[SF] #เงาของจันทร์

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"มึง.. มึงคิดว่ากูจะหาใครสักคนผ่านเงาได้ป่ะวะ"

________________________________

         คำถามนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดผมอยู่เลย... ผมจะสามารถหาใครสักคนเจอไหมนะ ทั้งๆที่แม้แต่หน้าตา ผมแม่งก็ไม่เคยเห็น ส่วนสูง น้ำหนัก สัดส่วน ยิ่งแล้วใหญ่ สิ่งเดียวที่ผมได้รู้จักและเรียนรู้เกี่ยวกับตัวเขาคือ ทวิตเตอร์ และ รูปถ่ายที่เห็นเขาแค่เงาที่ทอดยาวออกไปอยู่บนสะพาน

________________________

           (เห้ย! มึงได้ยินกูป่ะเนี้ย)

          "ห๊ะ ห๊ะ มึงพูดไรนะ"

          (โห่แม่ง มึงไม่ตั้งใจฟังกู)

          "เออๆเมื่อกี้มึงพูดไร"

          (กูบอกว่า มึงคิดว่ามึงจะเจอจริงๆหรอวะ เงาอ่ะแม่งก็เหมือนกันหมดทุกคนป่ะวะ)

          "ก็จริง"

          (มึงไม่เจอหรอก)

         "เออกูก็ว่างั้น แล้วเมื่อไรมึงจะมา กูรออยู่ตรงหน้าตึก"

          (เออๆ ใกล้ละ)

ติ้ด!

          ผมตัดสายไปก่อนจะเดินไปนั่งรอมันอยู่ที่ม้านั่งริมสระน้ำข้างตึก จะว่าไปยังเมื่อกี้มีแจ้งเตือนจะอัพอะไรเล่นอีกนะ

          __สีน้ำ @Watercolor : 1 น.

อย่าลืมมาถ่ายรูปกับรูปเรานะ เราตั้งใจวาดคุณXXมากๆเลย จุดให้ถ่ายอยู่ที่หน้าตึกNกับตรงXXXนะ

           ตึกN... เห้ย! พึ่งอัพแสดงว่ายังอยู่ตรงนั้น ถ้ารีบไปตอนนี้ก็มีสิทธิจะได้เจอดิวะ

หมับ!

          "มึงจะไปไหนของมึงวะจันทร์ ไม่ขึ้นเรียนหรอ"

          "โอ้ยยยยย ไอ้เหี้ยบลู เรียนเหี้ยไรมึงเนี้ย กูไม่ลงไม่เรียนแม่งแล้ว ไอ้เหี้ย ไปกับกู ด่วน!!"

          "ไอ้เหี้ยยยยย มึงจะวิ่งทำเหี้ยไร มึงจะพากูไปไหน!!!"

            สุดท้ายแม่งก็ต้องลากมันมา จะมาจับกูไว้ทำไมเสียเวลาXXหาย จะทันไหมวะ จะอยู่รอไหมวะ โอ้ยเหนื่อยก็เหนื่อย ใจแม่งก็เต้นเหมือนทั้งชาติมันจะไม่ได้เต้นแล้ว ไม่รู้ว่าเหนื่อยที่วิ่งมาหรือตื่นเต้นที่จะได้เจอกันแน่ แม่งลุ้นจะตายอยู่แล้ว

          ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาเทียบกับสถานที่หาจุดของรูปภาพที่เจ้าของพึ่งโพสไปได้ไม่นาน นั่นไง กูเจอแล้ว แต่ไม่เจอใครเลยว่ะ มาช้าไปหรอ แค่แปบเดียวเองนะเว้ย

          "เหี้ย! มึงจะลากกูมาทำไมตรงนี้ เหนื่อยนะเว้ย มึงคิดว่ามหาลัยเล็กนักหรอ จะวิ่งรอบมหาลัยรึไง"

ผมไม่ได้ฟังเสียงของไอ้บลูที่บ่นอะไรมากมาย แต่ดันได้ยินเสียงของใครสักคนดังเข้ามาแทน

          "หึ่ยแกดูดิ ฉันพึ่งไปถ่ายรูปของพี่สีน้ำมาเมื่อกี้ ฉันเจอพี่สีน้ำด้วยนะแกกกกก"

ขวับ!

          ผมหันไปตามเสียงของผู้หญิงสองคนที่เดินสวนไปเมื่อกี้ 'ถ่ายรูป' 'ของสีน้ำ' เดี๋ยวนะ คนเดียวกันกับกูแน่ๆ!

           "ขอโทษนะครับ คุณเจอภาพนี้ที่ไหน"

           "เอ่อ...ตรงXXXค่ะ"

           "ขอบคุณครับ" ว่าแล้วแม่งเอ้ย ครั้งนี้กูต้องทัน

          "เดี๋ยวมึง ที่มึงเล่นลากกูวิ่งจะรอบมหาลัยนี่คือตามหาสีน้ำของมึงหรอ"

          "มึงอย่าพึ่งถามตอนนี้ได้ป่าววะ กูรีบ!"

          "รีบเชี้ยไร มึงตามหาทำไม ร้อยวันพันปีกูเห็นมึงติดตามเขาแค่ในทวิต"

         "กูจะพิสูจน์ให้มึงดูไง ว่ากูตามหาคนจากเงาได้"

          "เออ งั้นกูจะรอดู"

          "อืม เจอกัน" วิ่งสิครับรอให้เขาหายไปหรอ

ตรงXXX

          "แม่ง พลาดจนได้" 

          เป็นไงล่ะ ว่างป่าวเหมือนเดิม อืม.. ก็ยังดีที่เจอรูป จะได้ถ่ายเก็บไว้ แล้วก็ดันเผลอคิดว่าถ้าแค่รูปยังหลงขนาดนี้ ถ้าเจอคนวาดจะหลงขนาดไหนวะ เห้อออ

แชะ!

          อ่า..ทำไมแสงถึงได้ส่องเข้ามาเยอะจังวะ

          "นี่น้อง"

ขวับ! ใครเรียกวะ ผมหันซ้ายมาตามเสียงเรียก

          "ครับ"

          ผมหันไปเจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นฝ่ายเรียกผมว่าน้อง จะเรียกผู้ชายได้ไหมนะ จะว่าหน้าตาดีก็ดีอยู่หรอก แต่ดันออกไปทางน่ารักสะมากกว่า

          "มาถ่ายรูปหรอ"

          "เอ่อ..ครับ"

          "ชอบรูปดาราคนนี้เหมือนกันหรอ"

          "ป่าวหรอกครับ ผมไม่ได้ชอบ"

          "อ้าวแล้วทำไมมาถ่ายละ"

          "ผมชอบคนวาดครับ... ชอบมาก" คนที่เรียกแทนตัวเองว่าพี่ขัดกับส่วนสูงตาโตขึ้นมาทันทีหลังจากที่ผมพูดจบ

          "เป็นอะไรหรือป่าวครับพี่"

          "อ่ะเอ่อ.. ป่ะ..ป่าว ไม่ได้เป็นไร" พูดเสร็จก็รีบก้มหน้าเหมือนหนีทันที 

          จะก้มหน้าหนีทำไม ผมมองพี่เขาอยู่สักพักก็ดันไปสังเกตุอะไรที่อยู่ต่ำกว่านั้น.. ใช่ครับ ใช่เลย 

'เงา' ที่ผมเคยเห็นแบบนี้ในรูปภาพมาก่อน เห้ออ เจอกันสักทีนะครับ"คุณสีน้ำ"

________________

คือเค้าน่ะแต่งครั้งแรก เลยอยากลองแบบตอนเดียวจบ

ชอบไหมยังไงติชมในแท็ก #เงาของจันทร์ หรือในเม้นท์ก็ได้

ติดตามเราได้นะ TW : sl_solsol

ไว้เจอกันไหมน้าาาาาาา จุ๊บๆ

B
E
R
L
I
N
?