ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แผนลับพัทยา
.
“พ่อครับผมมีเรื่องจะขอร้องพ่อครับ”
“ว่าไงล่ะจิมมีเรื่องอะไรเหรอ”
“คือว่าเสาร์อาทิตย์นี้ผมจะขออนุญาตไปเที่ยวทะเลกับที่บ้านเนเน่เค้าน่ะครับ”
“ทะเลที่ไหนเหรอลูก” แอนถาม
“พัทยาครับ”
“เหรอก็ดีนะ แล้วกิตไปด้วยไหมล่ะ”
“ไปครับ”
“แล้วเดี๋ยวเสาร์นี้พ่อไปส่งที่บ้านเนเน่แล้วกันนะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพ่อของเนเน่เค้าจะมารับที่บ้านครับ”
“อืมก็ดีนะ พ่อจะได้นอนตื่นสายสักหน่อย”
ที่โรงเรียนตอนเช้า ขณะที่จิมกำลังจะเข้าไปในห้องก็มีมือหนึ่งลากจิมเข้าไปยังหลังห้องเรียน นั่นคือมือของกิตนั่นเอง
“อ้าวมีไรเหรอ แหมมาทำลับๆล่อแบบนี้ เกือบไปแล้วไหมล่ะ มือเกือบจะไวได้มีเรื่องกันแล้วนะเนี่ย”
“น่า อย่าพึ่งมีเรื่องตอนนี้เลย มีข่าวร้ายจะมาบอกแน่ะ”
“ข่าวร้ายเหรอ ทำไมพ่อไม่ให้นายไปหรือไง”
“ก็ประมาณนั้นล่ะ”
“อ้าวแล้วงี้แผนนายไม่ล่มไม่เป็นท่าเหรอ”
“ไม่หรอกน่า ไงคงต้องฝากให้นายแล้วก็เนเน่ทำต่อให้สำเร็จแล้วกันนะ”
“ถ้าไม่มีนายแล้วเราจะทำได้ไงล่ะ กิตไม่ลองขอพ่ออีกทีเหรอ”
“เราขอมาสองรอบ สามรอบแล้วล่ะ อืม เรามีของจะมาให้นาย เก็บมันไว้นะ ถ้าเกิดมีไรเกิดขึ้นติดต่อเรากลับมาทันทีเลยนะ”
“ได้ ไม่มีปัญหาเพื่อน” หลังจากนั้นจิมก็เก็บของชิ้นนั้นไว้ในกระเป๋า ก็พอดีกับที่เนเน่เข้ามาพอดี
“สวัสดีจ๊ะ กิต จิม มาแต่เช้าเลยนะ”
“ใช่แล้วเราสองคนก็กำลังรอเธออยู่พอดีเลยล่ะ”
“รอคนสวยเหรอจ๊ะแหม” เนเน่พูดพร้อมทั้งยิ้มกว้าง
“อืมประมาณนั้นล่ะ เอาล่ะเรามาพูดแผนการของเราก่อนดีกว่า เอ้อลืมบอกไปเราไปไม่ได้นะเนเน่”
“อ้าวทำไมล่ะ เราบอกพ่อกับแม่เราแล้วนะว่าเธอสองคนจะไปด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอกเราฝากจิมทำแทนเราแล้วล่ะ”
“โอเค ตกลง งานนี้ไงก็มาลงที่เราอยู่แล้วนี่”
“เอาล่ะ อันดับแรกหลังจากที่ทุกคนเข้าที่พักแล้วนะ พอพ้นสายตาของผู้ใหญ่นะให้เอาลูกแก้วที่เราให้จิมออกมาใส่แก้วน้ำไว้นะ แล้วใส่ทรายให้เต็มแล้วก็เอาน้ำทะเลใส่ลงไปนะ แล้วดูว่าเกิดอะไรขึ้น”
“แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นมาล่ะ เนเน่ตื่นเต้นนะเนี่ยอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจังเลย”
“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เราถึงอยากไปมากๆนี่ไงล่ะ” กิตทำหน้าเสียดายอย่างเต็มที่
“เฮ้ย กิต จิม มานี่หน่อยสิ” แมนหัวหน้าห้องซึ่งเข้ามาในห้องเรียนพอดีก็ร้องเรียก
“อะไรเหรอแมน” จิมพูด
“อ๋อไม่มีไรหรอก คือว่าเรามีการบ้านที่ไม่เข้าใจน่ะ จะขอดูหน่อยได้หรือเปล่า”
“อย่างนี้เค้าไม่เรียกดูแล้วนะแมน อย่างงี้เค้าเรียกลอกแล้วล่ะ” เนเน่พูด
“เออน่า เพื่อนช่วยเพื่อนเป็นไรไป ว่าแต่คุยเรื่องไรกันอยู่เหรอ”
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่คุยเรื่องไปเที่ยวเสาร์นี้เท่านั้นเอง” เนเน่พูด
“ว๊าว เราไปด้วยสิ ไปด้วยเสาร์นี้เราว่าง” แมนพูดพร้อมทั้งชี้ไปทีตัวเอง
เนเน่พอได้ยินก็หันหน้าไปทางจิมแล้วก็กิต ซึ่งทำหน้าเบ๊เพราะไม่อยากให้คนอื่นล่วงรู้ถึงแผนการนี้
“ไว้เนเน่ถามพ่อดูก่อนนะว่ามีคนไปด้วยรถจะพอหรือเปล่านะ เราไม่รับปากนะ”
“ได้สิ ขอให้รถว่างนะ” แล้วแมนก็เดินจากไปเพราะว่าเพื่อนๆเข้ามาในห้องแล้วแมนก็ถือการบ้านของจิมไปด้วย
“นี่เนเน่จะให้แมนเค้าไปด้วยจริงเหรอ” กิตถาม
“แล้วจะให้เราปฏิเสธเค้าไปอย่างไรล่ะ ลองหาทางออกให้เราหน่อยสิแหม เดี๋ยวเราค่อยบอกเค้าอีกทีว่าที่ไม่ว่างพอให้เค้าไปก็จบไม่ใช่เหรอ แหม ไม่เห็นยากเลย”
“นั่นน่ะสิเนอะ จะได้ไม่หักหาญน้ำใจแมนเค้าด้วย เพราะว่าเค้าก็ดีกับเราเนอะ”
“ใช่ๆๆๆ” เนเน่พูดพร้อมพยักหน้าเห็นด้วย
“กลับมาแล้วค่ะคุณพ่อ” เนเน่พูดทักทายกับทุกคนเมื่อกลับมาถึงบ้าน
“กลับมาแล้วเหรอ เอ้อเมื่อกี้เพื่อนลูกโทรมาหาแน่ะ”
“ใครคะ จิมหรือกิตคะ”
“อ๋อไม่ใช่สองคนนั่นหรอก บอกว่าชื่อแมนน่ะ”
“เหรอคะ แล้วเค้าโทรมาว่าไงบ้างคะ”
“อ๋อเค้าโทรมาถามพ่อเรื่องไปเที่ยวทะเลกันวันเสาร์นี้น่ะ”
“แล้วพ่อว่าไงบ้างคะ”
“อ๋อเค้าถามว่าพอจะมีที่ว่างให้เค้าไปหรือเปล่าน่ะ พ่อก็เลยบอกเค้าว่าก็มีที่ว่าง เค้าก็เลยขออนุญาตพ่อขอไปด้วยน่ะ”
“หา แล้วพ่อว่าไงคะ” เนเน่ร้องอย่างตกใจ
“พ่อก็ให้เค้าไปด้วยสิ ทำไมเหรอ เค้าก็เพื่อนลูกไม่ใช่เหรอ พ่อเป็นผู้ใหญ่นะ เค้ามาขอพ่ออย่างงี้พ่อก็ต้องให้เค้าไปสิ”
“โธ่พ่อ เสียแผนหมดเลย”
“หือ แผนอะไรเหรอ”
“เปล่าค่ะไม่มีอะไรค่ะ”
หลังจากนั้นเนเน่ก็โทรไปหากิตทันทีเมื่อรู้ข่าวร้ายนี้
“กิตนี่เราเนเน่นะ”
“ว่าไงเหรอ ถึงบ้านแล้วเหรอ นี่เราก็ว่าจะโทรไปหาเนเน่พอดีเลยนะเนี่ย”
“มีเรื่องไรเหรอ กิตเล่าก่อนแล้วกัน”
“ก็เมื่อกี้เราขอพ่อเราเรื่องไปเที่ยวอีกครั้งหนึ่งน่ะ รู้ไหมพ่อว่าไง ไม่ให้เราอ่ะ เรานะขอร้องไม่รู้กี่รอบแล้ว เราไม่เข้าใจพ่อเราเลย”
“น่าอย่าโกรธพ่อเลย ไว้ไงเราจะดูผลลัพธ์นี้แทนเธอแล้วกัน เอาล่ะมาพูดเรื่องของเราบ้างดีกว่า ของเราก็ข่าวร้ายไม่แพ้เธอเลยล่ะ”
“อะไรเหรอ ร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ”
“แน่ล่ะเธอรู้ไหม นายแมนนั่นน่ะชิงตัดหน้าเราโทรมาหาพ่อเราก่อนนะสิ ขออนุญาตเสร็จสรรพ สรุปนายแมนได้ไปกับเราในทัวร์พัทยาคราวนี้น่ะสิ”
“แล้วจิมรู้เรื่องยังล่ะเนี่ย”
“ยังหรอกเราโทรหาเธอก่อน”
“เอ้อ ทำไมมันซวยซ้ำซวยแทรกอย่างงี้หนอ”
“นั่นน่ะสิ ไม่เข้าใจเลย”
“พ่อครับผมมีเรื่องจะขอร้องพ่อครับ”
“ว่าไงล่ะจิมมีเรื่องอะไรเหรอ”
“คือว่าเสาร์อาทิตย์นี้ผมจะขออนุญาตไปเที่ยวทะเลกับที่บ้านเนเน่เค้าน่ะครับ”
“ทะเลที่ไหนเหรอลูก” แอนถาม
“พัทยาครับ”
“เหรอก็ดีนะ แล้วกิตไปด้วยไหมล่ะ”
“ไปครับ”
“แล้วเดี๋ยวเสาร์นี้พ่อไปส่งที่บ้านเนเน่แล้วกันนะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพ่อของเนเน่เค้าจะมารับที่บ้านครับ”
“อืมก็ดีนะ พ่อจะได้นอนตื่นสายสักหน่อย”
ที่โรงเรียนตอนเช้า ขณะที่จิมกำลังจะเข้าไปในห้องก็มีมือหนึ่งลากจิมเข้าไปยังหลังห้องเรียน นั่นคือมือของกิตนั่นเอง
“อ้าวมีไรเหรอ แหมมาทำลับๆล่อแบบนี้ เกือบไปแล้วไหมล่ะ มือเกือบจะไวได้มีเรื่องกันแล้วนะเนี่ย”
“น่า อย่าพึ่งมีเรื่องตอนนี้เลย มีข่าวร้ายจะมาบอกแน่ะ”
“ข่าวร้ายเหรอ ทำไมพ่อไม่ให้นายไปหรือไง”
“ก็ประมาณนั้นล่ะ”
“อ้าวแล้วงี้แผนนายไม่ล่มไม่เป็นท่าเหรอ”
“ไม่หรอกน่า ไงคงต้องฝากให้นายแล้วก็เนเน่ทำต่อให้สำเร็จแล้วกันนะ”
“ถ้าไม่มีนายแล้วเราจะทำได้ไงล่ะ กิตไม่ลองขอพ่ออีกทีเหรอ”
“เราขอมาสองรอบ สามรอบแล้วล่ะ อืม เรามีของจะมาให้นาย เก็บมันไว้นะ ถ้าเกิดมีไรเกิดขึ้นติดต่อเรากลับมาทันทีเลยนะ”
“ได้ ไม่มีปัญหาเพื่อน” หลังจากนั้นจิมก็เก็บของชิ้นนั้นไว้ในกระเป๋า ก็พอดีกับที่เนเน่เข้ามาพอดี
“สวัสดีจ๊ะ กิต จิม มาแต่เช้าเลยนะ”
“ใช่แล้วเราสองคนก็กำลังรอเธออยู่พอดีเลยล่ะ”
“รอคนสวยเหรอจ๊ะแหม” เนเน่พูดพร้อมทั้งยิ้มกว้าง
“อืมประมาณนั้นล่ะ เอาล่ะเรามาพูดแผนการของเราก่อนดีกว่า เอ้อลืมบอกไปเราไปไม่ได้นะเนเน่”
“อ้าวทำไมล่ะ เราบอกพ่อกับแม่เราแล้วนะว่าเธอสองคนจะไปด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอกเราฝากจิมทำแทนเราแล้วล่ะ”
“โอเค ตกลง งานนี้ไงก็มาลงที่เราอยู่แล้วนี่”
“เอาล่ะ อันดับแรกหลังจากที่ทุกคนเข้าที่พักแล้วนะ พอพ้นสายตาของผู้ใหญ่นะให้เอาลูกแก้วที่เราให้จิมออกมาใส่แก้วน้ำไว้นะ แล้วใส่ทรายให้เต็มแล้วก็เอาน้ำทะเลใส่ลงไปนะ แล้วดูว่าเกิดอะไรขึ้น”
“แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นมาล่ะ เนเน่ตื่นเต้นนะเนี่ยอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจังเลย”
“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เราถึงอยากไปมากๆนี่ไงล่ะ” กิตทำหน้าเสียดายอย่างเต็มที่
“เฮ้ย กิต จิม มานี่หน่อยสิ” แมนหัวหน้าห้องซึ่งเข้ามาในห้องเรียนพอดีก็ร้องเรียก
“อะไรเหรอแมน” จิมพูด
“อ๋อไม่มีไรหรอก คือว่าเรามีการบ้านที่ไม่เข้าใจน่ะ จะขอดูหน่อยได้หรือเปล่า”
“อย่างนี้เค้าไม่เรียกดูแล้วนะแมน อย่างงี้เค้าเรียกลอกแล้วล่ะ” เนเน่พูด
“เออน่า เพื่อนช่วยเพื่อนเป็นไรไป ว่าแต่คุยเรื่องไรกันอยู่เหรอ”
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่คุยเรื่องไปเที่ยวเสาร์นี้เท่านั้นเอง” เนเน่พูด
“ว๊าว เราไปด้วยสิ ไปด้วยเสาร์นี้เราว่าง” แมนพูดพร้อมทั้งชี้ไปทีตัวเอง
เนเน่พอได้ยินก็หันหน้าไปทางจิมแล้วก็กิต ซึ่งทำหน้าเบ๊เพราะไม่อยากให้คนอื่นล่วงรู้ถึงแผนการนี้
“ไว้เนเน่ถามพ่อดูก่อนนะว่ามีคนไปด้วยรถจะพอหรือเปล่านะ เราไม่รับปากนะ”
“ได้สิ ขอให้รถว่างนะ” แล้วแมนก็เดินจากไปเพราะว่าเพื่อนๆเข้ามาในห้องแล้วแมนก็ถือการบ้านของจิมไปด้วย
“นี่เนเน่จะให้แมนเค้าไปด้วยจริงเหรอ” กิตถาม
“แล้วจะให้เราปฏิเสธเค้าไปอย่างไรล่ะ ลองหาทางออกให้เราหน่อยสิแหม เดี๋ยวเราค่อยบอกเค้าอีกทีว่าที่ไม่ว่างพอให้เค้าไปก็จบไม่ใช่เหรอ แหม ไม่เห็นยากเลย”
“นั่นน่ะสิเนอะ จะได้ไม่หักหาญน้ำใจแมนเค้าด้วย เพราะว่าเค้าก็ดีกับเราเนอะ”
“ใช่ๆๆๆ” เนเน่พูดพร้อมพยักหน้าเห็นด้วย
“กลับมาแล้วค่ะคุณพ่อ” เนเน่พูดทักทายกับทุกคนเมื่อกลับมาถึงบ้าน
“กลับมาแล้วเหรอ เอ้อเมื่อกี้เพื่อนลูกโทรมาหาแน่ะ”
“ใครคะ จิมหรือกิตคะ”
“อ๋อไม่ใช่สองคนนั่นหรอก บอกว่าชื่อแมนน่ะ”
“เหรอคะ แล้วเค้าโทรมาว่าไงบ้างคะ”
“อ๋อเค้าโทรมาถามพ่อเรื่องไปเที่ยวทะเลกันวันเสาร์นี้น่ะ”
“แล้วพ่อว่าไงบ้างคะ”
“อ๋อเค้าถามว่าพอจะมีที่ว่างให้เค้าไปหรือเปล่าน่ะ พ่อก็เลยบอกเค้าว่าก็มีที่ว่าง เค้าก็เลยขออนุญาตพ่อขอไปด้วยน่ะ”
“หา แล้วพ่อว่าไงคะ” เนเน่ร้องอย่างตกใจ
“พ่อก็ให้เค้าไปด้วยสิ ทำไมเหรอ เค้าก็เพื่อนลูกไม่ใช่เหรอ พ่อเป็นผู้ใหญ่นะ เค้ามาขอพ่ออย่างงี้พ่อก็ต้องให้เค้าไปสิ”
“โธ่พ่อ เสียแผนหมดเลย”
“หือ แผนอะไรเหรอ”
“เปล่าค่ะไม่มีอะไรค่ะ”
หลังจากนั้นเนเน่ก็โทรไปหากิตทันทีเมื่อรู้ข่าวร้ายนี้
“กิตนี่เราเนเน่นะ”
“ว่าไงเหรอ ถึงบ้านแล้วเหรอ นี่เราก็ว่าจะโทรไปหาเนเน่พอดีเลยนะเนี่ย”
“มีเรื่องไรเหรอ กิตเล่าก่อนแล้วกัน”
“ก็เมื่อกี้เราขอพ่อเราเรื่องไปเที่ยวอีกครั้งหนึ่งน่ะ รู้ไหมพ่อว่าไง ไม่ให้เราอ่ะ เรานะขอร้องไม่รู้กี่รอบแล้ว เราไม่เข้าใจพ่อเราเลย”
“น่าอย่าโกรธพ่อเลย ไว้ไงเราจะดูผลลัพธ์นี้แทนเธอแล้วกัน เอาล่ะมาพูดเรื่องของเราบ้างดีกว่า ของเราก็ข่าวร้ายไม่แพ้เธอเลยล่ะ”
“อะไรเหรอ ร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ”
“แน่ล่ะเธอรู้ไหม นายแมนนั่นน่ะชิงตัดหน้าเราโทรมาหาพ่อเราก่อนนะสิ ขออนุญาตเสร็จสรรพ สรุปนายแมนได้ไปกับเราในทัวร์พัทยาคราวนี้น่ะสิ”
“แล้วจิมรู้เรื่องยังล่ะเนี่ย”
“ยังหรอกเราโทรหาเธอก่อน”
“เอ้อ ทำไมมันซวยซ้ำซวยแทรกอย่างงี้หนอ”
“นั่นน่ะสิ ไม่เข้าใจเลย”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น