คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กำลังใจจากการเชียร
กำลังใจจากการเชียร………
“ขณะนี้ได้เวลาที่นักเรียนทุกคนจะต้องไปประจำอยู่ห้องเรียนของตนเองแล้วนะค่ะ เพื่อแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนนักเรียนด้วยกันค่ะ..........ขอบคุณค่ะ”
“ไปกันเถอะเขาเรียกเข้าห้องแล้ว”
แตงโมชักชวนเพื่อนสาวที่สนทนากันอยู่ หล่อนยิ้มและพลางจูงมือ ชมพูกับพลอย ไปที่ห้องเรียน
เมื่อมาถึงห้องเรียน ภายในห้องเต็มไปด้วยเพื่อนใหม่จากสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนคนเดิม หรือไม่ก็นักเรียนใหม่อย่างพลอย สามสาวเลือกสถานที่นั่ง คือหน้าสุดเพื่อจะได้ยินที่ครูสอนได้ชัดเจน นี่อาจเป็นกลวิธีอย่างหนึ่งของนักเรียนที่เรียนเก่งรองใครอย่างแตงโม
“เอาล่ะ นักเรียนทุกคน มากันครบแล้วนะ ครูจะแนะนำตัวครูเองก่อน ครูชื่อวันนิภา ครูเป็นครูที่ปรึกษาของพวกเธอนะ ถ้าใครมีปัญหาอะไรเดือดร้อนก็มาปรึกษากับครูได้ ถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรง ครูยินดีช่วยพวกเราทุกคนนะ.....ครูยังไม้รู้จักพวกเธอทุกคนเลยครูว่าเรามาแนะนำตั้งแต่โต๊ะซ้ายสุดนั้นดีกว่านะ เริ่มเลย”
เมื่อแนะนำไปจนครบ 40 คนแล้ว ทางผู้อำนวยการก็ขอเชิญคณะครูร่วมประชุมกัน ครูวันนิภาจึงให้นักเรียนทำความรู้จักกันเองไปก่อนแล้วครูจะตามมาทีหลัง
ภายในห้องเรียนก็ยังเงียบไม่มีเสียงใครที่จะแนะนำกันเลย ทำให้แตงโมทนไม่ไหวออกมาคุยกับทุกคน
“นี่ ทุกคน จะเงียบเชียบแบบนี้กันเลยหรือไง อย่างน้อยทักทายกันบ้างก็ดีนะ”
“เธอก็แนะนำก่อนซิเราก็อยากรู้จักเธอน่ะคับ”
มีเสียงแลดลอดออกมาจากฝั่งหนุ่มๆที่นั่งรวมกัน และก็มีเสียงเชียรอะไรบางอย่าง
“ห๋า.....ฉันเนี้ยนะ แล้วทำไมไม่พูดล่ะจะได้รู้จักกัน”
“ก็คนมันเขินนี้ให้ทำไงละคร๊าบ”
“เขินเหรอ”
แตงโมขำไปกับเพื่อนใหม่
“ก็ได้....เราชื่อมณีรัตย์ ชื่อเล่น แตงโม เรียกเราง่ายๆว่าโมก็ได้ ส่วนนี้เพื่อนตายเราเองจ๊ะ”
แตงโมชี้ไปที่โต๊ะทางด้านซ้ายและขวาซึ่งมีพลอยและชมพูนั่งอยู่
“เราชื่อชมพูแพร หรือชมพู แต่ยายโมชอบเรียกเราว่าพริ้งค์ สำหรับเราจะเรียกแบบไหนก็ได้ ไม่ว่ากัน”
ชมพูยิ้มให้กับเพื่อนใหม่อย่างไม่ถือตัว
“แล้วก็เรา พลอยไพลิน เรียกพลอยก็ได้ค่ะ ฝากเนื้อ ฝากตัวด้วยละกันนะค่ะ”
เมื่อสามสาวทักทายจบเพื่อนใหม่ทั้งชายหญิงก็เดินมาคุยบ้าง ถามทุกข์สุขดิบบ้างตามประสาคนเพิ่งรู้จักกัน ทำให้หญิงสาวที่สวยไม่แพ้แตงโมเกิดรำคาญกับท่าทีที่เป็นกันเอง จนเกิดความอิจฉา มนัสนันหรือ นัน สาวเปรี้ยวเคยแย่งอดีตคนรักของแตงโมไปหลายต่อหลายคราว แต่ก็ไม่สามารถทำร้ายตัวของแตงโมได้ แตงโมไม่เคยยอมแพ้ นัน เลยซักครั้งเดียว แม้จะต้องศูนย์เสียของรักไปก็ตาม
“สวัสดีค่ะทุกคน ไม่มีใครอยากรู้จัก มนัสนัน คนนี้บ้างเลยเหรอค่ะ แย่จังเลย”
ไม่มีเสียงตอบรับจากเพื่อนชายจะมีก็มีแต่เพื่อนที่เป็นผู้หญิง เนื่องจากฝ่ายชายหลงเสน่ห์ของสาวหน้าตาที่เป็นเลิศกว่ามนัสนัน หรือ นันทั้งโกธรทั้งอิจฉาที่แตงโมเหนือกว่าเธอ หล่อนทนดูหนุ่มๆไปคุยกับแตงโมไม่ไหว
“อ้อนเข้าไปนะย่ะ ยายโม”
แววเสียงของคนพูดบอกได้เลยว่าเย้ยหยันเต็มทน
“อ๋อ ว่าให้เขาที่แท้ไม่มีใครอยากรู้จักละซิท่า”
ชมพูทนฟังคำพูดที่แทงใจเพื่อนไม่ไหว
“นี่เธอมายุ่งอะไรด้วยห๋า......”
“นางนัน.......เธอไม่ต้องมาลามปามเพื่อนฉันเลยนะ”
แตงโมลุกขึ้นจากโต๊ะที่รุมล้อมไปด้วยชายหนุ่ม มองหน้ามนัสนันอยากเอาเรื่อง
“ต๊าย.....นี่เธอว่าฉันนางเหรอ เชอะไม่มีใครอยากลามปามกับพวกเธอหรอกย่ะ ไม่มีคุณค่า เสียเวลาเปล่า เปล่า”
“ออ เหรอ เธอดีนักนี่”
“เรื่องนี่มันแน่อยู่แล้ว พวกเธอเทียบไม่ติดหรอก”
มองหน้าแตงโมพลางหัวเราะ
“ไม่น่าเชื่อนอกจากจะมีคนที่หลงตัวเองแล้ว ยังขี้อิจฉาอีกด้วย น่าสงสารจังคงถูกเขาทิ้งละซินะ มันคงเก่ามากจนเขาไม่ยอมกลับมาหา โถ่ ๆ ยังงี้ก็ตกถังข้าวสารเลยละซิ ใช่ไหม จ๊ะพริ้งค์”
ชายหนุ่มพากันหัวเราะกับถ่อยคำที่แตงโมพูดกันยกใหญ่
“ใช้จ๊ะโมแถมยังเป็นอี่ตัวจอมโวยวายด้วย”
“นี่กล้าว่าให้พวกฉันเหรอ”
แอนเพื่อนสาวของนันขึ้นเสียง
“นัน มันว่าให้เรานะ”
เพื่อนอีกคนช่วยพูดเสริม
“รู้แล้ว”
ทำเอานันหน้าเสียไปเลย
“ฉันไม่อยากใฝ่ต่ำโตเถียงกับพวกเธอหรอก....ไปกันเถอะจ๋า แอน มะปราง”
“ไม่ส่งนะค่ะคุณนัน”
แตงโมยิ้มหยันที่มุมปากเป็นเชิงล่อเลียน
และเหตุการณ์ก็กลับเป็นปกติดังเดิม เพื่อนใหม่ก็ทำความรู้จักกับสามสาวอย่างสนิทสนม
เวลาก็ล่วงเลยมากแล้วจนเป็นเวลาที่แตงโมกับเพื่อนว่าง พวกเขาพาพลอยเที่ยวชมทัศนีย์ภาพของโรงเรียนที่มีเนื้อที่กว้างมาก พลอยดูมีความสุขขึ้นเมื่อแตงโมนึกขำในท่าทีที่ใช้เดาใจคน หล่อนก็ไม่คิดอย่างที่จะเดาเรื่องของคนอื่นหรอกเพียงแค่เห็นแล้วมันไม่สบายใจก็เท่านั้น ไม่อยากให้คนอื่นต้องอมทุกข์อยู่คนเดียว
“เป็นอะไรนะโม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว เหรอว่าเจอเนื้อคู่”
ชมพูล่อจนหน้าของแตงโมแดงเหมือนลูกตำลึง
“บ้า.....ไม่ละขอสละโสดดีกว่าตอนนี้น่ะ เบื่อผู้ชายว่ะ ใจโลเลซะไม่มี เจอใครใส่เครื่องปรุงหน่อยละก็ หน้านี่ ยังไม่อยากมองเลย หาว่าเราหลายใจ”
แตงโมก้มหน้าลงต่ำพลางคิดถึงอดีต
“เอ่อ....ฉันขอโทษนะโมฉันไม่ตั้งใจจะให้มันทำร้ายจิตใจเธอนะ”
ชมพูพลางปลอบใจเพื่อน
“เราก็ไม่ค่อยจะรู้อะไรมากหรอกนะเท่าที่ฟังพวกเธอพูดดู เรามีข้อสงสัยนะ”
“อะไรล่ะพลอย”
“ก็ใส่เครื่องปรุงไง...โมหมายถึงทำอาหารเหรอ”
แตงโมและชมพูอดหัวเราะกับข้อสงสัยของพลอยไม่ไหว อะไรมันจะอินโนเซ้นส์ขนาดนี้ แตงโมหล่อนคิดว่า ตัวเองยังไม่น่าเป็นห่วงเท่ากับ พลอย เพราะเรื่องขี้ประติ๋วพลอยยังไม่รู้เลย ถ้าเกิดพลอยไม่ทันคนซิน่าเป็นห่วงกว่าเรื่องไร้สาระของตนเองอีก
“ขำกันอยู่ได้ ตลกมากนักเหรอไงล่ะ”
“โอ๋ะ...ขอโทษทีนะ ก็พลอยนะดันไม่รู้เรื่องเลยนะซิจะทันคนอื่นได้เหรอ ยิ่งน่าเป็นห่วงอยู่ด้วย”
แตงโมบอกด้วยความเป็นห่วง
“ก็เราไม่รู้จริงจริงนี่น่า ให้ทำไงล่ะ”
“เราบอกให้ก็ได้ ที่โมเขาบอกว่า เจอใครใส่เครื่องปรุงหน่อยนี่มันไม่ใช้อาหาร โมแค่เปรียบเทียบให้รู้ถึงจิตใจของผู้ชายเมื่อถูกยุแหย่หน่อยเดียวก็ไม่สนใจไปฟังคนอื่นพูด พอจะเข้าใจไหมละ”
“ไม่เข้าใจอยู่ดีละน่า ช่วยอธิบายชัดๆให้หน่อยซิโม”
“ก็ได้ พูดง่ายๆนะ ไม่ยุ่งยากคือ ว่า ถูกคนอื่นหรอกเข้านิดๆหน่อยๆก็หลงเชื่อนั้นแหละ”
“เข้าใจแล้ว แต่มันยุ่งยากจังอะไรก็ไม่รู้ เป็นเรานะถ้าให้เลือก เชื่อคนอื่น กับ โม เราเลือกโมดีกว่า อย่างน้อยเราก็ต้องเห็นกับตาซิถึงจะต้องเชื่อคนอื่น”
“ใช้แล้วละจ๊ะ ยายโมนะไม่มีพิษมีภัยซักอย่าง ดูซิพูดแค่นี่ก็หน้าแดงแล้ว”
ชมพูและพลอยปลอบใจเพื่อนได้ซักพักที่โรงยิม ก็มีเสียงกรี๊ดกัน ดังกระหึม
“เสียงอะไรนะโม”
“คงเป็นเสียงคนบ้าผู้ชายมั่ง หวยแตกสิ้นดีเลย อย่าสนใจเลยไปที่อื่นกันเถอะ”
“เราไปดูกันไหมพลอย เราอยากดู หนุ่มๆน่ะพลอยหล่อบาดใจเลย โดยเฉพาะ ...”
“โดยเฉพาะอะไรเหรอ”
“ก็ พี่นาวินกับพี่ภาคิน ไง หล่ออันดับ 1 กับ 2 เลยนะ”
ชมพูยิ้มอยากไปเต็มทน
“ไปกันนะ โม พลอย”
“พลอยว่าไงล่ะ”
“ไปก็ไปจะโม”
แตงโมจึงต้องยอมพาทั้งสองไป หล่อนไม่อยากไปยุ่งวุ่นวายกับพวกหนุ่มๆซักเท่าไหร่ ไปเมื่อไหร่โดนรุมล้อมทุกทีไม่มีเวลาเป็นตัวของตัวเองซักที
“พวกนี้ล่ะที่ยายพริ้งค์บอกว่าหล่อ พวกเขาจะอยู่ชมรมบาสชายกัน”
“มิน่าละ ดูซิ สาวๆกรี๊ดกันใหญ่ เห้ย.....โมทำไมเข้ามองมาทางนี้กันล่ะ”
“ไม่รู้ซิ ดูทำหน้าซิอย่างกับปลาหวงก้าง”
“ก็แม่สาวๆพวกนั้นมันจะฆ่ายายแตงโมน่ะซิ เราลงไปข้างล่างดีกว่าอยู่ตรงนี้มองไม่ชัด ไปกันเถอะ”
“เดี๋ยวซิ”
แตงโมจะร้องห้ามแต่ไม่ทันซะแล้ว ยายพริ้งค์จอมป่วนนี่จริงๆเลย แตงโมจึงต้องตามลงไปข้างล่างอีก
พอลงมาถึงข้างล่างไม่กี่ก้าวพวกหนุ่มๆที่ตั้งเป็นคลับ คลับคนชอบน้องแตงโมพากันชวนแตงโมเล่นบาส
“น้องโมคับ เล่นบาสด้วยกันนะคับ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ........แต่งตัวแบบนี้เดี๋ยวก็แย่หรอกค่ะ”
หนุ่มๆก็มัวแต่สนใจสาวสวยจนลืมเล่นไปเลย
“พวกพี่ ถ้าไม่ไปเล่นจะแพ้นะค่ะ ใกล้จะแข่งแล้วไม่ใช้เหรอ ค่ะ”
พลางยิ้มอย่างอ่อนหวาน
“คับ น้องโมอย่าลืมเชียรพี่ธนา คนนี้ด้วยนะคับ พี่จะสู้ตายเพื่อน้องโมคับผม”
ธนธรรนกล่าวอย่าอ่อนหวานกับแตงโม
“ค่ะ”
แตงโมจำต้องยิ้มรับรุ่นพี่ธนา
“โมนี่ก็ มีคนชอบเยอะเหมือนกันนะเนี้ย”
พลอยเหลียวมองแตงโมแป๊บเดียวก็กล่าวกับชมพู พลางอมยิ้ม
“ไม่ใช่แค่เยอะหรอก ยายนี่แบบว่านัมเบอร์1เลย ในประวัติศาสตร์ จะบอกให้ไม่เคยมีใครถูกตั้งให้มีคลับเท่ากับยายโมเลยนะ”
ชมพูยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ห๋า......แบบนี้แล้วยังพามาอีก ดูซิคงถูกชวนไปเล่นบาสแน่ๆเลย”
“ก็ยายโมอยากเกิดมาสวยทำไมล่ะ”
“ธรรมชาติทำให้เกิดมาสวยมั้ง”
ทั้งชมพูและพลอยพากันหัวเราะที่ได้แกล้งแตงโมเล่น แต่เมื่อหนุ่มๆทยอยไปเล่นบาสกันทั้งชมพูและพลอยก็ขึ้นไปหาโม
“ไงจ๊ะ..............คนสวย”
“ยายพริ้งค์ ทำไมไม่มาวันพรุ้งนี้เลยละจ๊ะ มันน่านัก”
“ก็โมดันเกิดมาสวยเฉ๋งอย่างนี้ทำไมกันละ”
“พลอยก็เป็นไปกับยายพริ้งค์ด้วยเหรอ..........ทำไมฉันถึงซวยมีเพื่อนใจร้ายอย่างนี้นะ”
สามสาวพากันหัวเราะชอบใจกันใหญ่กับการล่อเล่นของทั้งสาม สามสาวเดินตรงออกไปจากโรงยิมโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านจากหนุ่มๆที่ดังมาทางด้านหลัง ทำให้หนุ่มที่หล่อสุดอารมณ์เสีย เสียงของหนุ่มๆรบกวนสมาธิการเล่นบาส
“ใครว่ะไอ้คิน ทำให้หนุ่มๆวงการบาสส่งเสียงได้ขนานนี้นี่”
“ก็ใครอีกละไอ้วิน สาวสุดสวย น้องแตงโมไงว่ะ ไม่รู้จักนี่ถือว่าโง่ที่สุดเลย ออกจะดัง”
“นี่ว่าให้เพื่อนเลยเหรอว่ะ ก็กูไม่รู้จักนี่ให้ทำไงล่ะ”
“เซ็งกะคนหล่อจริงๆ แกนะมันจอมเล่นตัว สาวมาขอเป็นแฟนล่ะไม่สนใจ ทุเรศว่ะกูขอบอก”
“อ้าว จะให้ฉันคบกับคนที่ไม่รักเหรอว่ะ ไม่เอาล่ะขอถอนตัว ยังไม่เจอนางฟ้าไม่คบจนกว่าจะเจอ”
“เออ......ขอให้แกกินแห้วต่อไปล่ะกันว่ะ”
“ไปละไอ้วิน”
“เฮ้ย รอเดี๋ยวซิว่ะไอ้คิน”
นาวิน วินนชัย กิจนมหามงคล หนุ่มหล่อ บิดามารดามีกิจการมากมายที่รอให้ลูกชายคนเล็กไปรับช่วงต่อที่เหลือจากพี่ชาย มีเพื่อนสนิทคือภาคิน นภาคิน สิริมหาชัย เป็นลูกชายคนโตของครอบครัวสิริมหาชัย
*******************************************************************
สาวีดัสค่า เราเพิ่งมาอัพในตอนนี้ยังไงก้ออย่าได้ว่ากันขั้นรุนแรงน่ะค่ะ เราก้vเพิ่งเป็นมือใหม่หัดแต่งค่า(ไม่ช่ายหัดรัก)ช่วยเป็นกำลังใจด้วยน่ะค่ะ …ขอบคุรค่าๆๆๆๆ…
ความคิดเห็น