๆตอนนี้ดาวยังไม่มีแฟนเลยอ่า  ถ้าพี่ดิวสมหวัง  ดาวก็เหงาคนเดียวซิ"

"ก็เรามันเลือกมากนี่น่า  คนมาจีบก็เยอะ  แต่เราก็ไม่สนใจเอง"

"ไม่รู้ล่ะ   ไม่หาให้น้องคนนี้  น้องก็ไม่ช่วย"

"สัญญาๆ   จะหาให้  แต่ถ้าหล่อกว่าพี่คงไม่ได้แล้วล่ะ  อิอิ"

"แหวะ   ไปดีกว่า"

พี่ดิวนะพี่ดิว   หาเรื่องให้ดาวอีกแล้ว  ถ้ายัยหวานจับได้ดาวตายแน่เลย!!!

++++ที่มหาวิทยาลัย   เราสองคนนั่งคุยกันใต้ต้นไม้ต้นนี้เป็นประจำ   อาจจะเรียกได้ว่าเป็นโต๊ะประจำตำแหน่งของเราสองคนไปแล้ว   +++++

"นี่หวาน  มีอะไรจะปรึกษาหน่อย"ยัยดาวทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นนะ

"มีอะไรเหรอ  ทำไมทำหน้าเศร้าจัง"แกมีเรื่องอะไรหนักใจหนักหนานะ  ถึงได้ทำหน้าตาแบบนั้น

"ก็พี่ดิวนะซิ   ถูกคุณแม่ไล่ตะเพิด   เรื่องที่เมนี่มาประกาศว่าจะแต่งงานกับพี่ดิว   ฉันละกลุ้ม"หน้ายายดาวตอนนี้เหมือนกันจะร้องไห้เลยอ่า

"เหรอ  แล้วพี่เค้าคิดจะแต่งงานกับเมนี่เหรอ"ตาบ้าเอ้ย   เมื่อวานมาขอให้เราเป็นแฟน   แต่ทำไมวันนี้ถึงจะแต่งงานกับแม่เมนี่นะ    ทำไมใจเรามันรู้สึกหวิวๆนะ  เหมือนอยากร้องไห้   ไม่ใช่หรอก  เราก็แค่เสียใจไปกับยายดาวหรอก

"จะบ้าเหรอ  พี่ดิวไม่แต่งหรอก  แต่บอกคุณแม่ไป  คุณแม่ก็ไม่ยอมฟัง  ฉันจะบ้าตาย!!!  คุณแม่บอกว่า  ลองดูซิ  ถ้าพี่ดิวไม่ได้เป็นลูกของตระกูล  เกียรติโสภณ  เม่นี่ยังจะต้องการพี่ชายฉันไหม"ดาวแกอย่าร้องจะ  เดี๋ยวฉันก็ร้องไปด้วยหรอก  แต่ก็ดีใจที่นายไม่ได้ชอบยายบ้านั่น   แค่ดีใจกับยายดาวที่ไม่ได้พี่สะไภ้อย่างนั้นหรอกน่า!!

"แล้วแม่แกไม่ฟังเหรอ   พี่แกก็ไม่ได้คิดอะไร"

"ไม่ฟังย่ะ  คงต้องอีกสักพัก"

"แล้วพี่แกจะทำอย่างไร"

"ตอนนี้คุณแม่ยึดบัตรเครดิตหมดเลย   เงินก็ไม่ให้ใช้  ตอนนี้พี่เค้าย้ายไปอยู่คอนโด  ในคอนโดก็ไม่มีอะไรอ่ะ   ฉันก็แอบให้เงินพี่เค้าอยู่บ้าง  แต่ฉันก็ไม่มีเงินพอให้ใช้ถึงสองคนหรอก"

"แล้วตาบ้านั่นจะทำอย่างไรนะ"ฉันบ่นกับตัวเอง   รู้สึกเป็นห่วงนายจัง

"เห็นบอกว่าพี่เค้าไปหางานพิเศษทำ   ที่ไหนน้า  อ๋อ ที่ร้านSweet Dream  อ่ะ"

"ห้า    ร้านSweet Dream !!!"

"ทำไมเหรอ   รู้จักเหรอ"

"ร้านที่ฉันทำงานพิเศษอ่ะ    "

"งั้นฝากแกช่วยดูแลพี่ดิวด้วยนะ   ไม่รู้จะไหวไหม  ทำอะไรก็ไม่เป็นเลย   ฉันล่ะสงสาร"

ที่ร้าน Sweet Dream

ฉันมองเข้าไปเห็นพนักงานผู้ชาย   กำลังทำงานอยู่ไม่ใช่พี่ไอซ์   คนนี้ดูเก้ๆกังๆ  นั่นจะเป็นใครได้  ก็คุณพี่ดิวของยายดาวนะซิ   นายจะทำได้เหรอ   นายจะทำงานได้เหรอตาบ้า  ผ้ากันเปื้อนนายยังไม่สวมเลย  เดี๋ยวเสื้อก็สกปรกหรอก

 "ดีค่ะลุง   นายตามฉันมานี่"ฉันพูดเสร็จก็เดินไปหลังร้าน  ทำให้ลุงยิ้มทำหน้าเอ๋อไปเลย


"รู้เรื่องแล้วซิ   ตอนนี้พี่ไม่มีอะไรแล้ว  เรื่องที่เราตกลงกันพี่คงทำอย่างที่พูดไม่ได้   พี่ขอโทษ"นายนี่ทำหน้าเศร้าเหมือนยายดาวอีกแล้ว   อยากให้ฉันสงสารนายจนจะบ้าตายอยู่แล้ว

"มาใกล้ๆนี่"ฉันจัดการสวมผ้ากันเปื้อนให้กับตาบ้า  แล้วเดินไปด้านหลังเพื่อผูกผ้ากันเปื้อนให้เค้า  โดยไม่ได้รู้เลยว่ามีอีกสายตาหนึ่งมองการกระทำของฉันอยู่

"ระวังเสื้อเปื้อน  ต้องใส่ผ้ากันเปื้อนเวลาทำงาน  จำไว้ด้วยล่ะ  "

"           -*-             "

"แล้วเรื่องนั้น  ฉันไม่คิดค่าจ้างก็ได้  แล้วแต่นายว่าจะให้ฉันเป็นแฟนรึป่าว"

"น้องน้ำหวานไม่งกแล้วเหรอ   รู้ไหมพี่อยากให้น้องน้ำหวานเป็นแฟนพี่จะแย่  เมนี่จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับพี่  เรื่องจะได้ไม่วุ่นวายแบบนี้"หมอนี่ทำหน้าเศร้าอีกแล้ว

"จะให้ฉันช่วยอะไรก็บอกแล้วกัน  แต่ตอนนี้นายควรจะไปทำงานได้แล้ว   ไม่มีเงินอยู่ไม่ใช่เหรอ  ถ้าโดนไล่ออกล่ะก็  แย่เลย!!!"

"คร้าบบ๋ม"เห็นรอยยิ้มของหมอนี่ค่อยสบายใจหน่อย   หลังจากตาบ้านั่นออกไป  พี่ไอซ์ก็เข้ามา  

"น้องน้ำหวาน  ใส่ให้พี่หน่อยซิ"พี่ไอซ์ยื่นผ้ากันเปื้อนให้ฉัน  ตอนแรกฉันก็งงๆกับการกระทำของพี่เค้า  แต่พอมานึกขึ้นได้  เมื่อกี้เราใส่ให้ตาบ้านั่นนี่น่า   เมื่อกี้พี่ไอซ์คงเห็นเรา  ถ้าไม่ทำให้เดี๋ยวพี่ไอซ์คงคิดไปใหญ่   ฉันเลยจัดการสวมให้พี่ไอซ์  เหมือนที่ทำให้ตาบ้านั่นเลย  แต่ทำไมความรู้สึกมันถึงไม่เหมือนกันเลยนะ  ตอนที่ทำให้นายนั่นฉันใจเต้นมากๆเลยที่อยู่ใกล้เค้า  แต่กับพี่ไอซ์  ทำไมมันต่างกันนะ

การมีนายอยู่ใกล้ๆมันจะดีกับฉันรึเปล่านะ++++แล้วนายจะทำยังไงต่อไปดี  ฉันเป็นห่วงนายจัง  ++ตาบ้าของฉัน++