คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Why......ทำไมไม่รักฉัน.....3
(กาย)
ต้องรออีกนานเท่าไรที่ไม่มีใครเห็นค่า ที่ต้องทนทุกข์อยู่เพราะแค่ผู้ชายคนเดียวที่ไม่เห็นค่าของเรา ไม่สนใจไม่ใส่ใจ แต่ยังทนเพราะรัก แค่คำเดียวสั้นๆ แต่มีความหมายมากที่สุดแต่วันนี้ผมไม่แน่ใจเพราะ เขาเริ่มเหินห่างจากที่เราเริ่มคบกัน ถึงเขาไม่ค่อยมีเวลามาหาผมเหมือนแต่ก่อน แต่เขาก็ไม่เคยทิ้งผมไปนานขนาดนี้ ทุกคำว่ารักที่เขาเคยบอกผมแต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว ถึงเขาจะบอกว่าเขายังเหมือนเดิมทุกอย่างแต่การกระทำของเขามันบอกว่าเขาลืมทุกอย่างที่ผ่านมาด้วยกันเขามองเราเป็นเพียงแค่..อีตัว...เสร็จแล้วก็กลับ ไม่มีใครแล้วถึงกลับมาหา หึ งี่เง่าสิ้นดี แต่ทำไมถึงยอมล่ะ????
“ทำไมแกถึงโง่แบบนี้ไอ้กาย เขาไม่รักเราแล้ว ทำไมแกถึงไม่หยุดโง่สักที อือ...ฮึก..แกจะทนเจ็บไปถึงเมื่อไรถึงจะพอ” ผมบอกกับตัวเอง แต่ใจกลับไม่ฟังใจยังพร้อมที่จะรอเขาเสมอทั้งที่เขาไม่เคยเห็นค่าเราเลย เข้าหมดรักเราตั้งนานแล้วนะ
ก๊อกๆๆๆๆ
ใครมาตอนนี้นะ ผมเดินไปเปิดประตูด้วยตาที่อดงกล่ำเพราะผ่านการร้องให้มาอย่างนักวันนี้ผมไม่ไปโรงเรียนเพราะผมไม่มีแรงแม้จะเดินออกไปข้างนอก
แอ็ด.......
พี่เจ้าคุณ!!!!!
เขามาทำไมทั้งที่เขาทำร้ายจิตใจเราจนไม่เหลือชิ้นดียังจะมาตอกย้ำกันทำไมจะมาทำไม!!! น้ำตาที่เคยเดือดแห้งตอนนี้มันได้เริ่มไหลออกมาช้าๆ
“กายพี่....”
“พี่กลับมาทำไม ไหนบอกว่าจะไม่มาหากายไง!!”
“พี่ขอโทษ ตอนนั้นพี่โมโห”
“แล้วทำไมพี่มาลงกับกายแบบนั้นล่ะ เห็นกายเป็นตัวอะไรทำไมไม่แคร์กันเลย”
“ป่าวก็กายไม่ฟังพี่ ทำไมกายไม่เหมือนเดิมไม่รักพี่แล้วหรอ ทำไมพูดไม่ฟังกันเลย”
“อ๋อ จะพูดว่ากายงี่เง่าเข้าใจยาก ไร้สาระใช่ไหม!!”
“ป่าว!!กายอยากชวนพี่ทะเลาะนะ เข้าไปในห้องได้แล้ว อายคนอื่น” พี่คุณพูดพร้อมกับดันผมเข้าไปในห้อง เพราะพวกเราคุยกันเสียงดังทำให้มีคนออกมาดู
“ไม่ปล่อยกายนะ ออกไปจากห้องกายนะ” แรงผมหรือจะสู้แรงของผมชายตัวโตๆอย่างเจ้าคุณได้
“ไม่ กายเราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
“ไม่กายไม่คุย”
“กาย!!!!”
“ทำไม แค่นี้พี่ยังทนกายไม่ได้ กายว่าเราจบกันแค่นี้เถอะพี่คุณ”
“กาย!!รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา”
“กายรู้ตัว พี่จะให้กายทนแบบนี้หรอ”
“ทำไมอยู่กับพี่แล้วกายไมมีความสุขหรอ”
“พี่คุณ กายก็คนนะ กายก็มีหัวใจนะพี่จะให้กายทน ทั้งที่กายเจ็บแบบนี้หรอกายไม่ไหวแล้วนะ”
“ไม่พี่ไม่เลิก!!”
“ทำไมพี่ไม่ปล่อยกายไปซักทีล่ะ พี่จะเก็บกายไว้ทำไม ทั้งที่พี่ไม่เคยหันมามองกายคนที่รอพี่อยู่ข้างหลัง”
“พี่.............”
“พี่ไม่สงสารกายหรอ.........”
“พี่ไม่รู้หรอกว่าการเห็นคนรักของตัวเองอยู่แค่เอื้อม แต่กลับเอื้อมมือคว้าไม่ได้” ผมพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“กายก็รู้ว่าเรื่องของเราคนอื่นรู้ไม่ได้ แต่พี่ยังรักกายเหมือนเดิมนะ”
“ไม่จริงหรอกพี่หมดรักกายแล้ว ตอนนี้พี่มองกายเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์เท่านั้น”
“พี่ไม่เคยมองกายแบบนั้น”
“แต่การกระทำของพี่ทำให้กายคิดว่าพี่ไม่เคยรักกายเลย”
“กายก็รู้ว่าพี่มีเหตุผล”
“หึ! เหตุผลหรอ.....” ผมพูดพร้อมกับถอยหลังออกมาจากเขา แต่เขากลับเดินตามมาคว้าตัวผมไปกอดไว้
“พี่ขอโทษที่ทำกับกายเหมือนคนรักไม่ได้ แต่อยากให้กายรู้นะว่าพี่ยังเหมือนเดิม”
“พี่ยังรักกายใช่ไหม..” ผมพร้อมกับยกมือขึ้นกอดพี่คุณ
“ครับ พี่รักกายนะ”
“กายก็รักพี่เจ้าคุณนะ”
ผมพูดพร้อมกับหลับตาและเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้เขา ริมฝีปากของเราสองคนแตะกันเบาๆ และถอนออกและแตะอีกครั้งมันร้อนแรงจนผมขาอ่อนตกไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาเขาอุ้มผมในท่าเจ้าสาวและเดินมาที่เตียงโดยยังไม่ถอนจูบออกจากกัน หลังของผมแนบกับเตียงนุ่ม และหลังจากนั้นมันเป็นเป็นช่วงเวลาที่ผมเจ็บปวดที่สุด และมีความสุขที่สุด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านทำให้ผมตื่นจากฝันอันแสนหวาน และตื่นขึ้นมาพบกับความจริงที่ขื่นขม
“”วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนนะเดียวพี่จัดการลาให้ เดียวตอนเย็นพี่เข้าไปหา ขอโทษที่อยู่ด้วยกันไม่ได้พอดีที่บริษัทมีประชุมด่วน อย่าลืมทานข้าว และกินยานะ...เจ้าคุณ....””
โพสอิสสีเขียวที่ติดไว้บนหัวเตียง แค่ตื่นข้าวมาทานข้าวด้วยกันแค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้ นี้หรอคนยังรักกันเหมือนเดิม โกหกหน้าด้าน แต่ก็ยังโง่ที่จะเชื่อ
วันนี้ผมนอนเล่นทั้งวันและทำความสะอาดห้อง ไมได้ทำมาตั้งนานแล้ว ผมนั่งมองดูรูปภาพต่างๆที่เคยถ่ายไว้กับพี่คุณ มองดูแล้วพรานน้ำตาจะไหล ทำไมพี่ไม่เหมือนเดิมนะ เฮ้อ!!
Tur…Tur…Tur
(ครูกานต์....)
คนที่ผมไม่อยากรับที่สุดในตอนนี้ เพราะเขาคือคนที่ผมหวั่นไหวด้วยในบางครั้ง
"ฮาโหล.." แต่จำเป็นต้องรับเพราะปฏิเสธไม่ได้ แต่ไม่ใช่เพราะรักมันอาจเป็นอะไรบ้างอย่าง
"(กายทำไมวันนี้ไม่มาโรงเรียนขาดไป 2 วันแล้วนะ)"
"เออ คือว่ากายไม่สบายนะครับครู"
"(เป็นอะไรมากไหมเดียวครูไปเยี่ยม..)"
"ดีขึ้นแล้วครับครู เดียวกายก็ไปโรงเรียนพรุ่งนี้แล้ว ครูไม่ต้องห่วงกายหรอกครับ"
"(งั้นก็ได้ อย่าลืมกินยานะ)"
"ครับ"
"(เดียวครูต้องวางแล้วนะ ครูมีสอนชัั่วโมงนี้)"
"ครับครู สวัสดีครับ"
ผมรู้ว่าครูกานต์คิดยังไงกับผม แต่ผมกับคิดเกินเลยกับเขาไม่ได้เพราะทั้งหน้าที่การงานกับหัวใจ ที่ผมไม่สามารถรักเขาได้ ทั้งที่เขาดีกับผมขนาดนี้ ดูแลเอาใจใส่ทุกอย่าง หึ!!บ้างทีเขาดูแลผมมากกว่าแฟนผมเสียอีก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไหนบอกว่าจะมาหาทำไมไม่มาซะทีล่ะ โง่อีกแล้วนะไอ้กาย ทำไมแกต้องรอรู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่เคยมาหาเวลาเขาไม่เหงา แต่แกยังโง่ที่จะรออีกนะ แต่ให้โง่ยังไงก็จะทน จนกว่าจะทนไม่ไหว จนถึงเวลานั้นผมจะไปเอง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น