คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : @playGround
" หลังนายอุ่นดีจัง ชั้นชอบ... "
ผมหยุดเดินทันที มือสองข้างที่คล้องขามันไว้ก้อปล่อยลงอย่างอัตโนมัติ
" อ๊อก!!!! ..." แต่ไอ้มินยังไม่ยอมปล่อยมือ(ที่ดูเหมือนจะโอบรัดแน่น)จากคอของผม โอย...หายใจไม่ออก ผมรีบแกะมือปลาหมึกของมัน พอเอาออกได้ผมก้อกะเด้งตัวเองห่างออกมาจากไอ้มินทันที
" พูดอะไร สยึยโว้ย... " บรื๋ออ...ขนผมลุกซู่ไปหมด...รวมทั้ง...อิๆ...ก้อทั้งตัวแหละคับ- -*
" ก้อแค่พูดความจิง.... "
" โว้ย...ไม่ต้องขี่ลงขี่หลังมันแล่ว เดินเองเลยไป "
" .......^^…...."
" ยิ้มไร...เด๋วพ่อก้อซัดซะเลยนี่... "
" ........^O^………."
" .....-_-^…-_-^^……"
ถีบ!!!....ไม่ไหวแล้วคับ!!! ผมเลยใช้ขายันก้นมันไปทีหนึ่ง ไอ้มินก็เอาแต่วิ่งเหยงๆหนีผม เอ๊ะ?.....- -*.....ทำไมอยู่ดีๆคำพูดของมันก้อลอยเข้ามาในหัวผม...ชั้นเหนื่อย...ชั้นไม่ไหว...ชั้น...หมดแรง....แล้วนั่น...ไอ้ที่มันกำลังวิ่ง...กำลังยิ้ม....- -^......ไอ้ขี้ตู่เอ๊ยยยย!!!...
" เล่นอะไรกันน่ะ... " เสียงของดงแฮเรียกสติผมกลับคืน ก่อนที่ผมจะได้ถีบซองมินอีกรอบ ...-_-"?...แต่ทำไมไอ้ด๊งมันทำหน้าเซ็งอย่างงั้นอ่ะ ผมมุ่นคิ้วเล็กน้อยมองมันที่อยู่ห่างจากผมประมาณซัก 20 ก้าวได้มั้ง? ถึงตอนนี้ผมจะไม่ได้ใส่แว่น(ฮยอจสายตาสั้น) แต่ผมก้อสังเกตได้นะว่าไอ้ท่ายืนกอดอกแบบนั้น ดงแฮจะทำทุกครั้งที่ต้องรออะไรนานๆหรือไม่ก้อมีอะไรที่ทำให้มันเกิดอาการเซ็งสุดๆ แล้วนั่น...คนที่ยืนอยู่ข้างๆมัน...ไอ้คิมคิบอม!!!
" เปล่า...แค่โดนอ.ลงโทษนิดหน่อย...แล้วหน้าแกเป็นไรนั่น..? " ดงแฮเหมือนจะเหลือบมองไอ้บอมนิดหน่อย ก่อนสบถแรงๆออกมา
" วุ!!...ก้อไม่ได้เป็นไรหรอก!!...ก้อแค่เซ็ง!!...อยากกลับบ้าน!!. ง่วง!!..อยากนอน!!...โว้ย!! " พูดเสร็จก้อเดินสะบัดตูดหนีไปเลย....- -".....ไอ้เพื่อนบ้า...ผมมองตามมันไปเรื่อยๆจนมันหยุดเดินแล้วหันกลับมา - -*...มองครัยวะ?.....สายตาไอ้ด๊งเหมือนจะมองมาที่คิบอมมากกว่าจะเรียกให้ผมเดินตามมันไป...- -?...เอ...สองคนนี้นี่มันยังไงกัน
" เอ่อ...งั้นชั้นกับคิบอมขอตัวกลับก่อนนะ.. "
" ห๊ะ?...อ๋อ...อือๆโชคดีๆ..." ผมไม่ได้ใส่ใจคำพูดของซองมินเท่าไหร่ ก้อเลยตอบรับมันแบบสั่วๆไป เพราะตอนนี้เซนเซอร์ในสมองของผมกำลังจับพิรุธอะไรได้บางอย่าง.....เอ.......ดงแฮหงุดหงิด คิบิมนิ่งเฉย...งืมๆๆ.....-.-?....มันอะไรกันนะ?
" อย่าคิดมากน่า...เพื่อนนายก้อเป็นอย่างงี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วหนิ..." คิบอมตบไหล่ผมเบาๆ เหมือนรู้ทันว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่...ไอ้ฉลาดดดดด- -^ เอ๊ะ...แล้วมันรู้ได้ไงว่าดงแฮขี้หงุดหงิด...ทั้งๆที่มันก้อไม่ได้สนิทกะไอ้ด๊งไปมากกว่าผม...อืออออ..น่าคิดๆ...
" เฮ้ย...อะไร ชั้นไม่ได้สงสัยอะไรซะหน่อย... " อุ๊ย...หลุดปากแล้วไงตู..- -" อ่า..ฮะๆ..."
" ........^^..........."
" คิบอม...ไปเหอะ...ชั้นหิวแล้ว>< " - -..ไอ้กระต่ายงี่เง่านี่...ตัวทำลายบรรยากาศซะจิง..คนเค้ากำลังจะเป็นยอดนักสืบลิงกัง...เอ้ย!!!...ยอดนักสืบโคนันเต็มตัวแล้วเชียว...ยิ!!
" งั้นชั้นไปล่ะนะ.. "
" เออๆ.. "
" ไอ้ฮยอจ!!!...ยืนเซ่ออยู่นั่นแหละ!!...ชั้นอยากกลับบ้านแล้วโว้ย!! " อะไรกันนักกันหนาวะ!! ไอ้นี่ก้ออีกคน พวกนางเอกขี้งอนนี่!!...(ก้อมันเหมือนอ่ะ-*- )
" เอ้อๆ!!..ไปเดี๋ยวนี้แหละ " ผมยกมือข้างหนึ่งขึ้นแสดงการอำลา แล้วก้อวิ่งมุ่งหน้าไปหาไอ้ด๊งที่กำลังยืนหน้าบึ้งรอผม...(หรือใครก้อม่ายรุ...-*- )
" อึนฮยอจ!!! " เสียงตะโกนเรียกของไอ้มิน ทำให้ผมที่กำลังวิ่งอยู่หันหน้ากลับมา
" อะไร!! "
" พรุ่งนี้กินข้าวด้วยกันนะ!!^O^ " ซองมินโบกมือบ๊ายบายผมแล้วก้อวิ่งตามคิบอมที่เดินนำหน้าไปแล้ว อือ...ดีจังเลยแฮะที่มันเตือน...ความจิงผมก้อเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลยเหมือนกันนะเนี่ย...ฮิๆ...ข้าวฟรี 1 อาทิตย์...^O^
ความคิดเห็น