คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part I :: ตัวของผม
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงข้อความที่ดังขึ้นมาปลุกผมให้ตื่นจากการหลับใหล ตอนนี้ผมรู้สึกง่วงมาก-มากที่สุด ซึ่งผมไม่สงสัยเลยว่าทำไม เพราะนี่มันตีสองกว่าแล้วน่ะสิ!! ไอ้โรคจิตที่ไหนส่งข้อความมากวนผมเนี่ย น่าจับมันมาฆ่าหั่นศพเสียจริงๆ
‘ ผับ xxx มารับพี่ที – พี่ฮีชอล ’
แง่ง~ พี่ชายผมเองนี่หน่า J
คงเมาแล้วหาทางกลับบ้านไม่ถูกอีกตามเคยสินะถึงได้ส่งข้อความมาแบบนี้ และผมในฐานะน้องที่ดีก็ต้องไปลากกลับมาเหมือนเช่นทุกที เฮ้อ~ -o-
ความจริงผมกับพี่ฮีชอลไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกนะ พี่เขาอยู่หอในมหาลัย ส่วนผมอยู่อพาตเม้นท์ถูกๆใกล้กับโรงเรียน และห้องของผมมันก็เป็นโรงแรมอย่างดีสำหรับนักศึกษาขี้เมาอย่างพี่เขา เพราะถ้ากลับไปนอนที่หอทั้งสภาพเมาๆอย่างนี้มีหวังโดนทัณฑ์บนแน่นอน
ผับ xxx
ตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าผับดังกล่าวเรียบร้อยแล้ว ขนาดยังไม่ได้เข้าไปกลิ่นแอลกอฮอลล์กับกลิ่นบุหรี่ก็โชยออกมาแล้ว ผมน่ะเกลียดของพวกนี้จริงๆ แต่พี่ฮีชอลเขากลับชอบ…
ผมรู้ได้ยังไงน่ะหรอ?
ก็ถ้าเขาไม่ชอบคงไม่มาแทบทุกวันแบบนี้หรอก
“สวัสดีครับน้อง สนใจไปต่อกับพี่ไหม”
“ไม่ล่ะ”
ผมรีบบอกปัดก่อนจะรีบเดินหนีจากผู้ชายที่จ้องผมตาเป็นมันอยู่ทันที เขาก็หน้าตาดีและท่าทางมีเงินอยู่นะ แต่ทำไมทำตัวแบบนี้ก็ไม่รู้ บางทีคนรวยก็เข้าใจยากเหมือนกันนะ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมควรสนใจในตอนนี้สักหน่อย เพราะผมควรจะแค่พาพี่ฮีชอลกลับแล้วก็ไปนอนต่อซะก็เท่านั้น
“เฮ้ รีบไปไหนล่ะ ทดลองก่อนตัดสินใจก็ได้นะ”
“ไม่ล่ะ”
“แค่คิสก่อนก็ได้ พี่รับรองเลยว่า...”
“ไม่!”
การปฏิเสธอย่างแข็งกร้าวของผมทำเอาผู้ชายตรงหน้านิ่งไป ความจริงเขาควรจะเลิกตื๊อผมตั้งแต่ตอนผมปฏิเสธครั้งแรกแล้วด้วยซ้ำ แต่ทำไมหน้าด้านนักก็ไม่รู้ น่ารำคาญชะมัด L
แต่ดูเหมือนว่าผมจะประเมินเขาสูงเกินไป เพราะดูเขาจะหน้าด้านและน่ารำคาญกว่าที่ผมคิดไว้มาก ไม่อย่างนั้นคงไม่มายืนยิ้มอย่างคนหน้าไม่อายตรงหน้าผมแบบนี้หรอก
“ถอยไป ผมมีธุระ”
“เดี๋ยวพี่จ่ายค่าเสียเวลาให้ก็ได้ แต่น้องต้องไปห้องน้ำเป็นเพื่อนพี่นะ”
“อย่ามายุ่งกับผม”
“อะไรกันคนน่ารักมักใจร้ายอย่างนั้นหรอ”
เขาพูดพร้อมยกมือข้างนึงลูบแก้มของผมเบาๆ ก่อนที่ผมจะปัดมือเขาทิ้งและแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจนว่ารังเกียจเขามากขนาดไหน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้รอยยิ้มทุเรสๆหายไปจากใบหน้าเขาได้เลย
“วิธีเร้าอารมณ์แบบใหม่หรือไง แต่ก็ดีนะ ฉันชอบ”
“ผมจะเป็นพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า...อย่ามายุ่งกับผม”
“ไม่ทันแล้วล่ะ”
“อุ๊บ OxO”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ระวังตัวอะไร ผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดตาก็ถูกโปะลงบนจมูกของผมเรียบร้อยแล้ว ผมรู้แทบจะในทันทีว่ามันต้องเป็นยานอนหลับแน่นอน แต่ก็ไม่ทันทีผมจะได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น สติของผมก็เริ่มเลือนลางก่อนที่มันจะหายไปในที่สุด
เหลือไว้เพียงความทรงจำสุดท้าย...
รอยยิ้มอย่างหื่นกระหายของชายแปลกหน้าคนนั้น
ซ่า
ผมขยับตัวเล็กน้อยภายใต้ผ้าห่มผืนหนา หลังจากถูกปลุกเมื่อครู่ด้วยเสียงน้ำที่กำลังไหลออกจากฝักบัว ผมรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัวจนแทบจะขยับไม่ได้ เมื่อคืนผมไปทำอะไรมานะถึงได้รู้สึกแบบนี้
อ่า...จำอะไรแทบไม่ได้เลยแหะ นอกจาก...
รอยยิ้มนั่น!!
ตาของผมเบิกกว้างทันทีเมื่อความทรงจำสุดท้ายแล่นกลับเข้ามาภายในหัวผมอีกครั้ง หวังว่าทุกอย่างจะไม่แย่อย่างที่ควรจะเป็นหรอกนะ บางทีผมอาจจะแค่ฝันไปก็ได้ ต้องคิดในแง่ดีไว้ก่อน
ฝัน ฝัน ฝัน ทุกอย่างเป็นแค่ฝัน...
ผมได้แต่ท่องในใจก่อนจะรวบรวมความกล้าแล้วเริ่มสำรวจตัวเอง
“ตื่นแล้วหรอ”
O_O
เสื้อผ้าที่หายไปและร่างของผู้ชายตรงหน้าในชุดคลุมอาบน้ำทำเอาผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก สรุปว่าเมื่อคืนนี้ผม...
อ๊ากกกกกกกกกกกก~
“ไอ้เลวเอ๊ย!!”
ผมตะโกนด่าเสียงดังลั่นก่อนจะขวางปาข้าวของทุกอย่างที่อยู่ใกล้ตัวไปยังคนตรงหน้าราวกับคนคลุ้มคลั่ง ตอนนี้ผมรู้สึกโกรธจนแทบจะคุมสติเอาไว้ไม่อยู่ ไอ้บ้านั่นมันเลวเกินไปแล้วนะ!!
จากความทรงจำของผมผู้ชายตรงหน้าเป็นคนละคนกับไอ้ชั่วเมื่อคืนที่โปะยาสลบผม ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมเลือดขึ้นหน้ากันเข้าไปใหญ่เพราะบางทีมันอาจพาผมมามหกรรมปิ๊ดปี้ปิ๊ดหมู่ก็ได้
“ไอ้ชั่ว!!”
“คุณครับใจเย็นๆ ทำไมอยู่ๆมาด่าผมแบบนี้ล่ะครับ”
“ยังมีหน้ามาถามอีกหรอ ขยะสังคมแบบแกนี่นะ”
“ขยะสังคม?”
“ใช่ แกนั่นล่ะ ไอ้ทุเรศ!!”
เสียงก่นด่าของผมยังคงรักษาระดับความดังไว้ได้เป็นอย่างดี และสองมือของผมก็ยังคงหาของมาขว้างปาเขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนกระทั่งของใกล้ๆตัวผมหายไปอยู่ฝั่งเขาจนหมด ผมจึงต้องจับผ้านวมมาพันกายก่อนไปหาของมาปาใส่เขาต่อ ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมพบกับกล้องวีดีโอวางอยู่ข้างเตียง...
และมันก็ทำให้สติของผมหลุดหายไปจนหมด ทั้งแค้น ทั้งโกรธ ทั้งอายจนทำอะไรไม่ถูก มารู้ตัวอีกทีผมก็มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว และไวเท่าความคิดฝ่ามือของผมก็ฟาดลงอย่างแรงที่แก้มของเขาทันที
เพี๊ยะ!
“ไอ้เลว!”
“ฮึ จบแล้วใช่ไหม ทีนี้ตาผมบ้างนะ”
“อ๊ะ! อุ๊บ OxO”
แล้วริมฝีปากของผมก็ถูกเขาครอบครองอย่างรวดเร็ว ถึงผมจะพอเดาได้ว่าจูบแรกของตัวเองคงจะถูกพรากไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วก็เถอะ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่านี่เป็นจูบแรกก็ไม่รู้ เขาว่ากันว่าจูบแรกจะหวานไม่ใช่หรอ และตอนนี้ผมก็กำลังรู้สึกว่ามันหวานอยู่
หวาน...เหมือนปราศจากความต้องการใดๆ
หวาน...ราวกับกำลังชิมไอศกรีมวานิลลาเป็นครั้งแรก
หวาน...จนอยากจะเหนี่ยวรั้งเอาไว้
O_O!!
เฮ้ย! นี่ผมกำลังคิดเรื่องบ้าบออะไรอยู่เนี่ย ผมควรจะปฏิเสธเขาไม่ใช่หรอ แต่ทำไมร่างกายผมถึงกำลังตอบรับเขา
ร่างของผมถูกพากลับขึ้นมาบนเตียงนุ่มๆอีกครั้ง และริมฝีปากของเราทั้งคู่ก็ยังคงพลัดกันลิ้มรสความหวานของอย่างไร้การควบคุม มือของผมดอบรอบคอเขา ส่วนมือของเขา...
ไม่! มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
“แฮ่กๆ”
ผมหอบราวกับคนที่ต้องการอากาศมากในขณะนี้ ก่อนจะรีบผลักเขาออกจากตัวผมทันที ผ้านวมถูกผมนำมาพันร่างไว้อีกครั้งก่อนที่ผมจะหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่วางอยู่แถวนั้นมาถือไว้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ปึง
ผมมองตัวเองที่เหงื่อโทรมกายในกระจก แล้วเฝ้าถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทั้งเรื่องเมื่อคืนนี้ และเรื่องเมื่อครู่นี้ด้วย
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ
............................................................................................................................................................................................................................................................................ รับไปหนึ่งบทก่อนนะค่ะ ไว้จะมาอัพให้ใหม่ค่า J
ความคิดเห็น