คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 05 Familiarity - part 1 (giw)
05 – Familiarity
part 1
[Kaweesin’s inside]
“รับ รับ เอันพรุ่นี้แล้วัน” ผมนั่มอนที่ำลัเินลับเ้ามาาระเบีย มือยัถือโทรศัพท์แนบหูอยู่ ปา็พูไปเรื่อย อีมือ็เลื่อนประูระเปิามเิม
“มอไรวะ” มันถามึ้นหลัาวาสายไปแล้วเยหน้ามาสบาับผมพอี ผมยัไหล่ให้มัน แล้วหันไปมอาร์ูนโรสลัที่อีเปิทิ้ไว้ ที่เป็นอีอย่าหนึ่ใน่วเวลาเือนว่าๆ าร์ูนือสิ่โปรปราอมันมา นัู่ไ้ทั้วันทั้ือ แถมูไปเ็บเวลไป แม่โรอัริยะเลย
มันวาโทรศัพท์มันไว้บนโ๊ะระหน้าุโฟา แล้วเินหายเ้าไปในรัว มันไม่ไ้ไปหาไรินหรอรับ มันไปอุ่นนมนั่นแหละ อีหนึ่วิวันาารือ…โอมใ้ไมโรเวฟเป็นแล้วรับ ผมฟินมา ุนี้ เมื่อ่อนมันใ้านผมลอ นผมหมวามอทนสอนให้ใ้ะเลย
“อะ” ผมเยหน้ามอเ้าอเสีย โอมยืนอยู่หลัโฟา ให้มือมีแ้วที่บรรุนมอุ่นๆอยู่สอแ้ว ึ่หนึ่ในนั้นถูยืนมาให้ผม
“แ๊ิ้ว” ผมรับมันมาื่มอย่าเริ่มะิน ไอ้โอมยับมานั่้าๆผมบนโฟายาวัวเียวัน
“พรุ่นี้อาะไม่ลับนะ”
“หืม?” มันว่าไนะ ผมึ้นเสียสูหันไปมอหน้ามัน ในะที่มัน็่อยๆหันมาสบาผม้วย
“พรุ่นี้ อาะไม่ลับนอนนะ หรือไม่…็อาะึๆ” ผมพยัหน้ารับ หันลับไป้อทีวีที่อนนี้เปลี่ยนเป็นาร์ูนบิ๊๊อ ไปแล้ว
“ไปไหน” มันไม่เยเถรไถลเลยรับ อามีบ้าที่ไปสัสรร์ับเพื่อน แ่ผมไม่เยเห็นมันเมาหรือไป้าที่อื่น
“เลี้ยสายน่ะ รุ่นพี่อาะไม่ยอมถ้าไม่เมาไป้า” ผมพยัหน้ารับ เราูาร์ูนไปื่มนมไป ุยันไปเรื่อยเปื่อย นึๆนั่นแหละ ถึะเ้านอนัน พวผมุยัน เล่นัน แล้ันบ่อยๆ ปิผมไม่อบอยู่ร่วมันใรมานั อาเพราะนิสัย่ายๆหรือวามิแปลๆที่เอาแ่มอทุอย่าเป็นบวไปะหมละมั้ ผมเลยอยู่ับมันไ้ แถมเ้าันไ้ีะ้วย
.
.
.
“อืม…” ผมื่นึ้นมาในอนสายอวันรุ่ึ้น วันนี้ผมไม่มีเรียนเ้าเลยไ้นอนยาวๆ เหลือบมอนาฬิาบอเวลาราวๆสี่โมเ้าเห็นันั้นผม็นอน่อ ผมยัมีเวลานอนถึห้าโม
RRrrrrr
โอ๊ย!!! ใรมันโทรมารบวนเวลานอนผมวะเนี่ย ผมรับสายโยไม่ไ้สนใมอว่าใรที่มันบัอาโทรมาวนเวลานอนผม
“เออ!!!” ผมระแทเสียใส่ปลายสายอย่าไม่สบอารม์
(…) ยัะเียบอี ไม่อยาายีหรือไวะ
“ไม่พูอยาาย?” ผมพูนิ่ๆ โนวนเวลานอนไม่ใ่เรื่อลนะรับ
(โหยุิวรับ เออำเียวู็หัวหแล้วรับ) เสียวนๆอไอ้สิน เพื่อนที่ะผมัามสาย
“มีอะไรว่ามา อย่าให้โมโห”
(นี่มียัไม่โมโหอีหรอรับ) ยั…ยัวนไม่เลิ
“เี่ยสินรับ เยายมั้ยรับ” ูเริ่มหมวามอทนและนะ
(ุสินเลิวนสัทีเถอะรับ ิวนี่ฟิล์มนะรับ) ผมไ้ยินเสียฟิล์ม่าไอ้สิน ่อนที่เสียื่อๆอฟิล์มะัเนในสาย ฟิล์มเป็นหนุ่มแว่นเิ่มๆที่เอาแ่พูรับๆๆๆ ลท้ายทุประโย
“ว่าไ”
(…ือ…บ่ายที่มีวิวิาลศาสร์ ิว่วยผม้วยนะรับ) ฟิล์มบอเสียสั่นๆ นั่นสิผมลืมไปเลยนะเนี่ย ริๆผม็ไม่ไ้เรียนเ่หรอรับ แ่บัเอิวามำี แล้ว็เ้าใอะไร่ายๆแ่นั้นเอ
“เออๆ เี๋ยวไป” หมันเวลานอนผม
.
.
.
ผมมาถึมหาลัยอนเือบๆห้าโมเ้า ไอ้สินับฟิล์มโผเ้าอผมพวเราเลยเริ่มิวัน พวเรามีันอยู่แ่นี้แหละรับ วามริเพื่อนผมนั่นเยอะ แ่ว่าแ่ละน็มีเรื่อ้อทำ แถวอยู่ับนละะ นละเออี่าหา ็เลยเอันแ่ในผับหรือนัันไปเที่ยวเท่านั้นแหละ
“นึว่าะไม่รอแล้วสิรับ ้ออบุิวเลยนะรับเนี่ย” ฟิล์มระิบบอผมหลัาสอบวิเสร็ และอาารย์ผู้ยับที่สุในโลทำารสอน่อ โยไม่สนอารม์เ็หลายนที่ำลัะายเพราะพิษะ้อสอบอเา
“ไม่รอ…ไม่เห็นรอเลย” และหนึ่ในนั้น็ือเพื่อนผมที่นั่ถัาฟิล์มไปมันฟุบลับโ๊ะทำหน้าเหมือนนใล้
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะรับสิน เี๋ยวผมเลี้ยไอิมปลอบใ็ไ้” ฟิล์มลูบหัวไอ้สินเบา อีฝ่ายวัสายามามอ โยที่นที่บอว่าะเลี้ย็ยัยิ้มรับอย่าไม่มีร้อนใอะไรับสายาแบบนี้ ื่อไปแล้ว
“ไม่้อเอาอินมาล่อเลย” แล้วมัน็ฟุบลไปอี
“ไม่เอาหรอรับ”
“เอาิ” ผมยิ้มให้ับบทสนทนาอเพื่อน หลายนอบแวผมว่าเป็นาวาอไอ้สอนนี้ ริๆ็ะแวว่าพวมันเป็นผัวเมียันแหละรับ แ่เหมือนะมีแ่ไอ้สินที่ิ้นรน่อ้านำแวอยู่นเียว โยที่ฟิล์มูไม่เือร้อนสันิ ไม่สิ ไม่รู้ว่าโนแวมาว่า
.
.
.
“ิวไป้วยันมั้ยรับ” ผมเยหน้ามอนถาม ฟิล์มำลัมอผมอย่า้อารำอบ
“ไม่ละ ไปันเถอะ ไม่อยาเป็นไปัาสวิท” ผมไม่่อยไปหรอรับ ผมไม่อบบรรยาาศร้านไอศรีมหวานๆนั ลับไปทะเลาะันไอ้โอมยัีะว่า แ่วันนี้โอมไม่อยู่ ลับไป็ไม่เอใร
“สวีทบ้านมึิ” ผมหัวเราะออมาเบาๆับอาารโว้ยวายอเพื่อน อ่าริสิ ผมไม่่อยไ้เอไอ้แสบเลย พามันไปเลี้ยไอิมบ้าีว่า ว่าแล้ว็หยิบโทรศัพท์เบอร์ที่โรุ้นเยลไป
(ร้าบเฮีย) รอไม่นานเสียไอ้แสบที่ฟัูร่าเริแปลๆ็ัามสายมา
“อยู่ไหนไอ้แสบ”
(ะร้าบ ฮั่นเน่ิถึราฟอ่าิ๊) เสียทะเล้นๆนั่นทำให้ผมยิ้มาม
“ิถึมารับน้อาย มาินไอิมเป็นเพื่อนเฮียหน่อยิ”
(ไม่เอาอ่า ราฟะอยู่ับพี่โอม) อยู่ับไอ้โอม? มิน่าเสียร่าเริเียว
“เี๋ยวโอมมัน็ไปเลี้ยสายแล้ว มาอยู่ับเฮียีว่า”
(เสียใ้วยนะรับพี่ิว น้อายพี่ิวเป็นอน้อโอมแล้ว) เสียโอมแทรเ้ามา
“ไอ้…”
(ฮ่าๆๆ ไอ้เนมันฝาไว้เยๆ เี๋ยวมันมารับไปเลี้ยเหมือนัน) ผมราเบาๆอย่าเ้า
(ลับอนโไปนอนรอนะรับ เี๋ยวน้อโอมไปอุ่นนมให้ิน ฮ่าๆๆ) ปิท้าย้วยเสียหัวเราะแล้วัสายไปเลย ผมมอมือถือเรื่อหรูที่ึ้นเวลาารโทรแล้วถอนหายใน
.
.
.
ุบ!!!
ผมทิ้ัวลบนเียทันทีที่มาถึอนโ แล้ว่อยๆหลับาล ปิ็แบบนี้แหละรับ ถ้าผมไม่ออไปไหน็ะลับมานอน แ่พอโอมลับมามัน็วนปลุผมไปิน้าวลอ
RRrrrrrr
เป็นอีใรที่ผมื่น้วยเสียโทรศัพท์ แ่ราวนี้ผม็เบอร์่อนที่ะรับ เผื่อเพื่อนโทรมาวนไปเที่ยวมะไ้ไม่รับ ผมเป็นนอบเที่ยวนะรับ แ่ถ้าถึห้อแล้วผมะไม่ออไปอีเ็า
ิ้วผมมวเ้าหาันเมื่อเห็นเบอร์ไอ้โอมึ้นบนหน้าอ มันะโทรมาทำไมวะ
“เออ”
(เอออะไร ื่นไปหาไรแไ้แล้ว ทุ่มว่าแล้วโว้ย) ฮะ? ทุ่มว่า ผมนอนนานนานั้นเลย
“แล้วโทรมาทำเนี่ย”
(อุส่าสละเวลาินฟรีโทรมานะเว่ย เห็นปิรอูไปปลุ ลัวะนอนหิวายาห้อะ่อน) ะว่าไป็หิวริๆแหะ
“เออรับเป็นพระุอย่าสูรับ เิน้อโอมลับไปทานอฟรี่อเถอะรับ” มันวาสายไปแล้วผม็ไปหาอะไรินแล้วมีหรือผมะออไปิน้านอ ถ้าไปโอมอยู่มัน็ะวนผมไปหาอิน หรือบาวันมัน็ื้อมาให้ผม ให้ายเถอะ เหมือนหมอนั่นเริ่มทำผมเสียนิสัย มันอะไรั้หลายอย่าที่ผมเปลี่ยนไปเพราะทำามมัน ที่แ่เือนเียวเอนะ
ผมถอนหายใพลายืนรออาหารที่ำลัะออาไมโรเวฟ เพิ่รู้ว่าอยู่ห้อนเียวมัน็เหาแฮะ
ิ๊!!
เสียสัาเือนว่าอในเรื่ออุ่นเสร็แล้ว สปาเ็ี้หอมๆออมาาเาอบให้น้ำย่อยในระเพาะผมเริ่มประท้ว พอิน้าวเสร็ผม็มานัู่ทีวีรื้อเอาหนัที่ื้อเ็บไว้มาเปิู
ผมูหนับไป 3 เรื่อ หน้าปันาฬิาบอเวลาีหนึ่ ผมไปนอนีว่า อยู่แบบนี้็เบื่อแฮะ สสัยไอ้โอมไม่ลับมาแล้ว
.
.
.
ผมนอนพลิัวอยู่นาน็นอนไม่หลับสัที ในใผมเหมือนลืมอะไรบาอย่าที่เยทำประำไป
‘นมอุ่นๆทำให้หลับสบายนะ’
อยู่ีๆเสียที่่อย้าุ้นเย็ั้อในหัว ‘นมอุ่นๆ’
นี่ผมิอพรรนั้นามไอ้โอมไปแล้วริๆหรอ
TBC.
-------------------------------------------------------------
สั้นไปเนอะอนนี้ ออภัย้วย่ะ อนนี้ที่แล้วไรท์เบลอๆ
ใส่เวลาที่โอมย้ายมาไปั้ 3 เือน นั่นเินเทอมเลยนะแ้เป็น 3 อาทิย์แล้วนะเผื่อใรๆ
อนนี้มาแบบเบลอๆเ่นัน บอเลยว่าหิวมา บั้ย์
ความคิดเห็น