ปฏิหารย์นี้ที่รอคอย

   

 ณ ริมน้ำ แห่งหนึ่ง

ภาพของเด็กหนุ่มบ้านนอก วัย 10 ปีคนนึง สวมเสื้อที่ค่อนข้างเก่า พร้อมกางเกงขาสั้น
กำลังนั่งมองแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว ด้วยแววตาที่เศร้าโศก ยิ่งนัก  

"เห้ย ไอ้บ้านนอก เอ๊ยยย  ไม่ไปโรงเรียนรึไงวะ" เสียงตะโกนออกมาจากกลุ่มเด็กเกรียน
ที่ปั่นจักรยานผ่านมา

"เหอะทำเป็นเงียบ อ๋อ ที่ไม่ไปเรียน เพราะบ้านไม่มีตังใช่ป่าววว  5555" เด็กกลุ่มนั้นหัวเราะ
เยาะใส่ เด็กหนุ่มที่แววตาเศร้าโศก คนนั้น

"ไปเหอะพวกเรา อย่าไปยุ่งกับพวก ยาจกเลย"  พวกเด็ก เย้ยพร้อมปั่นจักรยานผ่านไป

เด็กหนุ่มบ้านนอกคนนั้น ได้แต่อัดอั้น ไม่พูดอะไรกลับไป ทั้งที่มือทั้งสองข้างนั้นกำหมัด
ไว้อย่างแน่น  พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมา

เด็กหนุ่มคนนั้น ได้นั่งลง ริมน้ำเหมือนเดิม พร้อม ฮัมเพลง(ปฏิหารย์ที่รอคอย)

"เผื่อจะมีซักคืน ~~~เผื่อจะมีซักวัน ~~~
ที่มีปาฏิหาริย์ช่วยทำให้ฝันจริงขึ้นมา ~~~" เด็กหนุ่มร้องเพลงเบาๆ พร้อมกับใบหน้าที่เศร้า

ในขณะนั้นเอง มีเด็กผู้หญิงวัย 8ปี เดินมาข้างหลัง

"เพลงเศร้าจังเลยเนอะ" เด็กสาว ท่าทางเฮี้ยวๆ ซนๆ ผิวพรรณดี ท่าทางเป็นลูกคุณหนู
พูดกับเด็กหนุ่มบ้านนอกคนนั้น

"........" เด็กหนุ่ม เงียบไป ด้วยความงุนงง 

ด้วยฐานะทางบ้านที่ยากจน ทำให้เค้าไม่ค่อยมีเพื่อน เธอเป็นคนแรกที่ มาพูดกับเค้า
ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจ

"เป็นอะไรทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ" เด็กสาวพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม

"นี่ ลูกไปทำอะไรตรงนั้น มานี่ " แม่ของเด็กสาวตระโกนมา

"ค่า แม่  งั้นเดี๋ยวเราไปก่อนนะ"
"เธอชื่ออะไรเหรอ " เด็กสาวพูดพร้อม ยื่นมือจะให้จับ
เด็กหนุ่ม ลังเลที่จะจับมือ ด้วยสีหน้าที่ดู เจียมตัว

ในที่สุดเด็กหนุ่ม ก็ยอมจับมือ  
พร้อมกับบอกว่า "เราชื่อตูมตาม" เด็กหนุ่มเริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า
"อ่อ ยิ้มเป็นเหมือนกันนี่  ไปก่อนนะ ตูมตามเธอร้องเพลงเพราะดีนะ ไว้มาร้องให้เรา
ฟังใหม่นะ" เด็กสาว วิ่งไปหาแม่ของเธอ

เด็กสาว เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ พร้อมหันหน้ากลับมา
"เรา ชื่อ นท นะ ไว้เจอกันใหม่นะตูมตาม" นทหันมาโบกมือลา ให้ตูมตาม
ตูมตามที่ ยิ้มเขินๆ จึง โบกมือลา ตอบ

จนรถของ นท และแม่เธอ หายไปจนลับตา

นท ชื่อนี้ ยังคงอยู่ในใจ ตูมตาม นับตั้งแต่เวลานั้นเป็นต้นมา

นี่เป็นจุดเริ่มต้นของความรัก ระหว่างเค้าทั้งสอง