แผนการมั่วเลยเอี่ยวใจคำว่าเพื่อน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

“ตื่นได้แล้ว เอาตื่นๆ”

เป็นประโยค ทีฉันฟังมาตลอดเป็นระยะเวลาสามปีเต็ม TT^TT โรงเรียนกับหออยู่ห่างกันไม่ถึง หนึ่งกิโล แต่เจ้ากรรมครูหอ ดันให้อิฉันตื่น ตีสี่ห้าสิบ ตื่นเพื่อ...??  หลังจากที่ฉันได้ยินประโยคที่ฟังมาตลอดสามปี ฉันก็ลุกขึ้น เก็บที่นอน และเดินมาห้องแต่งตัวทันที

และหน้าที่ที่เราจะปฎิบัติต่อไปก็คือ...................(เดามาๆ  ??? ท่าตอบว่า อาบน้ำละก็ผิดตั้งแต่ยังไม่คิดเลยและ ฮ่าๆๆ )

“เฮ้ย ปิดไฟ เปิดพัดลม เลิกทำกับข้าว”

นี่ก็เป็นประโยคทีคุ้นหูมาก พอๆกับไอประโยคสามปี 55+ ตั้งชื่อให้ซะเลย  และแล้วร่างกายของพวกเราทั้ง 11คนก็ นอนลงตรงพื้นหน้าตู้เสื้อผ้า (ครูให้อาบน้ำพวกเรานอนต่อ เออเจริญ)  

หลังจากที่พวกเรากำลังหลับกันยังเมามัน มารุจักกะ ตัวฉันดีกว่าน่ะ ฮ่าๆๆ

ฉันอะหรอ ไม่ใช่ใครที่ไหน  ฉันก็คือผู้ที่จะถ่ายถอดเรื่องราวทั้งหมดให้พวกเธอฟังโดยการถ่ายทอดเรื่องราวโดยผ่านตัวละครหลายๆตัว นี่และ เรามาพูดเรื่องโรงเรียนกันบ้าง

โรงเรียนของฉัน ก็ไม่ใช่โรงเรียนที่ดีเลิศอะไรนักหรอก ก็แค่เป็นโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ กรุงเทพ และด้วยการที่ปัญหาจราจรติดขัดอย่างมากมาย ทำให้ฉันต้องมาอยู่ โรงเรียนประจำ เฮ้ออ เซงง 

“นี่แก หยุดพวกมากซะทีได้ไหม ???”  พ็อยท์ พูดขึ้น  ด่าคนเขียนอย่างดัง

“เออ จะบ่นอะไรหนักหนาฉันยืนรอแกเป็นชาติและนะ”พลอย บุคคลที่อยู่ตรงข้ามตู้พ้อยพูดขึ้น

เคนังพ็อยท์ แกอุสาดว่าฉัน งั้นแกเป็นตัวแรกเลยละกันที่ฉันจะถ่ายถอดความรู้สึก

“ค้าจ้างและ”เฮ้ยทำไม มัน งง ขนาดเนี้ยว่ะ

“ท่านิยาย ฉันได้ตีเล่น ฉันถึงจะเลี้ยงข่าวพวกแก 55+”

“สันยา ต้องเป็น สันยานะ”

“อืมม”

“มา มะเกี่ยวก้อยๆ”

“ฉันไม่เล่นกะแกหลอกไอคนเขียนปัญญาอ่อน”





                                                                                                  point