คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part V :: แฟนของผม
“สวัสดีคยูฮยอน ^_________^”
“วันนี้ก็มาอีกแล้วหรอซีวอน”
“แหม ก็ต้องทำคะแนนนิดนึงสิ เธอจะได้ยอมเป็นแฟนฉันไวๆไง”
“ที่วันนั้นน่ะไม่เห็นพูดแบบนี้เลย”
“ช่างเถอะน่า ยังไงตอนนี้แฟนเก่าเธอเขาก็มีใหม่ไปแล้วนี่”
“อืม ก็จริงของนาย”
ผมบอกเห็นด้วยกับซีวอนด้วยน้ำเสียงที่เรียบสนิท ไม่ใช่ว่าเพราะผมต้องการจะซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดอะไรทำนองนั้นหรอกนะ แต่ผมไม่เหลือความรู้สึกอะไรให้พี่เขาแล้วต่างหาก ง่ายๆเลยนะ คุณจะยังเหลือเยื่อใยอะไรไว้ให้แฟนเก่าคุณอีกไหมล่ะ ถ้าเกิดเขาคบกับคนใหม่หลังจากที่เลิกกับคุณไปได้แค่วันเดียว
แต่ก็ช่างเถอะ ใช่ว่าผมจะไม่มีใครเหมือนกันนี่หน่า
เอาเป็นว่าเราหายกันไปก็แล้วกันนะ ^^
“นี่นาย ฉันอยากกินไอศครีมอ่ะ”
“แต่วันนี้หิมะจะตกเป็นวันแรกนะครับคุณ”
“ไม่อยากเลี้ยงฉันก็บอกมาเถอะ ไมม่ต้องเอาเรื่องหิมะมาอ้างหรอก”
ท่าทางงอนๆของผมทำเอาซีวอนเงียบไปเลย แต่ไม่นานนักเขาก็คลี่ยิ้มสวยๆออกมา อย่างว่าล่ะ เขาเป็นโรคจิตประเภทถูกด่าแล้วยิ้มนี่หน่า แล้วคนอย่างนี้จะไปรู้สึกรู้สาอะไรกับการงอนของผมล่ะ -3-
“เอากระเป๋ามานี่เลย จะกลับบ้านแล้ว!”
“เฮ้ เดี๋ยวสิ แค่นี้ต้องงอนกันด้วยเหรอ”
“ไม่สนแล้ว เอากระเป๋ามาให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย”
“อ๊ะ โอเคๆ พาไปกินก็ได้ แต่มีข้อแม้อย่างนึงนะ”
“อะไรล่ะ”
รอยยิ้มกว้างหลังจากจบคำถามของผมที่มาจากคนตัวสูงตรงหน้าทำเอาผมรู้สึกหวั่นใจแปลกๆ ลองเขายิ้มแบบนี้รับรองเลยว่าไอ้ข้อแม้ข้อเดียวนั่นต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน หมอนี่ทำผมกลัวแหะ
“ถ้าหิมะตกเธอต้องยอมให้ฉันจูบนะ”
นั่นไง! ผมว่าแล้วมันต้องไม่ธรรมดา
ผู้ชายตรงหน้านี่มันนักฉวยโอกาสชัดๆเลย
แต่ก็ใช่ว่าผมจะกลัววะหน่อยนี่หน่า วันนี้อากาศอุ่นสบายดีจะตายไปยังไงหิมะก็ไม่ตกลงมาแน่ๆ และซีวอนก็จะไม่ได้จูบผมอย่างที่เขาต้องการแน่นอน แต่ว่านะ ถ้าจะยอมให้เขามีข้อแม้ฝ่ายเดียวมันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับผมน่ะสิ แบบนี้มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อย
“ตกลง แต่ว่าฉันก็มีข้อแม้เหมือนกันนะ”
“ว่ามาเลย”
“เอ่อ...คิดไม่ออกง่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันคิดให้ไหมล่ะ ถ้าเกิดว่าหิมะไม่ตกฉันจะยอมคุกเข่าขอเธอเป็นแฟนกลางเมียงดงเลย”
“โอเค”
“งั้นก็ไปกันเลย ^^”
มือของผมถูกเขาคว้าไปกุมไว้อย่างถือวิสาสะ ซึ่งแน่นอนว่าผมก็ไม่ได้ปฏิเสธเขาหรอก เพียงแค่อยากบอกให้รู้ว่าเราเดินจับมือกันก็เท่านั้นแหละ เหมือนแฟนกันเลยนะแต่ว่ายังไม่ใช่หรอก
ผมยังไม่ยอมคบกับผู้ชายที่เพิ่งจีบผมได้แค่เดือนกว่าๆ แถมเรายังเจอกันครั้งแรกแบบประหลาดสุดๆอย่างนั้นหรอก เห็นผมง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ^_____________^
กลางเมียงดง...
“เอาล่ะซีวอน คุกเข่าขอเป็นแฟนฉันซะดีๆ บอกแล้วไงว่าหิมะไม่ตกในวันที่อากาศอุ่นแบบนี้หรอก”
“รออีกสักพักน่า ยังไงมันก็ต้องตกแน่ ^^”
“ยังไงก็ไม่...”
“โอ๊ะ หิมะแรกตกมาแล้วอ่ะแก”
“อ๊าย จริงด้วย หิมะแรกมาแล้ว”
เสียงร้องอย่างดีใจของผู้คนรอบข้างเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เหตุเพราะหิมะแรกที่เริ่มโปรยปรายลงมาแล้วนี่ล่ะ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคนที่ดีใจที่สุดจะเป็นผู้ชายตรงหน้าผมนะ ดีใจจนยิ้มไม่หุบเลยล่ะ
“ฉันบอกแล้วว่าวันนี้หิมะจะตก”
“ชิ รู้แล้ว หุบยิ้มได้แล้วน่า”
“ลองเดาๆเล่นๆดูสิว่าผมเป็นแฟนพันธุ์แท้รายการอะไร”
“ฉันไม่รู้หรอก”
“รายการพยากรณ์อากาศไงล่ะ” (พิสูจน์ได้จาก part II ลองกลับไปอ่านดู J)
“นาย! อ๊ะ >x<”
ริมฝีปากนุ่มๆของเขาประกบลงมาบนริมฝีปากผมก่อนที่เด็กขี้โวยวายคนนี้จะได้เถียงอะไรออกไป แต่นั่นก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้นล่ะ สั้นกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก หรือบางทีอาจสั้นที่สุดสำหรับเราเลยก็ได้
เสียดายจังแหะ >///////<
“เสียดายหรือไง”
เขากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ และแน่นอนว่าผมก็พยักหน้าตอบอย่างไม่ลังเลเลยสักนิดเดียว
ซีวอนส่งยิ้มกว้างมาให้ผมก่อนจะทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
ที่นี่...
ตอนนี้...
เขาคุกเข่าลงตรงหน้าผมแล้ว
“คยูฮยอนคบกับฉันนะ!!”
“ซะ...ซีวอน >///<”
“อ๊ายแก เขาบอกรักกันกลางหิมะตกอ่ะ โรแมนติกจังเลย”
“กรี๊ด อิจฉาอ่ะ”
คนรอบข้างพากันส่งเสียงเชียร์พวกเรากันไม่หยุด เรียกได้ว่าสายตาแทบทุกคู่ต่างจับจ้องมาที่เราเรียบร้อยแล้ว
ไม่สิ ความจริงมันทุกคู่เลยต่างหาก เพราะผมเพิ่งเห็นว่าภาพของผมกับซีวอนถูกฉายอยู่บนจอ LED ของห้างที่ใหญ่ที่สุดกลางเมียงดงเป็นที่เรียบร้อย จอก็ใหญ่ ห้างก็ดัง ใครไม่มองก็บ้าแล้ว
“คยูฮยอน! ฉันรักเธอ!!”
“><”
“ได้โปรด! คบกับฉันนะ!!”
“ไอ้บ้า คิดว่าฉันจะปฏิเสธนายหรือไงล่ะ ลุกขึ้นมาได้แล้ว >///<”
“วู้! เราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ!!”
“ซีวอน >//////<”
“เย้!!”
แปะๆ
เสียงร้องตะโกนอย่างยินดีปะปนกับเสียงปรบมือดังระงบไปทั่วบริเวณ เราสองคนยืนกอดกันแน่นกลางผู้คนเหล่านั้นในขณะที่หิมะยังคงโปรยปรายลงมาไม่หยุด ซีวอนค่อยๆคลายอ้อมกอดช้าๆ ก่อนจะสบตาฉันนิ่งแล้วพูดคำที่ฉันอยากได้ยินที่สุดออกมา
“ฉันจูบเธอนะ”
“อื้ม ><” อ่า~ ฉันรักเขาและจูบของเขาจังเลย
……………………………………………………………………………………………………………..
ความคิดเห็น