ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ร่องรอยการหายตัว
.
หลังจากที่คนที่ออกไปแล้ว ภายในห้องก็มีแต่ความเงียบก็มีเพียงพยาบาลที่คอยเข้ามาอยู่เป็นประจำเพื่อคอยเช็คอาการของผม และแล้วผมก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติเมื่อเวลาค่ำมาถึง พยาบาลที่คอยมาประมาณชั่วโมงละครั้ง หายไปนานกว่าสามชั่วโมง ขณะนี้เป็นเวลาประมาณ 4 ทุ่มเมื่อมองจากนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนัง และเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นมาก
“ใครกัน” ผมพูดออกมาเพราะมองในเงาสลัวแล้วไม่ใช่พยาบาลหรือหมอแน่นอน เพราะทุกครั้งที่เปิดประตูแสงจากข้างนอกจะกระทบให้ผมเห็นว่าใครที่เข้ามา
คุณประทีปคะ ขอเข้าไปหน่อยนะคะ” เสียงพยาบาลเปิดประตูเข้ามาเพื่อเช็คอาการตามปกติของตอนเช้า
“คุณประทีปไปไหนนะ เข้าห้องน้ำหรือเปล่า” พยาบาลพยายามจะสอดส่องไปรอบๆห้องเพื่อหาแต่ในห้องก็พบแต่ความว่างเปล่า แล้วพยาบาลก็เอื้อมมือไปกดอินเทอร์คอมเพื่อบอกลงไปให้หมอ มาที่ห้องผู้ป่วย
“คุณหมอคะคุณประทีปไม่รู้ว่าไปไหนค่ะ ฉันเข้ามาเค้าก็ไม่อยู่แล้วนะ”
“เอางี้เธอช่วยตามไปเรียกญาติของเค้ามาด้วย ไม่แน่เค้าอาจจะกลับไปที่บ้านแล้วก็ได้นะ”
หลังจากนั้นพยาบาลก็โทรศัพท์ไปที่บ้านของประทีปและบอกแอน แล้วตามตัวเด็กๆจากที่โรงเรียนมาพบที่โรงพยาบาล
“คุณหมอคะทีปเค้าหายไปไหนคะ บ้านก็ไม่ได้กลับนะ ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้างยังไม่สบายอยู่เลยแท้ๆ” แอนพูดพร้อมทั้งทำท่าจะเป็นลม พยาบาลก็รีบที่จะเอายาดมที่ติดตัวอยู่เสมอเข้ามาจ่อใกล้ๆที่จมูก จิมก็เข้ามาใกล้ๆเพื่อจะประคองแม่ของตน
“กิต ถ้าลุงทีปหนีไปข้างนอกแล้วไปติดคนอื่นจะว่าไงอ่ะ” เนเน่พูด
“นี่เนเน่เธอหัดเงียบปากหน่อยสิ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเล่นนะ” กิตปรามเนเน่เพื่อให้สงบลงบ้างแล้วดูเหมือนว่าจะได้ผม เนเน่จ๋อยลงไปทันใด
“คุณแอนครับ คุณลองคิดซิครับว่าสามีคุณจะหายไปที่ไหนได้บ้าง”
“ไม่ทราบเลยจริงๆค่ะ ปกติถ้าเค้าจะไปไหนก็ต้องบอกฉันเสมอนะคะ” แอนบอกกับหมอ
หลังจากนั้นจิมและกิตก็เดินไปรอบๆห้องเพื่อหาร่องรอยที่อาจจะเกิดขึ้นได้กับพ่อของตน หลังจากที่เด็กทั้งสองออกไปยืนที่ระเบียงก็สังเกตเห็นสิ่งของสิ่งหนึ่งที่ตกอยู่กับพื้น เมื่อมองคร่าวๆอาจจะคิดว่ามันเป็นก้นบุหรี่ธรรมดา แต่เมื่อเด็กทั้งสองหยิบขึ้นมา ก็สังเกตได้ว่ามันมีลักษณะแตกต่างจากบุหรี่ทีเคยๆเห็นกัน ตรงปลายมันเป็นสีเขียว และมีตัวอักษรที่เด็กทั้งสองคุ้นๆ
“นี่มันอักษรของเจนิสนี่” เด็กทั้งสองพูดเกือบจะพร้อมๆกัน
“มีอะไรเหรอ กิต จิม” เนเน่เข้ามาพอดี
“นี่เธอดูสิ ดูแล้วนึกถึงอะไร” กิตพูดพร้อมทั้งยื่นก้นบุหรี่ให้เนเน่ดู
“ใครนะ ช่างไม่รู้กาลเทศะเลย โรงพยาบาลเค้าห้ามสูบบุหรี่นะ” เนเน่พูด
“นี่เธอ เราไม่ได้หมายความว่างั้นนะ คนที่จับพ่อเราไป ต้องเป็นคนที่มาจากเจนิสแน่ๆเลย เพราะนี่เป็นหลักฐานบอกว่าเป็นบุหรี่ของเจนิส นี่ไงตัวอักษรของเจนิส”
“คุณตำรวจครับเราได้หลักฐานมาแล้วครับ เมื่อกี้เราไปสอบถามที่ประชาสัมพันธ์ ถามว่ามีใครมาถามหาห้องคุณประทีปไหม”
“แล้วได้ความว่าไงครับ”
“มีเด็กคนหนึ่งกับผู้ชายคนหนึ่งมาสอบถามครับ”
“แล้วหน้าตาของทั้งคู่เป็นอย่างไร เค้ามาด้วยกันหรือเปล่าครับ”
“เปล่านะครับ รู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นจะท่าทางน่ากลัวๆหน่อยครับ สวมหมวกมาด้วยครับ ไม่ยอมที่จะถอดออก มีหนวดเครายาวไม่ค่อยน่าไว้วางใจเท่าไหร่”
“พอมีรายละเอียดพอจะสเกตภาพได้ไหมล่ะ”
“รู้สึกจะมีไม่พอนะครับเพราะว่ามีคนเห็นแค่คนเดียว และแถมยังใส่หมวกไว้อีก”
“แล้วเด็กล่ะ สเกตได้ไหม”
“พอได้ครับ แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะใช่เด็กนะครับ เพราะว่าแกไม่น่าจะมีปัญญาลักพาตัวไปได้นะ”
“เอาล่ะไงก็ต้องสันนิษฐานผู้เกี่ยวข้องไว้ก่อนล่ะ แล้วอย่าลืมนำหลักฐานมาให้ผมที่โรงพักพรุ่งนี้แล้วกัน” พอพูดจบนายตำรวจคนนั้นก็เดินออกจากห้องไป
“นายว่าใครพาตัวพ่อนายไป” กิตพูดกับจิม
“เราก็ไม่รู้ แต่เราว่าต้องเป็นผู้ชายแน่ๆ แล้วเด็กที่ไหนจะมาสูบบุหรี่ทิ้งไว้แบบนี้”
“ใช่เราเห็นด้วย แล้วเค้าจะมาจับพ่อเราไปทำไมกัน”
“อาจจะตามมาฆ่าก็ได้นะ เนเน่ว่า”
“นี่เนเน่เธอไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเธอนะ” กิตพูดปราม
“รู้แล้วจ๊ะ เอาล่ะๆ มาช่วยกันคิดก็ได้ว่าใครจับตัวลุงทีปไป”
“ต้องเป็นพวกของเยเนก้าแน่ๆเลย “
“งั้นเป้าหมายต่อไปก็ต้องเป็นพวกเราด้วยสิ” พอเนเน่พูดจบทุกสายตาก็มองมาที่เนเน่ทำให้เนเน่ต้องหลบตาไป เพราะว่ากิตพูดไม่ทันขาดคำเนเน่ก็ปากเสียขึ้นมาอีก
“รู้แล้วน่าๆ จะหัดทำตัวดีๆ พูดน้อยๆ”
“แล้วเราจะเริ่มต้นสืบจากที่ไหนกันดีล่ะ “
“ก็ต้องไปเจนิสกันอีกแล้วล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้” กิตเสนอแนะ
“แล้วทางเข้าล่ะ จะเปิดหรือยัง”
“คงจะเปิดแล้วล่ะ ไม่งั้นคนจากเจนิสจะมาที่โรงพยาบาลนี้ได้ไง และต้องเป็นทางที่เข้ามาทางบ้านเราด้วย เพราะพวกเยเนก้าไม่สามารถที่จะเข้ามาทางฐานปิแอร์ได้แน่นอน”
“แล้วถ้าไม่ใช่พวกเยเนก้า แต่เป็นพวกของไสวันล่ะ มันก็เข้ามาทางฐานปิแอร์ได้นะ “
“กลับบ้านเราแล้วก็จะรู้กัน เพราะว่าจะลองลอดเข้าไปในอุโมงค์ใต้ตู้ดูถ้าไปโผล่ที่ท่อระบายน้ำกลางเมืองก็แสดงว่า ทางนี้ถูกทำให้ใช้ได้แล้ว และน่าจะเป็นพวกของเยเนก้า ถ้าไม่ใช่ก็คงเป็นพวกของไสวันแหละ”
“อืมสรุปง่ายดีนะ แต่ก็ไม่มีเหตุผลคิดเป็นอื่นแล้วนี่” กิตพูด
“เอาล่ะ ไปบ้านเรากันเถอะ”
หลังจากที่คนที่ออกไปแล้ว ภายในห้องก็มีแต่ความเงียบก็มีเพียงพยาบาลที่คอยเข้ามาอยู่เป็นประจำเพื่อคอยเช็คอาการของผม และแล้วผมก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติเมื่อเวลาค่ำมาถึง พยาบาลที่คอยมาประมาณชั่วโมงละครั้ง หายไปนานกว่าสามชั่วโมง ขณะนี้เป็นเวลาประมาณ 4 ทุ่มเมื่อมองจากนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนัง และเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นมาก
“ใครกัน” ผมพูดออกมาเพราะมองในเงาสลัวแล้วไม่ใช่พยาบาลหรือหมอแน่นอน เพราะทุกครั้งที่เปิดประตูแสงจากข้างนอกจะกระทบให้ผมเห็นว่าใครที่เข้ามา
คุณประทีปคะ ขอเข้าไปหน่อยนะคะ” เสียงพยาบาลเปิดประตูเข้ามาเพื่อเช็คอาการตามปกติของตอนเช้า
“คุณประทีปไปไหนนะ เข้าห้องน้ำหรือเปล่า” พยาบาลพยายามจะสอดส่องไปรอบๆห้องเพื่อหาแต่ในห้องก็พบแต่ความว่างเปล่า แล้วพยาบาลก็เอื้อมมือไปกดอินเทอร์คอมเพื่อบอกลงไปให้หมอ มาที่ห้องผู้ป่วย
“คุณหมอคะคุณประทีปไม่รู้ว่าไปไหนค่ะ ฉันเข้ามาเค้าก็ไม่อยู่แล้วนะ”
“เอางี้เธอช่วยตามไปเรียกญาติของเค้ามาด้วย ไม่แน่เค้าอาจจะกลับไปที่บ้านแล้วก็ได้นะ”
หลังจากนั้นพยาบาลก็โทรศัพท์ไปที่บ้านของประทีปและบอกแอน แล้วตามตัวเด็กๆจากที่โรงเรียนมาพบที่โรงพยาบาล
“คุณหมอคะทีปเค้าหายไปไหนคะ บ้านก็ไม่ได้กลับนะ ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้างยังไม่สบายอยู่เลยแท้ๆ” แอนพูดพร้อมทั้งทำท่าจะเป็นลม พยาบาลก็รีบที่จะเอายาดมที่ติดตัวอยู่เสมอเข้ามาจ่อใกล้ๆที่จมูก จิมก็เข้ามาใกล้ๆเพื่อจะประคองแม่ของตน
“กิต ถ้าลุงทีปหนีไปข้างนอกแล้วไปติดคนอื่นจะว่าไงอ่ะ” เนเน่พูด
“นี่เนเน่เธอหัดเงียบปากหน่อยสิ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเล่นนะ” กิตปรามเนเน่เพื่อให้สงบลงบ้างแล้วดูเหมือนว่าจะได้ผม เนเน่จ๋อยลงไปทันใด
“คุณแอนครับ คุณลองคิดซิครับว่าสามีคุณจะหายไปที่ไหนได้บ้าง”
“ไม่ทราบเลยจริงๆค่ะ ปกติถ้าเค้าจะไปไหนก็ต้องบอกฉันเสมอนะคะ” แอนบอกกับหมอ
หลังจากนั้นจิมและกิตก็เดินไปรอบๆห้องเพื่อหาร่องรอยที่อาจจะเกิดขึ้นได้กับพ่อของตน หลังจากที่เด็กทั้งสองออกไปยืนที่ระเบียงก็สังเกตเห็นสิ่งของสิ่งหนึ่งที่ตกอยู่กับพื้น เมื่อมองคร่าวๆอาจจะคิดว่ามันเป็นก้นบุหรี่ธรรมดา แต่เมื่อเด็กทั้งสองหยิบขึ้นมา ก็สังเกตได้ว่ามันมีลักษณะแตกต่างจากบุหรี่ทีเคยๆเห็นกัน ตรงปลายมันเป็นสีเขียว และมีตัวอักษรที่เด็กทั้งสองคุ้นๆ
“นี่มันอักษรของเจนิสนี่” เด็กทั้งสองพูดเกือบจะพร้อมๆกัน
“มีอะไรเหรอ กิต จิม” เนเน่เข้ามาพอดี
“นี่เธอดูสิ ดูแล้วนึกถึงอะไร” กิตพูดพร้อมทั้งยื่นก้นบุหรี่ให้เนเน่ดู
“ใครนะ ช่างไม่รู้กาลเทศะเลย โรงพยาบาลเค้าห้ามสูบบุหรี่นะ” เนเน่พูด
“นี่เธอ เราไม่ได้หมายความว่างั้นนะ คนที่จับพ่อเราไป ต้องเป็นคนที่มาจากเจนิสแน่ๆเลย เพราะนี่เป็นหลักฐานบอกว่าเป็นบุหรี่ของเจนิส นี่ไงตัวอักษรของเจนิส”
“คุณตำรวจครับเราได้หลักฐานมาแล้วครับ เมื่อกี้เราไปสอบถามที่ประชาสัมพันธ์ ถามว่ามีใครมาถามหาห้องคุณประทีปไหม”
“แล้วได้ความว่าไงครับ”
“มีเด็กคนหนึ่งกับผู้ชายคนหนึ่งมาสอบถามครับ”
“แล้วหน้าตาของทั้งคู่เป็นอย่างไร เค้ามาด้วยกันหรือเปล่าครับ”
“เปล่านะครับ รู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นจะท่าทางน่ากลัวๆหน่อยครับ สวมหมวกมาด้วยครับ ไม่ยอมที่จะถอดออก มีหนวดเครายาวไม่ค่อยน่าไว้วางใจเท่าไหร่”
“พอมีรายละเอียดพอจะสเกตภาพได้ไหมล่ะ”
“รู้สึกจะมีไม่พอนะครับเพราะว่ามีคนเห็นแค่คนเดียว และแถมยังใส่หมวกไว้อีก”
“แล้วเด็กล่ะ สเกตได้ไหม”
“พอได้ครับ แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะใช่เด็กนะครับ เพราะว่าแกไม่น่าจะมีปัญญาลักพาตัวไปได้นะ”
“เอาล่ะไงก็ต้องสันนิษฐานผู้เกี่ยวข้องไว้ก่อนล่ะ แล้วอย่าลืมนำหลักฐานมาให้ผมที่โรงพักพรุ่งนี้แล้วกัน” พอพูดจบนายตำรวจคนนั้นก็เดินออกจากห้องไป
“นายว่าใครพาตัวพ่อนายไป” กิตพูดกับจิม
“เราก็ไม่รู้ แต่เราว่าต้องเป็นผู้ชายแน่ๆ แล้วเด็กที่ไหนจะมาสูบบุหรี่ทิ้งไว้แบบนี้”
“ใช่เราเห็นด้วย แล้วเค้าจะมาจับพ่อเราไปทำไมกัน”
“อาจจะตามมาฆ่าก็ได้นะ เนเน่ว่า”
“นี่เนเน่เธอไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเธอนะ” กิตพูดปราม
“รู้แล้วจ๊ะ เอาล่ะๆ มาช่วยกันคิดก็ได้ว่าใครจับตัวลุงทีปไป”
“ต้องเป็นพวกของเยเนก้าแน่ๆเลย “
“งั้นเป้าหมายต่อไปก็ต้องเป็นพวกเราด้วยสิ” พอเนเน่พูดจบทุกสายตาก็มองมาที่เนเน่ทำให้เนเน่ต้องหลบตาไป เพราะว่ากิตพูดไม่ทันขาดคำเนเน่ก็ปากเสียขึ้นมาอีก
“รู้แล้วน่าๆ จะหัดทำตัวดีๆ พูดน้อยๆ”
“แล้วเราจะเริ่มต้นสืบจากที่ไหนกันดีล่ะ “
“ก็ต้องไปเจนิสกันอีกแล้วล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้” กิตเสนอแนะ
“แล้วทางเข้าล่ะ จะเปิดหรือยัง”
“คงจะเปิดแล้วล่ะ ไม่งั้นคนจากเจนิสจะมาที่โรงพยาบาลนี้ได้ไง และต้องเป็นทางที่เข้ามาทางบ้านเราด้วย เพราะพวกเยเนก้าไม่สามารถที่จะเข้ามาทางฐานปิแอร์ได้แน่นอน”
“แล้วถ้าไม่ใช่พวกเยเนก้า แต่เป็นพวกของไสวันล่ะ มันก็เข้ามาทางฐานปิแอร์ได้นะ “
“กลับบ้านเราแล้วก็จะรู้กัน เพราะว่าจะลองลอดเข้าไปในอุโมงค์ใต้ตู้ดูถ้าไปโผล่ที่ท่อระบายน้ำกลางเมืองก็แสดงว่า ทางนี้ถูกทำให้ใช้ได้แล้ว และน่าจะเป็นพวกของเยเนก้า ถ้าไม่ใช่ก็คงเป็นพวกของไสวันแหละ”
“อืมสรุปง่ายดีนะ แต่ก็ไม่มีเหตุผลคิดเป็นอื่นแล้วนี่” กิตพูด
“เอาล่ะ ไปบ้านเรากันเถอะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น