คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รับคำท้า ^0^
"ฉันรับคำท้า"
"อะไรนะ O_O" เสียงหนึ่งดังขึ้นบอกความงุนงง
"ก..ก็บอกว่า...ฉันรับคำท้าของเธอไงล่ะ ไม่ได้ยินหรือไง"
เสียงหัวเราะที่เคยดังคับห้องอาหารบัดนี้เงียบกริบ ไม่มีใครได้พูดอะไรอีกเลยอยู่สองถึงสามนาที
"ว่าไงล่ะ หรือว่าไม่อยากพนันกับฉันแล้ว" เสียงแรกเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างท้าทาย
"นี่ยายทิชา ฉันจะบอกอะไรให้นะ อย่างเธอน่ะไม่มีวันทำได้หรอก"
"ถ้าไม่ลองก็ไม่มีทางรู้" เสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นดังขึ้นทันทีที่คู่สนทนาพูดจบ
"งั้นก็ได้ เพราะฉะนั้นเราจะมาพนันกัน แต่เธอจะต้องทำตามกฎ ถ้าละเมิดเงื่อนไขแม้แต่ข้อเดียวก็ถือว่าแพ้ เข้าใจดีใช่มะ" คู่สนทนาพูดโต้ตอบอย่างท้าทาย
"คนอย่างฉันไม่มีวันยอมให้พวกเธอมาดูถูก เพราะฉะนั้นอีกหนึ่งเดือนนับจากวันนี้ฉันจะพาพระเอกในดวงใจของพวกเธอมากินข้าวกับพวกเราให้ได้ คอยดูก็แล้วกัน"
"โดยห้ามบอกเรื่องข้อตกลงเรื่องพนัน ห้ามบังคับ เขาต้องมาด้วยความเต็มใจ ส่วนข้อสุดท้ายเธอต้องมีหลักฐานว่าเธอกับเขาคบกัน เข้าใจดีแล้วนะทิชา"
ทิชา สาวน้อยวัยยี่สิบสามปีที่มีเรือนผมสีน้ำตาลยาวสลวย เข้ากันดีกับผิวขาวอมชมพูที่บัดนี้ดูจะชมพูมากกว่าทุกครั้งด้วยอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่านตามนิสัยที่ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกหรือว่าท้าทาย นัยน์สีน้ำตาลเข้มส่องประกายความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะเพื่อนร่วมคณะที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม นัยน์ตาทั้งสองคู่กำลังจ้องมองกันโดยไม่สนใจสายตาคู่อื่นๆที่กำลังมองมา การที่เธอไม่สวยสะดุดตา หรือว่าไม่เคยมีแฟนสักคนตลอดระยะเวลาที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย ไม่ได้แปลว่าพวกนั้นจะมีสิทธิมาดูถูกเธอ
เมื่อได้พูดทุกอย่างตามที่ต้องการทิชาตัดสินใจลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารที่ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะแต่บัดนี้กลับถูกกลบด้วยความเงียบปกคลุม พร้อมกับคว้าแขนน้ำส้มเพื่อนสนิทที่ยังนั่งทำหน้าเหลอหลาให้ลุกจากเก้าอี้และเดินออกจากห้องอาหารไปพร้อมๆกัน สายตาทุกคู่ยังคงจ้องมองมาที่เธออย่างทึ่งกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ก่อนที่จะก้าวพ้นประตูห้องอาหาร ทิชาหันกลับมาก่อนที่จะตัดสินใจพูดอะไรบ้างอย่าง
"อีกหนึ่งเดือนเจอกันนะจ๊ะเพื่อนรัก" ทิชาพูดพร้อมส่งยิ้มหวานที่ทำให้คนที่กำลังจ้องมองเธออยู่ยิ่งงงหนักเข้าไปอีก
ระหว่างทางที่เดินไปที่จอดรถทั้งทิชาและน้ำส้มไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น ทิชาเดินจ้ำอย่างรวดเร็ว ขณะที่น้ำส้มได้แต่เดินตาม พอขึ้นรถทิชาหันมามองที่น้ำส้มที่ขึ้นมานั่งที่ที่นั่งข้างคนขับ นัยน์ตาที่เคยเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นบัดนี้กลับฉายแววขี้เล่นสดใสเหมือนปกติ อารมณ์ที่เคยเดือดพล่านก็กลับคืนสู่สภาวะปกติแล้ว
"ขอโทษนะน้ำส้มที่ดึงแกออกมาด้วย" ทิชาพูดพร้อมส่งยิ้มแหยๆให้เพื่อนรัก
"ขอโทษอะไรกันเล่า ฉันน่ะรู้จักกับแกมาตั้งแต่ม.3 รู้จักนิสัยแกดียะ"ทิชายิ้มกว้าง ให้กับสำเนียงเหน่อๆของน้ำส้ม
น้ำส้มเป็นเด็กสุพรรณ ทิชากับน้ำส้มเริ่มมารู้จักกันตอนม.3 แล้วก็เรียนต่อมหาวิทยาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน จนถึงตอนนี้ทั้งคู่เลยกลายเป็นเพื่อนสุดซี้กันไปโดยปริยาย
"แล้วทิชา เธอจะเอาอย่างไงต่อไป เล่นรับปากเค้าไปแบบนั้นอ่ะ"
"คือ....แกก็รู้ว่าเวลาฉันโกรธน่ะ ปากมันมักจะไวกว่าสมองเสมอแหละ" ทิชาพูดเสียงอ่อยและส่งสายตาสำนึกผิดไปที่เพื่อนที่นั่งข้างๆ พร้อมส่งยิ้มแหยๆให้อีกครั้ง
"ยัยบ้าเอ๊ย!!! แล้วที่นี้จะเอายังไงต่อไปเล่า" น้ำส้มส่งสายตาดุๆมาให้
"แฮะ แฮะ"ทิชายิ้มตอบ
"ไม่ต้องมายิ้มเลย ยัยตัวดี" พูดจบน้ำส้มก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนส่ายหัวไปมาอย่างระอาในนิสัยเพื่อนคนนี้นัก
"เอาน่าเอาน่า ยังไงก็เดี๋ยวค่อยช่วยกันคิดก็ได้นี่หน่า แต่ว่าตอนเนี่ยฉันหิวมากเลย ตะกี้นะใช้พลังไปกับการโมโหซะหมดเกลี้ยงเลย ไปหาไอศกรีมกินกันเถอะนะ" ทิชาตัดบทตามประสาคนไม่คิดมาก พร้อมส่งยิ้มไร้เดียงสาเหมือนเด็กๆกลับไปให้เพื่อนซี้ที่ตอนนี้ยังคงนั่งขมวดคิ้วอยู่ข้างๆ
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเครียด เดี๋ยวมีแรงแล้วสมองมันก็แล่นเองแหละน่า ^^; " ยัยตัวดียังพูดต่อเสียงเจื้อยแจ้ว
"บอกไว้ก่อนเลยนะว่างานเนี่ยฉันนะหมดปัญญาจริงๆ" น้ำส้มพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
"นี่น้ำส้ม!!! เพื่อนคนนี้ของเธอน่ะยังมีแผนสำรองเก็บไว้ในนี้อีกเพียบเลยนะ" ทิชาพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจในตัวเองพลางเอานิ้วชี้เคาะที่หัวของตัวเอง 2-3 ครั้ง แต่น้ำส้มได้เรียนรู้มาหลายครั้งแล้วว่าแผนประหลาดๆของเพื่อนสุดซี้ของเธอเนี่ยมันนำมาซึ่งความวุ่นวายมากขนาดไหน
"เอาเป็นว่ายังไงฉันก็ต้องพานายคนนั้นมางานเรียนรุ่นเดือนหน้าให้ได้"ทิชาพูดอย่างมุ่งมั่น ประกอบกับสีหน้าจริงจังที่นานๆจะเห็นได้สักครั้ง
"เค้าชื่อ ทีรวิชจ๊ะ ทีรวิช" น้ำส้มพูดกลั้วหัวเราะ แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้แล้วแบบนี้จะไหวเหรอเนี่ย
"หึหึ จ๊ะทีรวิช ฉันจะพานายทีรวิชมาให้ได้เลย" พอเห็นยัยน้ำผึ้งยิ้มออกทิชาก็รีบเปลี่ยนเรื่อง
"งั้นตอนนี้เราไปกินไอศกรีมกันได้แล้วใช่มะ เอาเป็นว่าคราวนี้ฉันจะเลี้ยงแกเอง"
"ดี ฉันจะสั่งให้แกหมดตัวเลย" น้ำส้มเอ่ย พร้อมยิ้มให้เพื่อนที่หันมามอง
"แล้วตอนนี้ฉันก็มีข่าวดีจะบอกแกด้วย"ทิชาพูดเสียงใส
" ฉันรู้แล้วว่าแผนแรกของเราคืออะไร "
......................................................
จบตอนที่หนึ่งแล้ว!!!
อย่าลืมมาช่วยลุ้นนางเอกของเราต่อนะคะ
แล้วก็อย่าลืมโพสคอมเม้นติชมให้ฉันด้วยล่ะ
พวกคุณน่ารักมากเลย!!!!!
ขอบคุณนะคะ
ความคิดเห็น