รักนายได้ไหมถ้าหัวใจนายยังว่าง

ลำดับตอนที่ #2 : การพบกันอย่างเป็นทางการ

รถสปอตคันหรูจอดอยู่ตรงตึกที่คณะของฉันซึ่งมันไม่คุ้นตาเอาซะเลย   แต่คนที่ลงมาจากรถนั่นซิ    เพื่อนฉันเองนี่น่า
"ยัยดาว   ทางนี้"ฉันซึ่งเรียกยายดาวอยู่พร้อมโบกไม้โบกมือเรียกทักทายเพื่อน   แต่หารู้ไม่ว่าอีกวินาทีถัดไปจะต้องเจอใคร   เมื่อ...ชายหนุ่มคุ้นหน้าลงมาจากรถยายดาวฝั่งคนขับ    

"นายกวนประสาทนี่น่า   มากับยายดาวได้ไง"  ฉันบ่นกับตัวเอง

"ดีจ๊ะหวาน  นี่พี่ชายฉันไง  พี่ดิวน่ะ  เพิ่งกลับมาจากนอก"ดาวพูดแนะนำให้ฉันรู้จักเขาอย่างเป็นทางการ  ฮึ  ชื่อดิวเหรอ  ยังไงนายก็ยังเป็ยคนกวนประสาทในสายตาฉันละน่า

"พี่ดิวค่ะ  นี่ยายหวาน หรือ น้ำหวานเพื่อนซี้ดาวเองค่ะ"

"สวัสดีครับน้องน้ำหวาน   เราเคยรู้จักกันก่อนหน้านี้รึเปล่าครับ"  นายนั่นพูดแล้วยิ้มกวนประสาทฉันอีกแล้ว  

"ไม่รู้ซิค่ะ   ดิฉันก็ไม่เคยไปต่างประเทศซะด้วย  คงไม่รู้จักคุณหรอกค่ะ  ดาว..เดี๋ยวฉันไปรอแกที่หน้าห้องเรียนเลยละกันนะ"พูดจบฉันก็เดินจากไปทันทีโดยไม่ฟังเสียงยายดาว   ปล่อยให้สายตาคู่หนึ่งมองฉันจากด้านหลังแล้วยิ้มกับตัวเอง

"เมื่อวานพี่ดิวไปทำอะไรยายดาวค่ะ    วันนี้เลยงอนไปเลย"ดาวพูดขึ้น

"พี่จะทำอะไรได้  ก็แค่แกล้งเพื่อนเราเท่านั้นแหละ   เห็นชอบทำหน้าดุๆพี่ก็เลยนึกอยากแกล้ง   ไม่ได้เหรอ"ดิวพูดกับน้องสาว

"แกล้งอย่างเดียวน่ะไม่ว่ากันหรอกค่ะ    อย่าเผลอแพ้พนันดาวนะค่ะ   แต่คนนี้ถ้าไม่จริงจังอย่าแตะนะ   ดาวหวงเพื่อน"ดาวพูดกับพี่ชายแบบยิ้มๆแล้วเดินจากไปยังห้องเรียน  ปล่อยให้พี่ชายยืนรอเธอที่รถเพื่อจะพาเธอไปช้อบปิ้ง

"หวาน  พี่ฉันหล่อไหม  รู้ไหมสาวๆติดตรึมเลยล่ะ"ดาวพูดขึ้น

"ไม่รู้ซิ   ฉันรู้เพียงว่า  พี่ชายแกน่ะกวนมากๆ"ฉันตอบกลับไปโดยสายตายังมองอยู่ที่อาจารย์  แต่หารู้ไม่เพื่อนสนิทของฉันได้นั่งหัวเราะกับสิ่งที่ฉันพูดถึงพี่ชายของเธออยู่

"เลิกเรียนแล้วไปช้อบปิ้งกันตามสัญญานะ"ไม่พูดเปล่า  ยายดาวก็ลากฉันไปจากห้อง   เมื่อมาถึงที่รถทำให้ฉันรู้ว่าเราไม่ได้ไปกันเพียงแค่สองคน

ภายในรถคนที่อึดอัดที่สุดจะเป็นใครไปได้นอกจากฉัน  เพราะคนขับรถมองฉันจากกระจะหลังบ่อยๆ  เมื่อสายตาเราจ้องกัน  นายนั่นก็จะยักคิ้วให้ฉันจนฉันจะบ้าตายกับท่าทางกวนๆของหมอนั่น

หลังจากยายดาวซื้อของเป็นครึ่งค่อนวัน

"พี่ดิวไปส่งหวานหน่อยซิค่ะ   ดาวอยากทำผมต่อ  เดี๋ยวดาวให้คนที่บ้านมารับเองค่ะ"

"หวานให้พี่ดิวไปส่งนะ  เพราะกว่าจะนั่งรถเมย์ไป  เธอได้ไปสายเป็น ชม แน่เลย"

เห่อฉันล่ะอยากตาย  ต้องไปกับหมอนี่สองต่อสองเหรอ   แต่เอาก็เอาถ้าไม่ไปกับหมอนี่  ได้ไปทำงานสายแน่เลยเรา

ระหว่างที่เราเดินมาที่ลานจอดรถ   ฉันไม่พูดอะไรกับเขาสักคำเอาแต่รีบเดินนำหน้าเขาตลอดเวลา   พอมาถึงที่รถก็ต้องหยุดเพื่อรอให้เขาเปิดประตูรถ    แต่รู้สึกเหมือนตาบ้านี่ไม่ได้เดินไปฝั่งคนขับ   นายนั่นยืนอยู่หลังฉัน

"ผมหอมดีนี่.....ไม่รู้อย่างอื่นจะหอมด้วยไหม"

ฉันรีบหมุนตัวแล้วถอยจากคนบ้าคนนี้แล้วเหวใส่เขา

"นายทำบ้าอะไร   ฉันไม่อยากจะมีเรื่องกับนายนะ       ฉันเกรงใจยายดาวหรอกนะ"

"แล้วถ้าไม่เกรงใจดาว  น้องน้ำหวานจะทำอะไรพี่ไม่ทราบครับ"

"นาย......ไปส่งฉันได้แล้ว"ฉันไม่รู้ว่าฉันจะทำอะไรเขาได้บ้าง  แต่ตอนนี้มันคิดไม่ออก

"ฮึฮึ    ได้ครับ"

หลังจากที่เราอยู่บนรถด้วยกัน  นายนั่นมองหน้าฉันทุกครั้งที่เขามีโอกาสมอง   จะทำให้ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว    ไม่รู้เค้าจะมาไม้ไหนกันแน่   ฉันก็ไม่เคยไปทำอะไรให้เค้าสักหน่อย   ทำไมต้องมาแกล้งกันด้วยนะ

เมื่อถึงหน้าร้านฉันก็รีบลงไป     โดยหันไปขอบคุณเค้าเพื่อไม่ให้เสียมารยาท   แต่ไม่รู้เลยว่าลืมกระเป๋าไว้บนรถของตาบ้านั่น


"ขอโทดที่มาสายค่ะลุงยิ้ม   พี่ไอซ์"
"ไม่เป็นไรหรอกหนูหวาน  "

ลุงยิ้มและพี่ไอซ์ยิ้มให้ฉัน   สองคนนี้ใจดีกับฉันเสมอ  ทำให้ฉันนึกถึงครอบครัวของฉันทุกครั้งเลย   วันนี้ก็เป็นอีกวันที่คนแน่นถนัดตา  พวกเราสามคนก็วุ่นก็ใหญ่   ส่วนฉันก็ต้องเอาขนมไปส่งโดยขับเวสบ้าคันสีฟ้าที่ร้านไป   โดยมีขนมใส่กล่องอยู่ที่ท้ายรถ

ทันทีที่ฉันจะขับรถออกไปก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งคุ้นๆจังแหะ     ตาบ้านั่นนี่น่า!!!!

เค้ายืนชูกระเป๋าฉัน    ทำให้ฉันต้องขับรถออกไปหาเขา

"ขอโทดค่ะ   งั้นขอกระเป๋าของฉันคืน"

"จะไปไหนเหรอ   ไปด้วยคนซิ   พี่อยากนั่งคันนี้"ตาบ้านี่ตอบไม่ตรงคำพูดของฉันเลย

"ไม่ได้หรอกค่ะ  จะไปส่งขนม   ขอกระเป๋าคืนค่ะ"

"ไม่ให้จนกว่าน้องน้ำหวานจะให้ไปพี่ด้วย"

เฮ่อทำไงได้ล่ะ   ถ้าไม่มีกระเป๋ษตังแล้วฉันจะกลับบ้านยังไงเนี่ย   เอาก็เอาวะ   แต่แทนที่ผู้ชายจะเป็นฝ่ายขับกลายเป็นฉันเป็นคนขับซะนี่   ดีนะที่มีหมวกกันน็อคสองใบ  ไม่อย่างนั้นโดนตำรวจจับแน่

"พี่ไม่เคยนั่งรถแบบนี้เลยนะเนี่ย   ถ้าพี่ตกไปจะทำไง  ยิ่งหล่อๆอยู่ด้วย"แล้วตาบ้านี่ก็ไม่พูดเปล่า   เอามือมากอดเอวของฉันไว้    

"นี่นายทำอะไรน่ะ   เอาออกไปนะ  ฉันขับไม่ถนัด"

"ก็คนมันกลัวตกนี่น่า    อย่าใจดำไปหน่อยเลย"

"แล้วใครใช้ให้นายมาเล่า    ยุ่งจริง"แต่ฉันก็ต้องยอมให้นายนี่กอดโดยดี   เพราถ้าตาบ้านี่หล่นลงไปฉันจะหาที่ไหนมาใช้ให้  หล่อๆแบบนี้ด้วย  คงยาก

มาถึงที่ร้านที่ฉันจะไปส่งขนม   นายนั่นเข้ามาช่วยถือฉัน  แล้วเราสองคนก็เข้าไปในร้านพร้อมกัน

"น้ำหวานมาส่งขนมเหรอจ๊ะ   แต่เอ๋  วันนี้มากับใครน่ะ  น่ารักเชียว"พี่บัวเจ้าของร้านที่ฉันไปส่งทักทายฉัน  

"แต่เอ๋   รู้สึกว่าเป็นหนุ่มไฮโซที่เพิ่งกลับจากนอกนี่น่า ..... แฟนเหรอจ๊ะ"

"ครับ"ตาบ้านั่นตอบได้หน้าตาเฉยมาก

"ไม่ใช่หรอกค่ะ   พี่บัว   พี่ชายเพื่อนน้ำหวานเองค่ะ"ฉันกลับไปทำตาดุใส่นายนั่น   ก็ไม่ให้ดุได้ไงดันตอบออกไปแบบนั้น

"อิอิ   หล่อซะด้วยนะหวาน   ถ้าไม่มีแฟนพี่ขอสมัครนะจ๊ะ"

"คงไม่ได้หรอกครับเพราะผมมีแล้วครับ  ยืนอยู่นี่ไงครับ"ฉันจัดการลากตาบ้านี่ออกมาจากร้านก่อนที่นายนั่นจะพูดให้พี่บัวเข้าใจผิดไปมากกว่านี้

"นายจะไม่กวนฉันสักครั้งไม่ได้หรือไง"

"พี่คงทำแบบนั้นไม่ได้หรอก   แต่พี่ไม่บอกเหตุผล"

"อยากเดินกลับรึไงห้า"

"ใจดำ  ทีพี่ยังไปส่งน้ำหวานเลย  "แล้วนายนั่นก็ทำท่างอนๆ  ฉันล่ะอยากจะบ้าตาย

"อ่ะหมวก   รีบขึ้นมาซิ   ไม่งั้นอด"แล้วนายนั่นก็รีบขึ้นมาจริงๆด้วย   เห่อ บางครั้งนายก็ทำตัวเหมือนเด็กเลยนะ   คุณพี่ดิว