Alternate world! รักข้ามมิติให้เรามาพบกัน!

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1

บทที่ 1

พรึบ!!!!!

ตุบ!!!

"โอ้ย!!!!! เจ็บโว้ยยยยย!!!!"

กึกๆๆๆ(เสียงสะกิด)

"เห้ยอะไรเล่าคนกำลังเจ็บอยู่!!!"

กึกๆๆๆ

"เห้ยก็บอกว่า......" ฉันหันไปหาคนที่สะกิดเพราะว่ารำคาญแต่พอหันไปก็ต้องใจเพราะว่าตัวอะไรดำไม่รู้มานั่งตรงหน้าฉัน"อ๊ากกกกกกก!!!!!  ตัวไนฟะเนี่ย!!!!"

"อูบูๆๆๆๆ" ภาษาไรอ่ะพี่ ถ้าฟังภาษาไม่ออกก็ต้อง....วุ้นแปลภาษาของโดเรมอนนนนนนน!!!!

กึกๆๆๆๆ

"หือ? ( ' ')" ฉันมองหน้าที่สะกิดฉันอีกครั้ง

"อูบูๆๆๆๆ!!!!" คนตัวดำที่เป็นผู้หญิงด้วยความตกใจพร้อมกับผลักฉันให้หลบไปในพุ่มไม้ เอ๋!? เกิดอะไรขึ้นเนี่ย.....

"พวกเจ้า!!!  เมื่อกี้ข้าได้ยินเสียงคนร้องมาแถวนี้ ข้าจะถามว่าพวกเจ้าเจอใครรึ"  หือ เสียงใครน่ะ....

"อูบูๆๆๆๆๆ" หญิงสาวตัวดำพูดพร้อมกับโบกมือไปมาอย่างปฎิเสธว่าไม่ได้เจอใคร

"แต่ข้าได้ยินเสียงมาจากตรงนี้เจ้าจะไม่เห็นได้ไง!!!" เสียงผู้ชายคนนั้นเริ่มเสียงดังเพราะว่าโมโห

"อูบูๆๆๆๆ" พูดอะไรก็ให้ฉันเข้าใจหน่อยเด้!!!! 

"แน่ใจนะว่าไม่เจอจริง" สงสัยสองคนนั้นคงบอกว่าไม่เจอ

"อูบูๆๆๆๆๆ" คงตอบว่าจริงมั่ง

"ดี!!  ถ้าโกหกฉันคงต้องไปบอกเจ้าชายเซยู แล้วไม่รู้นะว่าเจ้าชายจะทำยังไงกับพวกเจ้า" ผู้ชายคนนั้นหันหลังหยักไหล่ก่อนจะเดินจากไป  อ่อ....ทุกคนอย่าสงสัยว่าทำไมฉันถึงรู้เพราะว่าฉันแอบดูอยู่อ่ะนะ เห็นมีรูวางๆๆเลยดูหน่อยอ่ะว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร

"อูบูๆๆๆๆ"  พวกสองคนนั้นน่าจะเรียกให้ฉันออกไปละมั่ง

"ค่าๆๆๆ" ฉันพูดพร้อมเดินออกไปจากพุ้มไม้ แล้วก็เห็นสองคนนั้นนั่งลงพร้อมกับอะไนรสักอย่าง

"อูบูๆๆๆ" คนสองคนนั้นยื่นให้ฉันพร้อมกับส่งยิ้มให้

"ให้ฉัน???"

"อูบูๆๆๆ" พยักหน้า

"ขอบคุณค่าา!!"

"อูบูๆๆๆ"

"ทำไมพวกคุณถึงฟังภาษาฉันรู้เรื่องอ่ะค่ะ"

"อูบูๆๆๆๆๆ"

"เอ๋???  แปลว่าอะไรอ่ะค่ะ"

"อูบูๆๆๆๆ"

"อ่อๆๆไม่เป็นไรค่ะๆๆ ไม่ถามดีกว่าค่ะ ถามไปก็ฟังไม่รู้เรื่อง" เห้อภาษาไรฟะเนี่ยแล้วทำไมผู้ชายคนนั้นถึงฟังภาษาคนสองคนนี่ได้เนอะ...."แต่ว่า...จะให้ฉันพักที่ไหนหรอค่ะ"

"อูบูๆๆๆ  ผู้ชายคนหนึ่งพูดพร้อมกับชี้ไปที่โพร่งต้นไม้ใหญ่อันหนึ่ง"

"พักที่นั้น???" ฉันชี้ไม่ที่โพร่งต้นไม่ใหญ่นั้น

"อูบูๆๆๆๆ" พูดพร้อมพยักหน้า

"โอเคได้ค่ะๆๆ แล้ว.....ของในมือของฉันคืออะไรหรอค่ะ"

"อูบูๆๆ" พูดพร้อมทำท่าเอามือทั้งสองข้างประกบกันแล้วก็ทาบไว้ที่หูและก็เอียงคอนิดๆๆ

"อ่อ เอาไว้นอนใช่ไหมค่ะ"

"อูบูๆๆๆ!!!!" พูดพร้องพยักหน้าและปรบมือ

แปะๆๆๆ!!!!!1

"อูบูููๆๆๆๆ" เขาพร้อมชี้ไปที่ดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดิน "อูบูๆๆๆ" พวกเขาคงหมมายถึงให้ฉันไปนอน

"ให้ไปนอนได้แล้วใช่ไหมค่ะ"

"อูบูๆๆ" พูดพร้องพยัก หงึกๆๆๆ

"ไปนอนก่อนะค่ะ ฝันดีนะค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับโบกมือบ๊าบบาย ลาตีสวัส

"อูบูๆๆๆ" พวกเขาพูดพรางโบกมือบ็ายบาย ลาตีสวัสฉันเช่นกัน

"ค่าาา" ฉันพูดเสร็จฉันก็เดินไปในโพร่งต้นไม่ใหญ่  ว้าวใหญ่เหมือนกันแหะ.....

"ฉันจะกลับบ้านยังไงดีเนี่ย พ่อแม่หนูคิดถึงพ่อแม่จังเลย....."

เช้าของวันต่อมา.....

"ห้าวววววว!!!! หืม... เหม็นอะไรน่ะ" ฉันพุดพรางลุกขึ้นยืนแล้วก็เดินออกไปพอเดินออกไปก็เห็นชายหญิงสองคู่กำลังก้มหน้ากินอะไรอยู่ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆๆอย่างเบาเท้ามากที่สุดพอเดินถึงจุดหมายก็ชะโงกหน้าดู"เห้ยๆๆๆๆๆๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!" สิ่งที่ฉันเห็นคื่อหญิงชายที่ฉันเห็นเมื่อวานกำลังโดนหญิงสามวัยรุ่นกำลังกินพวกเขาสองคนอยู่ พวกหญิงชายวัยรุ่นเงยหน้าขึ้นมาพอดี " กริ๊ดดดดดดดด!!!!! " ฉันส่งเสียงร้องดังลั่นป่าทำให้นกที่อยู่บริเวณนั้นบินหนีไป

"อูบะๆๆๆ" เอ๋?  การพูดของคนนี้ทำไมไม่เหมือนของคนที่ช่วยฉันเมื่อวาน รึว่า.......ตายยยยยย 'อูบะ' คือคนเผ่ากินคนส่วน 'อูบู' คือคนเผ่าไม่กินคนชอบช่วยคนที่เดือดร้อนชั่วป๊าป!!!!!  ตายแน่ๆๆๆ   อย่างงี้ต้องอย่างเดียวเท่านั้น คือ.........หนี!!!!!!! "อูบะๆๆๆ" ยังๆๆ ยังไม่เลิกตามมาอีก 

"ฉันไม่อร่อยหรอกน่าาาาา!!!!! YoY"  ฉันตะโกนไปดังๆๆพร้อมกับวิ่งหนี  ตายแน่ๆๆๆ วันนี้ฉันต้องตายแน่  แม่จ้าพ่อจ้า หนูอาจจะไม่ได้เจอพ่ออีกแล้วน่าาาาาาา--!!!!!!!!  

"อ๊ากกกกกก!!!!" 

"หือ เสียงอะไรน่ะ??" ฉันหยุดวิ่งพร้อมกับหันหน้าไปมองคนี่วิ่งตามฉัน แต่พอฉันหันไปฉันพบกับ........พวกกินคนทั้งสี่คนตาย!!!!!! เห้ย!! ตายได้ไงเนี่ย??!!

"ตายไปซะก็ดี อยู่ไปก็กินคนของข้าหมด.....หือออออ" ผู้ชายคนหนึ่งน่าจะอายุประมาณราวๆๆฉันพูดขึ้นมามาท่ามการความเงียบพอพูดเสร็จยังหวังดีหันมาทางฉันอีก "เจ้าเป็นใครน่ะ??"

"อึก!เอ่อ....ฉันเป็นคน!"

"ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนแต่ข้าหมายถึงว่าเจ้าชื่ออะไร"

"อ่อ! ฉันชื่อ เลิฟยู"

"เลิฟยู ชื่อเจ้านี่แปลกดีนะ" หน๊อย! บังอาจว่าชื่อแสนเพราะของฉัน

"แล้วนายชื่ออะไรละ" 

"ข้าชื่อ เซยู" 

"ชื่อไม่ห่วยแตกกว่าฉันเรอะ" ฉันพูดเสียงเบาๆ

"เจ้าว่าอะไรนะ"

"เปล่านิ ฉันไม่ได้ว่าอะไร"

"แน่ใจนะ"

"แน่สิ"

"อ่าๆ ข้าพยายามจะเชื่อแล้วเจ้ามาจากไหนละ"

"ฉันมาจาก....ระวังข้างหลัง" ตะโกนเสียงดังดังทำให้้เซยูตกใจจนหันไปด้านหลังพบว่าพวกสี่คนที่กินคนกำลังจะตะคุบหลังเซยูแต่ฉันเตื่อนไว่้ก่อนทำให้เขาระวังด้วยมันด้วยการยิงปืนใสมันอีกหลายนัดเพราะมี่สี่คน

ปังๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!

"เห้อ ขอบใจเจ้ามากนะที่เตือนข้านะถ้าเจ้าไม่เตือนข้า...ข้าคงตาย"

"ไม่เป็นไรฉันเต็มใจ"

"แล้วตกลงเจ้ามาจากไหนละ"

"ไม่รู้"

"เอ้าแล้วเจ้ามาที่ได้ยังไง"

"มากับโดเรมอน -..-"

"อะไรคือโดเรมอน"

"นี่นายไม่รู้หรอ! เฉยมากอ่ะ!"

"เอ้าก็ข้าไม้รู้จริงๆนิ" 55555  หมอนี่น่าา...

"เจ้าจะไปเมืองกับข้ารึเปล่า"

"ไปสิ! อยู่ในนี่น่ากลัวเพื่อมันมากินฉันฉันก็ตายกันพอดี"

"ตามข้ามา"พูดเสร็จเขาก็เดินนำหน้าฉันไปเลยฉันก็เดินตามเขาไป...