++รักวุ่นๆของคุณหนูไฮโซ++

ลำดับตอนที่ #1 : Accident make love

Accident   make   love

              วันหนึ่งในขณะที่ผมกำลังเดินกลับบ้านหลังจากที่ออกไปกินข้าวกับเพื่อนเสร็จซึ่งในขณะนั้นเป็นเวลากลางคืนและบ้านผมก็อยู่ในซอยเปลี่ยวด้วย

"ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย" เฮ้ยแล้วมันจะมาร้องอะไรกันตอนนี้เนี้ย คนยิ่งกลัวๆอยู่

"เอาวะเดินไปดูหน่อยละกันเผื่อมีคนเป็นอะไรจะได้ช่วย" แล้วผมก็เดินไปหลังต้นไม้พุ่งเสียงนั้น

"โอ้ว! แม่เจ้าช่วยด้วยมีผู้หญิงถูกทำร้ายร่างกาย" แล้วเราจะทำไงดีเนี่ย ไม่ได้เอามือถือมาซะด้วย  ขอยืมมือถือเค้าก่อนละกัน

"Hello Hello พี่อาร์ตหรอครับ ?พี่ครับตอนนี้พี่นอนรึยังครับ"

"เออยังมีอะไรหรอเสียงยังกับไปเจอใครไล่ขวิดเข้าแหนะ"

"อ๋อ!ไม่มี อะไรหรอกครับแค่ผู้หญิงโดนแทง"

"เอ่อ!ใช่ไม่มีอะไรจริงด้วย เฮ้ยเดี๋ยวก่อนเมื่อตะกี้แกบอกฉันว่ายังไงนะอาร์ม มีผู้หญิงโดนแทงงั้นรึ"

"ก็ใช่สิครับพี่ ผมเจอผู้หญิงโดนแทงได้รับบาดเจ็บอยู่ตรงพงหญ้ากลางซอยนี่เองครับ"

"แล้วเค้าเป็นยังไงบ้าง ยังไม่ตายใช่ มั้ย"

"ยังหรอกครับ ว่าแต่พี่รีบมาที่นี่ได้ มั้ยครับ"

"คือว่าเออตอนนี้ฉันยังทำรายงานที่อาจารย์ให้มายังไม่เสร็จเลย เดี๋ยวให้พี่แอร์ไปแทนละกันนะ"

"ครับแล้วผมจะรอ บอกพี่แอร์ให้มาเร็วๆหละ ผมกลัว"

"จะบ้าเรอะเป็นผู้ชายอกสามศอกแล้วนะ"

"นั้นแหละพี่เร็วๆเข้าเถอะ"

        ที่บ้านผมครับ

"พี่แอร์ พี่แอร์เมื่อกี้อาร์ตโทรมาบอกว่า เจอคนโดนทำร้ายร่างกายอยู่ข้างพงหญ้ากลางซอยครับ"

"แล้วไง"

"ก็ไออาร์มบอกให้อาร์ตไปหา หนะแต่อาร์ตไม่ว่างเลยให้พี่ไปแทนครับ"

"แล้วคิดว่าชั้นว่างนักรึไงอาร์ต"

"โธ่!พี่อย่างน้อยพี่ก็ว่างกว่าผมนี่ ไปหาอาร์ตมันหน่อยละกัน เดี๋ยวผมทำงานเสร็จแล้วจะรีบตามไปนะครับพี่สาวสุดสวย"

"อืมก็ได้เห็นแก่แกนะ เนี่ย" บ้ายอนี่หว่ารู้เงี้ยชมไปนานแล้ว

"บ่นอะไรยะ ชั้นได้ยินนะเดี๋ยวไม่ไปให้ซะเลย"

"ครับพี่สุดสวยรีบไปเถอะอาร์ตมันกลัว หนะพี่"

"เออแล้วอยู่นี่โทรแจ้งลุงตำรวจที่ป้อมหน้าปากซอยด้วย เห็นเค้าบอกว่าวันนี้เค้ามีเวรดึก หนะ"

"ครับพี่"

พี่แอร์นะพี่แอร์ทำไมมาช้าอย่างนี้นี่ รู้อยู่ ว่าคนมันกลัว

"บ่นอะไรฮะอาร์ม"

"ทำไมพี่มาช้าอย่างนี้ ผมรอตั้งนาน พี่รู้มั้ยว่าผมกลัวขนาดไหนฮะ"

อาร์มพี่ขอโทษ พี่มัวแต่เถียงกับอาร์ตอยู่อะ อย่าร้องไห้นะ" ตอนนี้ไม่รู้ว่าทำไมน้ำตาผมมันถึงไหลออกมาจากไหน รึว่าผมกลัวมากจนน้ำตาไหล แต่ผมว่าไม่นะ ผมคงคิดมากว่าผู้หญิงคนนี้จะตายรึเปล่าแหละ

"อาร์มหยุดร้องได้แล้ว พี่มาแล้ว ไหนดูหน้าหน่อยซิ โธ่!ไม่เอาน่าหมดหล่อเลยดูซิน้องพี่"

"พี่แอร์อะ ไม่ต้องมาทำเป็นตลกเลย ผมยังไม่ได้ชำระโทษที่พี่มาช้านะ"

"เอ้าก็ขอโทษแล้วไงหละ"

"ยังไม่พอครับ"

"แล้วจะให้พี่ทำยังไงหละ อาร์มถึงจะหายโกรธพี่"

"เลี้ยงไอติมATEผมนะ"

"อืมก็ได้ ได้ทีตะกละจริงนะแก"

"แน่นอน อืมว่าแต่พี่โทรบอกลุงรวจยัง"

"ใคร อะ 'ลุงรวจ' "

"เอ้า ก็ลุงตำรวจที่เรารู้จักอยู่ป้อมหน้าปากซอยไง"

"อ๋อ พี่ให้อาร์ตโทรบอกแล้วแหละ อีกซักพักก็คงจะมาจ๊ะ"

"อาร์มว่าแต่คุณคนนี้เป็นไงบ้าง"

"ก็อย่างที่เห็นนี้แหละพี่แอร์น่าสงสารเค้าเนาะ ไม่รู้ว่าจะมีญาติที่ไหนรึเปล่า"

"มีแน่นอน"

"ว่าแต่พี่รู้ได้ไงอะ"

"อาร์มพี่ไม่ได้ตอบนะ"

"แล้วใครตอบ" ผมกับพี่แอร์พูดขึ้นมาพร้อมกันแล้วค่อยหันหลังกลับไปมองว่าเสียงใคร

กรี๊ด!พี่แอร์ปล่อยเสียง18หลอดของพี่เค้าออกมาจนได้ท้งที่ไม่ได้ปล่อยมาเป็นเดือนๆแล้วหลังจากที่ผมย้ายไปอยู่โรงเรียนประจำแถวจังหวัดชลบุรี แล้วเหตูที่ผมต้องย้ายไปเรียนที่นั้นเพราะว่าก่อนหน้านี้ผมเรียนอยู่ในกรุงเทพแหละครับแต่เพราะว่าพี่อาร์ตไปมีเรื่องกับนักเลงแถวบ้านแล้วมันก็ตามราวีไม่เลิกครับ

"กรี๊ดอะไรกันหนูแอร์ลุงเอง"

"เอ้าลุงเองหรอ ทำไมมาไม่ให้ซุ้มให้เสียงอย่างนี้หละลุง ถ้าพวกเราเป็นอะไรไปแล้วลุงจะรับเลี้ยงไหวมั้ยครับ"

"นี่อาร์มปากกวนบาทาแต่หัวค่ำเลยนะแก ลุงว่าดูคุณผู้หญิงดีกว่านะ"

"เมื่อกี้ลุงพูดว่าอะไรนะ 'คุณผู้หญิงหรอ'ใครกันค่ะคุณผู้หญิง "
อารัยกานคุณหญิงหรอ   .........................
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-