ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC B2ST] So Hot! ประเด็นร้อนซ่อนรัก

    ลำดับตอนที่ #5 : ลำดับตอนที่ 5

    • อัปเดตล่าสุด 19 พ.ค. 55


    3 : So Hot ประเด็นร้อนซ่อนรัก

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     

     “กลับดึกอีกแล้วนะ - -” โยซอบที่นั่งอ่านบทละครอยู่บนโซฟาทักกีกวังที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง ผู้จัดการส่วนตัวยักไหล่แทนคำตอบก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งแรงๆข้างเขาราวกับคนที่มีเรื่องกลุ้มใจ และเหมือนว่าไม่ได้เพิ่งกลับจากไปเดตกับแฟนมายังไงยังงั้น

     

    เฮ้อ

     

    ทะเลาะกันหรือไง

     

    เปล่า

     

    แล้วถอนหายใจทำไม

     

    ฉัน... เฮ้อ โยซอบ นายคิดว่าเขาจะหวังจากฉันแค่เรื่องอย่างว่าหรือเปล่ากีกวังถอนหายใจแรงอีกครั้งแล้วเอ่ยออกมา ก่อนที่โยซอบจะลดบทละครลงจากระดับสายตาแล้วหันหน้าคุยกับกีกวังอย่างเป็นเรื่องเป็นราว

     

    ถ้าถามฉัน ฉันว่าใช่

     

    แล้วนายก็จัดการให้เขาคบกับฉันเนี่ยนะกีกวังเอียงคอถามอย่างสงสัย ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาอยากจะได้ยินคำตอบจากโยซอบในด้านที่มันบวกกว่านี้

     

    ก็เขาดูกระตือรือร้นที่จะคบกับนายดีนี่ ฉันก็เลยคิดว่าน่าจะลองให้โอกาสเขาดู

     

    คำตอบมันเหมือนกับว่านายเป็นคบกับหมอนั่นเองเลยนะกีกวังพูดเสียงต่ำ

     

    อย่างที่นายกับฉันรู้ เขามันเพลย์บอย แต่เพลย์บอยอย่างเขาก็ตามตื้อนายนะ นั่นมันอาจเป็นสัญญาณว่าเขาชอบนายจริงๆก็ได้

     

    ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเนี่ยนะ

     

    รักแรกพบไง ว่าแต่นายถามทำไม หรือว่า...!!” โยซอบร้องเสียงดังก่อนจะเงียบไปแล้วเอามือป้องปากตัวเองไว้ราวคนที่ตกใจกับเรื่องหนึ่งมากๆ กีกวังหรี่ตาให้เล็กลงก่อนจะถามอย่างคนที่ไม่เข้าใจ

     

    หรือว่าอะไร

     

    ก็หรือว่าเขาขอแบบนั้นกับนายน่ะสิ!!”

     

    เฮ้ย ไม่ใช่ เขาแค่...

     

    เขาแค่ทำให้นายเกิดความรู้สึกแบบนั้น!!”

     

    ไม่ใช่ นี่มันไปกันใหญ่แล้วนะโยซอบกีกวังร้องออกมาอย่างไม่ชอบใจ เพราะความคิดแต่ละอย่างของโยซอบมันดูจะรุนแรงเกินจริงไปหน่อย

     

    ถ้าอย่างนั้นอะไรล่ะ นายก็พูดออดมาเร็วๆสิ

     

    เขาแค่ขอจูบฉัน -///-”

     

    จูบ!!!? ให้ตายเถอะ แค่นี้นายก็คิดว่าเขาหวังจากนายแค่เรื่องแบบนั้นแล้วงั้นเหรอ คนเป็นแฟนกันจูบกันเรื่องปกติจะตาย

     

    แต่นี่มันเพิ่งอาทิตย์กว่าๆ

     

    ถ้าเป็นฉันวันแรกก็จูบกันแล้ว - -”

     

    “!!” กีกวังมองคนข้างๆตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินเท่าไหร่นัก แล้วรอยยิ้มกว้างๆกับอาการหัวเราะจนท้องแข็งของโยซอบก็ทำให้เขารู้ว่าเจ้าตัวคงแค่ล้อเล่นเท่านั้น

     

    ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ คิดมากน่า ตราบใดที่เขายังไม่ขอเข้ามาในห้องนอนหรือพานายไปที่ห้องนอนเขาในเร็ววันนี้ นายก็มั่นใจได้เลยว่าเขาคงชอบนายจริงๆ

     

    แล้วถ้าเขาทำล่ะ...

     

    ไว้ถึงตอนที่เขาทำนายก็จะรู้เองล่ะว่าจะทำยังไง พรุ่งนี้ฉันมีถ่ายละครแต่เช้าไปนอนแล้วนะ

     

    อืม ฝันดีกีกวังบอกพร้อมยิ้มน้อยๆ แม้ว่าโยซอบจะเข้าไปนอนนานแล้วแต่กีกวังก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมอย่างคนที่กำลังใช้ความคิด สำหรับกีกวังแล้วการที่จะรักใครหรือคบใครสักคนมันเป็นเรื่องใหญ่ ถึงดงอุนจะทำดีกับเขามากมายแต่ถ้าจะให้ทำมากกว่าจับมือกันในตอนนี้เขารู้สึกว่ามันยังเร็วเกินไป ในตอนนี้กีกวังยังไม่สามารถไว้ใจดงอุนได้เลยด้วยซ้ำ

     

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     

    ว่าไงมึง Jดงอุนที่เพิ่งมาถึงทักจุนฮยองแล้วยิ้มร่าให้อย่างคนอารมณ์ดี ส่วนคนที่ถูกทักก็ยังคงนั่งหน้านิ่งเหมือนเดิม

     

    มึงเพิ่งไปส่งกีกวังมาไม่ใช่หรอ ส่งเสร็จก็มาผับต่อเลยหรือไง

     

    เออ คืนนี้กูอยากหาอะไรทำ Jรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บวกกับสายตาที่มองไปที่คนโน่นที่คนนี้ทีไม่หยุดของดงอุนทำให้จุนฮยองเดาได้ไม่ยากว่าเพื่อนสนิทเขาตัวเองต้องการอะไร จุนฮยองแค่นหัวเราะเบาๆแล้วยกบรั่นดีขึ้นจิบ

     

    ขำเชี้ยไร

     

    แล้วมึงคิดว่ากูจะขำอะไรล่ะ ถ้าผู้จัดการกูรู้คงดีใจตาย กลางวันอยู่กับเขากลางคืนมั่วไปทั่ว

     

    มึงไม่พูด กูไม่พูด เขาก็ไม่รู้ Jดงอุนยังคงยิ้มร่าก่อนที่จะตัวจะยกแก้วขึ้นจิบ โดยที่สายตาสอดประสานกับผู้ชายตัวเล็กที่นั่งอยู่ไม่โต๊ะไม่ไกลกันนัก

     

    กูไม่พาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาอยู่แล้ว แต่ถ้ามึงไม่จริงจังก็อย่าคบกันเป็นแฟนเลย กูไม่อยากให้กีกวังเสียใจ

     

    ทำไม มึงแอบชอบแฟนกูหรือไงดงอุนพูดไปขำไปอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก ความจริงเขาไม่เคยจริงจังกับใครอยู่แล้ว แต่ถ้าถามว่าสำหรับกีกวังมันคืออะไร ดงอุนก็คงบอกได้แค่ว่ากีกวังนั้นคือถูกใจเขามากที่สุดในตอนนี้

     

    เปล่า กูแค่ไม่อยากให้มึงทำร้ายคนดีๆ กูไปนะจุนฮยองบอกแล้วลุกออกมาก่อนที่ผู้ชายตัวเล็กที่ดงอุนจ้องตาด้วยเมื่อครู่นี้จะเดินเข้ามาหาเพื่อนรักของเขา ต่อจากนั้นก็คงเหมือนเดิม...สุดท้ายดงอุนก็จบกับทุกคนที่เตียง

     

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     

    “Zzzz Zzzz Zzzz”

     

    หึจุนฮยองหัวเราะเบาๆทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า อีกหนึ่งชีวิตในคอนโดของเขานอนอยู่ที่โซฟาในสภาพที่ทุกคนต้องคิดไม่ถึง ว่าผู้ชายหน้าตาสวยๆอย่างจางฮยอนซึงจะสามารถนอนโดยที่แขนไปทาง ขาไปทาง แถมตัวก็เกือบจะหล่นจากโซฟาอยู่แล้วแบบนี้ได้ เขาควรจะทำอย่างไรกับคนตรงหน้าดีเนี่ย

    นายทำให้สิ่งแวดล้อมในห้องดูแย่ลงไปเยอะเลยนะ

     

    สองขาของจุนฮยองพาเขาไปยังโซฟาที่ฮยอนซึงนอนอยู่ก่อนที่เขาจะจับแขนและขาเล็กๆนั่นวางให้ถูกที่ถูกทาง แล้วก้มตัวลงไปใกล้กับร่างบางก่อนที่จะอุ้มฮยอนซึงขึ้นเพื่อให้จัดให้นอนบนโซฟาได้อย่างเต็มตัว

     

    เฮ้ย นายคิดจะทำอะไรฉันเนี่ย OoO”

     

    ตุ้บ!

    โอ๊ย ก้นฉันฮยอนซึงที่เพิ่งถูกปล่อยทิ้งลงจากอ้อมแขนนั่นร้องออกมาเสียงดังพร้อมลูบบั้นท้ายตัวเองปอยๆ จุนฮยองที่เพิ่งสร้างความเจ็บปวดให้คนตรงหน้าคลี่ยิ้มเล็กน้อยอย่างพอใจ เขาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาก่อนจะเบียดฮยอนซึงที่นั่งอยู่ก่อนให้ถอยออกไป และถึงแม้จะถูกคนหน้าสวยส่งสายตาอาฆาตมาให้แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ

     

    นี่นาย อยู่ๆก็อุ้มฉันแล้วอยู่ๆก็ปล่อยลงมาแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน - -”

     

    ก็เมื่อกี้นายพูดเหมือนอยากให้ฉันปล่อยฉันก็เลยปล่อย

     

    ถ้ามีคนมาอุ้มนายตอนที่นายหลับตื่นมานายจะไม่ตกใจหรือยังไง - -”

     

    ไม่รู้สิ ยังไม่มีใครเคยอุ้มฉันเลย

    ตอบได้น่าถีบหล่นจากโซฟามาก เก่งจริงๆเรื่องกวนชาวบ้านเขาเนี่ย - -

     

    จ้องหน้าฉันแบบนั้นหมายความว่ายังไงนายแบบดังถามนักเขียนหน้าสวยที่นั่งจ้องเขาอย่างไม่วางตา แถมพอเขาถามยังขมวดคิ้วใส่อีก

     

    นายไปเที่ยวผับมาใช่ไหม ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่คลุ้งเต็มไปหมด เพราะไอ้นี่แน่ๆฉันเลยตื่นขึ้นมา - -”

     

    แล้วยังไง

     

    นายไม่ชวน ฉันบอกแล้วไงถ้านายจะไปไหนต้องบอกก่อนเพราะฉันจะไปด้วย

     

    ถึงฉันชวนนายก็ไม่ไปหรอก ดูหน้านายสิ ไม่ชอบกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่แล้วจะไปผับทำไม

     

    ฉันไม่ชอบกลิ่นพวกนี้ก็จริงแต่ในเมื่อเป็นเรื่องงานฉันก็ต้องไป อย่างน้อยฉันก็จะได้รู้ว่านายชอบดื่มแบบไหน คอแข็งแค่ไหน แล้วก็เรื่องความรักในผับอะไรแบบนี้ฮยอนซึงตอบ ความจริงไม่ใช่แค่กลิ่นนะแต่ถ้าให้เขาไปดื่มก็คงไม่ไหวเพราะเขาน่ะคออ่อนจนต้องบอกลาของพวกนี้ไปตั้งแต่ดื่มครั้งแรกเลยล่ะ

     

    นายจะยอมทนเพื่องานอย่างนั้นหรอ

     

    อืม สำหรับฉันเรื่องเพื่อนมาเป็นอันดับหนึ่ง เรื่องงานมาเป็นอันดับสอง ส่วนอันดับสุดท้ายก็คือเรื่องส่วนตัว

     

    ฉันดื่มได้ทุกประเภทแต่ชอบพวกเหล้าแรงๆเป็นพิเศษ ส่วนความคอแข็งก็ถ้าไม่ใช่วอดก้าสามขวดก็เอาฉันไม่อยู่ เรื่องความรักในผับฉันไม่สนหรอก คนที่ไปหาใครสักคนในที่แบบนั้นก็หวังความสัมพันธ์แค่ข้ามคืนเท่านั้นแหละจุนฮยองพูดยาวๆก่อนที่จะลุกและเดินหายเข้าห้องนอนตัวเองไป

     

    ปัง

    เสียงประตูเมื่อครู่คือสิ่งที่เรียกสติฮยอนซึงให้กลับมาอีกครั้งนึง เขาไม่แน่ใจว่าเมื่อครู่ตัวเองหูฝาดหรือว่าเขายังไม่ตื่นกันแน่ ถ้าเขาเข้าใจไม่ผิดนายแบบนั่นตอบในสิ่งที่เขาอยากรู้ใช่ไหมทั้งเรื่องประเภทของแอลกอฮอลล์ที่ชอบดื่ม เรื่องความคอแข็งและเรื่องความรัก แล้วฮยอนซึงก็หยิบสมุดเล่มเล็กเล่มเดิมขึ้นมาจดเรื่องเมื่อครู่นี้เอาไว้อีกครั้งหนึ่ง...

    เครื่องดื่ม(แอลกอฮอลล์) - ดื่มได้ทุกประเภทโดยเฉพาะเหล้าแรงๆ

    ระดับความคอแข็ง ต้องวอดก้าสามขวดถึงจะเอาอยู่

    ความรักในผับ ไม่สนใจ คนที่ไปหาใครสักคนในที่แบบนั้นก็หวังความสัมพันธ์แค่ข้ามคืน

     

    นี่ยงจุนฮยอง! ไว้ถ้าฉันไปผับฉันจะชวนนายไปนะ! นายคอแข็งชะมัดเลย! แล้วทัศนคติเรื่องความรักในผับของนายฉันชอบมันนะ!” ฮยอนซึงตะโกนเสียงดังเพื่อให้คนในห้องนอนได้ยินด้วยถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าจุนฮยองหลับไปหรือยังก็ตามก่อนที่ตัวเขาเองจะไปนอนบนเตียงนุ่มๆในห้องของตัวเองเหมือนกัน

     

    ปัง

    เสียงปิดประตูที่ดังขึ้นอีกครั้งทำให้คนในห้องแอบหัวเราะเบาๆออกมาไม่ได้

    นึกว่าคืนนี้นายจะนอนที่โซฟาซะอีกนะ...จางฮยอนซึง

     

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     

    คัท เลิกกองได้ดูจุนพูดเสียงดังหลังถ่ายฉากสุดท้ายของวันนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาวาง ว. ไว้หน้ามอนิเตอร์แล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ เป็นอีกวันที่เขาต้องอยู่ที่กองถ่ายนี่ตั้งแต่เช้าจนถึงสามทุ่มกว่า และต้องนั่งดูโยซอบแสดงฉากเดิมๆผ่านหน้าจอมอนิเตอร์นับสิบรอบ ทั้งที่ตัวเขาเองไม่ได้รู้สึกชอบใจในนักแสดงคนนี้เท่าไหร่เลย

     

    นี่นาย ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิโยซอบบอกพร้อมยืนกอดอกมองผู้กำกับด้วยใบหน้าที่นิ่งสนิท ถึงแม้ว่าเขาจะถ่ายละครนี่มานานนับสัปดาห์แล้วแต่ก็ถ่ายได้วันละฉากเท่านั้นทั้งๆที่ถ่ายตั้งแต่เช้าถึงค่ำ และวันนี้เขาคิดว่าตัวเองควรจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้งานมันคืบหน้ากว่านี้ได้แล้ว

     

    พูดมาสิดูจุนตอบสั้นๆ ซึ่งนั่นทำให้คนตัวเล็กอดจิ๊ปากไม่ได้ก่อนที่เขาจะลากเก้าอี้แถวนั้นมาแล้วทิ้งตัวลงนั่งเผชิญหน้ากับดูจุนโดยตรง

     

    ฉันว่าเราถ่ายละครช้ากว่าที่มันควรจะเป็นนะ ฉันอยู่ที่กองนี่ทั้งวันแต่ก็ถ่ายได้แค่วันละฉาก

     

    แล้วยังไง นายจะมาโทษฉันงั้นเหรอ ทั้งหมดมันเป็นเพราะนายแสดงไม่ดีต่างหากงานเลยช้าร่างสูงตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะลุกขึ้นแล้วออกจากการสนทนาเสียดื้อๆ แต่ก็เป็นอีกครั้งที่นักแสดงนำผู้ไม่เคยแสดงได้ดั่งใจเลยมายืนขวางเขาไว้

     

    นั่นมันเพราะนายคิดว่าฉันแสดงไม่ดีต่างหาก ทั้งที่ตั้งแต่ถ่ายครั้งแรกจนถึงตอนที่นายบอกว่าผ่านฉันก็เล่นเหมือนเดิมมาตลอด

     

    เผื่อนายจะไม่รู้ แต่ฉันจะช่วยบอกให้ว่ามันไม่เหมือนเดิมเลยสักครั้ง

     

    ยังไงโยซอบพยายามควบคุมอารมณ์โกรธที่พลุ่งพล่านอยู่ในตัวเขาเอาไว้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงแม้ว่ามือทั้งสองข้างของเขาจะกำแน่นอยู่ข้างลำตัวก็ตามที

     

    ตอนถ่ายครั้งแรกนายตั้งใจเกินไปเพราะนายอยากจะเอาชนะฉัน นายอยากจะให้ฉันบอกว่าผ่านตั้งแต่ครั้งแรกเลยพยายามทำมันออกมาให้ดีที่สุด และนั่นมันคือความหมายของคำว่า เฟคตอนที่ฉันสั่งคัท

     

    “…”

     

    แต่พอนายโดนฉันว่าไปเรื่อยๆนายก็เริ่มรู้สึกเบื่อ รำคาญหรืออะไรก็ตามที่ทำให้นายไม่อยากตั้งใจทำอีกแล้ว นายถึงได้แสดงแบบที่มันควรจะเป็นว่านายคือตัวละครตัวนั้น ไม่ใช่นักแสดงที่อยากจะเอาชนะผู้กำกับ ทีนี้นายเข้าใจความแตกต่างหรือยัง

     

    “…” โยซอบยืนนิ่งและไม่ได้ตอบอะไรออกไป มือที่กำอยู่เริ่มคลายออก ในหัวเขาคิดเพียงอย่างเดียวว่า...

    นาย...รู้ได้ไง

     

    ดูจุนจ้องคนตรงหน้านิ่งๆก่อนที่จะเดินจากไป โยซอบยังคงยืนอยู่ที่เดิมแต่สายตากลับมองตามผู้กำกับคนเมื่อครู่ไปอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คนตัวเล็กพยายามตั้งสติอีกครั้งนึงแล้วทบทวนความรู้สึกของตัวเองในขณะนี้ว่ามันคืออะไรกันแน่

    โกรธ...

    อับอาย...

    หรือชื่นชม...

     

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     

    นี่นาย เดี๋ยวก่อนดูจุนคลายมือที่จับประตูรถอยู่ก่อนจะหันไปหาเสียงเรียกทางด้านหลัง โยซอบหอบแฮ่กอย่างคนที่เหนื่อยจากการวิ่งมาไกลมือข้างนึงก็เท้าตัวรถของดูจุนไว้

     

    จะตามมาด่าอะไรฉันอีกล่ะ

     

    เปล่า ฉันแค่จะมาเคลียร์กับนายโยซอบทุบหน้าอกตัวเองก่อนหายใจเข้าแรงๆ บางทีอาจเป็นเพราะช่วงนี้เขาไม่ได้เข้าฟิตเนสเลยถึงได้เหนื่อยง่ายแบบนี้

     

    เคลียร์อะไร?

     

    ทุกอย่าง โดยเฉพาะเหตุผลที่นายเกลียดฉัน

     

    ฉันไม่เคยเกลียดนาย

     

    ถ้าอย่างนั้นทำไมนายถึงได้ทำตัวแย่ๆแบบนี้ใส่ฉันล่ะ นายรู้ตัวไหมว่าฉันเป็นคนเดียวในกองนะที่นายทำตัวไม่ดีด้วย

     

    รู้ แล้วยังไงล่ะดูจุนพูดนิ่งๆอีกครั้ง เขาเริ่มรู้สึกเบื่อบทสนทนาที่ใกล้จะนำไปสู่การทะเลาะนี่เต็มทีแล้ว บางทีเขาน่าจะเมินใส่โยซอบที่ตะโกนเรียกเขาเมื่อครู่นี้แล้วขับรถกลับบ้านไปซะ บอกตามตรงว่าเขาไม่เข้าใจเลยว่าคนตรงหน้าคิดจะทำอะไรกันแน่ถึงได้พูดกับเขาแบบนั้น

     

    มันไม่ได้ยังไงหรอก แต่ฉันแค่อยากให้งานมันเดินไปเร็วกว่านี้ บางทีถ้าเราเคลียร์กัน…”

     

    เราไม่มีอะไรต้องเคลียร์กัน

     

    ปัง

    ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนที่จะปิดประตูรถแล้วขับหนีจากไปโดยทิ้งให้โยซอบยืนเคว้งอยู่ที่เดิม

    เมิน! เมิน! เมิน! ถ้านายอยากจะเปิดสงครามกับฉันนักก็เอาสิ!

     

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     

    Talk Talk Talk

    ดูซอบเริ่มแรงขึ้นแล้วนะเนี่ย 555 หวังว่ารีดเดอร์จะถูกใจกันนะค่ะ

    ส่วนจุนซึงก็ต้องลุ้นกันต่อไป จะอะไรยังไงก็ต้องตามเชียร์กันนะค่ะ

    อุ่นกวางคบกันแล้วนะ แต่นี่มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นต้องดูกันไปยาวๆ

    คอมเม้นท์สักนิดเพื่อเป็นกำลังใจให้กับไรเตอร์หน่อยนะค่ะ J

    PS.เป็นบทสุดท้ายที่ไรเตอร์เขียนเก็บเอาไว้ ต่อไปถ้าช้าก็ขอโทษนะค่ะ
    TT

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×