ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
[FIC B2ST] So Hot! ประเด็นร้อนซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #2 : Intro

  • อัปเดตล่าสุด 11 พ.ค. 55


Intro

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

นายเลิกขอร้องฉันได้แล้วกีกวังเพราะยังไงฉันก็ไม่ยอมกลับไปแน่ๆ หมอนั่นมันกวนบาทาและไร้มารยาทเกินกว่าที่ฉันจะทำงานด้วยได้ร่างบางกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างคนที่ยังคงมีอารมณ์โกรธอยู่ จากเหตุการณ์เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนมันทำให้เขายอมใจอ่อนกลับไปช่วยกีกวังอีกครั้งไม่ได้อีกแล้ว

 

…………………….

……..

..

 

จางฮยอนซึงครับ ผมคือนักเขียนที่จะมาเขียนหนังสือเล่มนี้ให้กับคุณ หวังว่าเราจะทำงานนี้ร่วมกันจนสำเร็จไปด้วยดีนะครับหนุ่มหน้าสวยพูดพร้อมฉีกยิ้มกว้างถึงแม้ผู้ชายตรงหน้าจะไร้ปฏิกิริยาใดๆตอบกลับมาก็ตาม ความจริงก่อนหน้าที่เขาจะรับงานนี้ก็ทำใจมาระดับหนึ่งแล้วล่ะว่าคนในวงการพวกนี้ต้องหยิ่งแน่นอน ถ้าเป็นแบบนี้เขาก็คงรับมือได้ล่ะมั้ง

 

ก่อนอื่นผมขอทราบเรื่องราวทั่วไปของคุณหน่อยน่ะครับ อย่างเช่นความฝันในวัยเด็ก เรื่องที่สนใจ แนวเพลงที่ชอบ สถานที่ท่องเที่ยวที่คุณประทับใจที่สุด แนวเพลงที่...

 

ฉันไม่บอก

 

คะ...ครับ?เขาร้องถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินเท่าไหร่นัก ไม่บอกอย่างนั้นเหรอทั้งที่สิ่งที่เขาถามมันแค่เรื่องทั่วไปเนี่ยนะ - -

 

จุนฮยองนี่มันแค่เรื่องทั่วไปเองนะ นายก็แค่...

 

ฉันไม่ตอบ ถ้าพวกนายคิดว่านี่เป็นเรื่องทั่วไปก็ไปหาเอาตามอินเตอร์เน็ตไม่ก็ห้องสมุดสิ มาถามฉันทำไม ฮยอนซึงได้แต่นั่งกัดฟันกรอดและพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้มากที่สุด ไอ้เรื่องอาการหยิ่งเขารับมือได้นะ แต่ไอ้เรื่องกวนบาทากับไร้มารยาทนี่บอกตามตรงว่าเขาไม่ได้เตรียมใจไว้ก่อนว่าจะต้องมาเจอ

ไอ้หมอนี่...!

 

นั่นนายจดอะไรน่ะ เขาถามฮยอนซึงที่กำลังจดอะไรสักอย่างใส่สมุดเล่มเล็กๆเอาไว้ คนหน้าสวยไม่ตอบนอกจากส่งรอยยิ้มหวานมาให้ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ได้เต็มใจทำอย่างนั้นก็เถอะ

 

ฉันถามว่านายจดอะไร!!’

 

ขอโทษที่ฉันต้องตอบว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวคำพูดที่สุภาพก่อนหน้านี้ได้หายไปหลังจากที่จุนฮยองเริ่มทำตัวไร้มารยาทกับเขา ฮยอนซึงไม่สนอีกต่อไปแล้วว่าคนๆนี้เป็นนายแบบชื่อดังและเป็นคนที่อยู่ใต้ความดูแลของเพื่อนสนิทเขา...อีกีกวัง

 

ถ้านายกำลังบอกว่าไอ้ที่นายเขียนด่าฉันมันเป็นเรื่องส่วนตัวล่ะก็...ฉันว่านายก็ออกจะไร้มารยาทกับฉันไปสักหน่อยนะ

ไร้มารยาทงั้นเหรอ? นั่นเป็นคำที่ฉันควรเอาไว้ใช้ด่านายต่างหาก!! แต่ฉันไม่สนหรอก...ฉันมีสำรอง

 

อย่างนั้นพฤติกรรมของนายคงเข้าข่ายคำว่าหยาบคายเลยสินะ

 

นาย!!!’ จุนฮยองตะโกนออกมาเสียงดังแล้วจ้องหน้าสวยๆนั่นอย่างไม่วางตา หากแต่มันไร้ซึ่งอารมณ์เสน่หาเพราะมันเต็มไปด้วยความไม่พอใจเสียมากกว่า

 

เอ่อ...ฉันว่าใจเย็นๆดีกว่านะจุนฮยอง ฮยอนซึงด้วย เรามาคุยงานกันนะคิดถึงแต่เรื่องงานดีกว่า

 

ถ้านายจะเอาอย่างนั้นฉันก็ขอบอกนายไว้เลยว่าฉันไม่เอานักเขียนคนนี้!’

 

ด้วยความเต็มใจ เพราะฉันก็ไม่คิดจะร่วมงานกับคนอย่างนายเหมือนกัน!’

 

ซ่า!!!

น้ำเปล่าในแก้วที่วางอยู่ใกล้มือถูกคนหน้าสวยหยิบขึ้นมาสาดใส่คนตรงหน้า กีกวังได้แต่นั่งอ้าปากค้างอย่างไม่คิดว่าเพื่อนตัวเองจะโกรธจัดจนทำอะไรรุนแรงได้ขณะนี้ ในขณะที่นายแบบในความดูแลของตนเหมือนจะช็อกจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว

 

สวัสดี Jนักเขียนหน้าสวยกล่าวลาอย่างคนมีมารยาทโดยมีรอยยิ้มกว้างระบายบนใบหน้า กีกวังได้แต่ยิ้มแห้งๆกลับไปในขณะที่คนหน้าสวยเดินออกไปจากร้านอย่างอารมณ์ดี

คิดจะมาเล่นกับฉันเร็วไปสิบปีเหอะ!

 

…………………….

……..

..

 

[ฮยอนซึงฉันขอร้องล่ะนะ ถ้าไม่ใช่นายฉันก็ไม่รู้จะไปพึ่งใครอีกแล้วล่ะ เราคบกันมานานและ...]

 

เราสนิทกัน...ฉันรู้ แต่หมอนั่นมันอีกเรื่องหนึ่ง ตราบใดที่เขายังคงยืนยันว่าจะไม่ให้ข้อมูลส่วนตัวกับฉัน ทั้งที่หนังสือเรื่องนี้มันเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของเขาล้วนๆ ฉันก็ต้องบอกว่าฉันเสียใจ

 

[ฮยอนซึง...]

 

กีกวังฉันว่า...

 

[ฉันรู้นะว่าฉันไม่ควรเอาเรื่องนี้มาพูดกับนาย แต่ถ้าฉันหานักเขียนไปเขียนหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ฉันจะถูกไล่ออก]

 

“!!!”

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ขอโทษนะครับ ผมว่าผมได้ยินไม่ชัด เมื่อครู่นี้คุณบอกว่าใครจะมาแสดงนำในละครเรื่องนี้นะครับ

 

ยังโยซอบครับ เขาจะมาแสดงนำในเรื่องนี้ Jผู้จัดละครตอบเขาอย่างอารมณ์ดีในขณะที่ดูจุนได้แต่ย้ำกับตัวเองในใจว่าเขาต้องได้ยินผิดไปแน่ๆ

 

ถ้าผมจะขอถามอีกครั้ง...

 

นักแสดงนำเรื่องนี้คือผมเอง ผู้กำกับมีปัญหาอะไรอย่างนั้นเหรอครับผู้มาใหม่พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ ดูจุนเงยหน้าขึ้นมามองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง...ยังโยซอบ

 

สวัสดีครับทุกๆคน J โยซอบกล่าวอย่างอารมณ์ดีแล้วโค้งให้ทุกคนในห้อง ก่อนที่จะทรุดตัวลงในบนเก้าอี้ในฝั่งตรงข้ามกับดูจุน รอยยิ้มยังคงถูกวาดอย่างสวยงามบนใบหน้าเนียนใสนั่นซึ่งดูจุนมองว่า...มันคือการแสดง

 

ผมดีใจจริงๆเลยนะครับที่คุณโยซอบมาทั้งที่วันนี้มีคิวแน่นทั้งวันแท้ๆ J

 

ผมก็แค่อยากรู้น่ะครับว่าคนเบื้องหลังเขาประชุมอะไรกันบ้าง เรามาประชุมกันต่อเลยดีไหมครับ

 

จริงๆเราก็ไม่มีอะไรจะคุยกันแล้วล่ะครับจะเลิกประชุมกันอยู่แล้ว เหลือก็แค่แจ้งรายชื่อนักแสดงกับผู้กำกับยุนเท่านั้นล่ะครับ Jจินอุนหรือผู้จัดละครเรื่องนี้ยังคงพูดอย่างอารมณ์ดีโดยฉีกยิ้มให้กับโยซอบเป็นพิเศษ ดูจุนรับรู้ถึงความผิดปกติของสายตาจินอุนแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา บางทีคนตรงหน้าเขาอาจจะชอบมันก็ได้

 

ว่าแต่ผู้กำกับยังมีปัญหาอะไรกับนักแสดงนำหรือเปล่าครับ

 

ไม่ล่ะครับ ผมมีงานต่อขอตัวนะครับดูจุนตอบอย่างมีมารยาทแล้วเดินออกไปจากห้องเป็นคนแรกก่อนที่โยซอบจะเป็นอีกคนที่ขอตัวออกไป

 

ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมก็ขอตัวนะครับ J

 

เดี๋ยวสิครับ คือถ้าคุณโยซอบจะพอมีเวลาสักหน่อย...

 

Rrrrrr Rrrrrr

ผู้จัดการผมโทรมาแล้ว ขอตัวนะครับ J ว่าไงกีกวังแล้วโยซอบก็เดินคุยโทรศัพท์ออกไปโดยที่จินอุนได้แต่ยืนเสียดาย

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ฮู้วววว รอดแล้วเรา -O-” โยซอบถอนหายใจอย่างโล่งอกที่รอดออกมาจากผู้จัดคนนั้นได้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่หมอนั่นมาเสนอบทให้เขาด้วยตัวเองจนกระทั่งสายตาเมื่อครู่นี้ในห้องประชุม เขามองออกอย่าง่ายดายว่าจินอุนไม่ได้ขาดหวังจากเขาแค่การเป็นเพื่อนร่วมงาน ดีนะที่เขากดปุ่มโทรหลอกได้ทันไม่อย่างนั้นเขาคงต้องไปกินข้าวกลางวันกับหมอนั่นแน่นอน

อันตรายชะมัดเลย TT

 

ไม่คุยโทรศัพท์กับผู้จัดการแล้วหรอครับ

 

แล้วนั่นมันเรื่องอะไรของนายล่ะโยซอบบอกอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่นักที่อยู่ๆยุนดูจุนผู้กำกับคนเมื่อครู่ก็มาถามเขาแบบนี้ ทำตัวอย่างกับรู้ว่าเขาทำอะไรและทำไปเพื่ออะไรอย่างนั้นแหละ บอกตามตรงว่าเขาไม่ชอบคนแบบนี้เลย แต่ถ้าจะให้เปรียบเทียบกันโยซอบว่าคงไม่เท่ากับที่ผู้กำกับคนนี้ไม่ชอบเขาหรอก ผู้กำกับยุนคนนี้เกลียดนักแสดงทุกคนที่ขยันเป็นข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์และที่น่ายินดีก็คือเขาเป็นหนึ่งในนั้น - -

 

ก็ไม่ใช่เรื่องของอะไรของผมหรอก แต่ถ้าชอบก็ไม่เห็นต้องเล่นตัวเลยนี่หน่า

 

ชอบ?

 

ไม่ต้องอายหรอก ผมเข้าใจ อ้อ ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับร่างสูงพูดไว้แค่นั้นพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างก่อนที่จะเดินจากไป โยซอบได้แต่ยืนแค่นหัวเราะให้กับท่าทางที่แสนจะไม่จริงใจนั่น

คิดว่าด่าฉันแล้วจะเดินหนีไปได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ ไม่มีทางซะล่ะ!

 

นี่ผู้กำกับ คุณไร้มารยาทแบบนี้กับนักแสดงทุกคนที่เพิ่งเจอกันหรือเปล่าดูจุนชะงักไปก่อนจะเดินกลับมาที่เดิมอีกครั้ง ดูเหมือนว่ายังโยซอบคงจะไม่อยากจบกับเขาง่ายๆอย่างนั้นสินะ ซึ่งดุจุนเองก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องภาพลักษณ์ของตัวเองเท่าไหร่ ในเมื่อทางนั้นเสนอมาขนาดนี้เขาก็พร้อมที่จะสนองอยู่แล้ว

 

ไม่ครับ ผมเลือกปฏิบัติเฉพาะบางคนเท่านั้น กับคนดีๆผมไม่เป็นแบบนี้หรอกครับ J

 

นายจะบอกว่าฉันเป็นคนไม่ดีอย่างนั้นเหรอ!!” โยซอบร้องออกมาเสียงดังอย่างฉุนขาด เขาไม่เคยเถียงเลยเวลาใครบอกว่าเขาอารมณ์ร้อนเพราะเขาก็เป็นแบบนั้นจริงๆ และเรื่องความแรงเขาน่ะหรอ...นั่นก็จริงเหมือนกัน

 

คุณพูดเองนะครับ J

 

เหอะ ถ้านายจะพูดขนาดนี้ก็ไม่ต้องมารักษามารยาทกับฉันหรอก อ้อ ไอ้เรื่องเสแสร้งบอกว่ายินดีที่ได้ร่วมงานนั่นก็ด้วย ถ้านายไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นก็ไม่ต้องพูดมันออกมาหรอก เพราะมันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีเท่าไหร่ L

 

ถ้านายจะเอาอย่างนั้นก็โอเค เพราะฉันเองก็ไม่ได้ชอบเสแสร้งเหมือนใครบ้างคนแถวนี้ ตอนอยู่ในห้องก็ยิ้มทักทายคนนู่นคนนี้ไปทั่วแต่พอออกมานี่สิ หึ

 

นาย!!” เป็นอีกครั้งที่โยซอบรู้สึกว่าตัวเองโกรธมากจนไม่อาจควบคุมได้ คนตรงหน้าเขา...มันมากเกินไปจริงๆ ดูถูกเขามากเกินไปแล้ว

 

เหอะ ฉันคิดว่าผู้กำกับยุน! ดู! จุน! ที่ใครๆเขาพูดกันจะน่านับถือมากกว่านี้เสียอีก น่าผิดหวังชะมัด นายเองไม่ได้ต่างอะไรจากนักข่าวไร้จรรยาบรรณพวกนั้นเลย คิดไปเอง! ตัดสินคนอื่นทั้งที่ไม่รู้จักเขาดีด้วยซ้ำ! น่ารังเกียจโยซอบรัวคำพูดออกมาอย่างทนไม่ได้และเน้นที่เสียงที่คำสุดท้าย ตั้งแต่เขาเดบิวต์เป็นนักแสดงมาไม่เคยมีผู้กำกับคนไหนดูถูกเขาเท่าคนๆนี้ คนตรงหน้ายังไม่เคยเห็นฝีมือการแสดงของเขาด้วยซ้ำแต่กลับดูถูกเขามากมายขนาดนี้ นี่มันแย่มากจริงๆ

 

หึ นายจะคิดว่าฉันเป็นยังไงก็เรื่องของนาย และถ้าฉันจะคิดว่านายเป็นยังไงนั่นมันก็เรื่องของฉัน เพราะนี่มันเป็นเรื่องส่วนตัว อ้อ แล้วนายก็ช่วยแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันให้ได้ด้วยนะ ถ้านายมีฝีมือพอ J

 

“!!!”

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

วันนี้วันปิดกล้องของฉัน กีกวังต้องไปกับฉัน!”

 

เอ่อ...โยซอบใจเย็นๆสิ คือฉันเข้าใจนะว่านี่เป็นวันปิดกล้องของนายแต่งานนี้ฉันจำเป็นต้องไปกับจุนฮยองจริงๆกีกวังพยายามบอกให้โยซอบใจเย็นลง หลังจากที่ดาราดังบุกมาที่คอนโดของจุนฮยองและเริ่มต้นโวยวายเพื่อให้เขาไปงานปิดกล้องละครของตัวเองให้ได้ แม้ว่านี่จะผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้วก็ตามแต่คนตรงหน้าก็ไม่มีท่าทีว่าจะหมดแรงโวยวายเลย

 

ฉันไม่สน! ถ้าฉันอย่างได้ฉันต้องได้!”

 

โยซอบ...เฮ้อ จุนฮยองนายช่วยฉันพูดอะไรบ้างสิ

 

ไปกันเถอะร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนจะคว้าแขนกีกวังและพาเดินออกไปนอกห้องทันที ผู้จัดการของเขาถึงจะยังงงอยู่ไม่น้อยแต่ก็เดินตามออกมาโดยดี ภายในคอนโดหรูจึงเหลือแต่ดาราดังที่ยังคงโวยวายดังลั่นเพียงคนเดียว

 

ไอ้บ้าจุนฮยอง!!! >O<”

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

คราวหลังนายจะทำอะไรก็บอกฉันก่อนสิ ลากออกมาดื้อๆแบบนี้ฉันตามไม่ทันนะ

 

ก็ฉันเบื่อหมอนั่น มาตะโกนโหวกเหวกโวยวายอะไรก็ไม่รู้ ทำอย่างกับเด็ก - -”

 

โยซอบเขาก็แบบนั้นล่ะ นาย... อ๊ะ!” ร่างของกีกวังถูกผู้มาใหม่กระแทกจนเซไปอีกฝั่งหนึ่ง ใครคนนั้นแทรกกลางระหว่างเขากับจุนฮยองที่เดินข้างกันมาเมื่อครู่ แขนข้างนึงก็โอบไหล่จุนฮยองราวกับคนที่สนิทกันมานาน

หมอนี่มันใครเนี่ย?

 

ว่าไงนายแบบดัง มาซะสายเชียวนะมึง

 

อย่างน้อยกูก็มา - -”

 

ฮู้วว ดังแล้วหยิ่งหรอมึง -O-”

 

กูมาทำงานเรื่องส่วนตัวไว้นอกรอบ ห้องแต่งตัวอยู่ไหนกูจะได้ไปเปลี่ยนชุด

 

ตรงไปสักพักก็เจอ ห้องอยู่ขวามือ ช่างแต่งหน้าทำผมเขารอมึงอยู่ในนั้น เสร็จแล้วเดี๋ยวเขาก็พามึงมาหากูเอง รีบไปทำงานเถอะพ่อคนดี

 

“- -” จุนฮยองได้แต่ส่งสายตานิ่งๆไปให้แล้วเดินไปตามทางที่เพื่อนตัวเองบอก กีกวังเองพอเห็นจุนฮยองเดินไปแล้วก็เดินตามไปบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ลืมทักคนที่น่าจะสนิทกับจุนฮยองตรงหน้าเขา

 

สวัสดีครับ ผมอีกีกวัง ผู้จัดการของจุนฮยองครับ J

 

“*O*”

โอ้ววววววววววว ใช่เลย! ตัวเล็กยิ้มสวยแบบนี้ สเปคกูเลย \*O*/

 

ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมซนดงอุนเป็นเพื่อนสนิท สนิทมากๆของจุนฮยองครับ แล้วก็เป็นช่างภาพในโปรเจคนี้ด้วยแล้วดงอุนก็คว้ามือกีกวังมาจับไว้แน่นอย่างถือวิสาสะ จนร่างเล็กตรงหน้าได้แต่ยิ้มแห้งๆให้

เมื่อไหร่จะปล่อยมือฉันสักทีเนี่ย - -

 

เอ่อ...

 

อ้อ บางทีคุณอาจจะอยากไปชมสตูดิโอนี้ มาครับ ผมจะพาไปทัวร์เอง ผมเคยทำงานที่นี่หลายครั้งแล้วรู้ทุกซอกทุกมุมของที่นี่ดี ^________^” ร่างสูงสรุปเอาเองเสร็จสรรพแล้วถือโอกาสโอบไหล่กีกวังจนเจ้าตัวสะดุ้ง ดงอุนรู้ถึงความผิดปกตินั่นดีแต่ก็ยังคงโอบไหล่คนตัวเล็กต่อไป จนกีกวังปัดแขนนั่นออกเจ้าตัวถึงได้ยอมรับว่าคนข้างๆคงไม่ชอบพฤติกรรมนี้เท่าไหร่นัก

 

ขอโทษนะครับแต่ผมมาทำงาน ขอตัวครับ

 

เฮ้ ไม่เห็นต้องเครียดเลยนี่ เรามาทำงานสบายๆกันดีกว่านะครับ ^________^” เป็นอีกครั้งที่ดงอุนคว้ามือกีกวังมาจับเอาไว้ หากแต่ครั้งนี้คนตัวเล็กสะบัดมันทิ้งและสัญญากับตัวเองว่าจะไม่รักษามารยาทกับร่างสูงอีก เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองทำมันมามากพอแล้ว

 

อย่ามาฉวยโอกาสกับฉัน เพราะการที่นายเป็นเพื่อนกับจุนฮยองไม่ได้แปลว่านายจะมาทำแบบนี้กับฉันได้

 

ถ้าอย่างนั้นผมต้องเป็นอะไรล่ะครับ ถึงจะทำแบบนี้...ดงอุนบอกอย่างมีเล่ห์นัยแล้วคว้ามือเล็กนั่นมากุมไว้

 

แบบนี้...ร่างสูงโน้มศีรษะลงไปจนห่างจากใบหน้าเล็กนั่นไม่ถึงสามเซนติเมตร

 

และแบบนี้ได้...ริมฝีปากบางฝังลึกลงไปบนแก้มใสในขณะที่กีกวังได้แต่ยืนนิ่งและอ้าปากค้าง

หมอนี่มัน... O_O!!!

 

คบกับผมนะครับ ^________^”

 

“!!!”

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Talk Talk Talk

อินโทรมาแล้วนะค่ะทุกคน!! แลดูยั่วรีดเดอร์มากๆเลย 5555

กับเรื่องนี้รูปแบบอาจจะดูแปลกตาไปบ้างนะค่ะ แต่ก็หวังว่าจะถูกใจทุกคน

ในพาร์ทต่อๆไปไรเตอร์จะค่อยๆเพื่อดีกรีความแรงขึ้นเรื่อยๆ

หวังอย่างยิ่งว่าทุกคนจะได้อ่านฟิคบีสท์ในแบบที่ต่างไปจากเดิมนะค่ะ

ยังไงฝากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วย ยิ่งคอมเม้นท์เยอะยิ่งอัพไวเน้อ J

ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

8ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

8ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×