คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : @ CanTeen
-----โรงอาหาร-----
" ....O_O"...นายจะกินหมดเหรออึนฮยอจ?.. "
" ฮะๆ...แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ..ปกติชั้นกินข้าวมื้อละสามจานได้มั้ง...." บอกได้คำเดียวครับว่า" ผมโกหก!! - -" แต่ก้อนะ ไอ้มินมันทำหน้าเหมือนจะเชื่อผมซะด้วยสิ แกล้งอีกซักนิด ใส่ไฟอีกซักหน่อยจะเป็นไรไป ฮิๆ
" ทำไม หรือนายกลัวว่าถ้าชั้นส่งเยอะกว่านี้ แล้วจะไม่มีตังจ่าย..."
น่านๆ...เงียบไปแล้วไง
" เปล่า...ถ้าหมดนี่แล้วนายยังไม่อิ่ม จะสั่งเพิ่มอีกก้อได้นะ^^ "
เอิ๊ก...- -* คำขู่ของผมเหมือนจะไม่เป็นผลกะไอ้กระต่ายติ๊งต๊องนี่เลยครับ แล้วอาหารที่ผมสั่งมา จะกินหมดรึเปล่า ผมก้อยังไม่รู้เลย T-T (แล้วสั่งมาทำไมวะ-*- )
" คิกๆ... " ไอ้บอมที่(เหมือนจะ)นั่งฟังบทสนทนาของผมกับซองมินอยู่นาน กำลังหัวเราะผม...ชิ...หัวเราะอะไร..ยังกะคนอั้นฉี่(เยี่ยวอ่ะ--)...ไม่เหมือนผม หน้าตาก้อดี ทำอะไรก้อเปิดเผยเน๊อะ!!! ....^O^
"…-_-^...." .....ผมไม่ได้ตอบอะไร เพราะตอนนี้กระเพาะของผมเริ่มส่งเสียงร้องโครกครากออกมาแล้ว โถๆ...คงหิวแล้วสินะ งั้น...พ่อซัดเลยละกัน...อ้ำ…* _*...ผมตักอาหาร(ฟรี!!)เข้าปากคำแรกและคำต่อๆไปอย่างเอร็ดอร่อย^O^...
" ไอ้ฮยอจ... " O_O!!! ..อ๊ากก..อ๊ายยโด๊งง....ข้าวคับ...คุณข้าวของผม....หล่อนกระเด็นออกไปจากจานตั้งสองเม็ดแน่ะ!!!....TOT เป็นเพราะมันคนเดียวเลย!! ทำไมต้องเอามือมาจับช้อนผมตอนที่ผมกำลังจะเอาคุณข้าวเข้าปากด้วยอ่ะ!!!
" ..อะไร!!!..." ผมมุ่นคิ้วมองหน้ามันด้วยความโมโห แต่ไอ้หมอนี่... มันไม่ได้สะทบสะท้านกับท่าทีของผมเลยซักนิด- -^ อ๊ากกกกก...ไอ้คอนกรีตเสริมเหล็ก!!
" ทำไมเราต้องมานั่งกินข้าวกับคนพวกนี้ด้วยวะ " เอาอีกละ...พูดอะไรก้อดูกระแทกกระทั้นไปหมด แถมจ้องแต่จะเล่นงานคิบอมคนเดียวเลย นี่ผมชักจะเซ็งมันแล้วนะเนี่ย...
" ก้อชั้นบอกแกไปแล้วอ่ะ แกไม่ได้ฟังที่ชั้นพูดรึไง! "
" แกบอกชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไอ้งั่ง!.. " อ่า -3 -...ความจริงผมก้อไม่ได้บอกอย่างที่มันว่าแหละครับ แต่ก้อเขี่ยไปเรื่อย ตามวิสัยไก่...เอ้ย!!...ตามวิสัยคนฉลาดน่ะครับ คนเราบางทีมันก้อมีตามน้ำกันบ้างช่ายม๊า...^-^
" ดงแฮ... " ซองมินที่เหมือนจะเข้าใจเรื่องทุกอย่างเริ่มเปิดปากพูด
" อะไร..."
" 1 สัปดาห์ต่อจากนี้ เราจะมานั่งกินข้าวด้วยกันทุกวัน"
.... -_-"...เอ่อ...ผมรู้สึกเห็นลางอะไรแปลกๆลอยมายังไงชอบกล...
" 1 สัปดาห์?... " ไอ้ดงแฮที่สงสัยอยู่แล้ว มันยิ่งทำเสียงขึ้นจมูกเข้าไปใหญ่
" อื้อ..^^ "
" ทุกวัน???... " .......-_-"...-_-""""".......
" ช่าย...^O^"
" ทำไม????????.... " เอาแล้วไง...มันไม่ใช่แค่ลางแล้วล่ะครับ เพราะตอนนี้ผมเห็นอนาคตแจ่มแจ้งชัดเจนเลย
" ก้อเพราะเพื่อน...อุ๊บ.... " ผมรีบเอามือปิดปากมันไว้ ก่อนที่ไอ้มินจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ จะให้ไอ้ด๊งมันรู้ได้ไง ว่าผมได้กินข้าวฟรีตั้งหนึ่งอาทิตย์...ฮิๆ...นี่ถ้ามันรู้ขึ้นมา มีหวังผมโดนมันยำเละแน่....ห๊ะ?...ทำไมผมถึงคิดหยั่งงั้น?...แล้วคุณคิดว่าคนฉลาด+หน้าตาดีอย่างผมจะคิดอะไรเป็นอื่นได้อีก...นอกจาก...มันอิจฉาผมน่ะสิครับ!!!(ฉลาดบ้านแก- -*)
" เพราะพวกเราจะไปอยู่หอด้วยกันไม่ใช่เหรอ กินข้าวด้วยกัน จะได้สนิทกันขึ้นไง" ด้วยความคิดอันฉับไวกว่าสมอง ผมก้อพรั่งพรูคำพูดที่ยอดเยี่ยมออกมาซะจนไม่น่าเชื่อ
" เเต่ก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันนี่... "
" แต่ก้อหอเดียวกัน ชั้นเดียวกัน ห้องติดกัน O.K.? " โอ้พระเจ้า!!...ผมนี่มันช่าง....ฮึ๊ย~~~....คิดได้ไงคำพูดนี้...เจ๋งจิงๆอึนฮยอจ!!...^O^ (ชมตัวเองก้อเป็น- -^)
" ไอ้บ้า..แกรู้ได้ไงว่าเราอยู่ห้องติดกัน- -^.. "
..แหง่ว....- -a"...อ่า....คือ....
" ...ก้อ...ก้อแบบ.....แหะๆ...ชั้นก้อไม่รู้เหมือนกันว่ะ...."
" คนติดต่อจองหอมันชั้นนะเว่ย อย่ามามั่ว พี่พนักงานเค้ายังไม่ได้พูดซักคำว่าเราจะได้อยู่ห้องติดกัน ใครไปก่อนก้อได้ก่อน... "
" ก้อแกไม่เคยบอกชั้นซักคำอ่ะ ชั้นจะไปรู้ได้ยังไง..~.~... "
" ...- -^....แล้วเวลาชั้นบอกแก แกเคยฟังมั้ย?... "
" ...ดงแฮอ่ะ...ทำไมต้องดุเค้าด้วย..T^T..... "
" 55555555555+..... " O_O?...อยู่ดีๆไอ้คิบอมก้อระเบิดเสียงหัวเราะออกมา(อย่างดัง) มัน...บ้าไปแล้วคับ...- -"...
" หัวเราะอะไร?!!.."
ใจเย็นไอ้ด๊ง...นานๆจะได้เห็นไอ้บ๊อมมันหัวเราะอย่างนี้นะเว่ย ชั้นเองก้อยังไม่เคยเห็นเลย!!! * -*
" เปล่า..ก้อแค่ขำ..หึๆๆ....555+.... "
....แอบกรี๊ดคับ>_<...(ใช้สำนวนผิดป่าวเจ๊คนแต่ง...เสียภาพพจน์ผมหมด..- -^ ) คิบอมเว่อชั่นใหม่สดใสกว่าเดิม!!!...
...........ผมกับซองมินนั่งมองคิบอมตาปริบๆ...คือแบบมันทั้งตกใจทั้งตื่นเต้นอ่ะคับ เพราะแค่จะคุยกับมันให้เป็นเรื่องเป็นราวเนี่ย...ก็ยากสุดทนแล้ว...ไอ้บ้านี่...พูดน้อยสุดๆ!! แถมยังชอบทำขรึมอีกตะหาก.....แต่คุณดูมันวันนี้สิครับ!!...
.........คิบอมผู้เงียบขรึมกลับหัวเราะร่าอย่างไม่มีเหตุผล!!......
------โปรดติดตามตอนต่อไป------
ความคิดเห็น