คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
คำนำ
“อร๊าย~ นั่นมันอินเนอร์ไม่ใช่หรอ แกๆดูสิๆ”
“-////- หล่อเนอะแก”
“เขามาทำอะไรที่นี่กันนะ><”
“หรือว่า.....เขาอาจจะมาเข้าเรียนที่นี่ก็ได้นะแก”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
“หืม....อะไรกันเนี่ย”เสียงของเพื่อนในห้องฉันเสียงดังขึ้นเลยทำให้ฉันตื่นขึ้นมาอย่างหัวเสีย มีอะไรกัน คือะไร ใคร ทำไมอย่างไร= =? ทำไมเพื่อนผู้หญิงในห้องของฉันเกาะที่ขอบหน้าต่างอย่างกับตุ๊กแกอย่างนั้นละ มีเรื่องอะไรกัน ฉันีคิดอยู่ในใจก่อนที่จะลุกขึ้นไปดูอย่างงังเงีย
“ข้าวฟาง มีอะไรอย่างนั้นหรอ”ด้วยความสงสัยฉันเลยไปถามข้าวฟางเพื่อนในห้องของฉันที่รู้ดีไปหมดว่าใครเป็นอะไรอย่างไง เรียกว่าแหล่งข่าวประจำห้องเราไปเลยก็ได้
“ก็ อินเนอร์นะสิ เป็นเมมเบอร์ของวงที่กำลังดังตอนนี้เลยนะวงDiamond headไง เมื่อกี้พวกเราเห็นเขามาโรงเรียนด้วยแหละ ตอนนี้เขาเข้าไปในห้อง ผอ.แล้ว เห็นบอกว่าจะมาเรียนที่โรงเรียนเรานะแต่ก็ไม่แน่ใจนะ อร๊าย~ ฉันนะ ฝันมานาน แล้วที่จะเรียนกับศิลปิน โรงเรียนเรานะถึงเป็นโรงเรียนสอนศิลปะการแสดงแต่ก็ไม่ค่อยมีนักร้องท่อายุเท่าๆเราหรอก ส่วนมากก็จบไปแล้วทั้งนั้น!@#%&(_*&&%#%^E%@^*)__(*%#@%()(....”
“เอ่อ...ฉันขอตัวก่อนนะ บายๆ”ฉันรีบเดินออกมาก่อนที่ข้าวฟางจะสารบรรยายไปมากว่านี้ เฮ้อ ชีวิตนี้...ขออะไรที่มันสงบหน่อยไม่ได้หรือไง กะอีกแค่นี้ทำเป็นเจอโดราเอมอน(เกี่ยว?)อย่างนั้นแหละ
“จะไปไหนนะ โมเสก เธอจะไปไหนนะ”ฉันชะงักเท้าที่อีกไม่กี่เซนก็จะพ้นประตูแล้ว แต่ทีคนมาขัดจังหวะซะก่อน และไม่ใช่ใครเลย มันคือเสียงหวานๆใสๆจากเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน เบล...
“จะไปห้องสมุดนะ”ฉันบอกเบลด้วยน้ำเสียงเนื่อยๆ
“จริง>< เบลไปด้วยนะโมเสก นะๆๆๆๆ”เบลบอกด้วยน้ำเสียงสดใสถ้าใครมาเป็นฉันตอนี้ก็คงเดินเข้าไปหยิกแก้มของเบลแล้วแน่ ฉันก็ทำอย่างนั้นเหมือนกันแต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่ๆ
“ก็ตามใจ.....”พอพูดจบฉันก็หันหลังเดินออกมาโดยมีเบลออกมาติดๆ ฉันรู้ตอนนี้เบลคงทำหน้าง่อยๆที่ฉันพูดด้วยหน้าตาไม่สบอารมณ์ แต่ก็นะมันไม่สบอารมณ์จริงๆ คนมันอารมณ์เสียนี่ เฮ้ออออ -_-
“นี่ๆโมเสก เธอรู้เรื่องอินเนอร์หรือเปล่า”เบลพูดขึ้นมาหลังจากเงียบไปนานตอนนี้เรามาอยู่ที่ห้องสมุดสักพักแล้วล่ะ มันเงียบดีจริงๆ UU
“อืม....อินเนอร์หรอ ก็เห็นข้าวฟางบอกมานะ ว่ากำลังดังตอนนี้เลย”ฉันพูดขึ้นหลังจากที่อารมณ์ดีขึ้นมามากแล้ว ความเงียบนี้แหละที่ช่วยได้
“ใช่แล้วล่ะ โมเสกฉันอ่ะนะแฟนคลับตัวยงเลยล่ะวงนี้นะ พวกเขานะน่ารักมากกกกก >/////<”
“จริงหรอ ไหนๆ><”ฉันรีบลุกขึ้นไปทันทีโดยที่ไม่รู่ว่าที่โต๊ะข้างๆของฉันและเบลมีคนว่างแก้วน้ำไว้อยู่
‘เพล้ง’
เสียงแก้วน้ำตกลงมาจากโต๊ะโดยที่ฉันรีบจะลุกขึ้นไปดูนิตยาสารของเบลดันไปชนกับโต๊ะข้างทำให้นักเรียนในห้องสมุดและอาจารย์ที่อยู่ในนี้หันมามองจุดเราเป็นจุดเดียว โมเสกเธอช่างซุ่มซามจริงๆ
“ขอโทษนะคะๆ ขอโทษจริงฉันมะ..ดะ..”ฉันหันหลังขอโทษโต๊ะข้างๆอย่างรู้สึกผิดก่อนที่จะโค้งและพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นแต่ฉันก็ต้องชะงักเพราะว่า เขา.............ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผู้ชายที่ดูสะอาดสะอ้าน มีผมสีบรอนซ์ทองสไลด์ถึงต้นคอ ใบหน้าของเขาได้รูปราวกับปติมากรรมชั้นเลิศ ดวงตาสีคาราเมลแต่ดูหม่นหมองลึกลับ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อย บุคลิกท่าทางดูดี ผิวขาวราวหิมะ
“โมเสก....เธอ”
“ฟรานซ์ นะ..นายมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไง”ฉันพูดเสียงสั่น ตอนนี้มือไม้ของฉันสั่นไปหมดแล้ว เพราะตอนนี้ฉันได้เจอคนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุด ฟรานซ์
“ฉัน.......มาสมัครเรียนนะ”เขาพูดพลางหลบสายฉัน ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้วในหัวของฉันขาวโพลงไปหมดแต่มีสิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นมาคือความทรงจำที่เขาไม่ทำให้ฉันไม่มีทางลืมได้เลย...........
ความคิดเห็น